چرا چین دومین معدن مس جهان در افغانستان را استخراج نمی‌کند؟

دو گارد طالبان و مقام چینی روی فرش قرمز

منبع تصویر،GETTY IMAGES

توضیح تصویر،یک مقام چینی روی فرش قرمز افتتاح معدن مس عینک، ۲۴ جولای ۲۰۲۴

۱۷ سال پس از امضای قرارداد تاریخی مس عینک میان افغانستان و چین، هنوز استخراج مس در این معدن آغاز نشده است.

کارشناسان و افرادی که از نزدیک در این پروژه دخیل بوده‌اند، به بی‌بی‌سی گفتند «شاید چین نمی‌خواهد» مس عینک را استخراج کند اما حکومت طالبان می‌گوید «قانع شده» که کار استخراج آغاز خواهد شد.

مس عینک نخستین قرارداد بزرگ بین‌المللی استخراج معدن در تاریخ افغانستان و نقطه عطفی در روابط کابل و پکن بود.

در سال ۲۰۰۸، «شرکت متالوژیک چین» (ام‌سی‌سی) با پیشنهاد ۲/۹ میلیارد دلاری برای دریافت امتیاز ۳۰ ساله این معدن برنده شد و قول داد تا ۵ میلیارد دلار برای توسعه زیرساخت‌ها مانند جاده، راه‌آهن و یک نیروگاه ۴۰۰ مگاواتی سرمایه‌گذاری کند.

دو مقام‌ ارشد وزارت معادن دولت سابق افغانستان به بی‌بی‌سی گفتند که چین «از ابتدا قصد استخراج مس عینک را نداشت و آن را مثل ذخیره استراتژیک برخلاف قرارداد برای آینده معطل نگه داشته است.»

عبدالغنی برادر و رئيس شرکت چینی ام‌سی‌سی

منبع تصویر،@FDPM_AFG

توضیح تصویر،عبدالغنی برادر و وانگ جی چینگ، رئیس عمومی شرکت چینی ام‌سی‌سی، ۹ مه ۲۰۲۴

حکومت طالبان: با برخی شرایط تازه چین موافقت کردیم

ظاهرا با تغییر نظام سیاسی در افغانستان شرکت ام‌سی‌سی تلاش کرده تعدیلاتی را در قرارداد مس عینک اعمال کند.

همایون افغان، سخنگوی وزارت معادن، در گفتگو با بی‌بی‌سی گفت که در آغاز، حکومت طالبان با شرکت ام‌سی‌سی در مواردی اختلاف نظر داشت و گفتگوهای آنها تا سال گذشته طول کشید.

او تایید کرد که طرف چینی «خواستار تعدیل در قرارداد مس عینک» شده بود.

به گفته او، ام‌سی‌سی به حکومت طالبان پیشنهاد کرده بود که سهم افغانستان از ۱۹/۵ درصد کمتر شود و تعهد ام‌سی‌سی برای تولید برق هم از ۴۰۰ مگاوات به ۲۰۰ مگاوات کاهش یابد.

مهمتر از همه، آقای افغان می‌گوید چینی‌ها اصرار داشتند که مس استخراج شده در افغانستان «نیمه تصفیه» شود ولی در اصل قرارداد آمده که مس پس از تصفیه کامل در داخل افغانستان به بیرون انتقال داده شود. او تاکید می‌کند که «ما پیشنهاد چینی‌ها را نپذیرفتیم و گفتیم باید همه‌چیز مطابق قرارداد اصلی پیش برود.»

آقای افغان گفت «تنها چیزی که ما پذیرفتیم تمدید قرارداد تا ۱۵ سال دیگر پس از ختم موعد فعلی است.»

به این ترتیب قرارداد مس عینک ۴۵ ساله می‌شود.

معدن مس عینک

منبع تصویر،GETTY IMAGES

توضیح تصویر،تاکنون شرکت چینی تنها دو کمپ برای کارکنانش احداث کرده است

آقای افغان می‌گوید در حال حاضر شرکت ام‌سی‌سی در حال «مطالعات حفر تونل‌ها، ساخت‌وساز‌ کمپ‌ها و فابریکه‌های پروسس (کارخانه‌های فراوری) مس است. وزارت معادن قانع شده که کار عملی استخراج آغاز خواهد شد.»

او اشاره کرد که «چین از متحدین امارت اسلامی است.»

شرکت ام‌سی‌سی به درخواست‌های مکرر بی‌بی‌سی در مورد دلایل تعویق کار این پروژه پاسخی ارائه نکرده‌ است.

اما یک منبع مطلع که قبلا سال‌ها با این پروژه کار کرده‌ است و نخواست نامش در گزارش ذکر شود به بی‌بی‌سی گفت که بنا به مشکلات متعدد فنی و پروژه‌های زیربنایی مرتبط که از نظر ام‌سی‌سی کار حکومت افغانستان است، استخراج در آینده نزدیک عملی نیست.

در تازه‌ترین تحول، در ۹ مه ۲۰۲۵، عبدالغنی برادر از وانگ جی چینگ، رئیس عمومی شرکت چینی ام‌سی‌سی، خواست کار پروژه مس عینک را هرچه سریع‌تر آغاز کند.

در وبسایت وزارت معادن افغانستان، ذخایر این معدن در ولسوالی محمدآغه لوگر در ۴۰ کیلومتری جنوب شرقی کابل ۱۱/۵ میلیون تن به ارزش حدود «۵۰ میلیارد دلار» برآورد شده است.

سازمان زمین‌شناسی آمریکا در سال ۲۰۱۰ ارزش مجموع معادن افغانستان را یک تریلیون دلار برآورد کرد.

حکومت طالبان که برای تامین بودجه خود چشم به سرمایه‌های خارجی در معادن دارد، صدها قرارداد معادن کوچک و متوسط به ارزش «۶/۵ میلیارد دلار» را به معدن‌کاران داخلی و خارجی سپرده است.

سرمایه‌گذاران بخش خصوصی چین مرتبا به کابل سفر و با مقام‌های وزارت معادن در مورد سرمایه‌گذاری در سایر معادن از جمله لیتیم (قابل استفاده برای خودروهای برقی) سرب، روی، تالک و طلا نیز گفتگو کرده‌اند.

وزیر سابق معادن افغانستان: روزی را نمی‌بینم که چین مس عینک را استخراج کند

در سال ۲۰۰۸ پروژه مس عینک با وعده‌های مقام‌های چین برای توسعه پروژه‌های زیربنایی، امیدواری‌های زیادی ایجاد کرد. علاوه بر آن ۸۰۰ میلیون دلار حق امتیاز فوری نیز باید در سه قسط به دولت افغانستان پرداخت می‌شد که ظاهرا نشده است.

چین همچنین متعهد شده بود سهم ۱۹/۵ درصدی خود از استخراج مس را بر اساس قیمت روز بازار فلزات لندن پرداخت کند. بر اساس قرارداد، ساخت زیرساخت‌های جاده‌ای، تأمین برق و آموزش نیروی کار محلی نیز به‌عنوان بخشی از پروژه استخراج مس در نظر گرفته شده بود.

داود شاه صبا در گفتگو با بی‌بی‌سی می‌گوید وقتی در سال ۲۰۱۵ وزیر معادن و پترولیم در حکومت اشرف غنی شد، دریافت که «از اول چینی‌ها قصد استخراج معدن مس عینک را نداشتند.»

به گفته او قرارداد به صورتی تنظیم شده که شرکت چینی هر وقت بخواهد «بهانه‌گیری کند و زیر قرارداد بزند.»

آقای صبا می‌گوید گزارشی در این زمینه به کابینه آن زمان ارائه کرد اما رئیس جمهور وقت «مخالف هر نوع اقدام برای لغو قرارداد بود.»

مقام‌های چینی و حکومت طالبان ایستاده‌اند

منبع تصویر،GETTY IMAGES

توضیح تصویر،مراسم افتتاح در ۲۴ جولای ۲۰۲۴ آقای برادر در این مراسم گفت امیدوار است که کار عملی پروژه به‌زودی آغاز شود و در مورد تامین امنیت کارکنان چینی این پروژه اطمینان داد

حکومت طالبان از همان ابتدا اجرای قرارداد معدن مس عینک را در اولویت قرار داد و به‌دلیل تاخیرهای طولانی، برای شرکت چینی یک مهلت یک‌ماهه جهت آغاز عملیات تعیین کرد. سرانجام در ۲۴ ژوئیه ۲۰۲۴، لی چون، معاون وزیر فرهنگ چین، ژائو شینگ، سفیر چین در کابل، به همراه مقام‌های ارشد طالبان از جمله عبدالغنی برادر، معاون اقتصادی نخست‌وزیر، طی مراسمی در محل معدن، آغاز رسمی فعالیت‌های مس عینک را اعلام کردند.

تأمین امنیت از جمله دلایل اصلی شرکت چینی ام‌سی‌سی برای به تعویق انداختن اجرای پروژه عنوان شده بود؛ هرچند دولت پیشین افغانستان نیز یک واحد ویژه امنیتی برای حفاظت از این معدن تشکیل داده بود.

داودشاه صبا می‌گوید «روزی را نمی‌بیند» که شرکت ام‌سی‌سی مس عینک را استخراج کند، به گفته او: «بهانه می‌آورند و افتتاحی که صورت می‌گیرد، خوراک سیاسی دارد و از نظر متخصصین و شخص خودم هیچ ارزشی ندارد، و در آینده نزدیک این کار نمی‌کنند.»

جدول تعهدات شرکت ام سی سی

چین قرارداد مس عینک را چگونه بدست آورد؟

بر اساس متن قرارداد که در وب‌سایت وزارت معادن نشر شده، شرکت چینی موظف است طی ۶۰ ماه کار «تولید» مس را آغاز کند.

در سال ۲۰۰۷ حکومت حامد کرزی معدن مس عینک را به مزایده بین‌المللی گذاشت. ۹ شرکت بین‌المللی محل معدن را از نزدیک بررسی کردند و پنج شرکت «هنتر دیکسن» کانادا، شرکت «قزاق‌مس» قزاقستان، شرکت ام‌سی‌سی چین، شرکت «فیلیپس داژ» آمریکا و شرکت «سترایک فورس» روسیه در مزایده شرکت کردند.

شرکت ام‌سی‌سی پیشنهادهای بالاتر از رقبا ارائه کرد که بنا به ارزیابی دولت وقت افغانستان با «نمره ۹۱/۹۰ برنده اول و شرکت هنرت دیکسن با اخذ نمره ۷۳/۳ دوم و رزرف معرفی شدند.»

شرکت ام‌سی‌سی با ارائه پیشنهادهایی بیشتر از سایر رقبا، در ارزیابی دولت وقت افغانستان موفق شد با کسب «امتیاز ۹۱/۹۰ به‌عنوان برنده اول» انتخاب شود. شرکت «هنتر دیکسن» کانادا نیز با «امتیاز ۷۳/۳» در جایگاه دوم قرار گرفت و به عنوان گزینه ذخیره معرفی شد.

شورای وزیران حکومت حامد کرزی در۵ مه ۲۰۰۸ قرارداد با شرکت ام‌سی‌سی را تصویب کرد.

در ماده ۳۰ قرارداد آمده است که ام‌سی‌سی به حکومت افغانستان تعهد می‌دهد که «تنها با هزینه خود راه‌آهن مرتبط با پروژه را می‌سازد.» در ادامه این ماده آمده که عدم انجام آن به فسخ قرارداد منجر می‌شود.

در قرارداد تصریح شده است که همزمان با آغاز عملیات استخراج مس، شرکت ام‌سی‌سی متعهد به احداث یک خط راه‌آهن از گذرگاه مرزی تورخم در شرق افغانستان تا تاجیکستان در شمال خواهد بود؛ مسیری که از معدن عینک عبور کرده و از کابل، بامیان و دره‌صوف سمنگان می‌گذرد.

اما شرکت ام‌سی‌سی تاکنون هیچ برنامه‌ای برای احداث راه آهن اعلام نکرده است.

تنها اقدام عملی انجام‌شده در چارچوب پروژه مس عینک، ساخت ۲۵ کیلومتر جاده دسترسی به این معدن است که شرکت ام‌سی‌سی در تابستان ۲۰۲۴ از پایان یافتن آن خبر داد.

بنا به قرارداد، ام‌ام‌سی همچنین متعهد شده که به ساکنان محلی متضررشده بنا به معیار بانک جهانی غرامت بپردازد، و در محل برای کارکنان معدن، اقامتگاه و تسهیلات درمانی بسازد.

بنا به قرارداد همچنین شرکت ام‌‌سی‌‌سی متعهد شده که برای تولید ۴۰۰ مگاوات برق از زغال سنگ معدن کهمرد بامیان استفاده کند.

بعدا مشخص شد که ام‌سی‌سی ذخایر این معدن را برای تولید برق درازمدت کافی نمی‌داند. همایون افغان، سخنگوی وزارت معادن می‌گوید آنها زمینه‌های تولید برق آبی را به عنوان گزینه بدیل زغال سنگ به ام‌سی‌سی پیشنهاد کرده‌اند.

باستان شناس در حال کار با پاهای مجسمه بودا

منبع تصویر،GETTY IMAGES

توضیح تصویر،باستان شناسی در حال کار روی پاهای تندیس بودا که در محل مس عینک پیدا شده است، سال ۲۰۱۰

حکومت طالبان: بقایای آثار باستانی مانع استخراج نیست

در بالای بخش مرکزی معدن مس عینک، که بیشترین ذخایر معدنی در آن قرار دارد، آثار باستانی بودایی با قدمتی تا دو هزار سال کشف شده است.

گفته شده که کار جمع‌آوری آثار باستانی «حدود ۱۵۰ میلیون دلار» هزینه در بر دارد. بیش از ۲۰ منطقه متعلق به راهبان بودایی در این منطقه مدفون است. یکی از دلایل به تعویق افتادن کار استخراج، انتقال آثار باستانی از محوطه‌های باستانی اطراف معدن بوده است.

حکومت طالبان می‌گوید که بقایای این آثار مانع ادامه کار مس عینک نیست.

شهاب‌الدین دلاور، وزیر پیشین معدن حکومت طالبان، در ماه آوریل ۲۰۲۴ در حضور سفیر چین در هنگام بازدید از محل مس عینک گفت: «هزاران اثر تاریخی از محل معدن به موزه‌های منطقه‌ای منتقل شده و بقیه در جریان استخراج جابه‌جا خواهند شد.»

شرکت ام‌سی‌سی کار حفاری و حفاظت آثار باستانی در منطقه را مسئولیت خود نمی‌داند.

همایون افغان، سخنگوی وزارت معادن، می‌گوید انتقال کامل این آثار «بسیار دشوار و پرهزینه» است؛ بنابراین «توافق کردیم که به‌جای جابه‌جایی آثار تاریخی به محل دیگر، عملیات استخراج از طریق حفر تونل در زیر آن منطقه انجام شود.»

نیروی طالبان در بالای تپه آثار باستانی در معدن مس عینک

منبع تصویر،GETTY IMAGES

توضیح تصویر،برآورد شده که آثار باستانی یافت شده قدمت هزار تا دو هزار ساله دارند

استخدام کارکنان افغان در مس عینک

شرکت ام‌سی‌سی تاکنون نتوانسته کارکنان کافی افغان به‌ويژه تکنسین‌ و مهندس استخدام کند.

بر اساس قرارداد، شرکت موظف است تنها برخی مهندسان و فناوری‌های مورد نیاز را از چین وارد کند و ارتقای مهارت کارگران ساده و مهندسان افغان نیز بخشی از تعهدات آن در قالب این قرارداد است.

در ماده ۳۹ قرارداد تصریح شده که شرکت چینی در ابتدا باید نیمی از کارگران، تکنسین‌ها و مدیران را از میان نیروهای افغان استخدام کند. سهم کارکنان افغان باید طی هشت سال به «۸۵ تا ۱۰۰ درصد» برسد و عدم تحقق این هدف، تخلف از مفاد قرارداد محسوب خواهد شد.

یک منبع مطلع از روند اجرای پروژه مس عینک می‌گوید شرکت ام‌سی‌سی تاکنون موفق نشده شمار کافی از کارکنان محلی را به خدمت بگیرد.

جدول درصدی کارکنان افغان که شرکت ام‌سی‌سی باید استخدام کند

افغانستان می‌تواند قرارداد مس عینک را فسخ کند؟

خدیجه جوادی، معاون مسلکی وزارت معادن در حکومت اشرف‌غنی، می‌گوید شرکت چینی برای بردن قرارداد، وعده‌های «غیرواقعی» می‌داد و این قرارداد «باید مدت‌ها پیش فسخ می‌شد». به گفته او، دولت غنی در آستانه فسخ آن قرار داشت، اما از تأثیرات احتمالی آن بر روابط افغانستان و چین نگران بود.

او معتقد است که قرارداد مس عینک «باید به سمت فسخ برود. برای اینکه معادن جزو فرصت‌های خاص هستند. هرچه زمان بگذرد به ضرر کشور است و بنا به قانون بدون فسخ هم می‌توانیم دوباره معدن را به مزایده بگذاریم.»

در ماده ۴۸ قرارداد مس عینک آمده است که در صورت نقض قرارداد، هر دو جانب «طی یک سال» می‌توانند موضوع را به «مرکز بین‌المللی داوری و حل منازعه سرمایه‌گذاری» (ICSID) در لندن ارجاع دهند.

منابع سفارت دولت پیشین افغانستان در لندن به بی‌بی‌سی گفتند از طرف حکومت وقت شکایتی در این زمینه برای ارجاع به این دادگاه بین‌المللی دریافت نکردند. در سایت این مرکز نیز شکایتی از جانب افغانستان برای داوری درج نشده است.

«انستیتوت صلح ایالات متحده» که مرکز آن در واشنگتن است، در گزارشی که حدود یک دهه پس از قرارداد مس عینک در سال ۲۰۱۷ در این مورد منتشر کرده بود، پیشنهاد مذاکره مجدد در مورد قرارداد یا توافق برای فسخ آن و اعلان مجدد مزایده مس عینک را داده بود.

در این گزارش آمده است که «مشکل اصلی این است که کنسرسیوم چینی که این قرارداد به آن اعطا شده، وعده‌های غیرواقعی داده که عملی‌ ساختن آنها غیرممکن یا بسیار غیراقتصادی است.»

خانم جوادی با توجه به موجودیت انواع معادن در افغانستان می‌گوید این کشور مشهور به «جدول مندلیف» است و بیشتر عناصر کمیاب را دارد و «هدف چین در انحصار گرفتن معادن بزرگ افغانستان است.»

در واقع، سال‌هاست که چین سهم عمده‌ای از تولید و فرآوری عناصر کمیاب زمین را در اختیار دارد و نقش مسلطی در زنجیره تأمین جهانی این مواد ایفا می‌کند.

«چین آماده است در این خلا گام بگذارد»

وانگ یی و امیرخان متقی در پکن

منبع تصویر،CHINA FM

توضیح تصویر،وانگ یی و امیرخان متقی در پکن

تنها پنج روز پس از ورود افراد طالبان به کابل، در ۲۰ اوت ۲۰۲۱ ژو بو، استراتژیست چینی در ستون دیدگاه روزنامه نیویورک تایمز نوشت: «چین آماده است در این خلاء گام بگذارد».

او نوشت: «با خروج ایالات متحده، پکن می‌تواند آنچه را که کابل بیش از همه نیاز دارد تامین کند؛ بی‌طرفی سیاسی و سرمایه‌گذاری اقتصادی… در عوض افغانستان نیز بیشترین امتیازات را برای چین دارد ... دسترسی به یک تریلیون دلار ذخایر معدنی دست‌نخورده.»

از آن زمان، شی‌ جین‌ پینگ، رهبر چین، سفیر حکومت طالبان را پذیرفته و متقابلاً سفیر خود را به کابل اعزام کرده است. به‌ نظر می‌رسد تنها بخشی از پیش‌بینی آقای بو محقق شده است: چین موفق شده بزرگ‌ترین قراردادهای استخراج معادن و منابع نفت و گاز افغانستان را به دست آورد.

اما وانگ یی، وزیر خارجه چین در دیدار با امیرخان متقی، وزیرخارجه طالبان در می ۲۰۲۵ تاکید کرد که چین «هرگز به‌دنبال ایجاد حوزه نفوذ در افغانستان نبوده است.»

ناظران غربی سرمایه‌گذاری چین در معادن و نفت و گاز افغانستان را دروازه نفوذ چین در افغانستان می‌دانند. متقابلا افغانستان همواره در این رویا بوده که همسایگی و اتصال جغرافیایی با چین زمینه توسعه این کشور را فراهم کند.

دونالد ترامپ در دوره اول ریاست جمهوری خود علاقمندی به ذخایر زیرزمینی افغانستان نشان می‌داد و بارها در مورد افتادن افغانستان به دست چین هشدار داده است.

نفت و گاز شمال افغانستان

منبع تصویر،@MOMPAFGHANISTAN

توضیح تصویر،حکومت طالبان در سال ۲۰۲۳ قرارداد ۲۵ ساله با شرکت چینی «نفت و گاز سین‌کیانگ و آسیای میانه» برای استخراج نفت از منطقه آمو دریا با سرمایه‌گذاری ۵۴۰ میلیون دلار امضا کرد که ۲۰ درصد سود آن سهم افغانستان است

گروهی خبر هفته نامه ای ندای غزنه

منبع :‌ بی بی سی

اتحادیۀ اروپا یک میلیارد یورو به افغانستان کمک می‌کند؛ ادامۀ چانه‌زنی‌های بین‌المللی با طالبان

 

مذاکرات طالبان با نمایندگان اتحادیه اروپا و آمریکا در دوحه

مذاکرات طالبان با نمایندگان اتحادیه اروپا و آمریکا در دوحه

هم‌زمان، تلاش‌های متعددی در سطح بین‌المللی برای رسیدگی به وضعیت افغانستان جریان دارد. کشورهای غربی می‌خواهند با استفاده از فشار اقتصادی طالبان را به راه بیاورند و برخی معیارهای مربوط به حقوق بشر و روابط بین‌المللی را به آنها بقبولانند. با اینحال وضعیت مردم افغانستان به قدری ناگوار است که به رغم مجازات‌های بین‌المللی، اتحادیۀ اروپا اعلام کرد یک میلیارد یورو کمک برای افغانستان منظور کرده است. از سوی دیگر در دوحه، طالبان مشغول مذاکره با آمریکایی‌ها و اروپاییان‌اند.

روز سه‌شنبه ۱۲ اکتبر/۲٠ مهر، مقامات اتحادیۀ اروپا خبر دادند که کمک یک‌میلیارد یورویی خود را طی همین روز، در چارچوب اجلاس مجازی گروه بیست (G20) رسماً اعلام خواهند کرد. خانم اورزولا فن ‌درلاین، رئیس کمیسیون اروپا گفت: "برای جلوگیری از فروپاشی انسانی و اقتصادی-اجتماعی افغانستان، باید هر کاری از دست‌مان بر میاید انجام دهیم. افغان‌ها نباید هزینۀ اعمال طالبان را بپردازند. به همین دلیل کمک‌های اتحادیۀ اروپا به قصد مردم افغانستان و همچنین کشورهای همسایه‌ای در نظر گرفته شده است که قبل از همه به افغان‌ها یاری رساندند"...

بدین ترتیب، با اینکه دارایی‌های بانک مرکزی افغانستان در آمریکا و اروپا مسدود مانده (٨ میلیارد دلار در آمریکا و ۲ میلیارد دلار در اروپا)، اتحادیۀ اروپا تصمیم گرفته که برای جلوگیری از فاجعه‌ای انسانی، "مردم افغانستان" را یاری دهد. بخصوص با رسیدن فصل سرما، کمبود مواد غذایی، پوشاک و دارو می‌تواند عواقب سنگین داشته باشد.

با به قدرت رسیدن طالبان، افغانستان در بن‌بست اقتصادی خطرناکی گرفتار شده است. علاوه بر مسدود شدن پول‌ها، بیکاری انبوه و بلاتکلیفی ناشی از شرایط سیاسی و همچنین پیامدهای خشکسالی شدید، مردم را دچار تنگدستی و فقر فزاینده کرده است. اما کشورهای غربی که هنوز رژیم طالبان را به رسمیت نشناخته‌اند، حاضر نیستند به آسانی "کمک بلاعوض" بدهند. اروپاییان و آمریکا به طالبان فشار می‌آورند تا حداقل در مورد محدودیت حقوق زنان و کودکان اندکی عقب‌نشینی کردند.

البته از یک میلیارد یورویی که اتحادیۀ اروپا تقبل کرده، قبلاً ۳٠٠ میلیون یورو به عنوان جبران کمبودهای غذایی و بهداشتی (واکسیناسیون) اعلام شده بود. در واقع اینک ۷٠٠ میلیون یورو کمک اضافی تعیین شده که بخشی از آن باید به "کشورهای همسایه" داده شود. هنوز معلوم نیست که کدامیک از این کشورها سهمی از کمک‌ها را دریافت خواهند کرد.

اجلاس گروه بیست

اجلاس ویژۀ گروه بیست که به ابتکار ایتالیا برگزار می‌شود،  دو موضوع بزرگ را در ارتباط با افغانستان بررسی می‌کند: نیازهای فوری مردم و نگرانی‌های امنیتی (مسئلۀ حضور تروریسم در افغانستان). ماریو دراگی نخست‌وزیر ایتالیا برای تدارک این اجلاس با مشکلات فراوان مواجه شده زیرا همۀ کشورهای عضو گروه بیست در مورد طالبان اتفاق نظر ندارند. برخی هنوز مایل نیستند که کمکی به دست طالبان برسد. اما برخی دیگر – از جمله روسیه و چین – نگاهی متفاوت دارند. یکی از دیپلمات‌های اروپایی گفته است: "مسئلۀ اصلی اینجاست که اروپاییان می‌خواهند در امور حکومت طالبان مداخله کنند – مثلاً در مورد رفتار با زنان – اما پکن و مسکو از سیاست عدم مداخله طرفداری می‌کنند". چینی‌ها حتی رسماً خواستار لغو تحریم‌های افغانستان شده‌اند (آزاد شدن پول‌ها).

اجلاس دوحه

روز سه‌شنبه، تقریباً هم‌زمان با اجلاس مجازی گروه بیست، هیئت طالبان در دوحه با نمایندگان اتحادیۀ اروپا و آمریکا به گفتگو نشستند. این نخستین بار است که چنین نشست سه‌جانبه‌ای برگزار می‌شود. البته طی روزهای گذشته (شنبه و یکشنبه)، آمریکایی‌ها به طور جداگانه با نمایندگان طالبان در دوحه مذاکره کردند. در پایان این دو روز، به نظر می‌آمد که هیچ تغییری در موضع‌گیری‌های طالبان شکل نگرفته است. آمریکایی‌ها که بیش از هرچیز بر مسائل امنیتی تأکید دارند، ظاهراً نتوانسته‌اند قول و تعهدی از طالبان بگیرند. هرچند امیرخان متقی وزیر خارجۀ رژیم طالبان با زبانی دیپلماتیک از "همکاری و حمایت آمریکا" تشکر کرد، اما سهیل شاهین که یکی از چهره‌های اصلی طالبان در مذاکرات بین‌المللی است گفت که "امارت اسلامی افغانستان برای مبارزه با داعش هیچ نیازی به آمریکا ندارد".

روزنامۀ فرانسوی لوموند می‌نویسد: "نمایندگان سازمان سیا که در مذاکرات دوحه شرکت دارند، مایلند که استراتژی ضدتروریستی خود را علیه داعش و القاعده با طالبان هماهنگ کنند؛ اما تناقض در اینجاست که طی بیست سال اخیر، سیا همین نوع استراتژی‌ها را علیه طالبان به کار برده بود"...

پرسش بزرگ: به رسمیت شناختن حکومت طالبان

با افزوده شدن نمایندگان اتحادیۀ اروپا به جمع طالبان و آمریکایی‌ها، احتمال دارد که محور مذاکرات دوحه از مسائل امنیتی به موضوع کمک‌ به افغانستان و رعایت برخی حقوق انسانی از سوی طالبان منتقل گردد.

در این وضعیت، آقای مطلق القحطانی که از طرف وزارت امور خارجۀ قطر، پروندۀ افغانستان را دنبال می‌کند، با طفره رفتن از پاسخ به پرسش‌های خبرنگاران در مورد "به رسمیت شناختن طالبان"، گفت: "در هرصورت به قدرت رسیدن طالبان واقعیتی است که باید در نظر داشت. مهم اینست که بتوانیم با آنها تعامل داشته باشیم"...

هنوز هیچ کشوری، حتی قطر که نقش میانجی را بازی می‌کند، حکومت طالبان را به رسمیت نشناخته است. هرچند مذاکرات و جلساتی که هم اکنون در جریان است، هیچکدام به این موضوع اختصاص نیافته، اما تردید نیست که در حاشیۀ آنها، هزینه‌ای که طالبان باید برای به رسمیت شناخته شدن بپردازند، مورد ارزیابی قرار می‌گیرد.

گروهی خبر 

منبع: IRF

ولایت نورستان مقصد سیاحتی افغانستان خواهد شد؟

 

.

پس از اعلام ولایت نورستان به عنوان پارک ملی، مقام‌های محلی این ولایت می‌گویند شمار بازدیدکنندگان از این ولایت خوش آب و هوا، افزایش یافته است. به گفته آنها روزانه صدها تن برای سیاحت به این ولایت سفر می‌کنند.

حافظ عبدالقیوم والی نورستان به بی‌بی‌سی گفت "بعد از آن‌که دولت افغانستان نورستان را به عنوان پارک ملی اعلام کرد، توجه مردم افغانستان به نورستان جلب شده و فعلا هم روزانه صدها تن برای سیاحت به نورستان می‌آیند و از طبیعت این ولایت لذت می‌برند."

.

نشر تصاویر مناظر زیبای نورستان در رسانه‌های اجتماعی توجه هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند و خیلی‌ها با دیدن این تصاویر عزم سفر به آنجا را می‌کنند.

بادام احمدزی از ولایت شرقی ننگرهار از جمله کسانی است که به نورستان به گردش رفته، می‌گوید "نخستین‌بار بود که به نورستان رفتم، نورستان جای قشنگ و دیدنی است، از همه بهتر امنیت نورستان است، خیلی جای امن است و مردم آن هم بسیار با فرهنگ هستند."

در نورستان چه امکاناتی برای گردشگران وجود دارد؟

در سال‌های گذشته، به دلیل ناهموار بودن جاده‌ها و نبود امنیت، کمتر کسی جرات می‌کرد برای گردش به نورستان سفر کند. از همین‌رو امکاناتی مانند هتل و مسافرخانه هنوز وجود ندارد.

.

قیام خیام از ولایت کنر، در همسایگی نورستان که به تازگی به نورستان سفر کرده می‌گوید "نورستان ولایتی با مناظر کاملا طبیعی است اما باید کارهای برای رفع نیازمندی گردشگران انجام شود، مثلا جای بود وباش، خدمات ترانسپورتی و امکانات صحی فراهم شود."

مقام‌های محلی می‌گویند دولت برنامه‌هایی را برای بهبود زندگی مردم، حفاظت از منابع طبیعی و حیات وحش در این ولایت و همچنان جلب گردشگران روی‌دست گرفته است.

والی نوستان گفت "کوشش داریم هتل‌ها و دیگر امکانات مورد ضرورت کسانی که به ‌خاطر سیاحت به نورستان می‌آیند، سهولت‌های بود و باش و رفت و آمد ایجاد شود. ولسوالی‌های نورستان برق داشته باشد، در این بخش‌ها دولت می‌خواهد کارهایی را انجام بدهد."

.

آقای عبدالقیوم همچنان گفت برای جلب گردشگران یک موزیم/موزه بزرگ آثار باستانی نیز ساخته خواهد شد. او گفت آثار باستانی چوبی و سنگی چند هزار ساله این ولایت با وجود جنگ و قاچاق آنها به بیرون از کشور هنوز در برخی خانه‌ها نگهداری می‌شود.

ساخت هشت بند برق در ولسوالی‌های نورستان، ساخت جاده‌های روستایی و اعمار جاده در مناطق سیاحتی و دیدنی این ولایت از دیگر برنامه‌هایی‌ است که مقام‌های این ولایت روی دست گرفته اند. کار ساخت جاده‌ها به گفته آنها در برخی از مناطق این ولایت آغاز شده است.

امنیت شکننده نورستان

برای رسیدن به نورستان باید از مسیر ننگرهار و کنر گذشت. مسیری که برای برخی از مسافران خالی از خطر امنیتی نیست.

.

از اسعدآّباد مرکز ولایت کنر تا نورستان جاده خاکی و ناهموار است و خودروهای شخصی با مشکل رفت وآمد می‌کنند. کار ساخت جاده این مسیر به گونه اساسی آغاز شده است.

آن گونه که مقام‌های محلی می‌گویند امنیت در پارون مرکز این ولایت و همچنان در هفت ولسوالی‌ این ولایت (نورگرام، دوآب، مندول، وایگل، واما، كامدیش و برگمتال) بهتر شده و مردم احساس امنیت می‌کنند.

اما امنیت در نورستان به دلیل هم مرز بودن آن با پاکستان و فعالیت شورشیان در مناطق دور افتاده آن و به ویژه ولایت‌های همجوار مانند بدخشان، کنر و لغمان شکننده است.

ولایت نورستان ۱٤٠ کیلو متر با پاكستان مرز مشترک دارد.

.

مقام‌های محلی می‌گویند با سهم گیری مردم، روند پیشرفت و حفاظت از محیط زیست، و وضعیت امنیتی در این ولایت بهبود خواهد یافت.

جاذبه‌های گردشگری نورستان

نورستان در شرق افغانستان با سه رودخانه بزرگ وچندین رودخانه کوچک، دره‌های سرسبز، کوه‌های پوشیده با درختان و مناظر بی‌نظیر طبیعی، از دیدنی‌ترین مناطق افغانستان است. رودخانه‌ها در تمام فصل‌های سال پر آب است و در هر گوشه این ولایت آب زلال چشمه‌ها جاری است.

.

نورستان با باران زیاد موسمی، جنگل‌های انبوه دارد. این جنگل‌ها مناظر طبیعی زیبای را ایجاد کرده و زیستگاه میمون‌ها، آهوی مارخوار، آهوی آیبکس، خرس سبز، خرس سیاه، پلنگ برفی، پلنگ عادی، پشک جنگلی، سنجاب‌ها و صدها نوع پرنده. این جنگل‌ها در سطح ملی و بین‌المللی از شهرت ویژه‌ای برخوردار اند.

تنوع زبانی و فرهنگی در میان مردم نورستان نیز بسیار برجسته و جالب توجه است. آثار هنری و باستانی و موسیقی محلی منحصر به این منطقه افغانستان هم برای بازدید کنندگان جالب و هیجان‌انگیز است.

بخاطر این ویژگی‌ها ماه گذشته اداره ملی حفاظت محیط زیست افغانستان، نورستان را در کنار سه منطقه دیگر؛ ولسوالی درقد ولایت تخار، ولسوالی امام صاحب قندوز و دشت ناور در ولسوالی ناور ولایت غزنی به عنوان پارک ملی، منطقه حفاظت شده، زیستگاه حیات وحش و محل پرورش گونه‌های حیوانات در حال انقراض اعلام کرد.

.

اداره ملی حفاظت از محیط زیست افغانستان گفته که برای بهبود وضعیت محیط زیستی این مناطق و فراهم کردن امکانات گردشگری در پنج سال آینده ۳۰ میلیون دالر/دلار آمریکایی به مصرف می‌رساند.

اداره ملی حفاظت از محیط زیست پیش از این نیز بند امیر و دره شاه‌فولادی در ولایت بامیان، واخان در بدخشان و کول حشمت‌خان در کابل را به عنوان مناطق حفاظت شده در این کشور اعلام کرده بود.

مناطق حفاظت شده افغانستان که شماری از آنها به نام شکارگاه پادشاهان افغانستان معروف هستند، از مناطق دیدنی این کشور اند.

.

گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه 

منبع : بی بی سی

«حکومت افغانستان اراده قوی برای مبارزه با فساد اداری ندارد»

 

سیگار از معرفی افراد فاسد به عنوان نامزد وزیر در ترکیب کابینه جدید حکومت افغانستان انتقاد کرد. این نهاد گفته است که معرفی افرادی که سابقه فساد دارند اعتبار افغانستان را در سطح جهان زیر سوال می‌برد.

    

Afghanistan Kabul (picture-alliance/AP Photo/R. Gul)

جان ساپکو رئیس اداره بازرس ویژه امریکا برای بازسازی افغانستان گفته است: «پیش برد نهادهای دولتی از سوی افرادی که پیش از این  پرونده‌ داشته و به فساد متهم اند، عقب گرد در امر مبارزه با فساد اداری در افغانستان است.

مسئول سیگار در حالی از تقرری‌ها در ادارات دولتی افغانستان انتقاد می‌کند که از یک ماه به این طرف رئیس جمهور افغانستان با صدور فرمانی، محمود کرزی یکی از مسئولان سابق کابل بانک را به عنوان نامزد وزیر وزارت شهرسازی و اراضی این کشور معرفی کرده است. آقای کرزی یکی از متهمان اصلی ورشکست شدن کابل بانک شمرده می‌شود.

بازرس ویژه امریکا برای بازسازی افغانستان گفته است که فساد تهدید راهبردی برای تلاش‌های امریکا و جامعه جهانی در افغانستان است: «تا اکنون ۶۵۰۰ حکم گرفتاری در پیوند به فساد اداری صادر شده اند، اما اکثر این فرامین فقط صادر شده اند ولی عملی نشده اند.»

John Sopko U.S. Special Inspector General for Afghanistan Reconstruction Archiv 2008 (Getty Images/A. Wong)

جان ساپکو، بازرس ویژه ایالات متحده برای بازسازی افغانستان

صدیقی صدیقی سخنگوی ریاست جمهوری افغانستان به دویچه وله گفت: «کابینه جدید حکومت افغانستان به زودی تکمیل می‌شود»‌ اما این سخنگوی ریاست جمهور افغانستان در مورد نگرانی با فساد اداری و احتمال حضورافرادی با سابقه فساد در ترکیب کابینه حکومت این کشور پاسخی ارائه نکرد.

همه ساله حدود سه هزار پرونده فساد اداری در افغانستان ثبت می‌شود. در این میان ۲۰ پرونده کلان فساد اداری در افغانستان ثبت شده اند و اما که بدون بررسی باقی مانده اند. از جمله این پرونده ها یکی هم مسأله اختلاص کابل بانک می‌باشد.

محمد ناصر تیموری مسئول دادخواهی دیدبان شفافیت افغانستان به دویچه وله گفت: حکومت افغانستان اراده قوی در امر مبارزه با فساد اداری ندارد. به گفته آقای تیموری «عدم اراده قوی حکومت این کشور در امر مبارزه با فساد اداری سبب شده است که افغانستان اعتبار خود را در سطح جهان از دست دهد.»

تیموری علاوه کرد: اگر همه نهادهای دولتی افغانستان با اراده قوی و جدی با پدیده فساد اداری مبارزه کنند، فساد اداری کمتر از یک سال از افغانستان محو می‌شود اما این اراده قوی در هیچ یک از نهادهای دولتی افغانستان وجود ندارد.

این مسئول دیدبان شفافیت تاکید کرد: نبود اراده سیاسی، ضعف نهادهای عدلی و قضایی و عدم استقلالیت این نهادها سبب شده اند که پرونده‌های فساد افراد بلند رتبه دولتی از جمله وزیران به شکل جدی و منصفانه بررسی نشوند.

تیموری افزود: همه ساله حدود سه هزار پرونده کوچک فساد اداری در تمام ادارات دولتی افغانستان ثبت می‌شود که اکثر این پرونده‌ها نیز بدون بررسی باقی می‌مانند و تا اکنون ۲۰ پرونده کلان فساد اداری بدون بررسی در این کشور وجود دارد.

Politische Rivalen in Afghanistan vereinbaren Machtteilung (picture-alliance/dpa/AP/Office of the President of Afghanistan)

محمد اشرف غنی، رئیس جمهور افغانستان با عبدالله عبدالله، رئیس مصالحه ملی این کشور

آیا سران حکومت افغانستان شریک فساد در این کشور اند؟

با اینکه رئیس جمهور افغانستان همواره تاکید کرده است که اراده قوی برای مبارزه با فساد اداری دارد، اما معرفی افرادی با سابقه فساد مانند محمود کرزی در بدنه حکومت این کشور اراده رئیس جمهور افغانستان را برای مبارزه با فساد اداری در این کشور زیر سوال می‌برد.

خان آقا رضایی نماینده پارلمان افغانستان در این رابطه به دویچه وله گفت: «اگر حکومت افغانستان می‌خواهد مانع فساد در این کشور گردد، چرا محمود کرزی که سابقه فساد در کابل بانک دارد و و طاهر ظهیر والی سابق بامیان را که پرونده فساد در این ولایت دارد در ترکیب کابینه جدید حکومت این کشور معرفی کرده است.

خالد اسد نماینده دیگر پارلمان افغانستان می‌گوید: حکومت افغانستان افرادی را به عنوان نامزد وزیر در ترکیب کابینه جدید این کشور معرفی کرده است که گذشته فساد دارند و حکومت با این عمل خود قانون این کشور را زیر پا می‌کند.

قابل یادآوریست که  پیش از این سازمان ملل متحد نیز از حکومت افغانستان و از روند مبارزه با فساد اداری در افغانستان انتقاد کرده و گفته بود که چهره‌های سیاسی ای در درون حکومت افغانستان حضور دارند که مانع اصلی مبارزه با فساد اداری در این کشور اند.

گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه 

منبع: صدای آلمان

نخستین کارخانه‌ی پروسس بادام در دایکندی به فعالیت آغاز کرد

دایکندی در مرکز کشور یکی از ولایاتی است که سالانه به میزان انبوهی در آن محصول بادام برداشت می‌شود. سال گذشته‌ی خورشیدی، وزارت زراعت، آبیاری و مالداری میزان حاصلات بادام دایکندی را ۲۵ هزار متریک تُن اعلام کرده بود.

 دفتر والی دایکندی اعلام کرد که نخستین کارخانه‌ی پروسس بادام در این ولایت زیر نام «کارخانه شگوفه‌های نیلی» به بهره‌برداری سپرده شده است.

در اعلامیه‌ی دفتر مطبوعاتی والی دایکندی که امروز (یک‌شنبه، ۸ سرطان) منتشر شده، آمده است که این کارخانه به هزینه‌ی مجموعی ۶.۱ میلیون افغانی مجهز با تمام تجهیزات و امکانات از طریق پروژه‌ی (BRL) مؤسسه‌ی اکسفام ساخته شده است.

فضل امیری، مدیر انکشافی مؤسسه‌ی اکسفام در دایکندی، هدف از ساخت این کارخانه را توانمندسازی و ارتقای ظرفیت زنان در امور اقتصادی عنوان کرده است.

محمدضیا همدرد، والی دایکندی نیز افتتاح این کارخانه را به مردم دایکندی تبریک گفته و آن‌را در جهت رشد و افزایش محصولات زراعتی این ولایت به‌ویژه بادام مهم خوانده است.

آقای همدرد همچنان گفته است که از رییس‌جمهور اشرف غنی خواستار بازاریابی برای حاصلات زراعتی و باغی دایکندی و همچنان حمایت از کشاورزان این ولایت شده و آقای غنی نیز وعده سپرده است که طرح ریاست زراعت دایکندی مبنی بر تولید، پروسس و بازاریابی بادام دایکندی را نهایی خواهند کرد.

در اعلامیه به نقل از سید عبدالواحد فیروزی، رییس زراعت، آبیاری و مالداری دایکندی نیز آمده است: «ریاست زراعت در سال ۱۳۹۷ بنابر ضرورت، طرحی را غرض تولید، پروسس و بازاریابی بادامِ دایکندی به وزارت زراعت کشور پیشنهاد کرده بود، اما کار آن نهایی نگردیده بود.»

آقای فیروزی گفته است که با نهایی‌سازی این طرح، محصول بادام دایکندی افزایش خواهد یافت. به گفته‌ی او، افزایش محصولات بادام در تقویت اقتصاد مردم نیز موثر خواهد بود.

دایکندی در مرکز کشور یکی از ولایاتی است که سالانه به میزان انبوهی در آن محصول بادام برداشت می‌شود. سال گذشته‌ی خورشیدی، وزارت زراعت، آبیاری و مالداری میزان حاصلات بادام دایکندی را ۲۵ هزار متریک تُن اعلام کرده بود.

گروهی خبر هفته ندای غزنه 

منبع : اطلاعات روز

اتحادیه اروپا بار دیگر به حمایتش از افغانستان تأیید کرد

 

شورای اتحادیه اروپا بار دیگر بر حمایت سیاسی و اقتصادی از مردم افغانستان در مسیر صلح، امنیت، دموکراسی و سعادت تاکید کرد. این اتحادیه افغانستان را به کاهش کمک ها تهدید کرده بود.

    

عکس آرشیف از کنفرانس دیجیتالی سران اتحادیه اروپا

عکس آرشیف از کنفرانس دیجیتالی سران اتحادیه اروپا

یک روز پس از آنکه اتحادیه اروپا افغانستان را با کاهش کمک ها تهدید کرد، شورای سیاست خارجی این اتحادیه مجدداً بر تعهد این بلوک در حمایت از صلح، امنیت، ثبات، دموکراسی، رفاه و ایجاد اعتماد به مردم افغانستان تأکید کرد.

وزیران خارجه این اتحادیه به تاریخ ۲۹ ماه می به خاطر بحران کرونا اجلاس شان را از به گونه کنفرانس ویدیویی برگزار کردند.

بخش مطبوعاتی شورای اتحادیه اروپا در تویترش نوشت: «نتیجه گیری های تصویب شده با تأیید مجدد حمایت سیاسی و اقتصادی اتحادیه اروپا از مردم افغانستان در مسیر صلح، امنیت، دموکراسی و سعادت همراه است». حکومت مشارکت ملی افغانستان از این اعلام حمایت اتحادیه اروپا استقبال کرده است.

سفیران کشورهای عضو این اتحادیه در کابل به تاریخ ۲۷ ماه می با عبدالله عبدالله رئیس شورای عالی صلح افغانستان نشستی حضوری داشتند. آنها از توافقنامه سیاسی میان محمد اشرف غنی رئیس جمهور افغانستان و عبدالله عبدالله نیز استقبال کردند.

عبدالله در فیس بوکش نوشت: «آنها با استقبال از آتش‌بس و تبادله زندانیان خواهان آغاز سریع‌تر مذاکرات بین‌الافغانی شده و از ادامه‌ی همکاری‌های اتحادیه‌ی اروپا به مردم و حکومت افغانستان اطمینان دادند.»

اتحادیه اروپا پس از ایالات متحده امریکا بزرگترین کمک دهنده و متحد افغانستان است. روز گذشته این اتحادیه افغانستان را به خاطر افزایش خشونت ها و تنش سیاسی به کاهش کمک های مالی تهدید کرد و گفت حمایت سیاسی و مالی اش در آینده به تلاش جوانب درگیر "به خصوص طالبان" برای همکاری می باشد.

گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه 

منبع : صدای المان

حیف‌ومیل بودجه‌ی اختصاصی مبارزه با کرونا؛ والیان حساب دهند

حکومت برای مبارزه با ویروس کرونا بیش از ۲۳۷ میلیون افغانی را به ریاست‌های صحت عامه ولایات‌ اختصاص داده بود تا این ریاست‌ها از این پول برای خریداری لوازم و تجهیزات طبی استفاده کنند. اکنون شماری از مقام‌های بلند‌پایه حکومتی می‌گویند که پول تدارکات مبارزه با ویروس کرونا در ادارات محلی حیف‌ومیل شده است. این مقام‌ها از ارگ ریاست جمهوری می‌خواهند که فساد در مصرف بودجه اختصاصی مبارزه با ویروس کرونا را بررسی کند و مقام‌های محلی را پاسخ‌گو قرار دهند.

عبدالمنان شیوای شرق، معین نشراتی وزارت اطلاعات و فرهنگ، روز چهارشنبه، هفتم جوزا، در یک کنفرانس خبری در مرکز رسانه‌های حکومت گفت که بعضی اسناد در اختیارش قرار گرفته که بیان‌گر فساد در مصرف بودجه اختصاصی مبارزه با ویروس کرونا است. او گفت، از پول تدارکاتی‌ای که برای مبارزه با ویروس کرونا در نظر گرفته شده بود، در حکومت محلی زیر نظر والیان دزدی شده است. وی به عنوان نمونه به چپرکت‌های خریداری شده در ولایت بدخشان اشاره کرد و گفت که مقام‌های محلی این ولایت چپرکت‌ها را با نرخ هنگفت و بالاتر از قیمت معیاری آن از بازارها خریداری کرده‌اند. به گفته او مقام‌های محلی در این ولایت، هر چپرکت سه‌وضعیته (همراه با توشک، بالشت، میز غذا‌خوری و پایه سیروم) را به ۴۸ هزار افغانی خریده‌اند، در حالی که در بازارهای کشور این چپرکت به ۱۷ هزار و ۲۰۰ افغانی به فروش می‌رسد. علاوه بر این او اضافه کرد در قسمت توزیع نان و کمک‌رسانی به نیازمندان نیز فساد وجود دارد. آقای شرق گفت که شماری از مقام‌های دولتی که مسوول توزیع آرد به خبازی‌ها اند، آرد را به قیمت بالاتر از نرخ آن خریداری و به خبازی‌ها توزیع کرده‌اند. معین نشراتی وزارت اطلاعات و فرهنگ خاطر‌نشان ساخت که اسناد و شواهد نشان می‌دهد که هر بوجی آرد به نرخ ۲ هزار و ۳۰۰ افغانی خریداری شده، در حالی که قیمت آن در بازارها به یک هزار و هفت‌صد و ۳۰ افغانی است.

او از رگ ریاست جمهوری خواست که یک هیأت تشکیل دهد و این موضوع را بررسی کند. از سوی دیگر او دزدی از پول مبارزه با ویروس کرونا را «خیانت ملی» خواند. آقای شرق گفت در شرایطی که همه با ویروس کرونا دست و پنجه نرم می‌کنند، دزدی و اختلاص از بودجه تدارکاتی مبارزه با ویروس کرونا خیانت ملی است. او از رسانه‌ها و فعالان مدنی خواست که در برابر فساد ایستاده‌گی کنند و دست به افشاگری بزنند.

از جانب دیگر او از شکسته شدن قرنطین از سوی شهروندان انتقاد کرد. شرق گفت که شماری از شهروندان نسبت به ویروس کرونا بی‌توجه‌اند و این سبب شده است که زنجیره این ویروس شکسته نشود و شمار مبتلایان به ویروس کرونا هر روز افزایش یابد. وزارت اطلاعات و فرهنگ در حدود نزدیک به یک ماه است که براساس فرمان رییس جمهور، مسوولیت آگاهی‌دهی در مورد ویروس کرونا را برعهده دارد. اکنون شیوای شرق می‌گوید که باید برای جلوگیری از شیوع بیش‌تر ویروس کرونا، خانه به خانه آگاهی‌دهی شود. از این رو او بیان داشت که با ۱۲۱ رسانه قرارداد به امضا رسانده تا پیام‌های چگونه‌گی مبارزه با کرونا را به نشر برسانند.

مردم در حال غرق شدن در سیلاب کرونا هستند

وزارت صحت عامه و ولایت کابل نیز تصریح می‌کنند که به دلیل بی‌توجهی شهروندان نسبت به ویروس کرونا، زنجیره این ویروس شکسته نشده و اکنون گراف مبتلایان به این ویروس سیر صعودی به خود گرفته است. وحیدالله مجروح، معین عرضه خدمات صحی وزارت صحت عامه، در این کنفراس گفت که مردم کرونا را جدی نگرفتند و اکنون «مصیبت» خلق کرده‌اند. او گفت: «در گذشته ما می‌گفتیم که سیل آمدنی است، ولی اکنون می‌گوییم که سیل آمده و مردم در حال غرق شدن به سیلاب کرونا است.»

آقای مجروح خاطرنشان ساخت که شماری از کسانی‌ که ویروس کرونا را جدی نگرفته و قرنطین را شکسته‌اند، افراد فقیر و نادار جامعه نبودند، بلکه کسانی بوده‌اند که توانایی خوب مالی داشته‌اند. مجروح تصریح کرد که این افراد در جریان روزهای عید به خرید مخارج عید برآمده بودند و نیروهای امنیتی که خواسته‌اند جلو گشت‌وگذار این افراد را بگیرند، با واکنش جدی آنان مواجه شده‌اند. او افزود که در جریان سه روز عید کارمندان صحی «بدترین» شرایط را پشت سر گذاشته‌اند؛ زیرا به گفته او شمار مریضان در این سه روز افزایش یافته بود و بخش عاجل شفاخانه‌ها مملو از مریضان بود‌. او گفت: «بخش عاجل ما پر از مریض بود. مواردی را داشتیم که یک مریض در حال جان دادن در بخش عاجل بوده و مریض دیگر در حال انتظار بوده که کی مریض حیاتش به پایان می‌رسد که تخت «آی‌سی‌یو» برسد.»

او تصریح کرد که در یک شبانه‌روز گذشته ۹۹۴ نمونه مشکوک به وزارت صحت عامه رسیده است که از این میان در حدود ۶۲۵ مورد آن مثبت تشخیص داده شده است. علاوه بر این او افزود که در ۲۴ ساعت گذشته ۷ تن در اثر ابتلا به ویروس کرونا جان باخته و ۱۰ تن دیگر صحت‌یاب شده‌اند.

با این حال معین عرضه خدمات صحی وزارت صحت عامه تأکید کرد که برای جلوگیری از شیوع ویروس کرونا باید قرنطین تمدید شود. او گفت کلید مبارزه با ویروس کرونا در خانه ماندن، پوشیدن ماسک، حفظ فاصله معیاری و شستن دست است. وی تصریح کرد، پیش از عید که قرنطین تطبیق می‌شد، زنجیره ویروس کرونا تا حدودی شکسته و تحت کنترل در‌آمده بود، ولی زمانی‌ که قرنطین شکسته شد و مردم به گونه‌ی غیر‌مسوولانه در سطح شهر برآمدند، شمار مبتلایان افزایش یافته است.

آقای مجروح بیان داشت که اکنون نیاز است قرنطین دو‌باره تمدید شود تا زنجیره ویروس کرونا قطع گردد. به این لحاظ معین عرضه خدمات صحی وزارت صحت عامه افزود که یک طرح آماده کرده‌اند تا براساس آن قیود رفت‌وآمد وضع و پس از کنترل اوضاع، به گونه‌ی تدریجی رفع خواهد شد.

یعقوب حیدری، والی کابل، نیز بیان داشت که اکثر کسانی ‌که قرنطین را نقض کرده‌اند، از طیف سرمایه‌داران بوده‌اند. او گفت که این افراد با زورگویی به پولیس در سطح شهر به گشت‌وگذار پرداخته و شهروندان کشور را به خطر انداخته‌اند. او از شهروندان کشور خواست که جلو گشت‌وگذار بی‌مورد را بگیرند تا شیوع ویروس کرونا در کشور کاهش پیدا کند.

مورد مثبت ویروس کرونا در پنجم حوت سال گذشته در ولایت هرات به ثبت رسید. پس از آن این ویروس به تمامی ولایات کشور گسترش یافت و براساس آماری که روز چهارشنه، هفتم جوزا، از سوی وزارت صحت عامه به نشر رسید، در حدود ۱۲ هزار و۴۵۶ تن به این ویروس مبتلا شده‌اند. از این میان تاکنون در حدود یک هزار و ۱۳۸ تن بهبود یافته و ۲۲۷ تن دیگر جان‌های‌شان را از دست داده‌اند.

گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه 

منبع : بی بی سی

سفر همسر و دختر ناکامورا به کابل؛ جنازه پزشک ژاپنی به زادگاهش منتقل می‌شود

 

همسر و دختر ناکاموراهمسر و دختر تتسو ناکامورا، پزشک جاپانی/ژاپنی که دو روز پیش با پنج شهروند افغانستان در شرق این کشور کشته شد، برای انتقال جسد او به کابل رفته‌اند.

ارگ ریاست جمهوری افغانستان نیز تصاویری را از دیدار اشرف غنی، رئیس جمهوری و رولا غنی، بانوی اول افغانستان با همسر و دختر آقای ناکامورا منتشر کرده است.

دفتر آقای غنی اعلام کرده که فردا شنبه (۱۶ قوس/آذر) در مراسم ویژه‌ای، پیکر این دکتر ژاپنی مشایعت خواهد شد و پروژه‌های را که او در ولایات ننگرهار و کنر اجرا کرده، به نامش مسمی خواهد شد.

لویزیون ملی جاپان هم گزارش داده که امروز ۵ عضو خانواده ناکامورا توکیو را به مقصد کابل ترک کردند.

تصاویری که در رسانه‌ها پخش شده نائوکو ناکامورا، همسر و دختر آقای ناکامورا را در کنار تابوت او در بیمارستانی در کابل در حال گریه کردن نشان می‌دهد.

قتل ناکامورا که در میان روستاییان افغان به "کاکامراد" معروف بود، شماری زیادی افغان‌ها را تکان داده است.

ناکاموراحق نشر عکسARG

او روز چهارشنبه با پنج محافظ افغان در نتیجه شلیک افراد مسلح به خودروی حاملش در جلال آباد مرکز ولایت ننگرهار کشته شد.

گروه طالبان گفته در این حمله دخالتی نداشته و تا کنون مسئولیت آن را کسی به عهده نگرفته است. پلیس گفته تا کنون کسی در این ارتباط بازداشت نشده است.

امروز هچنین شماری از شهروندان افغانستان در برابر سفارت پاکستان در کابل دست به تظاهرات زدند و سازمان استخبارات پاکستان (آی اس آی) را متهم به دخالت در قتل او کردند. دیروز هم والی ننگرهار گفت که طرح قتل آقای ناکامورا بیرون از افغانستان ریخته شده اما از کشوری نام نبرد.

تظاهرات در کابلشماری از افغان‌ها امروز در برابر سفارت پاکستان در کابل دست به تظاهرات زدند و سازمان استخبارات پاکستان را متهم به دخالت در قتل ناکامورا کردند

هزارهای کاربر شبکه‌های اجتماعی در افغانستان در چند روز گذشته اندوه و خشم خود را به دلیل کشته شدن ناکامورا ابراز کردند.

شماری از کاربران هم کمپینی را به راه انداخته‌اند و از دولت افغانستان می‌خواهند برای یادبود از ناکامورا محل مناسبی را در افغانستان به نام او مسمی کند.

کام ایرشرکت خصوصی کام‌ایر افغانستان به یادبود ناکامورا تصویری از او را بر روی هواپیمای خود نصب کرد

تتسو ناکامورا کی بود؟

تتسو ناکامورا ۷۳ ساله، پزشک جاپانی/ژاپنی که بخش عمده زندگی و حرفه خود را وقف بهبود زندگی افغان‌ها کرده بود، رئیس موسسه خیریه ژاپنی (پی‌ام‌اس) در افغانستان بود.

او پس از تحصیل در رشته پزشکی در ۱۹۸۴ به پاکستان رفت تا به درمان بیماران جذامی در آنجا بپردازد. دو سال پس از آن به افغانستان رفت و در یکی از روستاهای دوردست یک درمانگاه و نهاد غیردولتی "خدمات درمانی صلح ژاپن" (پی‌ام‌اس) ایجاد کرد.

ناکامورااین نهاد خیریه در اوج فعالیتش ده درمانگاه راه انداخت که در کنار کمک به دیگر بیماران، به درمان پناهجویان و بیماران جذامی می‌پرداخت.

او چندین پروژه آبیاری را در ولایت‌های ننگرهار و کنر با شیوه خاص خودش طراحی و عملی کرد که در نتیجه آ« صدها هزار نفر از فقر نجات یافتند.

در ماه اکتبر سال جاری دولت افغانستان به خاطر کارهای انسان‌دوستانه‌اش به آقای ناکامورا شهروند افتخاری افغانستان داد.

گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه 

منبع : بی بی سی

آرزوهای ناتمام ناکامورا برای افغانستان

حسیب بهش

دسامبر 7, 2019

مرگ تتسو ناکامورا، مددرسان جاپانی که به تازه‌گی «شهروندی افتخاری افغانستان» را گرفته بود، با واکنش‌های گسترده‌ی افغان‌ها همراه شده است. شمار زیادی از شهروندان با افروختن شمع، از وی گرامی‌داشت کردند. نهاد «انسان» روز گذشته اعلام کرد که از این پس جایزه‌ای را به نام «جایزه بشردوستانه ناکامورا» در روز جهانی حقوق بشر به فردی که در بخش حقوق بشری فعالیت ارزنده‌‌ای داشته باشد، اهدا می‌کند. شماری اما با اعتراض جلو درب سفارت پاکستان، این کشور را به کشتن این امدادگر متهم کردند. شرکت کام‌ایر نیز از حکومت جاپان خواست تا اجازه دهد پیکر بی‌جان ناکامورای ۷۳ ساله به پاس خدمات ۳۰ ساله‌اش توسط این شرکت به زادگاهش منتقل شود. «کاکا مراد» که قرار بود ساخت‌وساز دومین بخش شبکه آب‌رسانی مروارید را تا یک سال دیگر تکمیل کند، یکجا با سایر آرزوهای ناتمامش به گور رفت.

نهاد «انسان» روز جمعه، ششم قوس با افروختن شمع، از خدمات بشردوستانه تتسو ناکامورا یادبود کرد و وی را نماد بشردوستی دانست. فهیم کریم، موسس این نهاد در گفت‌وگو با روزنامه ۸صبح گفت که اعضای این نهاد تصمیم گرفته‌اند از این پس جایزه‌ای را به نام «جایزه بشردوستانه ناکامورا» به افرادی اهدا کنند که برای آزادی، مساوات و بشردوستی تلاش می‌کنند. این نهاد یادداشت اختصاصی را با اشتراک‌کننده‌گان در میان گذاشت و از آنان خواست تا خاطرات‌شان در مورد امدادگر جاپانی‌ بنویسند. اعضای این نهاد می‌خواهند تا با ادامه راهکارهای تتسو ناکامورا، کارهای امدادگرایانه او را ادامه دهند. شماری از فعالان جامعه مدنی شب گذشته در کابل برای یادبود از ناکامورا شمع افروختند. آنان که جلو درب سفارت جاپان گرد آمده بودند، از خدمات ۳۰ ساله ناکامورای ۷۳ ساله قدردانی کردند.

شماری از فعالان مدنی ننگرهار در شب کشته شدن این امدادگر جاپانی، جلو عکس او شمع روشن کردند و یاد وی را گرامی داشتند. این فعالان گفته بودند که تتسو ناکامورا افتخار آنان است و احتمال دادند که این مرد از سوی «افراد بیگانه» ترور شده باشد. پنج‌شنبه‌شب، شماری از فعالان جامعه مدنی در کابل نیز در یادبود از آقای ناکامورا شمع افروختند و از خدمت ۳۰ ساله وی در افغانستان قدردانی کردند. این شمار از فعالان مدنی بنرهایی را با خودشان آورده بودند که روی آن‌ها نوشته بود:‌ «افغانستان یکی از فرزندان راستین‌اش، داکتر ناکامورا را از دست داد.»

تنها دور روز پس از مرگ پروفیسور ناکامورا، شماری از اعضای حزب هم‌بسته‌گی افغانستان با آوردن بنرهایی، پیش‌روی درب سفارت پاکستان در کابل تجمع کردند و این کشور را در مرگ تتسو ناکامورا متهم دانستند. این اعتراض‌کننده‌گان دلیل کشته شدن ناکامورا از سوی «آی‌اس‌آی و گروه طالبان» را اعمار شبکه‌های آب‌رسانی بالای دریای کنر دانستند. طالبان اواخر همان روز اعلام کردند که در ترور این مددرسان نقشی نداشته‌اند. پیش از این، شماری از باشنده‌گان در ولایت خوست به پاس خدمات تتسو ناکامورا، یک چهار راه را به نام وی نام‌گذاری کردند.

مرگ تتسو ناکامورا واکنش‌های گسترده‌ای را در پی داشته است. در موج بزرگی از واکنش‌ها، ارگ ریاست جمهوری، نخست وزیر جاپان، دفتر نماینده‌گی سیاسی سازمان ملل متحد در کابل و شمار زیادی از سیاسیون داخلی کشته شدن آقای ناکامورا را تقبیح کردند و آن را جنایت بزرگ در برابر مددرسان‌ها خواندند. این حمله حتا با واکنش گروه طالبان نیز مواجه شده است. این گروه که مسوولیت حمله بر تتسو ناکامورا را رد کرده، گفته است که از کمک‌های نهادهای خیریه قدردانی می‌کنند. اما نباید از یاد برد که ۱۱ سال پیش، کازویا ایتو، همکار آقای ناکامورا در ننگرهار از سوی شبه‌نظامیان مسلح گروه طالبان کشته شد.

تلاش گروه گهواره برای یادبود از خدمات «کاکا مراد»

ذبیح مهدی، بنیان‌گذار گروه گهواره در گفت‌وگو با روزنامه ۸صبح می‌گوید که دست‌اندرکاران این گروه تصمیم دارند داستانی را بر اساس زنده‌گیِ داکتر ناکامورا (کاکا مراد) در قطع کامی‌شی‌بای منتشر کنند. این داستان برای کودکانِ افغانستان فداکاری، انسان‌دوستی، عشق به طبیعت و قدردانی از زحمات دیگران را آموزش خواهد داد. کامی‌شی‌بای گونه‌ای از قصه‌گویی دیداری است که در دهه ١٩٣٠ در جاپان رواج یافت. کامی (Kami) در زبان جاپانی به معنای کاغذ و شی‌بای (Shibai) به معنای نمایش است. در این گونه قصه‌سرایی، در ابتدا کارت‌های تصویری در یک جعبه یا صحنه‌ی کوچک چوبی قرار داده شده و قصه‌گو کارت‌های تصویری را که شمار آن‌ها بین ١٢ تا ٢٠ تا بود، یک به یک از جلوی سطح بازِ جعبه بر می‌داشت و در پشت آخرین کارت قرار می‌داد و هم‌زمان قصه را روایت می‌کرد. گروه گهواره به تازه‌گی به مرکز بین‌المللی کامی‌شی‌بای درخواست عضویت داده و احتمال می‌رود که در هفته‌های نزدیک عضویت آن را به دست بیاورد.

آقای مهدی افزود که این گروه در کشور به خلق الگوهای رفتاری برای کودکان نیاز دارند و داکتر ناکامورا می‌تواند یکی از بهترین الگوها برای کودکان افغان باشد. وی افزود: «داکتر ناکامورا فارغ از این‌که برایش مهم باشد مردم افغانستان به چه دین، مذهب، قوم و قبیله و فرهنگی ارتباط دارند، صدها مریض را درمان کرد، مخصوصاً بیمارانِ جذامی، ده‌ها کیلومتر مربع زمینِ بایر را قابل کشت ساخت و به آن آب و به قریه‌های بسیاری با حفر کانال‌های آب‌رسانی، آب آشامیدنی رساند. گهواره برای سپاس‌گزاری از زحمات داکتر ناکامورا و قدردانی از محبت‌های مردم جاپان، داستان زنده‌گی کاکا مراد را بر روی کا‌می‌شی‌بای برای کودکان افغانستان روایت خواهد کرد.» کا‌می‌شی‌بای هنوز یکی از شیوه‌های محبوب قصه‌گویی در جاپان است و ناشران همه‌ساله هزاران عنوان کتاب را در این قطع نشر می‌کنند.

مروری بر کارنامه و برنامه ناکامورا

تتسو ناکامورا در پانزدهم سپتامبر ۱۹۴۶ در شهر فوکووکای جاپان به دنیا آمد. وی در بخش پزشکی دانشگاه کیوشو، چهارمین دانشگاه تاریخی جاپان تحصیل کرد و در ۳۸ ساله‌گی برای کمک به بیماران جذام وارد پاکستان شد؛ بیمارانی که بیش‌تر آنان را مهاجران افغان تشکیل می‌دادند. او سازمانی را به نام «پشاور کای» ایجاد کرد، اما تنها دو سال بعد، برای کمک به بیماران افغان، وارد جلال‌آباد شد و در سال ۱۹۹۱ سه درمان‌گاه را بنا نهاد. از آن‌جا بود که ناکامورا این بار اساس سازمان غیردولتی (سازمان پزشکی صلح جاپان PMS) را گذاشت و کارش به عنوان مددرسان را با شعار «برای درخشش نور به گوشه‌های تاریک» آغاز کرد.

طی سال‌ها خدمت در کشور، ناکامورا بیش از ۱۰ درمانگاه بیماری جذام و سهولت‌های صحی برای پناهنده‌گان را اداره می‌کرد. این داکتر جاپانی هم‌زمان با خشک‌سالی‌های اوایل دهه ۹۰ میلادی، پی‌برد که افغان‌ها بیش‌تر برای زنده ماندن می‌جنگند. او به همین دلیل کار حفر چاه‌های آب و عمران شبکه‌های آب‌رسانی را در ولایت ننگرهار آغاز کرد. ناکامورا در آن زمان گفت که احداث یک شبکه آب‌رسانی از عملکرد ۱۰۰ داکتر بهتر است. در کلیپ تصویری که توسط شبکه ملی جاپان از جریان گفت‌وگویی با مردم محل گرفته شده، پروفیسور ناکامورا به زبان پشتو می‌گوید: «ببینید که برای مردم آب نیست، پول نیست و خوراک نیست. اول زنده‌گی به درد می‌خورد. سلاح به درد نمی‌خورد، این روش من است که این‌گونه کمک‌ها را در آینده نیز دوام دهم.»

ناکامورا با اعمار و بازسازی هشت شبکه آب‌رسانی به نام «مروارید» در اولین سال‌های سده بیست‌ویکم در ننگرهار، زمینه را برای دهقانان مساعد کرد تا از زمین‌هایی که زمانی خشک بود، حاصل بگیرند. این شبکه ۲۴ کیلومتری در یکی از ولسوالی‌ها ادامه یافته و ۱۱ متر عرض دارد. ناکامورا علاوه بر حل مشکلات خوراکی باشنده‌گان این ولسوالی، سرسبزی خاصی به این محله بخشید. شبکه آب‌رسانی مروارید، می‌تواند بیش از ۱۶ هزار هکتار زمین را آبیاری کند. سازمان غیردولتی زیر نظر پروفیسور ناکامورا سال گذشته دومین قرارداد کار برای اعمار بخش دوم این کانال را با قیمت دو میلیون دالر با حکومت امضا کرد که بر اساس آن، صدها شهروند ننگرهاری کار می‌یافتند و زمینه ساخت‌وساز شبکه‌های آب‌رسانی، پل‌ها و پلچک‌ها فراهم می‌شد. ناکامورا می‌خواست پس از سرسبزی ۱۶ هزار هکتار زمین در بخش اول این پروژه، روند سرسبزی همیشه بهار را در بخش دوم ادامه دهد،  اما زنده‌گی برایش امان نداد. او علاوه بر این، در اعمار مسجد و مدرسه نیز کمک می‌کرد.

در مجموع، پروفیسور ناکامورا بیش از یک هزار و ۶۰۰ چاه آب حفر و هشت شبکه آب‌رسانی را بالای دریای کنر احداث کرد. او با آغاز پروژه‌های اعمار و بازسازی، زمینه‌ی کار برای مردمان محل فراهم و آنان را در بهبود زنده‌گی‌شان کمک می‌کرد. تتسو ناکامورا با اعمار شبکه‌های آب‌رسانی، میزان تولید «گُر» [که از نیشکر به دست می‌آید] را افزایش داد، فارم‌های گاوداری را به کار انداخت، تولید محصولات را قوت بخشید و بازارهای میوه و ترکاری را رونق داد. تتسو رفته‌رفته به مرد محبوب  ننگرهاریان بدل شد. او نیز با فرهنگ افغانی خو گرفت و از همان اوایل تلاش کرد تا زبان پشتو را یاد بگیرد. بیش‌تر مواقع در گفت‌وگو با مردم با زبان پشتو صحبت می‌کرد و محبوبیت او در میان مردم باعث شد تا مردم به دلیل شباهت نام او با اسم مراد، او را «کاکا مراد» صدا بزنند.

زنگ خطر برای تتسو ناکامورا و همکارانش در ماه سنبله ۱۳۸۷به صدا درآمد. کازویا ایتوی ۳۱ ساله، متخصص کشاورزی که در بخش ساخت شبکه‌های آب‌رسانی یک‌جا با ناکامورا کار می‌کرد، روز سه‌شنبه، پنج سنبله همان سال با راننده‌اش در ننگرهار ناپدید شد. هر چند نیروهای امنیتی اواخر همان روز گفته بودند که این متخصص جاپانی رها شده، اما بر خلاف آن گفته‌ها، تنها راننده‌ی وی از سوی شبه‌نظامیان طالب رها شده بود. فردای همان روز، جسد بی‌جان کازویا ایتو در ولسوالی کوز کنر پیدا شد. گروه طالبان این امدادرسان را به ضرب تیرهای مداوم کشته بود. تتسو ناکامورا اما دست از کار بر نداشت و فعالیت‌های امدادرسانی را ادامه داد که حاصل آن، اعمار دو مسجد و دو شفاخانه‌ بود. ناکامورا حتا یک بار از سقوط ستون‌های پلی که در معرض خراب شدن قرار داشت، جلوگیری کرد.

وی در سال ۱۳۸۲ به دلیل خدماتی که انجام داد، جایزه «رامون مگساسای» را به دست آورد. این جایزه به پاس یک‌پارچه‌گی در حکم‌رانی، خدمت شجاعانه به مردم و آرمان‌گرایی عمل‌گرا در یک جامعه دموکراتیک به نام رییس جمهور پیشین فیلیپین مسما شده و جایزه‌ای شبیه و همتای جایزه نوبل آسیا است. در سال ۱۳۹۲، ناکامورا این‌بار جایزه‌ای را در شهر خودش به دلیل ارایه خدمات بی‌بدیل، تصاحب کرد. وی بیست‌وچهارمین نفری لقب گرفت که توانست «جایزه بزرگ فوکووکا» را به دست آورَد. این جایزه توسط شهر فوکووکا و بنیاد بین‌المللی شهر فوکووکا برای ارج‌گزاری از کار برجسته افراد یا سازمان‌هایی در حفظ یا ایجاد فرهنگ آسیایی تأسیس شده را به دست بیاورد، اهدا می‌شود.

او در همان سال، جایزه کیکو چی کان «جایزه‌ای که بیش‌تر به نویسنده‌گان و اهل هنر اهدا می‌شود» را به دست آورد. این جایزه از سوی مجله بانجی فونجای و انجمن تبلیغات ادبیات جاپانی اهدا می‌شود. وی تنها سه سال بعد، نشان «سفارش طلوع خورشید» را از سوی حکومت جاپان به دست آورد. این نشان از سوی یکی از امپراطورهای جاپانی ایجاد شده و سالانه به افرادی اهدا می‌شود که در پیش‌رفت به‌زیستی و محیط زیست و ارتقای فرهنگ نقش ارزنده‌ای ایفا کرده باشند.

خدمات تیتو ناکامورا به جایی رسید که حکومت حدود دو ماه پیش به پاس ۳۰ سال خدمت، به وی «شهروندی افتخاری» اعطا کرد. با این حال اما این لقب دو ماه بیش دوام نکرد و سرانجام، تتسو ناکامورای ۷۳ ساله بامداد چهارشنبه، ۴ قوس زمانی که می‌خواست برای بررسی یک پروژه  به ساحه سفر کند، از سوی افراد ناشناس هدف قرار گرفت. شاهدان صحنه گفته‌اند که دو موتر در قسمتی از شهر ننگرهار متوقف بودند و به محض رسیدن موتر حامل آقای ناکامورا، وی و همراهانش را هدف قرار دادند. به گفته شماری از شاهدان رویداد، آقای ناکامورا در اوایل زنده بوده، اما افراد ناشناس به محض این‌که پی‌بردند او نمرده است، او را برای دومین بار به گلوله بستند. در این رویداد، پنج نفر، از جمله یک همکار، سه محافظ و راننده وی کشته شدند، اما ناکامورا نیم‌جان به شفاخانه انتقال یافت. در ادامه، زمانی که می‌خواستند وی را به شفاخانه بگرام منتقل کنند، جان داد.

تتسو ناکامورا پیش از این در یکی از مصاحبه‌هایش گفته بود که خوشحال خواهد شد اگر در این‌جا (افغانستان)‌ بمیرد. وی قرار بود روند اعمار و بازسازی کانال‌ها را در ننگرهار ادامه دهد. این مددرسان جاپانی پیش از این گفته بود که ساخت یک کانال از کارکرد ۱۰۰ داکتر بهتر است. خانواده تتسو ناکامورا، از جمله همسر و دختر وی بامداد جمعه، ششم قوس به کابل آمدند تا پیکر بی‌جان او را با خود به شهر فوکووکای جاپان منتقل کنند. هرچند شرکت هوایی کام‌ایر با ارسال درخواست به حکومت جاپان، از تمایل این شرکت به انتقال جسد این کارمند خبر داده است، اما گفته می‌شود که حکومت جاپان هنوز تصمیمش در این مورد را با شرکت هوایی کام‌ایر در میان نگذاشته است. پیش از این، مسوولان شرکت هوایی کام‌ایر تایید کردند که تصویری از این امدادگر جاپانی را بر بدنه بزرگ‌ترین هواپیمای این شرکت «ایر بس ۳۴۰» نصب کرده‌اند. این طیاره بیش‌تر در مسیر کابل-استانبول و کابل-جده به پرواز در می‌آید و قرار است تصویر تتسو ناکامورا تا چند ماه دیگر به هدف ارج‌گزاری به خدمت ۳۰ ساله وی، بر بدنه این طیاره شرکت کام‌ایر باقی بماند.

گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه 

 

وزیر برکنار شدۀ افغان، پروژۀ چند میلیون دالری برق را امضا کرد

 
آقای عثمانی، دیروز از سوی رئیس جمهور برکنار شد؛ اما رئیس اجرائیه بر ادامۀ کار وی تأکید کرد
آقای عثمانی، دیروز از سوی رئیس جمهور برکنار شد؛ اما رئیس اجرائیه بر ادامۀ کار وی تأکید کرد

محمداشرف غنی، رئیس جمهور افغانستان روز گذشته با صدور فرمانی علی‌احمد عثمانی، وزیر انرژی و آب، را برکنار کرد و معین آن وزارت را به حیث سرپرست گماشت.

اما ساعاتی پس از آن، عبدالله عبدالله، رئیس اجرایی حکومت، با نشر اعلامیه‌ای گفت که آقای عثمانی، به کارش ادامه دهد و در مورد سرنوشت کاری وی، پس از بازگشت رییس جمهور از سفر چین تصمیم گرفته خواهد شد.

آقای عثمانی بر بنیاد قانون اساسی افغانستان برکنار شده است؛ چون نظر به ماده ۶۴ این قانون عزل و قبول استعفای وزیران از صلاحیت‌های رئیس جمهور است؛ هرچند حکومت وحدت ملی خود فاقد بنیاد قانونی است و بر اساس تفاهمنامۀ سیاسی به میان آمده است.

آقای عثمانی در واکنش به فرمان برکناری اش از سوی رئیس جمهوری گفت: "دخالت‌های غیرقانونی در سکتور انرژی نه تنها باعث پیشرفت انرژی نخواهد شد؛ بلکه باعث توقف کارها می‌شود، بهتر است به وزارت‌ها اجازه بدهیم که کار خود را به شکل طبیعی پیش ببرند و به سیستم‌ها احترام بگذاریم".

آقای عثمانی، گفت که پروژۀ تولید برق سولری دایکندی که قرار است در دوسال آینده تکمیل شود، ظرفیت تولید ۵.۵ میگاوات برق را دارد که پول تمویل آن از بودجه ملی افغانستان پرداخت می‌شود.

 گروهی هفته نامه ندای غزنه 
منبع: صدای امریکا

ابراز ناتوانی: با «میلیون دالر» در برابر «بیلیون دالر» مبارزه نمی‌شود

 

مقام‌های وزارت مبارزه علیه مواد مخدر می‌گویند که با «میلیون دالر» در برابر «بیلیون دالر» مبارزه نمی‌شود.
معین پالیسی وزارت مبارزه با مواد مخدر می‌گوید، مواد مخدر معضل بزرگی است که در آن بیلیون‌ها دالر دخیل می‌باشد، در این صورت واضح است، که با میلیون دالر در برابر بیلیون دالر مبارزه صورت نمی‌گیرد.
او می‌گوید که مواد مخدر تحت تأثیر سه بُعد می‌باشد: «بعد ملی ۳۵ درصد این معضل را شامل می‌شود، ما روی آن کار می‌کنیم، بُعد منطقه‌ای در کشور‌هایی که مواد مخدر قاچاق می‌شود، این بعد روی ما تأثیر زیاد دارد، اما بدبختانه ما روی آن هیچ تأثیر نداریم، هم‌چنان کمک کشور‌های همکار سالانه کم شده می‌رود، وقتی شما هر سه بُعد را ببینید، متوجه می‌شوید که این معضل خیلی بزرگ است.»

بسته‌های تشویقی وزارت مبارزه با مواد مخدر برای کاهش این مواد

وزارت مبارزه با مواد مخدر برای کاهش کشت، استفاده و قاچاق مواد مخدر چهار توافق‌نامه را با شرکت‌های مختلف داخلی به ارزش بیش از ۴۰ میلیون افغانی به امضا رساند.
سلامت عظیمی، وزیر مبارزه با مواد مخدر در یک کنفرانس خبری روز شنبه، ۱۴ اسد گفت که این چهار پروژه عام‌المنفعه برای جلوگیری از کشت مواد مخدر، به منظور مبارزه با مواد مخدر و دور شدن از احتیاط است.
خانم عظیمی گفت که چهار پروژه شامل معیشت بدیل، آگاهی عامه و ایجاد فارم‌های زنبورداری است.
او افزود: «وزارت مبارزه با مواد مخدر در تلاش است که با توجه به معضل بزرگ مواد مخدر، برنامه‌های متعدد فرهنگی و هنری را از طریق رسانه‌ها راه‌اندازی و تیاتر‌های سیار در ساحات پرازدحام در مرکز و ولایت‌ها اجرا ‌کند.»
نشر اعلانات رادیویی و تلویزیونی و تیاتر ‌سیار از پروژه‌های این وزارت بود که به کمک مالی نهاد «آینل» در سطح ملی و محلی به ارزش بیش از ۳۳ میلیون‌ افغانی با شرکت‌های داخلی قرار داد شد.
ایحاد فارم زنبورداری در مرکز چغچران از پروژه‌‎های دیگر این وزارت برای کاهش کشت و استفاده‌ی مواد مخدر می‌باشد.
سلامت عظیمی می‌گوید که این پروژه سبب می‌شود تا شماری از باشنده‌گان ولایت غور دست از کشت مواد مخدر بردارند و به زنبور‌داری رو بیاورند.
مسوولان وزارت مبارزه با مواد مخدر می‌گویند که آنان از چندین طریق با معضل مواد مخدر که مرگ خاموش است، مبارزه می‌کنند.
تشویق مردم به زراعت به جز کشت مواد مخدر، یک راه‌کار ابتدایی این وزارت برای مبارزه با مواد مخدر است.
برای کشاورزان ولایت هلمند، برای کشت پنبه‌دانه نیز این وزارت دو پایه جنراتور ۵۰۰ کیلوولت کمک کرد.
سال پیش، باشنده‌گان هلمند در دیدار‌شان با مسوولان وزارت مبارزه با مواد مخدر از آنان خواسته بودند که برای آب‌یاری پنبه‌دانه، نیاز به جنراتور دارند.
این وزارت امسال دو پایه جنراتور را به رییس تصدی بُست ولایت هلمند سپرد.
رییس تصدی بست ولایت هلمند در مراسم امضای چهار قرارداد وزارت مبارزه علیه مواد مخدر گفت که از این جنراتور‌ها برای آب‌یاری پنبه‌دانه در آن ولایت استفاده می‌کنند.
او گفت که پنبه‌دانه در هلمند، بدیلی است برای کشت مواد مخدر.
رییس تصدی بست هلمند اشاره کرد که می‌خواهند امکانات کشت پنبه‌دانه را برای دهقانان فراهم کنند تا آنان بدیلی برای کشت مواد مخدر داشته باشند. او از وزارت مبارزه با مواد مخدر خواست که به کشت پنبه‌دانه در هلمند توجه بیشتر کند. به قول او نتیجه کشت پنبه‌دانه در آن ولایت قناعت‌بخش است.

نگرانی از پیوستن جوانان به اعتیاد

وزارت مبارزه با مواد مخدر می‌گوید که در کنار افراد آغشته به مواد مخدر، آنان با این معضل درگیر ‌اند که افراد سالم نیز به مخدر رو می‌آورند.
این وزارت نشر اعلانات را از رسانه‌ها برای جلوگیری از رو‌ آوردن افراد سالم به مواد مخدر مفید می‎داند.
معین پالیسی این وزارت می‌گوید که تنها افراد بی‌سواد و مسن به اعتیاد آغشته نیستند، بل شماری از جوانان تحصیل کرده نیز از مواد مخدر استفاده می‌کنند.
او دلیل رو‌آوردن جوانان به مواد مخدر را مشکلات اجتماعی، روانی و خانواده‌گی دانست و گفت که مباره با این پدیده‌ی روانی، زمان‌گیر است.

 گروهی خبر  هفته نامه ی ندای غزنه 

منبع : 8 صبح

رشد فعالیت‎های غیرقانونی اقتصادی در کشور

رشد فعالیت‎های غیرقانونی اقتصادی در کشور

حسیب الله موحد، معاون اداره مرکزی احصاییه گفت: “بررسی‎های اندکی که تا کنون در این بخش صورت گرفته است نشان می‎دهند که احتمال دارد که پنجاه درصد اقتصاد کشور غیرقانونی باشد، و نیاز است که در این بخش بررسی‎های روشن صورت گیرد تا ارقام دقیق اقتصاد غیرقانونی در کشور معلوم شوند.”

به گفته اداره مرکزی احصاییه تولید مواد مخدر، استخراج غیرقانونی معادن، قاچاق کالاها، فرار از مالیات و تعرفه گمرکی، خرید و فروش زمین‎های غصب شده و پولشویی مشمول فعالیت‎های غیرقانونی اقتصادی در کشورگفته می‎شوند.

در این حال، اتاق تجارت و صنایع می‌پذیرد که درحال حاضردر کنار فعالیت‎های اقتصاد قانونی، بخشی زیادی از فعالیت های غیرقانونی اقتصادی نیز وجود دارند و شماری از مقام‎های حکومتی نیز در این فعالیت‎ها سهیم اند.

خانجان الکوزی، معاون اتاق تجارت وصنایع گفت: ” شما می‎دانید که اگر ما تجارت می‌کنیم از ما ده میلیون گرفته می‎شود و کسانی که غیرقانونی تجارت می‎کند از آن‎ها سه صد هزار، پس ما دو راه داریم؛ یا باید به علت رقابت ناسالم از تجارت دست بکشیم و یا هم با این افراد هم‌دست شویم، بنأ حکومت خود نمی‎خواهد که اقتصاد غیرقانونی را ازمیان بردارد.”

مسؤولان اتاق تجارت وصنایع می‎گویند که حکومت برای جلوگیری از فعالیت‎های غیرقانونی در اقتصاد کشورهیچ برنامه ندارد و شماری از افراد در بدنۀ حکومت تلاش دارند که این روند به همین گونه ادامه یابد.

 گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه 

منبع : ودصم | اخبار اقتصادی

حسین فخری: در ادارات مبارزه با فساد و عایداتی رد پای زورمندان دیده می‌شود

 

مقام‌ها در اداره مبارزه با فساد اداری می گویند که ردپای مقامات عالی رتبه در تقرر کارمندان ادارات مبارزه با فساد و نیز ادارات پر در آمد دیده می شود و بیشتر کارمندان این ادارات، از سوی این مقامات و زورمندان گماشته می شوند.

حسین فخری رییس اداره عالی مبارزه با فساد اداری امروز سه شنبه، گفت که مبارزه با فساد نیازمند مشارکت ملی و همگانی است.

به گفته او، حکومت داری خوب و مبارزه با فساد تنها با صدور فرامین تقنینی و حتی با اتخاذ تدابیر امنیتی و پولیسی امکان پذیر نیست.

حسین فخری رییس اداره عالی مبارزه با فساد اداری امروز سه شنبه، گفت که مبارزه با فساد نیازمند مشارکت ملی و همگانی است.

حسین فخری رییس اداره عالی مبارزه با فساد اداری امروز سه شنبه، گفت که مبارزه با فساد نیازمند مشارکت ملی و همگانی است.

آقای فخری در نشستی سخن می گفت که از سوی دفتر احمدضیا مسعود، نماینده فوق العاده رییس جمهوری در امور اصلاحات و حکومت داری خوب، برگزار شده بود.

حسین فخری می گوید که برای پیشرفت در امور حکومت داری خوب به رهبری سیاسی متحد، یکپارچه و نیز قاطع نیاز است.

او گفت:«مصلحت های سیاسی قومی وزبانی توزیع کرسی ها به صورت سلیقه؛ به امرمبارزه با فساد اداری و حکومت داری خوب به صورت جدی آسیب می رساند.»

آقای فخری افزود:«در گمرکات، بنادر ترانسپورتی ومنابع عایداتی و فسادزا اکثریت بسته گان و نمایندگان مقامات دولتی و زورمندان محلی جا گرفته است که دست به چیکارها که نمی زند.»

وی از مداخلات مقام های حکومتی در توزیع بودجه به ادارات نیز اشاره کرد وگفت که در توزیع بودجه برای ادارات هم مسایل مختلف و مداخلاتی دخیل است.

آقای فخری می گوید که یک تعداد از مشاوران با معاشات بسیار بالا در برخی ادارات استخدام شده است که وظیفه آنان هیچ مشخص نیست.

رییس اداره عالی مبارزه با فساداداری درحالی از موجودیت افراد فاسد در ادارات دولتی سخن می گوید که رهبران حکومت وحدت ملی برای مبارزه با این پدیده تعهد جدی در قبال مردم وجامعه جهانی به عهده دارند.

در دو سال گذشته حکومت وحدت ملی برای رسیدگی به پرونده های بزرگ افراد متهم به فساد مرکز عدلی و قضایی را ایجاد کرده است اما تاکنون کارکرد این ادارات نیز مشخص نیستند.

پیشتر اکلیل حکیمی وزیر مالیه نیز گفته بود که برای تقرری کارمندان گمرکات شورت هایی تا یک صد هزار دالر امریکایی نیز تبادله می شود.

 گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه 

منبع : افق 

سیگار: میلیون‌ها دالر کمک آمریکا مصرف شاگردان و معلمان خیالی می‌شود

 سرمفتش ویژه آمریکا برای بازسازی افغانستان (سیگار) با نشر گزارش تازه‌ای گفته است که میلیون‌ها دالر کمک اداره توسعه بین‌المللی ایالات متحده، برای مکاتب خیالی، دانش‌آموزان خیالی و معلمان خیالی، مصرف شده است.

جان ساپکو، سرمفتش آمریکا در این گزارش نوشته است: «مشاهدات ما از این اماکن نشان داد که احتمالا مشکلاتی در مورد غیر حاضری دانش‌آموزان و معلمان در بسیاری از مکاتب که ما در ولایت هرات بازدید کردیم، وجود دارند که تحقیقات بیشتر از سوی دولت افغانستان را لازم می‌سازد. ما هم‌چنان مشاهده کردیم که چندین مکتب در ولایت هرات از نیازمندی‌های بسیار اساسی، به شمول برق و آب پاک رنج می‎‌بردند و دچار نواقص ساختمانی که روی معارف تاثیر منفی دارد، می‌باشند».

گزارش سیگار از ۲۵ مکتب تفتیش شده در ولایت هرات نشان می‌دهد که حد اوسط از مجموع دانش‌آموزان مکاتب تنها ۲۳ فیصد شان حاضر بوده و از مجموع معلمان این مکاتب تنها ۳۰ فیصد شان در مکاتب به صورت حضوری تدریس می‌کرده‌اند.

تنها اداره توسعه بین‌المللی ایالات متحده پس از ۲۰۰۱، حداقل ۸۶۸ میلیون دالر را در برنامه‌های آموزشی به افغانستان کمک کرده و آمریکا باز هم تعهد کرده تا یک مبلغ ۸۰۰ میلیون دالری دیگر را نیز به این کشور کمک و بخش از این مبلغ در سکتور معارف به مصرف خواهد رسید.

کمیته نظارت مشترک و ارزیابی از مبارزه با فساد افغانستان در ماه جون ۲۰۱۵ تایید کرده بود که سیستم استخدام معلمان همانند تمام دیگر سیستم‌های استخدام حکومت افغانستان در مقابل فساد آسیب‌پذیر است و اضافه کرده بود که تعلیم و تربیه دانش آموزان به صورت قابل ملاحظه‌ای از دلیل رشوه‌خواری و خویش‌پرستی متاثر است.

این کمیته هم‌چنان علاوه کرده بود که معلمان خیالی یک مشکل دیرینه در سرتاسر کشور بوده و به شمول کابل در اکثریت ولایات حاضری معلمان اکثرا نادیده گرفته می‌شود.

گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه

منبع : خبرگزاری رصد

وزارتخانه های افغانستان ظرفیت مصرف بودجه را ندارند


اشرف غنی رییس جمهور افغانستان می‌گوید برخلاف سال‌های دیگر امکانات مالی موجود می‌باشد و وزارت‌های سکتوری باید از امکانات‌شان برای ارایۀ خدمات موثر استفادۀ اعظمی نمایند.

 محمد اشرف غنی شام روز گذشته در نشستی با اعضای مجلس سنا در کاخ ریاست جمهوری، هم‌چنان با اظهار این مطلب که برای وزارت‌خانه‌ها پول موجود می‌باشد، افزوده‌است که وزیران باید به شما پاسخ‌گو باشند که چرا نتوانسته‌اند بودجۀ تعیین‌شده را به شکل معقول و مشروع آن مصرف کنند.

 بر اساس خبرنامۀ ارگ، رییس جمهور گفته‌است این را باید اعتراف کنیم که وزارت‌ها ظرفیت مشروع و معقول مصرف بودجه را ندارند.

 آقای غنی افزوده‌است ۱۵ درصد هم‌وطنان ما گرسنه خواب می‌شوند، از ۳۷ تا ۶۵ درصد مصؤونیت غذایی ندارند و در چنین حالتی مصرف‌نکردن معقول بودجه نه تنها بی‌کفایتی، بل گناه نیز می‌باشد.

 این در حالی‌ست که شماری از وزارت‌خانه‌ها در سال جاری نتوانسته‌اند بودجۀ مالی را به اساس معیار ۸۰ درصدی که برای‌شان در نظر گرفته شده بود، مصرف نمایند.

 این موضوع واکنش شدید پارلمان را بر انگیخته و شماری از اعضای مجلس نماینده‌گان در چند نشست گذشته‌شان حتا خواهان صلب صلاحیت وزیرانی شده‌اند که بودجه‌شان را به مصرف نرسانیده‌اند.

 رییس جمهور غنی افزوده‌است برای مصرف معقول بودجه و ارایۀ خدمات موثر برای مردم، اصلاحات اساسی در ادارات نیاز است که از زیربنا تا آموزش و پرورش همه چیز خوب و مسلکی شود.

گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه

منبع : افغانستان رو

خط قطار ویژه باربریی افغانستان و چین افتتاح شد

اولین خط آهن ترانسپورتی به هدف انتقال اقلام تجارتی در مسیر افغانستان و چین افتتاح شد. این خط قطار از کشورهای قزاقستان و ازبکستان گذشته و به ریل بندر تجارتی حیرتان در ولایت بلخ در افغانستان وصل شده است.

Afghanistan Eisenbahn

خط آهن جدید چین به این راه آهن در حیرتان افغانستان وصل شده است.

راه آهن "سینو-افغان" که یک ریل ترانسپورتی ویژه میان دو کشور افغانستان و چین خوانده شده، ۲۵ آگست ۲۰۱۶ در شهر هایمن در ایالت جیانگسون چین افتتاح شد.

جانان موسی زی، سفیر افغانستان در چین که در مراسم افتتاحیه این خط آهن ویژه حضور داشت، در مصاحبه با دویچه وله گفت که قطارهایی که در این مسیر حرکت می کنند، قادر هستند در هر حرکت بیش از ۵۰ تن اقلام تجارتی را انتقال دهند: «فعلا که این پروژه آغاز شده، این قطار ماهی دو بار در مسیر شهر هایمن و بندر مرزی حیرتان افغانستان حرکت می کند. هر سفر این قطار دو هفته در بر می گیرد و قرار است ظرفیتش در آینده نظر به تقاضای وقت بیشتر شود».

به گفته آقای موسی زی ظرفیت انتقال این خط آهن در حال حاضر برای حجم صادرات و واردات میان افغانستان و چین کافیست، اما دو شرکت چینی و افغانی که این خط آهن را ساخته اند، تعهد داده اند که در آینده با افزایش حجم تجارت میان دو کشور، ظرفیت خط آهن را بالا ببرند.

خط آهن باربری

این خط آهن که اولین ریل مستقیم میان افغانستان و چین است، در حال حاضر فقط به مقصد انتقال بار استفاده می شود و مسافران نمی توانند از آن برای سفر استفاده کنند.

Eisenbahnstrecke zwischen dem usbekischen Hairatan und Masar-i-Scharif

راه آهن باربری بندر حیرتان در ولایت بلخ افغانستان.

سفیر افغانستان در چین به دویچه وله گفت که در حال حاضر شرکت هوایی آریانای افغانستان هفته دو بار میان افغانستان و چین پرواز دارد و نیازی به مسیر زمینی برای مسافران وجود ندارد: «طبعاً در صورتی که در صدور ویزا میان افغانستان و چین افزایش به میان آید و نیازی باشد، ما نه تنها به این مورد فکر می کنیم، بلکه عملاً کارمان را آغاز می کنیم. اما در حال حاضر این یک خط آهن باربری است و اقلام تجاری دو کشور را انتقال می دهد».

چین یکی از کشورهای منطقه در همسایگی افغانستان است که از اقتصادی قوی و رو به رشد برخوردار است و در قاره های مختلف سطح تجارتی بالایی با کشورهای زیادی دارد.

از آنجایی که چین یک کشور صنعتی و عضو مهم اتحادیه های صنعتی جهان است، به شدت به مواد اولیه نیاز دارد و به مواد معدنی افغانستان چشم دوخته است. این کشور قبل از این نیز برای استخراج معادن افغانستان با سرمایه گذاری های هنگفت اعلام آمادگی کرده است.

جانان موسی زی سفیر افغانستان در چین گفت که افتتاح این خط آهن می تواند سطح تجارت را میان دو کشور به صورت چشمگیری افزایش دهد و بر رشد اقتصادی افغانستان تاثیر بسزایی بگذارد.

وی اضافه کرد که علاوه بر افزایش حجم انتقال کالاهای صادراتی افغانستان از قبیل میوه خشک، میوه تازه و زعفران به چین، در دیگر بخش های صادراتی نیز تاثیراتی خواهد داشت: «حالا می توانیم مرمر، روخام، لاجورد و دیگر منابع طبیعی افغانستان را در پی امضای توافقنامه های دقیق به چین صادر کنیم. همچنان دیگر اقلام تولیدی و زراعتی افغانستان را می توانیم به چین بفرستیم؛ چون آنجا بازار خوبی دارند. این می تواند به دهقانان و تاجران افغان کمک بزرگی باشد».

از سویی هم مقامات چین این خط آهن را در رشد روابط اقتصادی و تجاری میان دو کشور همسایه بسیار موثر خوانده اند. افغانستان و چین از گذشته های دور از طریق "راه ابریشم" روابط تجاری و اقتصادی داشته اند. افغانستان زمانی شاهراه تجارتی منطقه بود و مقامات این کشور در تلاش احیای این نقش مهم کشورشان می باشد.

به گفته وزارت فواد عامه افغانستان، قرار است در آینده خطوط آهنی که از ایران و ترکمنستان به بندرهای تجارتی در مرز افغانستان وصل شده اند، از غرب در داخل خاک این کشور به بندر حیرتان در شمال وصل شده و همچنان به بنادر تجارتی در جنوب و شرق با پاکستان وصل شوند.

گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه

منبع : صدای المان

اسناد پروژه معروف به «توتاپ» از سوی سنا مسترد شد

 

Electrecity

 مجلس سنا در نشست روز یک‎شنبه (۲ جوزا) با اکثریت آرا‌، اسناد مربوط به پروژه توتاپ را بدون هیچ‌گونه بررسی دوباره به حکومت مسترد کرد.

بعد از واکنش‏های جدی علیه تغییر مسیر پروژه انتقال برق ۵۰۰ کیلوولت ترکمنستان از بامیان به سالنگ، رییس‌جمهور غنی گفت که تمامی اسناد این پروژه را به شورای ملی می‌فرستد تا این شورا نیز پروژه مذکور را بررسی کند‌.

فضل‌هادی مسلم‌یار، رییس مجلس سنا در این مورد گفت: حکومت اسناد پروژه را برای ما فرستاده، اما مجلس سنا کدام نظر تخنیکی در رابطه آن داده نمی‌تواند و حکومت می‌خواهد که مسئولیت خود را بالای شورای ملی به‌ویژه بالای مجلس سنا بیندازد. وی افزود: مردم افغانستان حق دارند که در تمام نقاط انکشاف متوازن صورت گیرد؛ مردم بامیان هم از جمله آن‌هایند که باید به آن‌ها برق داده شود و هیچ کس نباید مانع پروژه‌های انکشافی شود.

حکومت افغانستان‌ بعد از جنجال‎ها روی پروژه توتاپ، کمیسیونی را ایجاد کرده که این پروژه ‌را دوباره بررسی کند؛ کمیسیونی که از سوی شورای عالی مردمی غیرقابل پذیرش خوانده شده است و نمایندگان این شورا نیز این کمیسیون را ترک کرده‌اند. اما آنچه که عبدالله عبدالله روز گذشته در نشست شورای وزیران گفت، این کمیسیون بدون حضور نمایندگان معترضان به کارش ادامه داده است و حکومت تصمیم‌اش را منتظر نتیجه بررسی این کمیسیون گذاشته است.

 گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه

منبع : جامعه باز

توافق‎نامه بندر چابهار امروز امضا‌ می‎شود

 

 

bandar 9shahr - namaye eskele O bandar (6)ارگ ریاست‌جمهوری افغانستان گفته است که قرار است امروز دوشنبه (۳ جوزا) دولت‌های افغانستان، ایران و هند موافقت‌نامة سه‌جانبة تجارتی و ترانزیتی چابهار را امضا کنند.

در خبرنامه‎ای که از سوی دفتر مطبوعات ریاست‌جمهوری به رسانه‏ها فرستاده شده، آمده است که امضای موافقت‌نامه چابهار به تعقیب تدویر دو نشست تخنیکی در شهر‌های تهران و دهلی به تاریخ‌های ۲۱ و ۲۲ سپتامبر سال ۲۰۱۵ و ۱۱ اپریل سال ۲۰۱۶ ‌به اشتراک هیأت‌های امور اقتصادی، متخصصان حقوقی و کارشناسان تخنیکی هر‌سه کشور صورت می‌گیرد. خبرنامه افزوده است: بندر چابهار یک منطقة آزاد تجارتی در ولایت سیستان و بلوچستان کشور ایران است. موقعیت جغرافیایی این بندر اهمیت ویژة اقتصادی در سطح منطقه به آن بخشیده و دارای ظرفیت قابل‌ملاحظۀ تخلیه و بارگیری کالاهای تجارتی محسوب می‌شود.

هم‌اکنون افغانستان امضای موافقت‌نامه دوجانبه تجارتی و ترانزیتی در خصوص استفاده از بندر چابهار را با ایران نیز روی دست دارد. ارگ ریاست‌جمهوری گفته است که این موافقت‌نامه از چندین سال به این‌سو مرعی‌الاجرا‌ است.

خبرنامه نگاشته است: بندر چابهار و گذرگاه افغانستان به کشورهای آسیای میانه باعث خواهد شد که فرصت برای سرمایه‌گذاری هند بر روی زیربناهای ترانسپورتی افغانستان مهیا شود. پروژه چابهار در پهلوی تسهیل تجارت بین افغانستان و هند می‌تواند کشور را به بازارهای جدید در خاور‌میانه‌، اروپا و امریکا وصل کند.

‌آگاهان اقتصادی بندر چابهار را مسیر بهتر و ارزان‌تر برای واردات و صادرات کالاها نسبت به بندر کراچی و بندر‌عباس می‌دانند و می‎گویند که بندر چابهار در مقایسه به بندر‌عباس و بندر کراچی به ترتیب ۹۰ کیلومتر و ۷۰۰ کیلومتر به مرکز افغانستان نزدیک‌تر است و این فرصت را براى تاجران افغان فراهم مى‌کند که نسبت به بنادر دیگر اموال خود را ٢٠ درصد زودتر صادر کنند که بر بنیاد آن، هر‌کانتینر مال براى تاجران از ۵٠٠ – ١٠٠٠ دالر نازل‌تر تمام مى‌شود.

گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه

منبع : جامعه باز

رئیس صلیب سرخ: جامعه جهانی افغانستان را فراموش کرده است

Afghanistan Kinderarbeit in Backsteinfabrik

حملات بر کارمندان موسسات کمکی در افغانستان افزایش یافته است. دسترسی به مناطق جنگ زده کم شده است. با وجود این، پیتر ماورر رئیس کمیته بین المللی صلیب سرخ روز جمعه در مصاحبه ای با خبرگزاری آلمان (دی پی ای) گفت که کمیته بین المللی صلیب سرخ بودجه اش را برای افغانستان افزایش می دهد. او از سایر سازمان ها نیز تقاضا نمود که چنین کاری بکنند.

آقای ماورر، شما برای یک هفته در افغانستان سفر کردید، نتیجه این سفر شما چیست؟

ماورو: نتیجه آن است که جنگ در افغانستان به شدت مورد تغافل قرار گرفته است. ما با یک وضعیت متناقض مواجه هستیم. شمار قربانیان افزایش می یابند، نیازمندی ها بیشتر می گردند. منازعه خاموش نگردیده، بلکه خشونت‌بارتر گردیده است. حقوق بشر از سوی همه جوانب نادیده گرفته می شود. همه عوامل حالت اضطراری را نشان می دهند اما کمک های کمتر به این کشور می رسند.

چطور به این نتیجه رسیدید؟ و چه می توان کرد؟

ماورر: در هفته گذشته هر جایی که رفته ام، چه در جلال آباد (شرق) و یا در مزار شریف (شمال) مردم به من گفته اند: هر کمکی که در گذشته می آمد، دیگر نمی آید. سازمان هایی که یک سال پیش در اینجا بودند اکنون رفته اند. بلی، این بی توجهی به این مساله هم ارتباط دارد که نوعی رقابت برای جلب توجه با سایر منازعات وجود دارد. اما موسسات امدادی با وجود آن نیز باید فعالیت های شان را گسترش دهند.

Peter Maurer

پیتر ماورر: هرچند وضعیت افغانستان وخیم تر شده است، اما توجهات جهانی کاهش یافته.

و این کار را کمیته بین المللی صلیب سرخ نیز انجام می دهد؟

ماورر: ما بودجه مان را برای 2016 به تناسب سال 2015 میلادی ده درصد بیشتر کرده ایم و به این ترتیب در افغانستان سومین عملیات بزرگ کمیته بین المللی صلیب سرخ در سطح جهانی صورت می گیرد. بودجه ما اکنون 90 میلیون فرانک سویسی است و من بیم دارم که در جریان سال مجبور به افزایش این بودجه شویم.

اما مساله بر سر دسترسی کارمندان به مناطق ناامن و امنیت کارمندان نیز است. کمیته بین المللی صلیب سرخ نیز پس از حمله بر دفتر و کارمندانش، کارش را در افغانستان تعطیل کرده است و یا برای ماه ها محدود گردانیده است. با این وجود، چطور می شود استدلال کرد که پول بیشتر داده شود؟

ماورر: این مانند یک تناقض به نظر می رسد، بلی ما جداً نگران آنیم. به طور مثال تاسیسات طبی که باید به طور خاص حفاظت شود، به طور خاص هدفی برای حملات شده است. در سال 2015 کمیته بین المللی صلیب سرخ یک افزایش 50 درصدی در حملات بالای تاسیسات و پرسونل طبی را ثبت کرده است. این منجر به آن گردیده است که ما کار کمتر از آنچه می توانستیم و می بایست انجام بدهیم، انجام داده ایم. اما ما توانسته ایم با کسانی که در جنگ قرار دارند کمک کنیم و با همه جناح های منازعه تماس داشته باشیم. همراه با سره میاشت افغانی ما توانسته ایم در بسیاری مناطق فعال باشیم.

در کدام قسمت شما نیازمندی بیشتر به کمک های انسانی می بینید؟

ماورر: من فکر می کنم در قسمت بیجاشدگان داخلی. اکنون بیش از یک میلیون انسان در درون افغانستان در حال فرار و آواره اند. ما نتیجه آن را در میان کسانی می بینیم که به اروپا می آیند. اما هنگامی که من در مزار شریف از مردم یک قریه در این مورد سوال کردم که بنابراین شماها هم به اروپا فرار می کنید، آنها بر من خندیدند و گفتند که این فرار گران تمام می شود. اروپا تنها برای اغنیاست.

 گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه 

منبع : صدای آلمان    DW

فساد در جهان؛ افغانستان بازهم در سه بدترین

ازمان شفافیت بین الملل گزارش فساد در ۲۰۱۵ را نشر و افغانستان را در جایگاه دومین دولت فاسد جهان رده بندی کرد.

هیچ منطقه جهان عاری از فساد نیست
هیچ منطقه جهان عاری از فساد نیست
 در گزارش”برداشت های فساد در جهان ۲۰۱۵“ که امروز (چهارشنبه) انتشار یافت افغانستان، کوریای شمالی و سومالیا سه فاسدترین دولت در میان ۱۶۷ دولت جهان رده بندی شده اند. کوریای شمالی و سومالیا هر کدام با داشتن فقط هشت امتیاز مشترکاً جایگاه فاسدترین دولت جهان را از آن خود کرده اند. 

شفافیت بین المللی، سازمان غیرحکومتی مستقر در آلمان که این گزارش را تهیه می کند، گفته است که با وجود مصرف میلیاردها دالر، فساد هنوز به گونه ای گسترده در نهادهای عامه و حکومتی افغانستان وجود دارد. 

اگر چه رهبران حکومت وحدت ملی افغانستان بر شدت مبارزه شان بر ضد فساد اداری تاکید داشته اند اما شفافیت بین الملل شمارش امتیاز ضد فساد در این کشور را در مقایسه با سال های گذشته افزایش نداده است. 

افغانستان در یک دههء گذشته همواره در تهء فهرست جهانی فساد جا گرفته و در سال ۲۰۱۴ هم در میان ۱۷۵ دولت، سومین دولت فاسد شناخته شده بود. در سال ۲۰۱۳ افغانستان در میان ۱۷۷ دولت جایگاه ۱۷۵ (دومین دولت فاسد) رده بندی شده بود. 

در همسایگی افغانستان در میان ۱۷۶ دولت جهان جمهوری اسلامی پاکستان در مقام ۱۱۷، جمهوری اسلامی ایران در ۱۳۰، جمهوری خلق چین در ۸۳، تاجیکستان در ۱۳۶، ترکمنستان در ۱۵۴، و ازبیکستان در ۱۵۳ رده بندی شده است. به این ترتیب، افغانستان فاسدترین دولت در منطقه معرفی شده است. 

شفافیت بین الملل گفته است که هیچ کشوری در جهان عاری از فساد اداری نیست. با آنهم حد فساد اداری و چگونگی درک شهروندان از موجودیت آن در نقاط مختلف جهان متفاوت است.

پاکترین ها

سه کشور اروپایی دنمارک، فنلند و سویدن به ترتیب پاکترین دولت های جهان از فساد خوانده شده اند. 

دولت شاهی قطر پاکترین در میان دولت های مسلمان رده بندی شده است که در فهرست جهانی جایگاه ۲۲ را به خود اختصاص داده است - جایگاهی که حتی بهتر از فرانسه و چندین کشور دیگر اروپایی است. 

ایالات متحده امریکا در موقف ۱۶ در وضعیت بدتر از بریتانیا و آلمان اما بهتر از جاپان (۱۸) قرار گرفته است. 

سازمان شفافیت بین المللی هشدار داده است با آن که میزان فساد در کشورهای توسعه یافته کم است اما رابطه آنها با فساد کاملاً نگسیخته است. 

به گونهء مثال، سویدن سومین دولت پاکیزۀ جهان را دارد اما یک شرکت نیمه دولتی سویدن متهم به پرداخت میلیون ها دالر رشوه برای گرفتن قرارداد تجارتی در ازبیکستان است. 

شفافیت بین الملل گفته است که فساد اداری افراد فقیر و نیازمند را بی رحمانه متضرر می سازد و در بسیاری موارد فرصت های آموزش، صحت و رشد میلیون ها فرد را از بین می برد.

گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه

منبع : صدای امریکا

برقراری صلح در افغانستان به زمان نیاز دارد  

نماینده ویژه سازمان ملل در افغانستان با اشاره به وخامت اوضاع اقتصادی و امنیتی در افغانستان برقراری صلح در این کشور را نیازمند گذر زمان و صبر دانست.

به گزارش خبرگزاری تسنیم، "نیکولاس هیسم"، نماینده ویژه سازمان ملل در افغانستان در گفتگو با روزنامه "تاگس شاو" آلمان درباره چشم انداز این کشور در سال 2016 گفت: هیچ تضمینی برای این کشور وجود ندارد. یک چالش امنیتی بزرگ وجود دارد. همچنین برای دولت چالش های اقتصادی و سیاسی بزرگی وجود دارد. ما باید بپذیریم که این کشور به زمان و صبر نیاز دارد. ما همه می دانیم که افغانستان به کمک خارجی وابسته است.

وی افزود: افغانستان باید انستیتوهای سیاسی قدرتمندتری تشکیل دهد. افغانستان باید همچنان با ابزار دموکراتیک خود و فرهنگ دموکراتیک خود کار کند. این کشور باید بر پیشرفت های زیر ساخت هایش تمرکز کند.

وی در ادامه موقعیت جغرافیایی افغانستان را یک امتیاز برای آن دانسته و گفت: افغانستان باید از این شرایط و همچنین منابع معدنی اش استفاده کند. اما این همه اتفاق نمی افتد تا زمانی که این کشور درگیر جنگ است.

هیسم در ادامه گفت: اگر ما می خواهیم افغانستان بتواند روی پای خودش بایستد باید ثبات بیشتر را برای آن تامین کنیم. یک روند صلح یک نیاز اجباری برای این کشور است. این در سال آینده اتفاق نخواهد افتاد و به زمان نیاز دارد.

وی در بخش دیگری از این گفتگو با اشاره به اینکه افغانستان کشوری با یک تاریخ جنگی طولانی حل نشده و وحشتناک است که از سی سال پیش تا امروز طول کشیده است همچنین آینده این کشور را مبهم دانسته و این شرایط را ترکیبی بحرانی دانست.

نماینده ویژه سازمان ملل در افغانستان همچنین به ناامیدی شهروندان افغان و اوضاع اقتصادی بد این کشور اشاره کرده و گفت: افغان ها برای آینده خود، زندگی شان و خانواده شان ترسان و نگرانند.

وی مهاجرت های گسترده از افغانستان را نشان دهنده اهمیت سرمایه گذاری در این کشور دانسته و گفت: این ارزان تر و موثر تر است که ما پول را در راستای پیشرفت افغانستان و امیدهای جدید در این کشور سرمایه گذاری کنیم تا اینکه این پول را برای هماهنگی پناهندگان در اروپا هزینه کنیم.

 گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه 

چشم هند به بازار آسیای میانه؛ پاکستان ‘پل دوطرفه’  

نخست وزیر هند روز جمعه گذشته، پیش از آنکه سفری غیرمنتظره به پاکستان انجام دهد، توقفی چند ساعته در کابل داشت در مراسم افتتاح ساختمان جدید مجلس افغانستان، صحبت هایی در باره اهمیت موقعیت ژئواستراتژیک پاکستان مطرح کرد که معنا و تعبیر واقعی آن، عکس معنای ظاهری جملات او است.

به گزارش ایرنا، ‘نارندرا مودی’ خطاب به نمایندگان مجلس افغانستان در ساختمان جدید مجلس این کشور که با کمک مالی هند احداث شده است، این جمله مهم را گفت: هند پاکستان را به عنوان پُلی بالقوه میان افغانستان و ‘جنوب آسیا’ می داند.
آیا دلیل علاقمندی هند به این پل، صرفا به خاطر تسهیل دسترسی افغانستان به جنوب آسیا است؟
نگاهی به اندیشه هایی که دولت مودی برای دسترسی به آسیای میانه در سر می پروراند، حکایت از آن دارد که نگاه نارندرا مودی به موقعیت جغرافیایی راهبردی پاکستان، نگاهی به مراتب عمیق تر و هدفدارتر از موضوع دسترسی افغانستان به جنوب آسیا است.
هند قطعا به پاکستان به عنوان یک ‘پل یک طرفه’ نگاه نمی کند و در عین حال که دسترسی افغانستان به جنوب آسیا از مسیر کوتاه پاکستان، از اهمیت فراوانی برای هند برخوردار است، هند به این پل راهبردی، بیشتر با هدف دستری به بازارهای ‘آسیای میانه’ نگاه می کند.
دلیل دیگر اهمیت موقعیت جغرافیایی راهبردی پاکستان برای هند، موضوع طرح خط لوله گاز ‘تاپی’ است؛ طرحی که کلنگ آغاز احداث آن حدود دو هفته پیش در ترکمنستان به زمین زده شد و قرار است گاز ترکمنستان را به افغانستان، پاکستان و هند انتقال دهد.
اگرچه توافق های اولیه میان چهارکشور برای احداث این خط لوله انجام شده است، اما با توجه به اینکه هند در انتهای مسیر خط لوله قرار گرفته است، هرگونه مشکل تراشی از سوی پاکستان یا تشدید ناامنی در افغانستان، می تواند مسیر خط لوله تاپی را برای هند ناهموار سازد.
نفوذ آشکار پاکستان بر افغانستان و تاثیری که پاکستان می تواند بر امنیت یا ناامنی افغانستان داشته باشد، یک عامل بسیار مهم و تعیین کننده در مسیر اجرای طرح خط لوله تاپی است و اگرچه پاکستان، نیاز اساسی به انرژی دارد، اما این هند است که در انتهای مسیر خط لوله و به عنوان مقصد نهایی آن قرار گرفته است و درصورت حل نشدن اختلاف های میان دهلی نو و اسلام آباد و تشدید تنش ها در آینده، پاکستان هرلحظه می تواند گلوی تاپی را انتهای مسیر بفشارد.
هند اگرچه امکان دسترسی به افغانستان را از طریق بندر چابهار و خاک ایران دارد و اتفاقا یکی از اهداف هند برای مشارکت در توسعه بندر چابهار، دسترسی به افغانستان و آسیای میانه است، اما طبق آنچه مودی اعلام کرده است، هند هم به دنبال دسترسی آبی (از طریق بندر چابهار) و هم به دنبال دسترسی زمینی به افغانستان است و قطعا مقصد هند از این دسترسی، صرفا به افغانستان محدود نمی شود و هند بازارهای آسیای میانه و گسترش تجارت و همکاری های اقتصادی با کشورهای آسیای میانه را هدف گرفته است.
نخست وزیر هند جای دیگری در سخنانش گفته است: … به این دلیل است که امیدوارم پاکستان پلی میان جنوب افغانستان و جنوب آسیا و حتی ‘پلی برای ارتباط های فراتر از آن’ باشد.
مودی گفته است: امیدوارم به زودی روزی فرا برسد که منابع انرژی آسیای میانه به منطقه ما سرازیر شود و روزی برسد که هند بتواند از ‘میوه های’ عالی افغانستان بهره مند شود و افغانستان هم دیگر مجبور نباشد تا برای دسترسی به محصولات تولید هند، بهای گزاف بپردازد.
شرط تمام آنچه که نارندرا مودی نسبت به تحقق آن اظهار آرزومندی و امیدواری کرده است، تبدیل شدن پاکستان به ‘پل دوطرفه’ میان جنوب آسیا (بطور مشخص هند) و سرزمین وسیع آسیای میانه با ظرفیت ها و پتانسیل های فراوان برای همکاری های تجاری و اقتصادی است.
نخست وزیر هند در سخنانش خطاب به نمایندگان مجلس افغانستان، در حرف هایی هدفدار، آنها را به صلح با همسایگان (پاکستان تنها همسایه افغانستان است که تنش هایی با این کشور دارد) و صلح در درون افغانستان (تشویق روند مذاکرات صلح میان دولت کابل و طالبان افغانستان) تشویق کرد. دهلی نو به خوبی می داند هرگونه ادامه تنش میان پاکستان و افغانستان، تبعاتی برای هند هم خواهد داشت ضمن اینکه به نیتجه رسیدن مذاکرات صلح در افغانستان، می تواند به امنیت این کشور کمک کند و آن را به مسیری امن و در امتداد ‘پل پاکستان’، برای رسیدن به آسیای میانه تبدیل کند.
نارندرا مودی عصر جمعه گذشته سفری غیرمنتظره و چندساعته به لاهور پاکستان داشت که با استقبال گرم محمد نواز شریف همتای پاکستانی اش مواجه شد.
یکی از مهم ترین دلایل سفر نارندرا مودی به پاکستان را ، که اولین سفر نخست وزیر هند به این کشور همسایه پس یک دهه محسوب می شود، باید در اندیشه هند برای ساختن پلی دو طرفه از پاکستان برای رونق بخشیدن به اقتصاد و تجارت خود جستجو کرد. برای تحقق این هدف، دولت دهلی نو گام های نخست را برای کاهش تنش ها و بهبود روابط با پاکستان برداشته است و قرار است این گام ها در دیدارهای آتی و برنامه ریزی شده میان مقام های عالی دو کشور، ادامه یابد.

 گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه 
منبع : ایرنا

سال 2015 در افغانستان چه گذشت؟  

سال 2015 میلادی سالی پر از فراز و نشیب برای افغانستان بود. در این سال نیروهای آمریکایی از افغانستان خارج شدند، تعداد نیروهای ناتو کاهش یافت، پس از افشای احتمال افزایش حضور روسیه و داعش در افغانستان ماموریت نیروهای آمریکایی در این کشور تمدید شد، مبادلات با چین گسترش یافت، حضور چین و روسیه در افغانستان پررنگ‌تر شد، داعش در شمال و شمال شرق این کشور نفوذ کرد، خبر مرگ ملا عمر، رهبر طالبان منتشر شد و از همه مهمتر تشدید فعالیت‌های طالبان و تصرف موقتی شهر قندوز به دست این گروه شبه‌نظامی بود. با بالا گرفتن فعالیت‌های طالبان در افغانستان گمانه‌زنی‌های بسیاری نیز درباره اینکه آینده افغانستان چه می‌شود، آیا طالبان در این آینده جایی خواهد داشت و آیا طالبان مجددا زمام امور را به دست می‌گیرد مطرح شد.

به گزارش ایسنا، روزنامه هافینگتون پست در گزارشی می‌نویسد: «30 نوامبر سال 2015 میلادی سفارت آمریکا در افغانستان هشدار داد اطلاعات موثقی را دریافت کرده که نشان می‌دهد ظرف 48 ساعت آینده وقوع یک حمله در کابل حتمی است. این مساله که ماهیت دقیق این حمله چه خواهد بود مشخص نشد. آیا قرار بود این حمله دور دیگری از بمب‌گذاری‌ها اما شدیدتر باشد یا اینکه قرار بود یک برنامه بزرگ برای به دست گرفتن شهر کابل باشد؟ 11 دسامبر شبه نظامیان طالبان به سفارت اسپانیا در کابل حمله کرده و جان یک افسر پلیس اسپانیایی و یکی دیگر از مقامات را گرفتند. به علاوه در این درگیری چهار افسر پلیس افغان و یک غیرنظامی خارجی نیز کشته شدند. مشخص نیست که آیا هشدار سفارت آمریکا درباره این حمله به سفارت اسپانیا بوده یا مربوط به کمپین‌های برنامه‌ریزی شده دیگر می‌شود!

این هشدار چند هفته پس از آن مطرح شد که شبه نظامیان طالبان به شهر قندوز حمله کرده و این شهر را به صورت موقت تصرف کردند. از سال 2001 میلادی این اولین بار بود که طالبان توانست کنترل یک شهر را به دست گیرد. تصرف این شهر به دنبال یک سری حملات ناموفق اما مداوم طالبان در کابل در فصل‌های تابستان و پاییز صورت گرفت. این حملات شامل حمله یک خودروی بمب گذاری شده علیه نیروهای ناتو در مرکز کابل در 11 اکتبر، حمله به مرکز اطلاعات افغانستان در منطقه غربی کابل در پنج اکتبر، یک سری بمب گذاری در روزهای هفتم و هشتم اوت علیه یکی از پایگاه‌های ارتش افغانستان در منطقه مسکونی شاه شهید و بمب گذاری انتحاری در دانشکده پلیس کابل بود که در آن 20 دانشجوی دانشکده افسری کشته شدند.

در نیمه اول سال 2015 میلادی تعداد زخمی‌های غیرنظامی در افغانستان به رقم بی‌سابقه‌ 3329 تن رسید که چهار درصد از نیمه اول سال 2014 میلادی بیشتر بود اما تعداد کشته شده‌ها با شش درصد کاهش به 1592 تن رسید.

15 اکتبر سال جاری میلادی دولت باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا اعلام کرد که کاهش تعداد نیروها در افغانستان را متوقف می‌کند و استقرار کنونی نیروهای خارجی در این کشور تا سال 2017 میلادی ادامه می‌یابد. این اطلاعیه، گمانه‌زنی‌های گسترده مبنی بر اینکه خروج کامل نیروهای آمریکایی و ناتو قریب‌الوقوع است را فرونشاند. در ابتدا کاخ سفید متعهد شده بود که تمامی نیروهای آمریکایی تا سال 2014 میلادی از افغانستان خارج خواهند شد.

این هشدار به انضمام ادامه رویدادهای خشونت آمیز بر این عقیده که طالبان به قدرت گیری در افغانستان ادامه می‌دهد، دامن زد. این استنباط از سال 2006 میلادی به طور پیوسته افزایش یافته و همزمان با خروج مداوم نیروهای آمریکایی و ناتو از پایگاه‌های عملیاتی در سراسر افغانستان فراگیرتر و شایع‌تر شده است.

استنباط متداول‌ و رایج این است که هنگامی که نیروهای آمریکایی و ناتو در نهایت از افغانستان خارج شوند، طالبان قادر خواهد بود تا کنترل افغانستان را باز پس گیرد. تصمیم آمریکا برای تمدید استقرار نیروهایش در افغانستان تنها فرجه کوچکی است که چند سال دیگر بازگشت اجتناب ناپذیر طالبان را به تعویق می‌اندازد. اگرچه در بازگشت طالبان بر سر قدرت شکی وجود ندارد اما فاکتورهایی وجود دارد که چنین بازگشتی را اگر بعید نسازد به شدت دشوار می‌کند.

اول از همه، اسناد و مدارک بسیاری وجود دارد که نشان می‌دهد رهبری طالبان به طرز بدی به دو گروه کاملا متخاصم و مخالف تقسیم شده است. 30 ژوئیه سال جاری میلادی یکی از سخگویان طالبان تایید کرد که ملا محمد عمر، رهبر این گروه از سال 1994 میلادی در آوریل سال 2013 میلادی از یک بیماری ناشناخته در یکی از بیمارستان‌های کراچی جان باخته و شورای کویته، شورای رهبری طالبان در پاکستان، ملا اختر منصور، معاون ملاعمر را به عنوان رهبر این جنبش منصوب کرده و رسما او را به عنوان "امیرالمومنین" تعیین کرده است. همان مقامی که ابوبکر البغدادی، رهبر داعش برای خودش متصور شده است. این اطلاعیه در واکنش به یکی از اطلاعیه‌های دولت کابل منتشر شد که در آن گفته بود آماده است تا اسناد معتبری را منتشر کند که نشان می‌دهد ملاعمر دست کم دو سال است که مرده است.

ملا منصور در دولت طالبان که از سال 1996 تا 2001 میلادی بر افغانستان حکومت کرد، وزیر هوانوردی بود. او در دهه 1980 میلادی به عنوان بخشی از مجاهدین ضد شوروی در کنار ملا عمر جنگید و از همان ابتدا یکی از اعضای جنبش طالبان و رهبری اصلی بود. با این حال ملا منصور اعتبار و منزلت ملاعمر را ندارد. در واقع اعلام رسمی مرگ ملا عمر، انتصاب ملا منصور به عنوان جانشین او و مشخص شدن اینکه ملا منصور در دو سال گذشته به اسم ملاعمر دستورات را صادر کرده و مرگ ملاعمر را از دیگر مقامات طالبان مخفی نگه داشته، باعث ایجاد خشم و عصبانیت گسترده‌ای در داخل جنبش طالبان شد.

به علاوه در هفته‌های پس از انتصاب ملا منصور، گزارش‌هایی منتشر شده مبنی بر اینکه مرگ ملاعمر توسط آژانس اطلاعات بین سرویس‌های پاکستان رهبری و به دست شخص ملامنصور اجرا شده است. اما طالبان رسما مدعی شد که ملاعمر از مرگ طبیعی مرده و مرگ او در نتیجه مبارزه طولانی مدتش با بیماری هپاتیت نوع C بوده است.

مشخص نیست محتوای این گزارشات درست است یا تنها اطلاعات غلطی بودند که توسط آژانس اطلاعات افغانستان هماهنگ و تنظیم شدند.

در هر صورت گروه رهبری رقیبی متشکل از اعضای خانواده ملاعمر و دیگر یاران نزدیک او اعلام کرده‌اند که رهبری ملامنصور را قبول ندارند. ریاست این گروه مخالف را ملا عبدالمنان، برادر ملاعمر، ملامحمد یعقوب، پسر بزرگ ملاعمر و ملامحمد رسول آخوند، دوست قدیمی و صمیمی ملاعمر به عهده دارند.

15 سپتامبر سال 2015 میلادی بیانیه‌ منتشر شده در وب سایت رسمی طالبان تحت عنوان "صدای جهاد طالبان" مدعی شد که ملا آخوند و ملا یعقوب با بیعت با ملا منصور موافقت کرده‌اند. اما دوم نوامبر همین گروه از طالبان اعلام کردند که رهبری ملا منصور را نپذیرفته و ملاآخوند را به عنوان رهبر خود منصوب کرده‌اند.

در سال‌هایی که طالبان زمام امور کشور را به دست داشت، ملا آخوند والی ولایت نیمروز بود و در جریان دوره شبه نظامی گری به عنوان "والی در سایه" ولایت فراه فعالیت کرد. این دو ولایت که در جنوب غرب افغانستان واقع شده‌اند، بخشی از پایگاه‌ تاریخی قدرت طالبان هستند. ملا آخوند به نوبه خود ملا منصور دادالله، یکی از فرماندهان نظامی معروف طالبان و رقیب قدیمی ملا منصور را به عنوان یکی از معاون‌های نظامی‌اش منصوب کرد. از آن به بعد درگیری میان این دو گروه به راه افتاده است.

از 9 نوامبر سال جاری میلادی قریب به 80 شبه نظامی طالبان وفادار به گروه ملا آخوند احتمالا از جمله منصور دادالله در درگیری‌ها با شبه نظامیان طالبان وفادار به ملامنصور کشته شده‌اند. منابع دولت کابل دوم دسامبر ادعا کردند که ملا منصور، رهبر طالبان در درگیری که در جریان نشست فرماندهان طالبان در کوچلاک پاکستان رخ داد، به شدت زخمی شده است.

طالبان متعاقبا ضمن رد این گزارش، ادعا کرد که این گزارشات را آژانس اطلاعات افغانستان طراحی کرده است. چهارم دسامبر دولت کابل بیانیه دیگر منتشر کرد و مدعی شد که ملا منصور در نتیجه این جراحت‌ها مرد. ششم دسامبر طالبان نوار صوتی منتشر کرد که در آن ملا منصور به خانواده افرادی که دراین درگیری کشته شدند تسلیت گفت اما ادعا کرد که زنده است.

جالب آنکه منابع دولت کابل و تعدادی از رهبران طالبان نسبت به صحت و اعتبار این نوار صوتی ابراز شک و تردید کردند. دست کم برای یک لحظه مشخص شد که اختلافات در داخل طالبان جدی و قابل توجه هستند و این جنبش به شدت دچار تفرقه و دو دستگی شده است. مشخص نیست که آیا ملا منصور هنوز زده است یا خیر و مرگ احتمالی او چه تاثیراتی می‌تواند بر این اختلافات و دو دستگی‌ها داشته باشد؟

در گذشته نیز معمولا اختلافات و دو دستگی‌هایی میان "میانه‌روها" که موافق آشتی و سازش مجدد با دولت کابل بودند و "تندروها" که قصد داشتند به مبارزه ادامه دهند، وجود داشته است. این احتمال وجود دارد که چنین اختلافات و دو دستگی‌هایی ساخته آژانس اطلاعات ارتش پاکستان باشد چرا که قصد دارد درک و استنباط آمریکا از طالبان را تحریف کرده و خروج آمریکا از این کشور را ترغیب و حمایت کند. این دو دستگی و اختلاف اخیر نیز ممکن است یکی از همین موارد باشد با این تفاوت که این بار واقعی تر است.

علاوه بر این دو دستگی در داخل طالبان، دورنمای استراتژیک در افغانستان در سال 2015 نسبت به سال 1996 میلادی که برای اولین طالبان روی کارآمد کاملا متفاوت است. اول آنکه در سال 1996 میلادی هیچ دولت مرکزی وجود نداشت. دولت نجیب‌الله در سال 1992 میلادی فروپاشید و افغانستان چهار سال پی در پی مدام در وضعیت بی قانونی و هرج و مرج فرو رفت. حومه شهرها در سلطه جنگ سالارانی قرار داشت که هیچ مشروعیت سیاسی نداشتند و با بی رحمی کامل روستاهای تحت کنترلشان را استثمار می‌کردند.

از نظر بین‌المللی افغانستان توجه چندان هیچ یک از قدرت‌های بزرگ را جلب نمی‌کرد. آمریکا به دنبال خروج نیروهای جماهیر شوروی در سال 1989 میلادی، از این منطقه خارج شد. روسیه در سال 1996 هفت سال پس از فروپاشی جماهیر شوروی در حالت اغتشاش و بی‌نظمی به سرمی‌برد و در جایگاهی نبود که بخواهد از نفوذ چشمگیری برای حمایت موثر از هر یک از متحدان بالقوه در افغانستان استفاده کند.

هند و به ویژه ایران نیز بیشتر تماشاگر بودند. ایران با توجه به روابط تاریخی‌اش با هزاره‌های شیعه در غرب افغانستان، منافع طولانی مدتی در این کشور داشت. به علاوه آشوب و ناآرامی در افغانستان منجر شد تا سه میلیون آواره افغان به ایران مهاجرت کنند. تهران نیز در اینکه یک نظم ظاهری در افغانستان برقرار شود نفع داشت حتی اگر از جایگاه و مقام بسیار قوی برای اعمال راه حل ترجیحی‌اش برخوردار نبود. هند تا حدودی به جبهه متحد اسلامی ملی برای نجات افغانستان معروف به "ائتلاف شمال" کمک مالی کرد اما به طریق دیگر مشارکت فعالانه‌ای نداشت. در چنین شرایطی آژانس اطلاعات ارتش پاکستان برای سازمان دهی و هدایت طالبان و رهبری قیام آن‌ها برای رسیدن به قدرت در افغانستان دستش کاملا باز بود.

اگر نیروهای آمریکایی و ناتو از افغانستان خارج شوند، به شدت احتمال می‌رود که روسیه به نقش سنتی‌اش به عنوان حامی اصلی دولت افغانستان بازگردد. تاکنون دولت کابل از مسکو خواستار کمک نظامی بیشتر شده و مسکو نیز با فروش تعداد نامشخصی هلی کوپتر جنگی Mi-35 به افغانستان موافقت کرده است. به علاوه روسیه در سال‌های اخیر به عنوان طرفدار اصلی ائتلاف شمال پدیدار شده و روابط طولانی مدت و قدیمی با عبدالرشید دوستم،  یکی از ژنرال‌های سابق در ائتلاف شمال دارد.

براساس گزارشات تایید نشده، کمک مالی و نظامی کنونی روسیه به "ائتلاف شمال" حدود 200 میلیون دلار در سال است. اتفاقی نیست که شبه نظامیان ائتلاف شمال پز کلاشنیکف‌های AK-47 جدید خود را می‌دهند. به علاوه روسیه در پایگاه‌های هوایی سابقش موسوم به "آینی" در تاجیکستان نزدیک به مرز با افغانستان نیروهای هوایی مستقرکرده که به این کشور اجازه می‌دهد تا برای ائتلاف شمال و اگر لازم شد نیروهای دولت کابل در نقاط دیگر این کشور حمایت هوایی فراهم کند.

در دهه 1990 میلادی هند برای ائتلاف شمال حمایت‌های محدودی را فراهم و یک بیمارستان نظامی را در پایگاه هوایی جماهیر شوروی در فرخار واقع در مرز افغانستان-تاجیکستان اداره کرد. به تازگی نیز برای مدرن سازی پایگاه‌های هوایی آینی و فرخار مبلغ مالی را پرداخت کرد. گزارشات مداومی وجود داشته مبنی بر اینکه استقرار نیروهای هوایی هند در هر یک از این دو پایگاه هوایی به نفع دولت دهلی نو بوده اما دائما مسکو مانع انجام این اقدام شده است.

ایران روابط بسیار قدیمی با هزاره‌ای‌های غرب افغانستان دارد که به قرن‌ها قبل باز می‌گردد. به علاوه اصطکاک و اختلافات بسیار قدیمی میان پشتون‌ها و هزاره‌ای‌های افغانستان وجود دارد. هزاره‌ای‌ها در قرن بیستم در معرض کمپین‌های شدید پشتونی کردن و شهری شدن اجباری قرار گرفتند. تعداد بسیاری از آوارگان هزاره‌ای در جریان سال‌های طالبان به ایران فرار کردند. ایران به مساجد شیعه، دانشگاه‌ها، شبکه‌های تلویزیونی و خیریه‌ها در افغانستان که توجه ویژه‌ای به جوامع هزاره‌ای‌ها داشتند، کمک کرد. بسیاری از رهبران هزاره‌ای‌ها در ایران تحصیل کرده و فارغ التحصیل شده‌اند و به دنبال پناهندگی در این کشور بوده‌اند.

اما علی رغم این روابط نزدیک، جامعه هزاره‌ای‌ها از نظر سیاسی و قومی بسیار پیچیده است و میان هزاره‌ای‌های شهری تحصیل کرده و برادران روستایی بی‌سوادشان تفاوت‌های فاحش و چشمگیری وجود دارد.

به علاوه ایران از نظر تاریخی از تاجیک تبارهای ائتلاف شمال علی رغم اینکه عمدتا سنی بودند، علیه طالبان حمایت کرده و انتظار می‌رود در صورت سلطه طالبان این کار را مجددا انجام دهد البته این بار با قدرت بیشتر.

نقش آتی پاکستان در افغانستان مساله‌ای پیچیده و مبهم است. از سال 1994 میلادی طالبان وسیله‌ اصلی پاکستان برای اعمال نفوذش در افغانستان بوده است. بودجه، پناهگاه‌های امن و حمایت پاکستان برای رسیدن طالبان به قدرت در افغانستان و ادامه حیات آن‌ها از سال 2001 میلادی بسیار مهم و حیاتی بوده است.

در جریان مداخله نظامی تحت رهبری ناتو و آمریکا در افغانستان که از سال 2001 میلادی آغاز شد، پاکستان رسما از عملیات‌های تحت رهبری آمریکا حمایت کرده و با شبه نظامیان تحریک طالبان پاکستان در مناطق فدرال قبیله‌ای نشین مبارزه کرده اما به طور همزمان برای طالبان افغانستان و همچنین شبه نظامیان القاعده که در پاکستان مخفی شده‌اند، کمک‌های لازم را فراهم کرده است.

در ماه‌های اخیر گزاش‌های مداومی از سوی کابل منتشر شده مبنی بر اینکه آژانس اطلاعات ارتش پاکستان در سازماندهی شاخه‌های داعش در افغانستان دست داشته و احتمالا تلاش کرده تا پیوستن طرفداران طالبان به این سازمان افراط گرا را تسهیل کند. منابع در دولت کابل معتقدند که آژانس اطلاعات ارتش پاکستان به این دلیل ممکن است زمینه ساز فعالیت شاخه‌های داعش در افغانستان شود چرا که می‌ترسد طالبان به زودی متلاشی شده و یا با دولت کابل به توافق ملی دست یابد.

اگرچه خروج نیروهای ناتو از بسیاری از پایگاه‌های عملیاتی‌شان توانایی طالبان را برای اعزام نیروهایش به مناطق روستایی افزایش داده اما طالبان همچنان در این شهرها منفور و بدون محبوبیت است. در حال حاضر طالبان این توانایی را دارد تا نیروی قابل توجهی را در 40 درصد از افغانستان که تقریبا تمام آن‌ها در مناطق روستایی قرار دارند، به کار بگیرد. طالبان می‌تواند در شهرهای بزرگ حملاتی به راه اندازد اما این توانایی را ندارد که این شهرهای بزرگ را تصرف کرده و تحت سلطه خود نگه دارد.

طالبان منابع مالی قابل توجه و بودجه سالانه‌ای دارد که گمان می‌رود مبلغی بیشتر از دو میلیارد دلار باشد البته این منابع و بودجه مالی به غیر از پول‌هایی است که از طریق اخاذی و گرفتن رشوه از مخالف‌های خود به دست می‌آورد. علی رغم اینکه احساس می‌شود قدرت طالبان رو به افزایش است اما این گروه شبه نظامی همچنان راه بسیار طولانی برای رسیدن به آن میزان از قدرت و کنترلی که در سال 2011 میلادی بر افغانستان داشت در پیش دارد. مادامی که نیروهای آمریکایی و ناتو در افغانستان حضور دارند، بعید است که طالبان بتواند مجددا جایگاه قدیمش را به دست آورد. حتی اگر نیروهای آمریکایی و ناتو به طور کامل از افغانستان خارج شوند، نایبان تحت حمایت روسیه، ایران و هند موانع قابل توجه و مهمی برای بازگشت طالبان به قدرت در کابل به شمار می‌آیند.

به معنای دیگر حمله طالبان به شهر قندوز را نه به عنوان آغاز کمپین جدید طالبان برای اثبات کنترلش بر شهرهای بزرگ بلکه باید به عنوان تلاشی برای تاکید بر حضور مداومش در افغانستان و از همه مهمتر مشروعیت بخشیدن به نقش ملامنصور به عنوان رهبر جنبش طالبان تلقی کرد.

بر اساس منابع افغان اگرچه طالبان به هیچ وجه انتظار ندارد که بتواند شهری را برای یک مدت طولانی تحت تصرف خود نگه دارد، اما میلیون‌ها دلار برای رشوه دادن به مقامات منتخب محلی و افسران ارشد ارتش هزینه می‌کند تا مطمئن شود که آن‌ها در زمان حملات این گروه شبه نظامی در محل حضور ندارند تا بدین ترتیب موفقیت خود را تضمین کند.

گمان می‌رود تعداد کل نیروهای مهاجم طالبان نزدیک به 900 مرد باشد که اکثر آن‌ها شبه نظامیان فعال طالبان نیستند اما نیروهای آزاد محلی هستند که به خدمت طالبان درآمده‌اند. برپا کردن یک ارتش موقت در مناطق روستایی افغانستان کار دشواری نیست. در واقع تمامی افراد در مناطق روستایی مسلح هستند. یک بودجه چند صدهزار دلاری و امید یک غارت کوچک، به شما برای دو تا چهار هفته ارتشی متشکل از 500 تا 1000 نیرو را می‌دهد و مهمات فراوان است.

انتخاب شهر قندوز نیز سمبلیک بود. این شهر در مهمترین مسیر حمل و نقل قرار دارد که آسیای مرکزی را از جنوب به دریا و از جنوب شرق به دشت پنجاب و شبه قاره هند مرتبط می‌سازد. براساس منابع اطلاعاتی افغان ملا منصور قصد داشت به دنبال تصرف شهر قندوز به دست طالبان، در این شهر حضور یابد اما هنگامی که کاروانش با موانع غیرمنتظره‌ای در مسیر مواجه شد نتوانست در قندوز حضور یابد.

این حمله چیزی بیشتر از یک نمایش تبلیغاتی گران بود. هدف از این حمله ایجاد صحنه‌ای برای نخستین حضور عمومی ملا منصور و نمایش این مساله به جهانیان بود که طالبان همچنان حضور پررنگ دارد.

خیلی زود است که بخواهیم در مورد این مساله که طالبان در آینده افغانستان جایی ندارند و یا اینکه می‌توانند طبق باور عمومی با موفقیت به جایگاه قبلی خود برسر قدرت باز گردند، صحبت کنیم. در حال حاضر وضعیت همچنان متغیر است و آینده طالبان و افغانستان مداوم تغییر می‌کند.»

 گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه 
برگرفته شده از سایت آریایی

برشنا: افراد زورمند و نهادهای دولتی ۹۰۰ میلیون افغانی صرفیه برق را در هرات نپرداخته اند  

وحید احمد کامرانی ، سرپرست د افغانستان برشنا شرکت در ولایت هرات با ابراز این مطلب می گوید که شماری از نهادهای دولتی و زورمندان برای سال ها صرفیه برق شان را نپرداخته اند. او می افزاید با وجود که این شرکت برق بعضی از این بدهکاران را قطع کرده است، اما با آن هم این معضل حل نشده است.

کامرانی گفته است " نه صد میلیون افغانی اداره ها و نهاد های دولتی از ما بدهکار اند و که در میان اینها افراد زورمند نیز هستند که حاضر نیستند پول صرفیه برق شان را پرداخت کنند . اما از شماری از افراد زورمند را برق شان را به صورت دایمی قطع کرده ایم اما با هم نتیجه در پی نداشته است ."

در همین حال، شماری ازآگاهان اقتصادی با توجه به هزینه های بلند برق وارداتی درکشورمیگویند که شرکت برشنا باید برای گردآوری صرفیه برق ،برنامه های بهتری را باید روی دست گیرد.

سید مسعود، استاد اقتصاد دردانشگاه کابل میگوید:" قطع لین برای بازپس گیری پول های شرکت برشنا موثر نخواهد بود حکومت باید پول های این شرکت را از نزد افراد زورمند بگیرد."

وی همچنان تاکید دارد که نپرداختن پول صرفیه برق باعث پایین آمدن کیفیت خدمات این شرکت خواهد شد که این خود یک ضربه اقتصادی را به بار خواهد آورد .

مسؤلان ریاست برشنا در هرات میگویند که با وجود قطع لین شماری ازمشترکان بدهکاراین شرکت درولایت هرات،این مشترکان هنوزحاضربه پرداخت صرفیه برق شان نشده اند.

این در حالیست که مسؤلان شرکت برشنا درهرات تاکید کرده اند که برق ولایت هرات از ترکمنستان و ایران تامین میشود واگرپول برق وارداتی به این کشورها به زمان معیین آن پرداخت نشود احتمالا برق وارداتی براین ولایت قطع خواهند شد.

گروهی خبر هفته نامه ندای غزنه 

منبع : طلوع نیوز

غدر فاحش پنج میلیون دالری در اتحادیه ملی کارگران افغانستان

 

فقره نهم

 

     در باره ارزیابی پروتوکول 320 مورخ 24 میزان 1389 اتحادیه ملی کارکنان افغانستان (امکا)    

در پوشش این پروتوکول دوکاکین و هوتل ستاره طلایی ملکیت اتحادیه را بنحو خاینانه به دسترس شرکت ساختمایی کوه البرز قرار دادند

مسُول و عاقد قرارداد آقای محمد ظاهر کارگر رئیس اسبق و هیات اجرائیه امکا!

همچنان آقای معروف قادری رئیس و هیات اجرائیه فعلی امکا که با وصف حکم جدی بند دو و پنج قطعنامه کنگره فوق العاده وحکم ماده 16 بند 26 اساسنامه وهدایت صریح مصوبه 105و 135 مورخ 2 ثور 1391 اقدام به معرفی مرتکیبین تخلف جهت تعقیب عدلی نکرده و علاوهٌ هیات رئیسه به اتفاق آرا در جلسه 5 میزان 1392 خویش به ابطال کلیه قرار داد  های نا مشروع اصدار حکم نموده که متسفانه بنابر معامله و کسب سود به اجرای احکام اقدام نکرده ،  لذا منحیث کتمان کننده تخلفات مسُولیت بزرگ را به عهده دارد .

کمیسیون بررسی سمع شکایات ولسی جرگه موظف در امکا تخلفات و قانون شکنی های را تثبیت نموده که موجب غدر فاحش شده و چنین توضیح میگردد.

1- مدت 15 ماه قبل از تاریخ عقد قرارداد دوکاکین و هوتل ستاره طلایی ملکیت امکا فعالیت نموده که عواید آن غارت گردیده زیرا ریاست تفتش مرکزی امکا به وسیله استعلامیه 181 مورخ 3/9/1389 خویش آغاز فعالیت دوکاکین و سالون عروسی ستاره طلایی ملکیت امکا را از وزارت محترم مالیه و ریاست مالیه دهنده گان متوسط استفسار نموده که ضمیمه دوسیه هذا است.

به جواب استعلام از طرف هیات حوزه هشتم مالیاتی شروع فعالیت هوتل 12 اسد 1388 در فورمه ثبت هوتل ها و استعلام که موجود دوسیه است از طرف شیر محمد هیات حوزه هشتم مالیاتی ثبت و مالیات انتفاعی آن از ربع دوم سال 1388 قرار تعرفه 70771 ، مورخ 19/7/1388 و نمبر 149 مبلغ 37750 افغانی و از ربع سوم سال 1388 قرار تعرفه تمبر 71904 مورخ 15/10/1388 و آویز نمبر 160 مورخ 20/10/1388 مبلغ 83625 افغانی و از ربع چهارم سال 1388 قرار تعرفه نمبر 71946 مورخ 16/1 1389 و آویز 314 مورخ 17/1/1389 مبلغ 17700 افغانی تحویل گردیده است و از سال 1389 از ربع اول قرار تعرفه نمبر 013508، مورخ 16/6/1389 مبلغ 90750 افغانی و از ربع دوم سال 1389 قرار تعرفه نمبر 007067، مورخ 11/7/1389 و آویز تحویلی نمبر 58، مورخ 15/8/1389 مبلغ 85440 افغانی تحویل بانک گردیده است، پس ثابت میگردد که فعالیت در سال 1388 موجود بوده که مالیه توسط تعرفه ها و آویز های تحویلی پرداخته شده است.

تاریخ عقد قرارداد 24 میزان 1389 و تاریخ فعالیت بدون قرارداد مطابق معلومات ریاست مالیه دهنده گان متوسط وزارت مالیه 12 اسد 1388 بوده که بدون تردید یک تخلف و تخطی آشکارا بوده میتواند زیرا

پانزده ماهه عواید فعالیت دوکاکین و هوتل ثابت نگردید که به حساب عواید امکا انتقال شده باشد.

2- در سهمیه دوکاکین ملکیت امکا نیز غدر فاحش به ملاحظه میرسد چنانچه در قرارداد آمده که شرکت ساختمانی کوه البرز طور شراکت به تعداد 144 دوکان را در دو طبقه یعنی منزل تحتانی و منزل اول و همچنان در طبقه دوم دفتر های اداری، تفریحگاه و سایر ضرورات و در منزل سوم دو سالون به شکل هوتل اعمار نموده که قرار پروتوکول قبلی 40 فیصد سهم امکا و 60 فیصد سهم شرکت ساختمانی کوه البرز میباشد، با وضاحت میبینیم که در محاسبه سهم امکا غدر بزرگ به میان آمده چنانچه 45.5 دوکان و موازی 424.95 متر مربع سالون (هال) نشان داده شده است. در حالیکه اگر سهم چهل فیصد حقوق امکا را از مجموعه 144 باب دوکان سنجش نمایم 57.60 باب دوکان تثبیت میشود نه 45.5 پس 12.1 باب دوکان مفقود و غارت گردیده است و نیز مساحت هر باب دوکان در قرارداد عمداٌ مجهول و نامشخص گذاشته شده است.

هر گاه قیمت هر باب دوکان را در این موقیعت مهم تجاری حداقل مبلغ 60000 دالر امریکایی باشد پس 726000 دالر امریکایی ضرر قطعی و بزرگ به امکا تحمیل گردیده است.

3-  هر گاه استجاره هر باب دوکان در این موقیعت حساس تجاری طور اوسط دوصد و پنجاه دالر امریکایی باشد مجموعاٌ رقم 14400 دالر امریکایی در ماهه صرف عاید 57.60 دوکان بالغ و تخمین میگردد. که این ضرر قطعی دیگریست بر پیکر بنیه مالی امکا.

4 – همچنان (هال) سالون بزرگ که بحیث سالون عروسی ستاره طلایی به مساحت 424.95 متر مربع فعالیت دارد، حداقل کرایه ماهوار آن مبلغ 6000 دالر امریکایی بوده میتواند که در سال 72000 دالر امریکایی و در 4 سال فعالیت عواید آن بالغ بر 288000 دالر امریکایی میگردد.

محاسبه کلی از چهار قلم غبن فاحش و اختلاس انکار ناپذیر بدین شرح  توضیح میگردد:

الف:- کرایه ماهوار 57.60 باب دوکاکین ماهوار مبلغ  14400 دالر امریکایی.

در یک سال 14400* 12 ماه مساوی به 172800 دالر * 4 سال مساوی به 691200 دالر امریکایی .

ب:- کرایه ماهوارسالون ستاره طلایی مبلغ 6000 دالر امریکایی، در یک سال 6000* 12ماه = 72000 دالر امریکایی، جمع 4 سال مساوی به مبلغ 288000 دالر امریکایی میگردد.

ج:- فعالیت عواید 15 ماهه دوکاکین و سالون عروسی  قبل از عقد قرارداد :

کرایه ماهوار 57.60 باب دوکاکین ماهوار مبلغ  14400 دالر امریکای از 15 ماه 216000 دالر امریکایی .

د:- کرایه ماهوار سالون عروسی از قرار فی ماه مبلغ 6000 دالر امریکایی 6000*15 ماه = 90000 دالر امریکایی .

ح:- قیمت 12.1 باب دوکان مفقود شده که عمداٌ از قلم کشیده شده فی باب دوکان مبلغ 60000 دالر امریکایی مجموعاٌ مبلغ 726000 دالر امریکایی غارت گردیده است.

ل:- در قرارداد جانبین تعهد شده بود که اعمار دوکاکین و هوتل در ساحه 100*10 متر مربع زمین به قیمت مجموعه 750000 دالر عملی گردد، اما به قرار مشاهده و بررسی ابتدایی بصورت تقریبی موازی 2500 متر مربع زمین معه پارکنگ در تصرف شرکت ساختمانی قرار داده شده.

 تردیدی راه ندارد که قیمت یک بسوه زمین در مسیر سرک عمومی در آن سال ها حداقل 150000 دالر بوده که بدین صورت قیمت 25 بسوه مبلغ 3750000 دالر بالغ میگردد با وصف آن که قانون تدارکات و ارزش معاوضه روی انگیزه های نفسانی محاسبه نگردیده شرکت ساختمانی البرز با هزینه 750000 دالر مقدار %60 سهم میگیرد و مقدار %60 زمین را نیز در تصاحب خویش درآورده و اداره امکا که مالک اصلی جایداد است و به ارزش 3750000 دالر قیمت زمین خود مقدار %40 سهم اخذ میدارد این نسبت و تناسب نا برابر میرساند که در زمینه عقد قرارداد از خدعه و فریبکاری وسیع کار گرفته شده. لذا قانوناٌ حق مصادره جایداد امکا محفوظ بوده که بایست تحقق یابد.

مجموعه قیمت ها :

قیمت ضایع شده بند الف ----------------------------------- 691200 $

قیمت ضایع شده  بند ب ------------------------------------ 288000 $

قیمت ضایع شده بند ج -------------------------------------- 216000 $

قیمت ضایع شده بند  د  -------------------------------------- 90000 $

قیمت ضایع شده بند ح ------------------------------------- 726000 $

قیمت ضایع شده بند ل ------------------------------------- 3750000 $

___________________________________________

قیمت مجموعی غدر فاحش و اختلاس بالغ بر مبلغ : 5761200  دالر امریکایی.

پر واضیحست که آقای ظاهر کارگر رئیس اسبق امکا و هیات اجرائیه آن در همدستی با قراردادی مرتکب غبن فاحش شده لذا طبق ماده 570، 571، 572 قانون مدنی و ماده 268، 269 و 270 و بند 4 ماده 271 و بند 5 ماده 273 قانون جزا مستوجب مجازات بوده و بروفق ماده 94 قانون تدارکات شخصیکه بالاثر تخلف از احکام قانون موجب دریافت منفعت برای خود و شخصی دیگری و یا خساره به اداره گردد برعلاوه مجازات پیشبینی شده در قانون متخلف و ذینفع مکلف به پرداخت جبران خساره میباشد.

 

مضاف بر آن هیات رهبری فعلی آقای معروف قادری و هیات اجرائیه آن با وصف قطعنامه کنگره

فوق العاده به معرفی مرتکیبین غدر فاحش جهت تعقیب عدلی و قضایی اقدام نکرده مرتکب کتمان جرم گردیده که مسُولیت آن از عاملین جرم کمتر بوده نمی تواند.

با احترام

هیات رهبری کمیسیون سمع شکایات ولسی جرگه

بودجه برنامه ملی ارتقای کیفیت معارف با فساد کوچک به‌مصرف می‌رسد؛ فساد در «خریداری»‌های مکاتب

 بودجه برنامه ملی ارتقای کیفیت معارف (ایکویپ) که شامل خریداری ضرورت‌های اولیه مکاتب است، در شماری از مکتب‌ها توسط هیات‌های خریداری تا حدودی حیف و میل می‌شود.

اسنادی که در اختیار روزنامه 8صبح قرار گرفته است نشان می‌دهد که هیات خریداری در برخی از مکتب‌ها در روند خریداری، با استفاده سو از بل‌های خرید سفید، زمینه سواستفاده را مهیا کرده‌اند.

برنامه ملی ارتقای کیفیت معارف (ایکویپ) شامل بودجه انکشافی وزارت معارف است و توسط بانک جهانی و صندوق بازسازی افغانستان به پیش برده می‌شود.

در صفحه 7 فصل‌نامه شماره 41 برج جدی سال 1390 فعالیت‌های گروپ بانک جهانی در افغانستان، زیر عنوان برنامه بهبود کیفیت معارف (65میلیون دالر کمک بلاعوض بانک جهانی و 135میلیون دالر کمک بلاعوض صندوق بازسازی افغانستان) آمده است: «هدف این برنامه افزایش دسترسی به تعلیم و تربیه ابتدایی و با کیفیت، به‌خصوص برای دختران از طریق فراهم‌آوری کمک‌های ثابت برای مکاتب، فراهم‌آوری زمینه آموزش برای معلمان و تقویت ظرفیت‌های ادارات ذی‌ربط به همکاری مردم محل و فراهم‌کنندگان خدمات معارف خصوصی، می‌باشد.»

فعالیت‌های این برنامه به هدف بهبود سیستم عمومی معارف، آموزش معلمان، انکشاف نصاب درسی و مدیریت امور معارف می‌باشد.

در گزارش نتیجه برنامه قناعت‌بخش توصیف شده و از تاسیس 11087 شورای مکتب و 10939 پلان بهبود امور مکتب، تذکر داده شده و از توزیع کمک‌های بلاعوض به 9935 شورای مکتب به‌خاطر خریداری مواد کتاب‌خانه، مواد تدریسی، کمپیوتر، وسایل لابراتوار و سایر ضروریات نام برده شده است.

شورای انکشافی هرمکتب متشکل از شانزده نفر است که محاسن سفیدان، معارف‌دوستان، ملاامام مسجد، وکیل‌گذر منطقه و بخش اداری مکتب شامل آن هستند که مطابق به قانون شورا و قانون بانک جهانی صلاحیت تصمیم‌گیری برای پروژه ایکویپ، به شورای انکشافی مکتب‌ها داده شده است.

میا رحیم صافی مسوول مالی پروژه ایکویپ می‌گوید که برای 157مکتب شهر کابل به‌هر مکتب مبلغ 141000افغانی معادل سه‌هزار دالر امریکایی و به تعداد دیگر مکاتب که از نگاه کمیت کوچک هستند، 117500افغانی توزیع گردیده از آن بیشتر برای فراهم کردن لابراتوار، کتاب‌خانه و کمپیوتر توجه شده است.

اما اسناد خریداری شماری از مکتب‌ها که در دسترس روزنامه 8صبح قرار دارد، نشان می‌دهد، ضمن این‌که اجناس مورد ضرورت به قیمت بلند خریداری شده‌اند، نوعیت و کیفیت آن‌ها نیز مجهول می‌باشند و هم‌چنان بخشی از این پول به‌خاطر نبود هزینه ترانسپورت بالای قیمت اصلی اجناس افزوده شده است.

لیسه الفتح:

لیسه الفتح از جمله مکتب‌هایی است که 141هزار افغانی به‌دست آورده است.

«دل» در ستون اول بل خرید بدون شماره 27/9/1390 مکتب‌الفتح، سه پایه کمپیوتر به قیمت مجموعی 73500افغانی از شرکت برهان وهاب لمیتد خریداری شده است. این کمپیوتر‌ها تنها زیر نام سیستم جدید ثبت شده‌اند.

در ستون هشتم این بل سه عدد «فلش دسک» به قیمت مجموعی 1440افغانی به‌ثبت رسیده است، بدون این‌که ظرفیت و کیفیت آن ذکر شود.

در جواب به این موضوع، زرین کرم‌خیل مدیر مکتب‌الفتح به‌ یک خریطه پلاستیکی اشاره می‌کند و می‌گوید: «تمامش در این‌جا موجود است، ما به حساب‌های این تکنولوژی جدید نمی‌فهمیم.»

در ستون پنجم همین بل خرید، پرنتر کمپنی HP نوع Laserjet P1102 به قیمت 6500افغانی خریداری شده است، اما مکتب آقا علی شمس به‌اساس بل شماره TD643 همین‌نوع پرنتر را از شرکت آریا شرق، با ذکر اصلی بودن و ظرفیت 18ورق چاپ در دقیقه، به قیمت 5200افغانی خریداری کرده است.

سلطانه سهیلی مسوول شورای انکشافی لیسه الفتح و عضو هیات خریداری، عدم کنترول نرخ‌ها را دلیل آورده و می‌گوید: «نرخ در مجموع از طرف شاروالی کنترول نمی‌شود، پس گناه ما نیست.»

اسناد و شواهد نشان می‌دهند که دلیل عمده‌ی قیمت‌های بلند، سنجش مصارف ترانسپورت هیات خریداری و اجناس خریداری‌شده می‌باشد که در پروژه در نظر گرفته نشده است.

سلطانه سهیلی عدم پرداخت مصارف ترانسپورت را مشکل جدی عنوان کرده می‌افزاید: «پول ترانسپورت را از جیب خود دادیم، اما اگر واقعیت بگویم، در این وطن حیف و میل وجود دارد.»

اما او در مورد مکتب‌الفتح حیف و میل را نمی‌پذیرد.

او افزود: «به‌نظر من اگر همین اجناس را به‌وسیله افراد صادق و راستکار خریداری می‌کردند و به مکتب انتقال می‌دادند، شاید حیف و میل کم‌تر می‌بود.»

لیسه غازی ادی:

بیشترین پول در این لیسه برای لابراتوار و کتاب‌خانه به‌مصرف رسیده است.

مسولان مکتب از یک لابراتوار بسیار مجهز سخن می‌گویند و مدعی‌اند که یک افغانی را حیف و میل نکرده و تمام اسناد شفاف بوده در آینده به تمام ارگان‌های دولتی جواب‌گو می‌باشند.

اسناد مکتب نشان می‌دهد که این لابراتوار 70250افغانی هزینه برداشته است و تمامی مواد و سامان‌آلات آن 107قلم می‌باشد، اما قیمت همین اجناس را شرکت فروشنده 55هزار افغانی برای روزنامه محاسبه کرد.

زبیراحمد، مسوول بازاریابی شرکت آسیا نریوال که به مشکل می‌توانست صحبت کند، به زبان پشتو و با لهجه اردو می‌گوید: «مکتب غازی ادی از شرکت ما مواد لابراتواری خریداری کرده است.»

وی مسوولیت تعیین نرخ‌ها را به رییس شرکت نسبت می‌دهد و جزییات بیشتر را به‌دست نمی‌دهد، اما آقای بختیار احمد قلندری، رییس شرکت آسیا نریوال، این روز‌ها در خارج به‌سر می‌برد.

در جدول مقایسه نرخ‌ها که بین سه فروشنده مقایسه می‌شود، تنها نام سه شرکت نوشته شده است، بدون این‌که شرکت‌های مذکور آن را تایید و یا مهر کرده باشند، تا هویت حکمی و حقیقی آن‌ها مشخص شود.

اسناد دیگر این مکتب نشان می‌دهد که 143جلد کتاب به هزینه 27400افغانی از انتشارات خیام خریداری شده است.

آرش فروشنده انتشارات خیام می‌گوید که نرخ ما ثابت است و مطابق به جدول خود نرخ می‌دهیم، اما مسوولان مکتب می‌گویند از این‌که دوبار سه‌بار رفت و برگشت کردند، باید مصارف‌شان سنجش شود.

محمدهارون فرهنگ مدیر مکتب غازی ادی می‌گوید دفتر ایکویپ ضمن این‌که پول را به مکتب تسلیم می‌کند، فهرست خریداری هم دارد و زمانی‌که در قیمت‌ها تفاوت باشد، سوال پیدا شده و مشکل ایجاد می‌شود.

او در ادامه گفت که پول کرایه موتر را هیات خریداری از پول شخصی خود پرداخته‌ است.

اسناد این مکتب نشان می‌دهد که 141افغانی به‌مصرف رسیده است.

مدیر مکتب ابراز می‌دارد: «اگر ما پول کرایه اجناس را یا پول رفت و آمد هیات اداری و هیات خریداری را با پول ایکویپ جمع‌بندی بسازیم، پول بیش از 145هزار می‌شود.»

اما یک‌تن از فروشندگان که نخواست از وی نام برده شود، می‌گوید: «هیات‌های خریداری مکتب، قیمت‌ها را 10درصد بالاتر به‌خاطر مصارف خود در بل خرید دکان او محاسبه کرده‌اند.»

لیسه ابوالقاسم فردوسی:

در میان اسناد این لیسه، بل‌های سفید خرید با مهر فروشنده موجود است.

دستگاه موبل‌سازی و نجاری نصیراحمد خیرزاد و دستگاه موبل‌سازی و نجاری و رنگ‌کاری محمدوکیل، فروشنده‌هایی هستند که در ضمن بل‌های استفاده شده بل‌های سفیدشان نیز در جمع اسناد موجود است.

خالد، مسول دستگاه موبل‌سازی و نجاری نصیراحمد خیرزاد موجودیت بل‌های دکانش را تایید می‌کند و می‌گوید: «بل سفید را آن‌ها به‌حساب خود گرفته باشند که نرخ و یا کدام کاری کنند، اما من تقاضا کرده‌ام که هرکاری می‌کنند، ما را در جریان بگذارند.»

گلالی فیروزی مدیر لیسه فردوسی می‌گوید: «آن بل‌ها را شورا به‌خاطر مقایسوی آورده بودند، بل‌ها هیچ استفاده نشده و هیچ خریداری نشده است.»

اما محمدوکیل مسوول دستگاه نجاری و رنگ‌مالی محمد‌وکیل، در مورد بل بدون شماره مورخ 29/9/1390 این دستگاه که در آن 10عدد، تخته 5ملی‌متری دروازه به مبلغ 490افغانی فی‌عدد نوشته شده است، می‌گوید: «تخته 5ملی را 450افغانی می‌فروشیم و قیمت‌ها را در بل‌ها، خودشان نوشته‌اند.»

مدیر لیسه فردوسی با عصبانیت به این موضوع پاسخ رد داده و در حالی‌که خودش را در پروسه خریداری دخیل ندانست، خواستار جواب‌دهی معاون مکتب شد.

نظیفه معاون مکتب ابوالقاسم فردوسی اظهار داشت که گلالی جان در تمام خریداری‌ها شامل بوده است.

مدیر لیسه موجودیت‌اش را در پروسه خریداری چنین تایید کرد: «در الماری، لابراتوار، کتاب، میز کلان، 24پایه چوکی و موکت بودم اما در اجناس کوچک نبودم.»

برای بسته‌بندی و ترانسپورت دو الماری 2500افغانی پرداخت شده است که این مصارف درج ستون شماره 3جدول خریداری گردیده و به‌دلیل این‌که پول پرداخت شده برای ترانسپورت تفکیک نشود، مبلغ متذکره در سایر اسناد، جمع مصارف خریداری الماری‌ها و دیگر اجناس شده است.

نظیفه معاون مکتب فردوسی می‌گوید: «پول ترانسپورت همه را مدیر صاحب از جیب خود داده است و این پول را ما در بل‌ها جمع نساخته‌ایم.»

سنجش مصارف، بستر آرام فسادمالی

به‌دلیل این‌که پول ترانسپورت شامل بودجه ایکویپ نیست، هیات‌های خریداری مصارف ترانسپورت را در اجناس محاسبه می‌کنند.

در ضمن هیچ معیار اساسی برای خریداری اجناس از نگاه کمیت و کیفیت در پروژه وجود ندارد.

میارحیم صافی مسول مالی پروژه ایکویپ، یک‌سان بودن تقریبی نرخ‌ها را معیار قرار داده می‌گوید: «ما در قسمت قیمت‌ها کوشش می‌کنیم تقریبا یک‌سان باشند، مستقیم پول را به مکاتب می‌دهیم و ریاست معارف شهر هیچ‌‌نوع نقش در خریداری یا اعمال نفوذ ندارد.»

وی موجودیت بل‌های سفید را رد نمی‌کند، اما این کار را به تعدادی مکاتب که در تهیه اسناد مشکل داشته باشند، نسبت می‌دهد.

وی علاوه می‌کند که مصارف ترانسپورت را بانک جهانی قبول نمی‌کند و مسوولان این بانک می‌گویند که وقتی این‌قدر پول را به افغانستان می‌دهند، خود افغان‌ها باید پول انتقال و ترانسپورت را که خیلی ناچیز است، بپردازند.

از جانبی بیشتر اجناس خریداری شده پروژه ایکویپ مستقیما به شاگرد ارتباط نداشته و مورد استفاده دانش‌آموزان نمی‌باشد، از جمله موبل و فرنیچر.

برعلاوه اسناد‌های ذکرشده نشان می‌دهد که به‌طور اوسط محاسبه پول ترانسپورت در هر مکتب بیش از 7هزار افغانی بوده است.

در یک محاسبه کوتاه در می‌یابیم که تنها در 157مکتب بیش از یک میلیون افغانی به بهانه پول ترانسپورت حیف و میل شده است.

اگر این روند ادامه یابد و پول به تمام 9935مکتب داده شود، میزان مصرف بیهوده به بهانه ترانسپورت به 70میلیون افغانی خواهد رسید.

با کوشش‌های فراوان و مراجعه مکرر، مسوولان وزارت معارف از هرگونه ابراز نظر در این‌باره خودداری کردند

دارایی پنهان افغانستان؛ آیا سرمایه‌گذاران قادر به استخراج این معدن طلا خواهند بود؟

 
افغانستان در یک‌ شب از یک کشور تبعیدشده سیاسی به بارزترین و داراترین کشور روی زمین مبدل گشت. اما آیا این کشور کوهستانی که به یک صحرای جنگ‌زده می‌ماند و بیشتر به پناه‌دادن تروریستان و صدور تریاک معروف است، می‌تواند به یک صادر‌کننده عمده اقتصادی مبدل شود؟
جیولوجیست‌های امریکایی به کشف یک تریلیون ذخایر معدنی دست‌نخورده در افغانستان موفق شده‌اند. براساس گزارش نیویارک‌تایمز، سرمایه‌های زیرزمینی افغانستان شامل مقادیر بزرگ آهن، مس، طلا و لیتیوم است که می‌تواند افغانستان را به یکی از مهم‌ترین مراکز معدنی جهان تبدیل کند ـ به کشوری در حد استرالیا، کانادا و امریکای لاتین. 
جنرال دیوید پترویس، فرمانده مرکزی نیروهای ایالات متحده امریکا به «تایمز» گفته بود: «در این‌جا ظرفیت‌های خیره‌کننده‌ی موجود است. البته «اگر»‌های زیادی هم وجود دارد، اما من فکر می‌کنم این امکانات بالقوه به‌طور چشم‌گیری قابل توجه است.»
این «اگر»‌ها شامل جنگ جاری، عدم زیربناها و فساد سیاسی گسترده می‌شود. اما در پهلوی آن، امکانات زیادی برای رشد این کشور نیز وجود دارد.
اگر چه مقامات امریکایی بهای معادن زیرزمینی افغانستان را یک تریلیون برآورده کرده‌اند، اما حامد کرزی، رییس‌جمهور افغانستان، در سفری که به واشنگتن داشت، ابراز داشته بود که بهای ذخایر زیرزمینی افغانستان سه‌برابر بیشتر از برآورد امریکایی‌هاست.
چرا این اطلاعات این همه دیر به‌دست آمد؟ معدن‌شناسان شوروی به ارزش ذخایر زیرزمینی افغانستان در سال هشتاد‌ پی‌برده بودند. اما چون در سال 1989 مجبور به ترک افغانستان شدند، این اطلاعات را مکتوم ماندند. گروه کوچکی از دانشمندان افغانستان که نقشه‌های مربوط را در اختیار داشتند، نسبت جنگ‌های داخلی و به قدرت رسیدن طالبان، برای بیست سال آن‌ها را مخفی نگه‌داشتند. این نقشه‌ها پس از اشغال افغانستان، به سروی معادن افغانستان برگردانیده شده که بعدا به‌دست زمین‌شناسان امریکایی افتاد.
اداره سروی معادن ایالات متحده، بررسی‌هایی را از طریق هوا در مناطق ذکر شده (در نقشه‌ها) در سال‌های 2006 و 2007 انجام داد و نیروی کار پنتاگون که به انکشاف فرصت‌های تجاری در عراق کمک کرده بود، به افغانستان منتقل گشت. این گروه نیز در نهایت ارزش تاثیر بالقوه اقتصادی اطلاعات به‌دست آمده را تایید کرد.
وحید عمر، سخنگوی پیشین کرزی (در آن‌زمان) طی یک نشست مطبوعاتی گفته بود که یواس‌جی‌اس یا سروی معادن ایالات متحده امریکا توسط دولت افغانستان استخدام گردیده تا سروی‌ها را انجام دهد که به این ترتیب این پروسه، ابتکار دولت افغانستان است. وی گفت «من فکر می‌کنم که این یک خبر بزرگی برای مردم افغانستان است و ما آرزو می‌بریم مردم افغانستان را روی نقطه مشترکی که برای همه منفعت‌آور باشد، متحد بسازیم. این یک فرصت اقتصادی است که هم مردم و هم کشور در درازمدت از آن بهره می‌برند.»
تصویر دیگری از افغانستان
اطلاعات به‌دست آمده زمین‌شناسی در مورد افغانستان نمی‌تواند اغراق‌آمیز باشد. افغانستان یکی از نادارترین و کم‌تر انکشاف‌یافته‌ترین کشورهای جهان است. درآمد خالص تولیدی افغانستان به دوازده بلیون در سال می‌رسد که یک سوم آن از کشت غیرقانونی و قاچاق مواد مخدر، به‌ویژه تریاک و مورفین و هیرویین که از مشتقات آن‌اند، به دست می‌آید. به‌گفته دفتر قاچاق و جرایم سازمان ملل متحد، افغانستان بزرگ‌ترین تولیدکننده مواد مخدر در جهان است. در حدود چهل درصد از نفوس افغانستان زیر خط فقر زندگی می‌کنند. در حدود هفتاد درصد مردم افغانستان روزانه با دو دالر درآمد، زند‌گی را به‌ پیش می‌برند. در نتیجه چندین دهه جنگ، زیربناهایی وجود ندارد که به احیا و بازسازی اقتصادی کمک رساند. حتا همین اکنون که انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات متحده امریکا نزدیک می‌شود، درگیری‌هایی نظامی در امتداد سرحد افغانستان و پاکستان جریان دارد. تردید‌های جدی وجود دارد که دولت کرزی که در اثر یک انتخابات غیرعادلانه روی‌کار آمد، بعد از خروج امریکا از کشور، پابرجا بماند.
بعضی از کارشناسان حتا به این نظر‌اند که حال حقیقت در مورد ذخایر هنگفت زیرزمینی افغانستان افشا گردیده، طالبان بیشتر از بیش برای گرفتن قدرت در سراسر کشور مبارزه خواهند کرد.
اما بدون شک دلایلی نیز وجود دارد که ما را به آینده خوش‌بین می‌سازد. از آن‌جا که افغانستان سال‌های زیادی به‌کار دارد تا صنعت استخراج معادن را پی‌ریزی کند، وسعت منابع زیرزمینی افغانستان سرمایه‌گذاران مهمی را حتا قبل از این‌که به بهره‌برداری برسند، به خود جلب کرده است. هجوم علاقه چین به استخراج معادن افغانستان، مصداق بارز این مدعاست.
در سال 2007 گروه میتالوژی چین، روی مس عینک افغانستان که بنابر گزارش‌هایی بزرگ‌ترین منبع دست‌ناخورده مس در نوع خود در جهان می‌باشد، مبلغ سه‌بیلیون دالر سرمایه‌گذاری کرد. چین، به‌عنوان بخشی از قرارداد، توافق کرده است که یک شبکه تولید برق در محل کارخانه ذوب مس اعمار کند تا هم برق مورد نیاز کارخانه را تامین کند و هم در برق مورد نیاز کابل افزایش به عمل آورد هم‌چنین به اعمار یک معدن ذغال سنگ برای تامین سوخت این دستگاه، موافقت کرده است. اعمار سیستم آبرسانی، جاده، منازل، شفاخانه‌ها و مکاتب برای کارگران معدن و خانواده‌های‌شان نیز شامل قراردادی است که با چین امضا شده است. چین هم‌چنین روی پروژه اعمار خط آهن که از مرزهای شمالی افغانستان با ازبکستان شروع شده تا مرزهای جنوبی افغانستان با پاکستان تمدید می‌یابد، کار می‌کند.
این بزرگ‌ترین سرمایه‌گذاری در تاریخ افغانستان است و توسط نظامیان امریکایی که از قبل برای مبارزه با طالبان در آن مناطق مستقر بودند تا مانع نفوذشان به کابل شوند، حمایت می‌شود.
چین که تریلیون‌ها دالر برای سرمایه‌گذاری و اشتهای سیری‌ناپذیر برای تامین سوخت ماشین رشد اقتصادی خود دارد، تردیدی ندارد که به مناطق بحرانی جهان خود را نزدیک سازد. کمپنی ملی نفت چین مناقصه‌ای را که بر سر سرمایه‌گذاری در رام‌الله و حلفاوا عراق در گرفته بود، به نفع خود تمام کرد. چین هم‌چنان در نقاط داغ افریقا نیز فعال بوده است.
یکی از مقامات امریکایی که نخواست نامش افشا شود، به روزنامه مک کلاچی گفته است «اگر این‌ها (رهبران چین) مجموعه بزرگ صنعتی خود را تغذیه نکنند، باعث نارضایتی عامه مردم خواهند شد. ما انتظار رقابت‌های بیشتری را در افغانستان داریم.»
در واقع، با رشد قیمت‌ها در عرصه لوجستیکی، سرمایه‌گذاری در افغانستان سریع‌تر از آن‌چه که ناظران افغانستان پیش‌بینی می‌کنند، صورت خواهد گرفت.
پنتاگون، افغانستان را برای ایجاد سیستم توسعه منابع طبیعی کمک می‌کند. کمپنی‌های حساب‌داری که متخصص عقد قرارداد‌ها در استخراج معادن هستند، برای مشوره دادن به وزارت معادن افغانستان به‌کار گرفته شده‌اند و آمار تخنیکی نیز برای ارایه به کمپنی‌های چند ملیتی و سایر سرمایه‌گذاران بالقوه خارجی آماده شده است.
استیفن پیترز، یکی از کارمندان استخراج معادن امریکا، گفته است که همه امکانات ساختن یک جامعه مدرن آماده است. اگر ما بتوانیم برای مردم کار ایجاد کنیم و آن‌ها را معاش بدهیم، آن‌ها از زند‌گی خود راضی خواهند بود.
یادداشت مدیر
افغانستان سال‌های سال نیاز دارد تا از منابع طبیعی خود بهره‌برداری کند. اما یک عنصر است که تمام مارکیت انرژی را به دگرگونی مواجه ساخته است و به‌نام عنصر سوم یاد می‌شود. این عنصر در ساخت دواهای طبی گرفته تا بم‌های هسته‌ای به‌کار می‌رود. گمان زده می‌شود که این عنصر می‌تواند جایگزین 148بلیون بیرل نفت شود که 10.4تریلیون سود به‌ بار می‌آورد.
تقاضا برای دریافت این عنصر شانزده مرتبه زیادتر از توزیع آن است. یک کمپنی که دفتر مرکزی آن در پرینستون ایالت نیوجرسی امریکا موقعیت دارد، بر بیشتر از نیم مارکیت جهان که مشغول تجارت این عنصر‌اند، قفل انداخته است.

بودجه برنامه ملی ارتقای کیفیت معارف با فساد کوچک به‌مصرف می‌رسد؛ فساد در «خریداری»‌های مکاتب


 بودجه برنامه ملی ارتقای کیفیت معارف (ایکویپ) که شامل خریداری ضرورت‌های اولیه مکاتب است، در شماری از مکتب‌ها توسط هیات‌های خریداری تا حدودی حیف و میل می‌شود.
اسنادی که در اختیار روزنامه 8صبح قرار گرفته است نشان می‌دهد که هیات خریداری در برخی از مکتب‌ها در روند خریداری، با استفاده سو از بل‌های خرید سفید، زمینه سواستفاده را مهیا کرده‌اند.
برنامه ملی ارتقای کیفیت معارف (ایکویپ) شامل بودجه انکشافی وزارت معارف است و توسط بانک جهانی و صندوق بازسازی افغانستان به پیش برده می‌شود.  
در صفحه 7 فصل‌نامه شماره 41 برج جدی سال 1390 فعالیت‌های گروپ بانک جهانی در افغانستان، زیر عنوان برنامه بهبود کیفیت معارف (65میلیون دالر کمک بلاعوض بانک جهانی و 135میلیون دالر کمک بلاعوض صندوق بازسازی افغانستان) آمده است: «هدف این برنامه افزایش دسترسی به تعلیم و تربیه ابتدایی و با کیفیت، به‌خصوص برای دختران از طریق فراهم‌آوری کمک‌های ثابت برای مکاتب، فراهم‌آوری زمینه آموزش برای معلمان و تقویت ظرفیت‌های ادارات ذی‌ربط به همکاری مردم محل و فراهم‌کنندگان خدمات معارف خصوصی، می‌باشد.»
فعالیت‌های این برنامه به هدف بهبود سیستم عمومی معارف، آموزش معلمان، انکشاف نصاب درسی و مدیریت امور معارف می‌باشد.
در گزارش نتیجه برنامه قناعت‌بخش توصیف شده و از تاسیس 11087 شورای مکتب و 10939 پلان بهبود امور مکتب، تذکر داده شده و از توزیع کمک‌های بلاعوض به 9935 شورای مکتب به‌خاطر خریداری مواد کتاب‌خانه، مواد تدریسی، کمپیوتر، وسایل لابراتوار و سایر ضروریات نام برده شده است.
شورای انکشافی هرمکتب متشکل از شانزده نفر است که محاسن سفیدان، معارف‌دوستان، ملاامام مسجد، وکیل‌گذر منطقه و بخش اداری مکتب شامل آن هستند که مطابق به قانون شورا و قانون بانک جهانی صلاحیت تصمیم‌گیری برای پروژه ایکویپ، به شورای انکشافی مکتب‌ها داده شده است.
میا رحیم صافی مسوول مالی پروژه ایکویپ می‌گوید که برای 157مکتب شهر کابل به‌هر مکتب مبلغ 141000افغانی معادل سه‌هزار دالر امریکایی و به تعداد دیگر مکاتب که از نگاه کمیت کوچک هستند، 117500افغانی توزیع گردیده از آن بیشتر برای فراهم کردن لابراتوار، کتاب‌خانه و کمپیوتر توجه شده است.
اما اسناد خریداری شماری از مکتب‌ها که در دسترس روزنامه 8صبح قرار دارد، نشان می‌دهد، ضمن این‌که اجناس مورد ضرورت به قیمت بلند خریداری شده‌اند، نوعیت و کیفیت آن‌ها نیز مجهول می‌باشند و هم‌چنان بخشی از این پول به‌خاطر نبود هزینه ترانسپورت بالای قیمت اصلی اجناس افزوده شده است.
لیسه الفتح:
لیسه الفتح از جمله مکتب‌هایی است که 141هزار افغانی به‌دست آورده است.
«دل» در ستون اول بل خرید بدون شماره 27/9/1390 مکتب‌الفتح، سه پایه کمپیوتر به قیمت مجموعی 73500افغانی از شرکت برهان وهاب لمیتد خریداری شده است. این کمپیوتر‌ها تنها زیر نام سیستم جدید ثبت شده‌اند.
در ستون هشتم این بل سه عدد «فلش دسک» به قیمت مجموعی 1440افغانی به‌ثبت رسیده است، بدون این‌که ظرفیت و کیفیت آن ذکر شود.
در جواب به این موضوع، زرین کرم‌خیل مدیر مکتب‌الفتح به‌ یک خریطه پلاستیکی اشاره می‌کند و می‌گوید: «تمامش در این‌جا موجود است، ما به حساب‌های این تکنولوژی جدید نمی‌فهمیم.»
در ستون پنجم همین بل خرید، پرنتر کمپنی HP نوع Laserjet P1102 به قیمت 6500افغانی خریداری شده است، اما مکتب آقا علی شمس به‌اساس بل شماره TD643 همین‌نوع پرنتر را از شرکت آریا شرق، با ذکر اصلی بودن و ظرفیت 18ورق چاپ در دقیقه، به قیمت 5200افغانی خریداری کرده است.
سلطانه سهیلی مسوول شورای انکشافی لیسه الفتح و عضو هیات خریداری، عدم کنترول نرخ‌ها را دلیل آورده و می‌گوید: «نرخ در مجموع از طرف شاروالی کنترول نمی‌شود، پس گناه ما نیست.»
اسناد و شواهد نشان می‌دهند که دلیل عمده‌ی قیمت‌های بلند، سنجش مصارف ترانسپورت هیات خریداری و اجناس خریداری‌شده می‌باشد که در پروژه در نظر گرفته نشده است.
سلطانه سهیلی عدم پرداخت مصارف ترانسپورت را مشکل جدی عنوان کرده می‌افزاید: «پول ترانسپورت را از جیب خود دادیم، اما اگر واقعیت بگویم، در این وطن حیف و میل وجود دارد.»
اما او در مورد مکتب‌الفتح حیف و میل را نمی‌پذیرد.
او افزود: «به‌نظر من اگر همین اجناس را به‌وسیله افراد صادق و راستکار خریداری می‌کردند و به مکتب انتقال می‌دادند، شاید حیف و میل کم‌تر می‌بود.»
لیسه غازی ادی: 
بیشترین پول در این لیسه برای لابراتوار و کتاب‌خانه به‌مصرف رسیده است.
مسولان مکتب از یک لابراتوار بسیار مجهز سخن می‌گویند و مدعی‌اند که یک افغانی را حیف و میل نکرده و تمام اسناد شفاف بوده در آینده به تمام ارگان‌های دولتی جواب‌گو می‌باشند.
اسناد مکتب نشان می‌دهد که این لابراتوار 70250افغانی هزینه برداشته است و تمامی مواد و سامان‌آلات آن 107قلم می‌باشد، اما قیمت همین اجناس را شرکت فروشنده 55هزار افغانی برای روزنامه محاسبه کرد.
زبیراحمد، مسوول بازاریابی شرکت آسیا نریوال که به مشکل می‌توانست صحبت کند، به زبان پشتو و با لهجه اردو می‌گوید: «مکتب غازی ادی از شرکت ما مواد لابراتواری خریداری کرده است.»
وی مسوولیت تعیین نرخ‌ها را به رییس شرکت نسبت می‌دهد و جزییات بیشتر را به‌دست نمی‌دهد، اما آقای بختیار احمد قلندری، رییس شرکت آسیا نریوال، این روز‌ها در خارج به‌سر می‌برد.
در جدول مقایسه نرخ‌ها که بین سه فروشنده مقایسه می‌شود، تنها نام سه شرکت نوشته شده است، بدون این‌که شرکت‌های مذکور آن را تایید و یا مهر کرده باشند، تا هویت حکمی و حقیقی آن‌ها مشخص شود.
اسناد دیگر این مکتب نشان می‌دهد که 143جلد کتاب به هزینه 27400افغانی از انتشارات خیام خریداری شده است.
آرش فروشنده انتشارات خیام می‌گوید که نرخ ما ثابت است و مطابق به جدول خود نرخ می‌دهیم، اما مسوولان مکتب می‌گویند از این‌که دوبار سه‌بار رفت و برگشت کردند، باید مصارف‌شان سنجش شود.
محمدهارون فرهنگ مدیر مکتب غازی ادی می‌گوید دفتر ایکویپ ضمن این‌که پول را به مکتب تسلیم می‌کند، فهرست خریداری هم دارد و زمانی‌که در قیمت‌ها تفاوت باشد، سوال پیدا شده و مشکل ایجاد می‌شود.
او در ادامه گفت که پول کرایه موتر را هیات خریداری از پول شخصی خود پرداخته‌ است.
اسناد این مکتب نشان می‌دهد که 141افغانی به‌مصرف رسیده است.
مدیر مکتب ابراز می‌دارد: «اگر ما پول کرایه اجناس را یا پول رفت و آمد هیات اداری و هیات خریداری را با پول ایکویپ جمع‌بندی بسازیم، پول بیش از 145هزار می‌شود.»
اما یک‌تن از فروشندگان که نخواست از وی نام برده شود، می‌گوید: «هیات‌های خریداری مکتب، قیمت‌ها را 10درصد بالاتر به‌خاطر مصارف خود در بل خرید دکان او محاسبه کرده‌اند.»
لیسه ابوالقاسم فردوسی:
در میان اسناد این لیسه، بل‌های سفید خرید با مهر فروشنده موجود است.
دستگاه موبل‌سازی و نجاری نصیراحمد خیرزاد و دستگاه موبل‌سازی و نجاری و رنگ‌کاری محمدوکیل، فروشنده‌هایی هستند که در ضمن بل‌های استفاده شده بل‌های سفیدشان نیز در جمع اسناد موجود است.
خالد، مسول دستگاه موبل‌سازی و نجاری نصیراحمد خیرزاد موجودیت بل‌های دکانش را تایید می‌کند و می‌گوید: «بل سفید را آن‌ها به‌حساب خود گرفته باشند که نرخ و یا کدام کاری کنند، اما من تقاضا کرده‌ام که هرکاری می‌کنند، ما را در جریان بگذارند.»
گلالی فیروزی مدیر لیسه فردوسی می‌گوید: «آن بل‌ها را شورا به‌خاطر مقایسوی آورده بودند، بل‌ها هیچ استفاده نشده و هیچ خریداری نشده است.»
اما محمدوکیل مسوول دستگاه نجاری و رنگ‌مالی محمد‌وکیل، در مورد بل بدون شماره مورخ 29/9/1390 این دستگاه که در آن 10عدد، تخته 5ملی‌متری دروازه به مبلغ 490افغانی فی‌عدد نوشته شده است، می‌گوید: «تخته 5ملی را 450افغانی می‌فروشیم و قیمت‌ها را در بل‌ها، خودشان نوشته‌اند.»
مدیر لیسه فردوسی با عصبانیت به این موضوع پاسخ رد داده و در حالی‌که خودش را در پروسه خریداری دخیل ندانست، خواستار جواب‌دهی معاون مکتب شد.
نظیفه معاون مکتب ابوالقاسم فردوسی اظهار داشت که گلالی جان در تمام خریداری‌ها شامل بوده است.
مدیر لیسه موجودیت‌اش را در پروسه خریداری چنین تایید کرد: «در الماری، لابراتوار، کتاب، میز کلان، 24پایه چوکی و موکت بودم اما در اجناس کوچک نبودم.»
برای بسته‌بندی و ترانسپورت دو الماری 2500افغانی پرداخت شده است که این مصارف درج ستون شماره 3جدول خریداری گردیده و به‌دلیل این‌که پول پرداخت شده برای ترانسپورت تفکیک نشود، مبلغ متذکره در سایر اسناد، جمع مصارف خریداری الماری‌ها و دیگر اجناس شده است.
نظیفه معاون مکتب فردوسی می‌گوید: «پول ترانسپورت همه را مدیر صاحب از جیب خود داده است و این پول را ما در بل‌ها جمع نساخته‌ایم.»
سنجش مصارف، بستر آرام فسادمالی 
به‌دلیل این‌که پول ترانسپورت شامل بودجه ایکویپ نیست، هیات‌های خریداری مصارف ترانسپورت را در اجناس محاسبه می‌کنند.
در ضمن هیچ معیار اساسی برای خریداری اجناس از نگاه کمیت و کیفیت در پروژه وجود ندارد.
میارحیم صافی مسول مالی پروژه ایکویپ، یک‌سان بودن تقریبی نرخ‌ها را معیار قرار داده می‌گوید: «ما در قسمت قیمت‌ها کوشش می‌کنیم تقریبا یک‌سان باشند، مستقیم پول را به مکاتب می‌دهیم و ریاست معارف شهر هیچ‌‌نوع نقش در خریداری یا اعمال نفوذ ندارد.»
وی موجودیت بل‌های سفید را رد نمی‌کند، اما این کار را به تعدادی مکاتب که در تهیه اسناد مشکل داشته باشند، نسبت می‌دهد.
وی علاوه می‌کند که مصارف ترانسپورت را بانک جهانی قبول نمی‌کند و مسوولان این بانک می‌گویند که وقتی این‌قدر پول را به افغانستان می‌دهند، خود افغان‌ها باید پول انتقال و ترانسپورت را که خیلی ناچیز است، بپردازند.
از جانبی بیشتر اجناس خریداری شده پروژه ایکویپ مستقیما به شاگرد ارتباط نداشته و مورد استفاده دانش‌آموزان نمی‌باشد، از جمله موبل و فرنیچر.
برعلاوه اسناد‌های ذکرشده نشان می‌دهد که به‌طور اوسط محاسبه پول ترانسپورت در هر مکتب بیش از 7هزار افغانی بوده است.
در یک محاسبه کوتاه در می‌یابیم که تنها در 157مکتب بیش از یک میلیون افغانی به بهانه پول ترانسپورت حیف و میل شده است.
اگر این روند ادامه یابد و پول به تمام 9935مکتب داده شود، میزان مصرف بیهوده به بهانه ترانسپورت به 70میلیون افغانی خواهد رسید.
با کوشش‌های فراوان و مراجعه مکرر، مسوولان وزارت معارف از هرگونه ابراز نظر در این‌باره خودداری کردند.

اختلاس، فساد و زورگویی در گمرک ولایت فراه؛ عاید ماهانه مدیر گمرک فراه 100هزار دالر

سارنوالی ولایت فراه، در کنار شماری از تاجران و ماموران گمرک این ولایت، با استناد به مدارک و شواهدی اظهار می‌دارد که در مدیریت گمرک این ولایت، فساد مالی، اختلاس و زورگویی رنگ و رونق بسیاری دارد.

بر اساس اسناد و شواهدی که سارنوالی این ولایت ارایه می‌دارد، عبدالستار کروخیل، مدیر گمرگ فراه، در راس این فساد قرار دارد و دیگر افراد فسادپیشه در اطراف او حلقه زده‌اند.

اسناد سارنوالی فراه که در دسترس روزنامه 8صبح قرار گرفته است، نشان می‌دهد که  در این اداره، شواهد زیادی مبنی بر وجود فساد در گمرک فراه وجود دارد.

در مکتوب سارنوالی استیناف فراه که به تاریخ 29/5/1390 به لوی‌سارنوالی فرستاده شده، در مورد اختلاس مدیر گمرک فراه، چنین آمده است: «اسنادی که به دسترس سارنوالی استیناف ولایت فراه قرار داده شده است، نشان می‌دهد که در مدیریت گمرک ولایت فراه، سواستفاده و اختلاس صورت گرفته که به همان اساس به رویت ماده «22» قانون تشکیل و صلاحیت‌های سارنوالی و مصوبه شماره  17 تاریخ «6/6/85» شورای وزیران، رسما سارنوالان به اداره گمرک توظیف شدند، تا موضوع را همه‌جانبه بررسی کنند و تحت پیگرد قانونی قرار دهند. اداره‌ی گمرک فراه با استناد بند 4 و 5 حکم 7413 [تاریخ] «25/12/89» ریاست‌جمهوری افغانستان، از پاسخگویی به سوال‌های سارنوالان ابا ورزیدند.»

 

در این مکتوب گفته شده است: «اسامی تازه‌گل طالع، مدیر نظارت و سرپرست مدیریت عمومی گمرک به حضور داشت یک عده کارمندان، حرف‌های زشت و رکیک به آدرس اداره سارنوالی استعمال کرده و به زبان خود گفت «دست شما آزاد». اما کارمندان این اداره از حوصله‌مندی کار گرفتند، بنابراین مراتب غرض هدایت عرض شد و در‌باره‌ی بررسی موضوع و اسناد ارایه شده که مختلس، آن اداره را هویدا می‌سازد، آنچه مقام عالی هدایت خواهند فرمود.»

 

یک مکتوب دیگر ریاست سارنوالی فراه که به دسترس روزنامه 8‌صبح قرار گرفته است، نشان می‌دهد که حدود 5 ماه قبل مدیر گمرک فراه ممنوع‌الخروج اعلان شده و از مقام‌های امنیتی ولایت فراه خواسته شده است تا از سفر مدیر گمرک جلوگیری کنند.

 

سارنوالی فراه مشخصا از قومندان امنیه این ولایت خواسته است، تا از بیرون شدن عبدالستار کروخیل، مدیر گمرک فراه از این ولایت، به ارتباط اسناد و شواهدی که علیه او وجود دارد، جلوگیری کنند.

 

سارنوالی فراه در یک مکتوب دیگر در جواب مکتوب قوماندانی امنیه فراه نوشته است که مدیر گمرک فراه در میدان هوایی این ولایت از پرواز بازمانده است، ولی بعدا از طریق میدان هوایی هرات به مقصد خود سفر کرده است.

 

این مکتوب به  شماره 1817 بر 3036 مورخ 27/5 / 1390 قوماندانی امنیه فراه نگاشته شده و در آن ذکر شده است که قرار معلومات، نیروهای امنیتی میدان هوایی فراه از پرواز عبدالستار کروخیل جلوگیری کردند، ولی بعدا به همکاری بعضی اشخاص، ذریعه موتر، به هرات رفته است.

 

در مکتوب سارنوالی گفته شده است که قومندانی امنیه فراه با قومندانی امنیه هرات در تماس شود و مانع پرواز نامبرده شوند.

 

مسوولان فرماندهی امنیه ولایت فراه اظهار می‌دارند که تا هنوز امر بازداشت مدیر گمرک را دریافت نکرده‌اند.

 

قوماندان امنیه فراه مل‌پاسوال سید محمد، به روزنامه 8‌صبح گفت: «در ماه اسد برای ما از طرف سارنوالی فراه امر ممنوع الخروجی مدیر گمرک فراه داده شده بود، با آن‌که ما در میدان هوایی فراه از پرواز او جلوگیری کردیم، اما مدیر گمرک از راه زمینی فرار کرد.»

 

فرمانده امنیه ادامه داد: «برای ما تنها امر ممنوع‌الخروجی او آمده بود، در غیر آن ما او را بازداشت می‌کردیم.»

 

مقام‌ها در سارنوالی فراه از ارایه جزییات بیشتر در این زمینه خودداری کردند و فقط گفتند که در باره اختلاس در گمرک فراه، چندین بار به مرکز گزارش داده‌اند و منتظر امر مرکز می‌باشند.

 

یک مقام در سارنوالی فراه که نخواست هویتش افشا شود، گفت در این زمینه از مصاحبه با رسانه‌ها منع شده‌اند وگرنه مدارک دیگری هم در رابطه به اختلاس در گمرک فراه نزد آنها موجود است.

 

تنها سارنوالی فراه نیست که مدیر گمرک فراه را به اختلاس و فساد متهم می‌کند، شماری از ماموران گمرک نیز به فساد مدیر گمرک گواهی می‌دهند.

 

یک مامور گمرک فراه، در مرز شیخ ابونصر فراهی  که از افشای هویتش خودداری کرد، چندین کاپی یک کاغذ به نام «A.CC.D» را نشان داد که باطل اعلان شده بود.

 

به گفته این مامور «A.CC.D» یک نوع اوراق محصول گمرکی است که در آن محصول گمرکی هر موتر نوشته می‌شود.

 

در این کاغذ‌ها، به طور واضح، کدام مشکل دیده نمی‌شود، اما مامور گمرک می‌گوید که برای به‌دست آوردن پول، این اوراق به ناحق باطل شده است و اختلاس واضح را نشان می‌دهد.

 

از ماه جوزای سال روان به این سو بر اساس مقرره‌ی وزارت مالیه، نرخ محصول هر تن تیل 600 دالرامریکایی تعین شده است، اما در این اسناد گمرکی فی تن تیل بعد از آن تاریخ به قیمت 810 دالر محصول شده است.

 

در مقرره‌ی وزارت مالیه آمده است: «به تاریخ اول جوزای سال روان طی نامه نمبر «967 اس‌آی» از ریاست دفتر به امضا محترم جلالتماب محترم وزیر صاحب مالیه نوشته شده و نرخ را قرار ذیل تعیین کرده است.»

 

1. یک تن تیل دیزل 600 دالر امریکایی؛

 

2. یک تن پترول 650 دالرامریکایی؛

 

3. فی تن تیل خاک 645 دالر امریکایی؛

 

4. فی تن گاز مایع 400 دالر امریکایی؛

5. فی تن تیل تی سی‌ای (طیاره) 1022 دالرامریکایی.

اما در اکثر اسناد مالیاتی،  بعد از ماه جوزا هم این مقرره تطبیق نشده است.

گذشته از این‌ها عده‌ای از ماموران گمرک مدعی‌اند که یک تعداد پست‌ها در گمرک فراه به دست افراد وابسته به مدیر گمرک قرار دارد.

یک تن دیگر از ماموران که خواست نامش گرفته نشود، گفت که اکثر پست‌های کلیدی در مدیریت گمرک در دست افراد مشخص و وابسته به مدیر گمرک است و کس دیگری را در این پست‌ها نمی‌پذیرند.

بگفته این مامور چندین تن از افراد ماهر که در امتحان (پی‌آر‌آر) به پست‌های معین کامیاب شده بودند، به فرمایش مدیر گمرک در جاهای دیگری وظیفه اجرا می‌کنند و در جای آن‌ها افراد مدیر گمرک  که برای او پول جمع‌آوری می‌کنند، به شکل اجیر مصروف کاراند.

کمیسیون اصلاحات اداری و خدمات ملکی در ولایت فراه نیز این مشکل را تایید می‌کند.

فرید احساس، رییس اصلاحات اداری و خدمات ملکی فراه می‌گوید که در اکثر اداره‌هایی که درآمدزا هستند، به‌شمول مدیریت گمرک، مامورانی که از طرف کمیسیون اصلاحات اداری معرفی می‌شوند، به کار گماشته نمی‌شوند.

رییس کمیسون اصلاحات اداری در فراه می‌افزاید که تا به حال چندین مورد را دیده است که افراد کامیاب‌شده در امتحان (پی‌آر‌آر) در پست اصلی‌اش به کار گماشته نشده و به جای آن‌ها به نام اجیر، فردی دیگر از طرف رییس اداره معرفی شده است.

مقام‌ها در وزارت مالیه نیز اظهار می‌دارند که این مشکل پیش از این وجود داشت، اما حالا وجود ندارد.

عزیز شمس، سخنگوی وزارت مالیه، می‌گوید که در گمرک فراه افرادی به نام‌های عبدالصمد، نصیر احمد، محمد داوود، عبدالرحمان بعد از سپری کردن امحتان توظیف شده بودند که از این میان، سه نفر هم اکنون در گمرک کار می‌کنند.

او گفت: «افرادی که از طریق برنامه (پی‌آر‌ار) تعیین شده بودند، پیش از این  شخص مدیر گمرک قبول نکرده و افراد دیگر را گماشته بود، اما این افراد به مقام ولایت و وزارت مالیه شکایت کردند که به مشکلات‌شان رسیدگی شد و دوباره در پست‌های‌شان در مدیریت گمرک فراه جابه‌جا شده‌اند.»

با این حال، آقای کروخیل می‌پذیرد که برخی افراد را که از طریق کمیسیون اصلاحات اداری به این اداره معرفی شده بودند، نپذیرفته است و به جای آنها، افراد دیگر را به گونه اجیر استخدام کرده‌اند و یا هم پست‌های آنها را دوباره به اعلان داده‌اند.

آقای کروخیل می‌گوید: «به‌خاطری اصلاحات موثر این کار را انجام داده‌ام.» به گفته خودش نتیجه خوب را هم در پی داشته است.

مدیر گمرک می‌افزاید: «افرادی که از طریق کمیسیون اصلاحات اداری معرفی شده بودند، ضعیف هستند و برای اداره گمرک موثر نیستند.»

اما رییس اداره اصلاحات اداری فراه می‌گوید که این تخطی صریح از قانون است و باید با مدیران و رییسانی که مرتکب چنین عمل می‌شوند، برخورد قانونی صورت گیرد.

آقای احساس می‌گوید که نمی‌تواند مستقیما در این قضیه دخیل شود، ولی چندین مرتبه به مقام ولایت فراه، منحیث ارگان اجرایی، گزارش داده و از این مقام خواسته است تا در زمینه اجراات کند، اما تا به حال اجرااتی در این زمینه صورت نگرفته است.

اما نقیب‌الله فراهی، سخنگوی والی فراه، در زمینه اختلاس و ضعف مدیریت در گمرک فراه بی‌خبری نشان می‌دهد و می‌گوید: «در صورتی‌که چنین قضیه‌ای مشاهده شود، مقام ولایت در این مورد اجراات قانونی را انجام خواهد داد.»

در جواب سوالی که آیا سارنوالی به مقام ولایت در مورد اختلاس در گمرک فراه گزارش ارایه کرده است یا خیر؟ آقای فراهی می‌گوید: «والی در این زمینه به مراجع مربوطه هدایات لازم داده و تا حال نتایج آن معلوم نیست و در صورتی‌که اختلاس در گمرک ثابت شود، مقام ولایت اجراات قانونی خواهد کرد.»

همچنان آقای کروخیل، مدیر گمرک فراه، با رد کردن اختلاس در گمرک، همه‌چیز را شفاف و قانونی می‌داند.

با این‌حال، اعضای شورای ولایتی فراه نیز از فساد گسترده در گمرک فراه نگران هستند.

شهلا ابوبکر، عضو شورای ولایتی فراه، می‌گوید که تا به حال چندین بار به وزارت مالیه و مقام‌های بلندرتبه در مرکز، از اختلاس در گمرک فراه شکایت کرده است، اما کسی به آن توجه نکرده است.

این وکیل شورای ولایتی فراه می‌گوید: «تا به حال تجار و ماموران گمرک دراین مورد چندین‌بار به آنها شکایت کرده‌اند و بر علاوه فساد گسترده در این گمرک عواید آن‌را نیز کاهش داده است.»

مسوولان گمرک فراه می‌گویند که در سال 1387 عواید گمرکی فراه، بالغ بر 128 میلیون افغانی بود و این رقم در سال 1388 بنابر مسدود بودن مرز فراه با ایران، به 54 میلیون افغانی کاهش یافت، اما در سال گذشته عواید گمرکی فراه به حدود 200 میلیون افغانی رسید.

بر علاوه مدیر گمرک فراه در سال 1390 از افزایش چشمگیر عواید سخن می‌گوید.

عبدالستار کروخیل می‌گوید: «در شش ماه اول سال جاری، عواید گمرکی فراه بالغ بر 194 میلیون افغانی شده که بیش از 70 در صد افزایش را نسبت به سال گذشته نشان می‌دهد.»

دلایل این افزایش، بازبودن مرز فراه و محصول کردن بیش از ده‌هزار موتر می‌باشد که امسال برای‌شان اسناد گمرکی توزیع شده است؛ در حالی‌که سال گذشته برای هیچ موتری اسناد گمرکی توزیع نشده بود.

عوایدی که به طور تقریبی از محصول گمرکی موترها به‌دست آمده است، بالغ بر 50 میلیون افغانی می‌شود که نقش بزرگی را در افزایش عواید گمرک داشته است.

همچنان عواید گمرک فراه نسبت به ولایت هرات تقریبا چهل‌برابر کمتر است.

عزیز شمس، سخنگوی وزارت مالیه، می‌گوید که در نه ماه امسال، گمرک فراه  360 میلیون افغانی عاید داشته و گمرک هرات نزدیک به سیزده میلیارد افغانی عاید داشته است

نظر به گفته این مقام وزارت، میان عاید گمرک فراه و گمرک هرات یک تفاوت تقریبا چهل درصدی مشاهد میشود.

شکایت‌نامه تاجران و نماینده‌های مردم

تعداد زیادی از تاجران و نماینده‌های مردم در شورای ولایتی فراه، نامه‌ای را ترتیب داده  و به  مقام ولایت فراه و لوی‌سارنوالی فرستاده‌اند.

در این نامه گفته شده است که در گمرک فراه، اختلاس بیداد می‌کند و رییس گمرک با گروه مشخص خود در آن دست دارد.

در این نامه‌ی سرگشاده که امضای تاجران، شماری از ماموران گمرک و اعضای شورای ولایتی دیده می‌شود، از مقام ولایت فراه و دادستانی کل افغانستان خواسته شده است که جلوفساد را در گمرک فراه بگیرند، در غیر آن عواید گمرک فراه حیف و میل و لادرک خواهد شد.

این نامه را حدود 50 تن از تاجران، اعضای شورای ولایتی فراه و برخی ماموران گمرک تایید کرده‌اند.

در این نامه، مدیر گمرک فراه در بخش فساد اداری یک شخص ماهر و لایق خوانده شده است که به‌گفته آن‌ها مدیر گمرک، در کنارش، یکتیم کاری دزد و غیرمسلکی را توظیف تا برای وی پول جمع آوری کند.

در این نامه، گفته شده است که مدیر گمرک عموم شعبات و ادارات گمرک را، ماهانه به اجاره داده است.

بر اساس این نامه، بندر شیخ ابونصر فراهی ماهانه30 هزار دالر، مرز میلک 15 هزار دالر، چک پست فراه‌رود پنج‌هزار دالر، مدیریت تشریع 20 هزار دالر، مدیریت بررسی شش هزار دالر به اجاره داده شده است.

در این نامه که کاپی آن در دسترس روزنامه قرار گرفته است، گفته شده که شخص تازه‌گل طالع، روزانه در حدود 2 هزار دالر از جریمه موتر‌ها به‌دست می‌آورد.

بر اساس این نامه، روزانه 50 موتر در گمرک محصول می‌شود  و از هر موتر 2 هزار افغانی به نام پول جریمه توسط تازه‌گل جمع‌آوری می‌شود.

در این نامه ادعا شده است که عاید غیرمشروع وی (مدیر گمرک) ماهانه در حدود یک‌صد هزار دالر امریکایی می‌باشد.

در نامه، گفته شده است که تیم کاری مدیر گمرک به سرکردگی تازه‌گل طالع، عبارت از عبدالرزاق اجاره‌دار بندر شیخ ابونصر فراهی، غلام حضرت اجاره‌دار مرز میلک، محمدعارف اجاره‌دار مدیریت تشریع، عبدالوهاب اجاره‌دار مدیریت بررسی و عبدالجلیل اجاره‌دار چک پست فراه رود می‌باشند که اشخاص مذکور در این بست‌ها، پی‌آر‌آر نشده‌اند و از سواد کافی هم برخوردار نمی‌باشند.

در نامه گفته شده است که مدیر گمرک فراه همچنان به وضاحت به همگان می‌گوید: «من چوکی گمرک را اجاره کرده‌ام و باید با اختلاس، پول آن‌را پیدا نماییم.»

به اساس نامه، مدیر در جلسه عمومی  به همه گفته است که او این مدیریت را اجاره کرده است و از او رییس‌های مرکز پول می‌خواهند: شخص معیین وزارت، رییس گمرکات، رییس تخلفات و دیگر اعضای وزارت همه خواهان پول هستند.»

تاجران و ماموران گمرک در این نامه، اظهار داشته‌اند: «مدیر گمرک یک فرد نظامی بوده و تنها برای پیداکردن پول به مدیریت گمرک آمده است؛ چون مدیر گمرک از قوانین گمرکی خبری ندارد. به هیچ اسناد گمرکی بلدیت نداشته و هر کار قانونی به نظر وی غیرقانونی می‌آید. تمام کارهای غیرقانونی را که به نفع جیب وی باشد، بالای ماموران تحمیل می‌کند.»

در آخر نامه آمده است: «غور مایان را وزارت مالیه بکند در غیر آن، معلوم می‌شود که وزارت مالیه با وی شریک جرم است و درد و رنج ماموران زیاد است و به نوک قلم گفته نمی‌شود.»

در نامه گفته شده است که عواید گمرک فراه، ماهانه به اضافه‌تر از سه‌صد میلیون افغانی می‌رسد، به شرطی که دلسوزی وجود داشته باشد.

دراین نامه گفته شده است که یکی دیگر از گل‌فشانی‌های مدیر گمرک این است که پول پیش‌پرداخت را رواج داده است.

به اساس این نامه، مدیر گمرک: «مقدار 250 تن تیل را محصول می‌کند و در بدل آن ده‌هزار تن تیل را به قندهار و هرات معافی خروجی می‌دهد، چون گمرک فراه به سیستم اسیوکودا که سیستم محاسبه‌ای کمپیوتری است، عیار نبوده و کنترول صورت نمی‌گیرد.»

در سیستم اسیوکودا همه گمرکات به یک لین وصل می‌باشد و توسط مرکز کنترول می‌شود.

در نامه‌، ذکر شده است که مدیر گمرک و کمیشن‌کاران در جعل‌کاری شریک بوده و تمام اموال را ـ از تیل گرفته تا قالین، ماکت و مواد خوراکه ـ فی بار، یازده درصد محصول گمرک می‌کنند و75  درصد عواید دولت را به هدر می‌دهند.

در این نامه، پیشنهاد شده است که موصوف به پای میز محاکمه کشانده شود و یا منفک و یاهم تبدیل شود.

گمرک فراه بسیار پرعاید است که تقریبا نصف مواد سوختی و خوراکی برای افغانستان از این مرز وارد می‌شود.

ماهانه مبلغ هنگفتی از درک محصولات گمرکی به‌دست می‌آید. چشم امید چندین ولایت مانند بامیان، بادغیس و غور نیز به عواید گمرک فراه است، چون این ولایات بندر گمرکی ندارد.

بخش خاک‌پولی که یک بخش عمده عواید دولت را تشکیل می‌دهد، اما تاجران در نامه‌شان مدعی‌اند که خاک‌پولی را افراد آقای کروخیل حیف و میل می‌کنند.

در نامه تاجران آمده است که از شروع سال 1390 الی اکنون که جریان کارکرد آقای  کروخیل می‌باشد، حدود 5000 تانکر خارجی وارد خاک افغانستان شده است و موترهای خارجی عموما ثمیر ـ نوع سند برای اخذ خاک پول ـ دارند، مسوولان گمرک سرحدی ثمیر را با 110 دالر امریکایی بنام خاک پولی باید از نزد راننده بگیرند و یک پارچه به راننده بدهند، اما مسوولان گمرک فراه در بدل آن هیچ نوع پارچه نمی‌دهند.

بر اساس این نامه، کتاب عواید خاک پولی نزد کارمندان گمرک سرحدی است که بعد از هر چند وقت در حدود سی تا چهل پارچه‌ی پول آن را مطابق میل خودشان تحویل بانک می‌کنند و چک آن را به جای این‌که به صاحب موتر بدهند به باد می‌دهند.

 

در ادامه گفته شده است که طی مدت شش ماه گذشته در حدود پنج‌صد هزار دالر حیف و میل شده است.

شماری از تاجران نیز آنچه را در این نامه آمده است، تایید می‌کنند.

حاجی عبدالغنی یک تن از تاجران در فراه می‌گوید که اختلاس و چپاول در گمرک فراه باعث شده است تا در کار تجارت او سکتگی به وجود آید.

به‌گفته‌ی این تاجر، او از ایران و از طریق مرز شیخ ابونصر فراهی، هر ماه به ارزش چندین میلیون افغانی جنس وارد می‌کرد، اما حالا او این کار را کرده نمی‌تواند.

این تاجر می‌گوید که از یک طرف چندین‌بار از او مالیه گرفته می‌شود و از طرفی دیگر بنا بر هرج و مرج در گمرک، جنس او چندین هفته در گمرک می‌ماند و بعد از آن قیمت‌ها تغییر می‌کند که به ضرر او تمام می‌شود.

این تاجر گفت: «مدیر صاحب می‌گوید اگر اموال‌تان محصول گردد، پول به جیب دولت رفته به من چیزی نمی‌رسد و از دولت کرده بهتر است تا چند نفر استفاده کنند.»

مسوولان اداره‌ی لوی‌سارنوالی افغانستان در ارتباط به اتهام‌های وارده بر مدیر گمرک فراه می‌گویند که آنها هیاتی را به‌خاطر تحقیق در این زمینه به فراه خواهند فرستاد.

یکی از مسوولان لوی‌سارنوالی که نخواست هویتش درج گزارش شود، گفت که این اداره در نظر دارد به‌زودی هیاتی را به ولایت فراه غرض بررسی موضوع بفرستد.

کارشناسان اقتصادی باور دارند که اگر عواید گمرکی به‌گونه‌ای موثر جمع‌آوری شود، می‌تواند بودجه افغانستان را تا اندازه‌ای بدون کمک‌های خارجی تمویل کند.

غصب سه‌صد هزار جریب زمین دولتی در ننگرهار  

نام سیاف و گیلانی در فهرست غاصبان زمین

 مسوولان اداره اراضی ولایت ننگرهار می‌گویند که شماری از زرومندان و فرماندهان پیشین جهادی حدود ۳۰۰ هزار جریب زمین دولتی در ۱۳ ولسوالی این ولایت را غصب کرده‌اند.
اداره اراضی ننگرهار اسنادی را در اختیار ۸صبح قرار داده که براساس آن ۱۱۰۶ تن حدود ۲۷۵۸۵۶ جریب زمین دولتی را در ولسوالی‌های رودات، دشت چوره، لعل‌پور، مومندره، کوت، شینوار، هسکه مینه، کامه، دوربابا، سرخ‌رود، چپرهار، حصارک و برخی از ولسوالی‌های دیگر این ولایت غصب کرده‌اند.

براساس این سندها، شماری از زورمندان از یک هزار جریب زمین دولتی الی ۵۰ هزار جریب زمین دولتی را غصب و سپس آن را به زمین‌های شخصی تبدیل کرده‌اند.
مدیریت تصفیه اراضی، ریاست اراضی ولایت ننگرهار در جریان دو سال گذشته، براساس فرمان شماره ۴۵، تاریخ ۵/۵/۱۳۹۱ حامد کرزی رییس‌جمهوری پیشین، یک بررسی را در مورد غصب زمین‌های دولتی انجام داده است. این اداره، بررسی‌های خود را در ۱۳ ولسوالی ننگرهار به پایان رسانده و یک گزارش پنج‌صفحه‌ای در مورد غصب زمین‌های این ولسوالی‌ها تهیه کرده است.

نمایندگان اقوام؛ غاصبان بزرگ زمین

در گزارش اداره اراضی ننگرهار، بیشتر نام‌های شماری از بزرگان قوم، فرماندهان محلی و زورمندان به‌عنوان غاصبان بزرگ زمین در ننگرهار یاد شده است.
در این گزارش آمده است: «حاجی عجب به نمایندگی قوم حصار‌شاهی در منطقه دشت چوره ولسوالی رودات حدود یک هزار جریب زمین دولتی را غصب کرده است. ملک سبحان به نمایندگی از قوم عرب در منطقه سرخ‌دیوار حدود ۱۲۰۰ جریب زمین دولتی، ملک آدم خان، ملک محبوب و ملک گل میران نیز در منطقه دشت چوره هر یک حدود ۲ هزار جریب زمین دولتی را غصب کرده‌اند.»
هم‌چنین، ملک شاه محمد و محمد عباد، به نمایندگی از کوچیان ننگرهار نیز، هر یک حدود ۲ هزار جریب زمین را در مربوطات دشت چوره غصب کرده‌اند.
با این حال، شماری از زورمندان دیگر نیز در مربوطات مختلف ولایت ننگرهار هزاران جریب زمین دولتی را غصب و سپس آن را به شهرک‌های رهایشی و زمین‌های کشاورزی شخصی تبدیل کرده‌اند.
برخی از بزرگان قوم میا در ولسوالی لعل پور حدود یک هزار جریب زمین دولتی و اقوام سی پای و علی شیرخیل در مربوطات اچین این ولسوالی حدود ۵۰ هزار جریب زمین دولتی را غصب کرده‌اند. در سندهای اداره اراضی، اما نام بزرگان قوم‌های سی پای، علی شیرخیل و میا در گزارش اداره اراضی ننگرهار افشا نشده است.
بزرگان اقوام احمدزی و معروف‌خیل نیز حدود یک هزار جریب زمین دولتی را در منطقه چوگان ولسوالی حصارک غصب کرده‌اند.
در ادامه گزاش آمده است: «در ولسوالی چپرهار، قوم دولت‌زی به رهبری انجنیر ابراهیم، ملک نواب و افراد دیگر حدود ۲۵۰۰ جریب زمین، قوم ترک به رهبری علی اصغر در منطقه ترکی ۱۰۰۰ جریب زمین، حاجی وکیل، حاجی بهرام، معلم سیدمحمد، مولوی علم گل، حاجی سلطان خیل، حاجی سلطان میر و غلام داگ در مربوطات دشت خلوزی حدود ۴۵۰۰ جریب  زمین، انصار‌الله، ملک شیرآغا، وکیل شیر‌احمد در منطقه تریلی حدود۱۰۰۰ جریب زمین، نمرالدین، گل رازق، داکتر کریم و محمد ایوب پاچا و شمار دیگر در منطقه تریلی ۲۰۰۰ جریب زمین، مولوی خالص در منطقه دولت‌زی حدود ۴۰۰۰ جریب زمین، اول خان کوچی و حاجی گل میران در منطقه پسه تاله حدود ۱۵۸۲ جریب زمین را غصب کرده‌اند.»
از سویی هم، امان‌الله، ملک اکبر، ملک عبدالله و ملک نوروز حدود ۲ هزار جریب زمین دولتی را در ولسوالی کامه ولایت ننگرهار غصب کرده‌اند: «در مربوطات خاص کامه، قاری فضل‌الله ۸۰۰ جریب زمین، حاجی غلام و قاسم خان در منطقه گرداب حدود ۶۰۰ جریب زمین و عبدالرزاق به نمایندگی از قوم شیرکر در منطقه شیرکر ولسوالی کامه حدود ۵۰۰ جریب زمین دولتی را غصب کرده‌اند.»
هم‌چنین، ملک نوشاه، مختار گل و زرپاچا در منطقه دکه از مربوطات ولسوالی مومندره هر یک حدود دو هزار جریب زمین دولتی را غصب کرده‌اند. در گزارش یادشده تاکید شده که مک غلام در منطقه حصار خانه ولسوالی کوت، یک هزار جریب زمین را تصاحب کرده است.
در گزارش ذکر شده که سه بزرگ قوم در ولسوالی هسکه مینه حدود ۴ هزار جریب زمین را غصب کرده‌اند: «عبدالوکیل از قوم الیاس خیل، در منطقه خم ولسوالی هسکه مینه حدود ۲ هزار جریب، حاجی زربار از قوم حسین‌خیل حدود یک هزار و ملک مرام در منطقه چغره به نمایندگی از قوم چغره حدود یک هزار جریب زمین دولتی را غصب کرده‌‌اند.»
سندها نشان می‌دهد که سه تن دیگر در مربوطات ولسوالی دوربابا حدود ۵۵ هزار جریب زمین را غصب کرده‌اند: «ملک عباس، به نمایندگی قوم شولگر در روستای شولگر حدود ۳۲ هزار جریب زمین، ملک عصمت‌الله در دشت کرکو حدود ۸ هزار جریب و معتبر خان در روستای دور چینه ولسوالی دوربابا حدود ۱۵ هزار جریب زمین دولتی را غصب کرده‌اند.»

نام استاد سیاف و سید اسحاق گیلانی در میان غاصبان بزرگ زمین

در عین حال، حدود شش تن دیگر در مناطق مختلف ولسوالی سرخ‌رود حدود ۱۴هزار جریب زمین دولتی را غصب و در آن شهرک‌های رهایشی ساخته‌اند.
در بخشی از گزارش آمده است: «استاد سیاف در منطقه گنده‌چشمه ولسوالی سرخ‌رود حدود ۳۵۰۰ جریب زمین، سید اسحاق گیلانی در روستاهای سیاه‌سنگ، چهارباغ و شیخ مصری حدود ۷۵۰۰ جریب زمین، ملک جلیل در منطقه بماران ولسوالی سرخ‌رود حدود ۱۰۰۰ جریب زمین، ملک وزیر در منطقه شیخ مصر نیز یک هزار جریب زمین دولتی را غصب کرده‌اند.»
خبرنگار روزنامه ۸صبح تلاش کرد تا با استاد سیاف و آقای گیلانی صحبت کند؛ اما با تلاش‌های پی‌هم موفق به این کار نشد.
براساس گزارش اداره اراضی ولایت ننگرهار، ۱۲ تن در مناطق مختلف ولسوالی شینوار حدود ۱۹ هزار جریب زمین دولتی را غصب کرده‌اند. در این گزارش تاکید شده است: «ملک غنچه گل و شماری از افراد دیگر در روستای غنی‌خیل ولسوالی شینوار حدود ۳ هزار جریب زمین، اهالی روستای قلعه شینوار حدود ۱۵ هزار جریب زمین، ملک محمد شاه، ملک احمد شاه، ملک محمد‌رسول و ملک سخی در مربوطات شیوه ولسوالی شینوار حدود ۱۵۰۰ جریب زمین، حاجی ایوب و حاجی موسی در منطقه کشمون حدود ۴ هزار جریب زمین، باز محمد ملک یارجان و طوطی نظر نیز در روستای کشمون ولسوالی شینوار این ولایت حدود یک هزار جریب زمین دولتی را غصب کرده‌اند.»

شهرک‌های خودسر

گزارش اداره اراضی ولایت ننگرهار نشان می‌دهد که زمین خواران پس از غصب زمین‌های دولتی، حدود ۸ شهرک خودسر در برخی از ولسوالی‌های این ولایت ایجاد کرده‌اند.
در گزارش آمده است: «استاد سیاف در ساحه غرب شهرک افسان یک شهرک (خودسر) به نام استاد سیاف ساخته است. بزرگان قوم حصار شاهی یک شهرک رهایشی در منطقه دشت چوره به نام «د شهیدانو مینه»، اقوام مزینه و روغانی در منطقه سرخ دیوار ولسوالی رودات یک شهرک خودسر ایجاد کرده‌اند. غلام غلجی و حاجی دوست‌محمد در ولسوالی سرخ رود یک شهرک خودسر به نام دشت بهاولی اعمار کرده است.»
در گزارش گفته شده که شهرک‌های بند غوچک، خیرآباد، پوسته تاله و شهرک للمه تریلی از جمله شهرک‌هایی است که از سوی زورمندان به شکل غیرقانونی در زمین‌های دولتی ایجاد شده است.
با این حال، مسوولان اداره اراضی ولایت ننگرهار می‌گویند که گزارش‌های این اداره نشان می‌دهد که ۱۱۰۷ تن حدود ۳۰۰ هزار جریب زمین دولتی را در ۱۳ ولسوالی این ولایت غصب کرده‌اند.
انجنیر محمد‌صادق دولت‌زی، مسوول اداره اراضی ولایت ننگرهار به ۸صبح گفت: «در ولایت ننگرهار صدها هزار جریب زمین دولتی غصب شده که اداره اراضی فهرست برخی از غاصبان زمین را تهیه کرده که در این فهرست ۲۰ فرمانده ارشد پیشین جهادی و مقام‌های حکومتی نیز شامل هستند.»

سکوت ارگان‌های عدلی

آقای دولت‌زی، با انتقاد می‌گوید که گزارش و فهرستی از غاصبان زمین را به اداره‌های مختلف دولتی فرستاده، اما ارگان‌های ذی‌دخل هیچ گونه اجراات در این مورد انجام نداده‌ و سکوت اختیار کرده‌اند.
به‌گفته او، در جریان دو سال که به‌حیث رییس اداره اراضی ولایت ننگرهار مقرر شده بیش از ۱۳ هزار جریب زمین دولتی را از نزد زورمندان و زمین‌خواران استرداد کرده است.
از سویی هم، سلیم خان کندزی والی ننگرهار می‌گوید که در مورد غاصبان زمین و استرداد زمین‌های غصب شده پلان‌هایی روی دست گرفته و در برابر غاصبان ایستادگی خواهد کرد.
آقای کندزی به ۸صبح گفت: «در رابطه به تمام زمین‌های غصب شده به اداره‌های مربوطه دستور داده‌ام که دوسیه‌های زمین‌های غصب شده و غاصبین را تهیه کرده تا عاملان آن مجازات شوند.»
شماری از باشندگان ولایت ننگرهار، اما مقام‌های محلی این ولایت را متهم می‌کنند که با غاصبان زمین دست دارند.
ذبیح‌الله زمری، عضو شورای ولایتی این ولایت نیز می‌گوید که در غصب زمین‌های دولتی از ماموران عادی ولایت گرفته تا مقام‌های ریاست‌جمهوری دست دارند و استرداد زمین‌های دولتی از توان مقام‌های محلی بیرون است.
آقای زمری به ۸صبح گفت: «زمین‌های ننگرهار در حکومت کرزی غصب شده است و اکنون نیز جریان دارد، حکومت غنی نیز نمی‌تواند که زمین‌ها را پس بگیرد؛ چون برخی از مقام‌های ارشد حکومت در غصب زمین‌های دولتی دست دارند.»
با این حال، یک گزارش تحقیقی که پیش از این در ۸صبح به نشر رسید، نشان می‌داد که صدها باشنده عادی در شهر جلال‌آباد نیز هزاران جریب زمین دولتی را غصب کرده‌اند.

گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه 

منبع : 8 صبح 

 

غصب ده‌ها هزار جریب زمین توسط قول‌اردوی 209 شاهین در بلخ

 سلسله گزارش‌های تحقیقی روزنامه 8‌صبح : گزارش پنجم

شماری از مالکان زمین‌ها و شهرک‌ها در ولایت بلخ و ریاست زراعت این ولایت ابراز می‌دارند که قول‌اردوی 209 شاهین، هزاران جریب زمین ملکیت‌های شخصی مردم و زمین‌های دولتی (علفچر) را بدون طی مراحل قانونی در بلخ غصب کرده است.

مالکان زمین‌ها و ریاست زراعت بلخ مدعی‌اند که قول‌اردوی 209 شاهین در حالی زمین‌ها و شهرک‌های آنها را با توسل به زور غصب کرده است که مالکان این ملکیت‌ها، اسناد ملکیت شرعی و قابل اعتبار را در دست دارند.

اما مسوولان قول‌اردوی 209 شاهین اظهار می‌دارند که مطابق نقشه آنها، همه این زمین‌ها مربوط به وزارت دفاع است و بر علاوه، هزاران جریب زمین دیگر، از ملکیت وزارت دفاع، در نزد زورمندان است و آنها این زمین‌ها را دوباره مسترد خواهند کرد.

در ساحه‌ای که هم اکنون قول‌اردوی 209 شاهین در ولسوالی دهدادی ولایت بلخ ساکن است، در ابتدا مقر فرماندهی فرقه‌ی 18 سابقه وزارت دفاع بود و ساحه‌های مربوط به این فرقه، 2150 جریب زمین بوده است، اما عده‌ای از باشندگان ولایت بلخ اظهار می‌دارند که حالا قول‌اردوی شاهین هزاران جریب زمین دیگر در اطراف و نواحی این ساحه را به زور غضب کرده است.

اما مقام‌های وزارت دفاع ملی در شمال، اظهارات باشندگان ولایت بلخ را نمی‌پذیرند.

برید جنرال روح‌الله، آمر حفظ تاسیسات وزاردت دفاع در شمال، ادعا می‌کند که این ساحه‌ها به نام وزارت دفاع، در ریاست کدستر و نقشه‌برداری ولایت بلخ ثبت می‌باشد و وزارت دفاع مالک قانونی این زمین‌ها است.

اما اداره‌ی کدستر ولایت بلخ می‌گوید نقشه‌ی کدستری ولایت بلخ نشان می‌دهد که قول‌اردوی 209 شاهین در ولسوالی دهدادی ولایت بلخ، بجز از 2195 جریب زمین، هیچ زمینی دیگر ندارد.

محمدعارف هاشمی، رییس اداره کدستر بلخ، ابراز می‌دارد: «در سال‌های جنگ، گاه‌گاهی در بعضی ساحه‌ها پوسته‌های سیار از جانب قطعات وزارت دفاع ایجاد می‌شد، اما این زمین‌ها به هیچ‌وجه نمی‌تواند ملکیت وزارت دفاع گردد و تمام زمین‌های غصب‌شده و شهرک‌های از قبل فروخته شده، طبق نقشه کدستری ولایت بلخ مال‌چر بوده که مربوط وزارت زراعت می‌باشد.»

در طول چند سال گذشته دعوای مالکیت زمین، در بخش‌های مختلف ولایت بلخ، میان قول‌اردوی 209 شاهین از یک طرف و عده‌ای از باشندگان و ریاست زراعت بلخ از سوی دیگر جریان دارد، اما این جنجال‌ها تا هنوز با وجود اعزام چندین هیات باصلاحیت از مرکز، حل نشده است.

این هیات‌ها نیز فیصله کرده‌اند که قول‌اردوی 209 شاهین، هزاران جریب زمین شخصی مالکان شهرک‌های همدرد، اویبلاق و کود و برق مزار شریف و هزاران جریب زمین دیگر از ملکیت‌های ریاست زراعت بلخ را در دوراهی حیرتان و شهرک حیرتان، غصب کرده است، اما مسوولان قول اردو، فیصله هیات‌های مرکز را نیز نمی‌پذیرند.

آمر حفظ تاسیسات وزاردت دفاع در شمال می‌گوید: «برای ما، دراین رابطه، فقط امر وزیر دفاع قانون می‌باشد.»

پروژه همدرد

در سمت غرب زیارت سخی، در مسیر دهدادی، شهرکی به نام همدرد بامساحتی نزدیک به پنج‌هزار جریب زمین ساخته شده است.

مسوولان شهرک از 5 هزار جریب زمین، اسناد شرعی در دست دارند؛ اما قول‌اردوی 209 شاهین هیچ مدرکی در دست ندارد تا نشان دهد این زمین‌ها ملکیت وزارت دفاع می‌باشد، باآن‌هم صد نمره‌زمین این شهرک، تحت تصرف قول‌اردوی 209 شاهین می‌باشد.

نجم‌الدین، مسوول پروژه همدرد، می‌گوید: «ما از پنج‌هزار جریب زمین، اسناد شرعی داریم و هیات تصفیه‌ای که از سوی ریاست جمهوری و لوی‌سارنوالی به‌خاطر بررسی شهرک‌ها و پروژه‌های غیرقانونی و دولتی در بلخ آمده بودند، اسناد ما را قانونی دانستند و در حضور نماینده قول‌اردوی 209 شاهین، فیصله کردند که قول‌اردوی 209 شاهین نباید دیگر مزاحم کار این شهرک شود، اما مسوولان این قول‌اردو، وقعی به این فیصله‌ها نمی‌گذارند.‌»

یکی از اسناد دست‌داشته‌ی مالکان این شهرک چنین می‌نگارد: «اسامی نصرالدین همدرد ولد محمد‌عالم‌شاه به موجب حکم 451 مورخ 14/3/ 1372 مقام محترم ریاست‌جمهوری دولت اسلامی افغانستان و تصویب 110 مجلس اداری مقام محترم ولایت بلخ، موازی یک‌هزار هکتار زمین بکر و بایر واقع جنوب قریه‌ی شیر‌آباد ولسوالی دهدادی ولایت بلخ، به اساس قباله 60 بر 163 مورخ 2/ 6/ 1372 که بایع آن الحاج مولوی علم، والی ولایت بلخ بوده که به قیمت مجموعی «14562000» چهارده میلیون و پنج‌صد و شصت و دوهزار افغانی که پول متذکره قرار رسید 121 تحویل دافغانستان بانک گردیده و به قطعی خریداری نموده که حبه و دیناری به ذمه مشتری مذکور باقی نمانده است.»

هیاتی به اساس حکم 3528 وزارت زراعت و مالداری به تاریخ 18/10/1387 به شمول کارشناس ارشد مقام ولایت بلخ در رابطه به پروژه همدرد توظیف شده بود که در پایان با ارایه یک گزارش این فیصله را کرد: «بالاثر استعلامیه 48 مورخ 30/11/1387 هیات تصفیه، از آمریت محترم تسهیلات انجنیری قوماندانی قول‌اردوی 209 شاهین از داشتن اسناد مدار حکم باطل‌کننده قباله متذکره که اثبات‌کننده ملکیت آن آمریت را ثابت کند، تقاضا شده که به دسترس هیات گذاشته نتوانسته است، بنا مطابق به ماده چهارم قانون تنظیم امور زمین‌داری، ملکیت مذکور ثابت بوده و ایجاب نمی‌کند که آمریت تسهیلات قول‌اردوی 209 شاهین مزاحمت در امور پیشبرد کاری مذکور کند.»

در اخیر این گزارش، امضای افراد زیر دیده می‌شود:

سید نظام‌الدین مسوول هیات تصفیه، انجنیر عبدالهادی نماینده ولایت بلخ، نجم‌الدین نماینده ریاست محکمه، نماینده کدستر و دو امضای دیگر.

هم‌چنان هیاتی دیگری از سوی مقام ولایت بلخ، با حضور نماینده‌ی قول‌اردوی 209 شاهین، اسناد این شهرک را بررسی کرد و مالکان این شهرک را ذی حق دانست، اما با این‌همه قول‌اردوی 209 شاهین بارها در کار ساخت و ساز این شهرک مزاحمت کرده است.

آقای روح‌الله، آمر حفظ تاسیسات وزارت دفاع در شمال، می گوید: «در سال‌های 1352 این ساحه‌ها «به شمول شهرک همدرد» به‌نام وزارت دفاع «کروکی» شده که اسناد آن در کدستر ولایت بلخ موجود می‌باشد و برای ما از وزارت دفاع فرمان داده شده که از این ساحه‌ها را محافظت کنیم.»

اما آقای هاشمی، رییس کدستر ولایت بلخ، با رد ادعای روح‌الله، می‌افزاید: «بجز از 2150 جریب زمین که ساحه همان فرقه‌ی 18 سابق وزارت دفاع می‌باشد، هیچ زمینی در کدستر ولایت بلخ، به‌نام وزارت فاع در این ساحه قید نشده است.‌«

هم‌چنان سیدعلی‌آقا رضوی، آمر بخش اراضی ریاست زراعت بلخ، می‌گوید: «ساحاتی را که وزارت دفاع ادعا دارد، چند سال قبل بدون طی مراحل قانونی «کروکی» کرده که خلاف قانون می‌باشد.»

قول‌اردوی 209 شاهین اسنادی را که در این رابطه در دست دارد، یک نقشه‌ی کدستری و امر وزارت دفاع در رابطه به حفظ این ساحه‌ها می‌باشد.

مسوول شهرک همدرد می‌گوید که آزار و اذیت قول‌اردوی 209 شاهین باعث شده تا کار ساخت و ساز این شهرک عقب بماند و مردم از ترس این که خریداران قبلی اذیت شده‌اند، در این شهرک زمین نمی‌خرند.

شهرک اویبلاق

در ساحه دوصد جریب زمین در ولسوالی دهدادی واقع در شمال شهر مزار شریف، شهرکی به‌نام «اویبلاق» ساخته شده است و اسناد دست‌داشته‌ی اهالی این شهرک نشان می‌دهد که آنها در سال 1371 این زمین‌ها را از دولت خریداری کرده‌اند.

ریاست زراعت و آبیاری ولایت بلخ، مدارک دست‌داشته‌ی مالکان این شهرک را تایید می‌کند.

در اسناد دست‌داشته‌ی مالکان این شهرک که امضای مسوولان ریاست زراعت نیز دیده می‌شود چنین آمده است: «در سال 1371 نظر به پیشنهاد یک‌تعداد خانواده‌های بی‌سرپناه ولسوالی «چهار کنت» ولایت بلخ، به خاطر خرید زمین، نظر به احکام مقام محترم ولایت بلخ و تصویب 217 مورخ 25/9 /1371 مجلس اداری مقام ولایت بلخ، توسط هیات مختلط ادارات دولتی بلخ، موازی دوصد جریب زمین، در ولسوالی دهدادی ولایت بلخ به این مردم داده شده که قیمت یک جریب «یک هزار و پنج‌صد افغانی» قرار آویز 37 مورخ 17/ 10 / 1371به حساب واردات دولت تحویل شد.»

مول‌الدین، رییس شهرک اویبلاق می‌گوید: «هم اکنون 35 جریب زمین این شهرک تحت تصرف قول‌اردوی 209 شاهین می‌باشد و آنها در صدد استند که همه‌ی این شهرک را تصرف کنند.»

به گفته‌ی مقام‌های ریاست زراعت، آبیاری و مالداری ولایت بلخ، هیات تصفیه که به امر رییس‌جمهور و دادگاه عالی کشور به‌خاطر بررسی قضایای زمین از مرکز به ولایت بلخ آمده بود، بعد از تحقیق و جمع‌آوری اسناد و مدارک از ادارات مربوطه، به این نتیجه رسید که ادعای قول‌اردوی 209 شاهین در رابطه به این شهرک بی‌اساس بوده و هیچ اسناد موثق قانونی ندار.

به گفته این مقام‌ها، هیات تصفیه، ادعای قول‌اردوی 209 شاهین را «زورگویی» دانسته است و مدارک دست‌داشته‌ی اهالی این شهرک را قانونی تثبیت کردند.

در بخشی از گزارش هیات فرستاده از مرکز راجع به این شهرک آمده است: «به اسم قوماندانی قول‌اردوی 209 شاهین، کدام قطعه زمین در این ساحه ( شهرک اویبلاق) قیدیت ندارد و اجرات قول‌اردوی 209 شاهین صرف جنبه زورمندانه داشته و کدام قانونیت ندارد.»

پس از فیصله‌ی هیات تصفیه در سال‌های بعد، به اثر مداخلات قول‌اردوی 209 شاهین و شکایات پی‌هم اهالی این شهرک به ارگان‌های دولتی، به نقل از مکتوب 811 بر 389 ریاست زراعت بلخ، لوی‌سارنوالی افغانستان در مکتوب نمبر 6013 بر 2305 تاریخ 10/16 1389 نیز با تاکید بر فیصله‌ی هیات فرستاده‌شده‌ی قبلی، قول‌اردوی 209 شاهین را مالک این ساحات ندانسته و خواهان توقف اذیت و آزار مردم از جانب این قول اردو شده است.

در مکتوب نمبر 1688 مورخ 23/8/1389 والی بلخ، پس از بررسی‌های هیات مرکزی و هیات ولایت بلخ، به قول‌اردوی 209 شاهین نوشته است: «اهالی شهرک اویبلاق هم از لحاظ قانونی و هم از ملاحظات بشردوستانه کاملا در ساحه ذی‌حق استند و خواهشمندیم که دیگر منسوبین قول‌اردوی 209 شاهین مزاحم کار و زندگی این مردم نشوند.»

اما آقای روح‌الله، فیصله هیات‌های مرکزی و ولایتی را رد و از مکتوب والی بلخ نیز اظهار بی‌خبری می‌کند.

در آخرین مکتوبی که با شماره 1997 و به تاریخ 5/8/1390 از سوی مقام ولایت بلخ به قول‌اردوی 209 شاهین فرستاده شد، از لت و کوب دو خانم و زندانی کردن 5 تن از اهالی این شهرک توسط افراد قول‌اردو، با استفاده از زور و سلاح نیز یاد‌آوری شده و در ضمن از قوماندانانی قول‌اردوی 209 شاهین خواسته شده است تا جلو افراد «بی‌بند و باری» همچون «قوماندان غلام»، یکی از منسوبان قول‌اردوی 209 شاهین، گرفته شود.

باشندگان شهرک اویبلاق می‌گویند که افراد قول‌اردو حتا مانع ساختن مسجد در این شهرک و «گل ماله زدن» بام‌های مردم آن شده‌اند.

مقیم‌شاه، یک‌تن از باشندگان این شهرک، می‌گوید: «دریک شب بارانی خواستم بر پشت بام خانه‌ام پلاستیک بکشم تا خانه‌ام چکک نکند، اما از سوی افراد پوسته‌ی قول‌اردوی 209 شاهین بالایم فیر شد و مرا تهدید به کشتن کردند.»

به گفته‌ی اهالی این شهرک، سه‌ماه قبل، قوماندان غلام، یکی از منسوبان قول‌اردو، با جمعی از عساکرش بالای این شهرک با بیلدوزرها یورش برده بیش از 25 در بند حویلی را تخریب کردند، مردم را مورد ضرب و شتم قرار دادند و پنج تن از بزرگان و موسفیدان این شهرک را به مدت 15 روز در قول‌ارود زندانی کردند که پس از تظاهرات و شکایت دسته‌جمعی اهالی این شهرک، با کمک نمایندگان شورای ولایتی آزاد شدند.

باشندگان این شهرک، یک فلم ویدیویی را به دسترس روزنامه 8صبح قرار دادند که در آن یکی از افرادی که در آن زمان لت‌وکوب شده بود، دختر جوانی است که صورتش از ضرب لت و کوب، کبود شده و به گفته‌ی خودش دستش نیز شکسته است.

این دختر جوان به روزنامه 8صبح گفت که افراد قول‌اردو تعدادی از زنان و مردان این شهرک را به شمول خودش لت و کوب کرده‌اند.

خانم دیگری که به گفته‌ی خودش، شوهرش را منسوبان قول‌اردوی 209 شاهین در داخل مقر قول اردو زندانی کرده بودند، می‌گوید: «زمانی‌که افراد قول‌اردو می‌خواستند خانه‌های ما را ویران کنند، شوهرم نزد قومندان آنها رفت و خواهش کرد خانه‌های ما را خراب نکنند، اما آن‌ها بدون کدام پرسش شوهرم را مورد لت و کوب قرار دادند، زمانی که من خواستم از شوهرم دفاع کنم، از موهایم گرفته و مرا دور انداختند و بعدا با قنداق تفنگ به سرم زدند.»


جمعه‌بای، از دیگر اهالی این شهرک است که به اثر لت و کوب افراد قول‌اردوی 209 شاهین از ناحیه کمر آسیب جدی دیده و شل شده است و اکنون به کمک عصا راه می‌رود.

وی می‌گوید: «من هم به‌خاطر دفاع از خانه‌ام توسط افراد قول‌اردوی 209 شاهین به این روز افتادم.»

اما آمر حفظ تاسیسات وزارت دفاع در شمال، ادعای باشندگان شهرک اویبلاق را رد می‌کند.

او در حالی‌که عکس یکی از سربازانش را نشان می‌دهد که یک طرف رویش خون‌آلود است، می‌گوید: «آنها با سلاح مجهز بودند و به افرادم حمله‌ور شدند.»

اما مول‌الدین می‌گوید: «آمریت تاسیسات قول‌اردوی 209 شاهین ضمن این‌که در این چند سال باعث آزار و اذیت مردم این شهرک شده، نمی‌گذارد که این شهرک ساخت و ساز شود و این باعث گردیده است که تعدادی از خانواده‌ها ازاین اذیت وآزار به ستوه بیایند و خانه‌های‌شان را رها کنند و به جاهای دیگری پناه ببرند.»

شهرک کود و برق

این شهرک در نزدیکی ریاست ترانسپورت فابریکه کود و برق موقعیت دارد که 250 جریب زمین را احتوا می‌کند و قبلا ملکیت وزارت زراعت بوده، اما در سال 1368 بین وزرات زراعت و معادن و صنایع وقت از مجرای قانونی به کارگران کار خانه‌ی کود و برق ولایت بلخ فروخته شده است.

در سال 1385، قول‌اردوی 209 شاهین این ساحه را تصرف کرده و در بدل آن به همین اندازه زمین، در یک کیلو متری فابریکه کود و برق از ملکیت‌های وزارت زراعت را به مردم تقسیم کرده است.

حسن‌خان کامران، نماینده‌ی اهالی این شهرک از ارایه‌ی معلومات بیشتر در این مورد خود‌داری کرد اما گفت: «ما فعلا همراه قول‌اردو کدام جنجال نداریم و معلومات بیشتر را باید از ریاست زراعت به‌دست بیاورید.»

سید‌علی‌آقا رضوی، آمر بخش اراضی ریاست زراعت این کار قول‌اردوی 209 شاهین را غیر‌قانونی و غاصبانه می‌داند.

او فقط به صورت شفاهی می‌گوید که هیات تصفیه‌ی مرکز، توزیع و تصرف ملکیت‌های وزارت زراعت، از جمله شهرک کود و برق، توسط قول‌اردوی 209 شاهین را غیرقانونی دانسته است.

غصب زمین در دوراهی شهرک حیرتان

در منطقه دوراهی حیرتان، 50 هزار جریب زمین غصب شده است و هیات تصفیه مرکز تفکیک کرده‌‌ است که از میان 50 هزار جریب زمین، 10 هزار جریب آن توسط قول‌اردوی 209 شاهین غصب شده است.

هیاتی از طرف دفتر معاونیت اول ریاست‌جمهوری به ترکیب نمایندگان ستره‌محکمه، وزارت‌های مالیه، انرژی و آب، ریاست عمومی کارتوگرافی تحت نظر وزارت زراعت و مالداری، جهت تصفیه موازی پنجاه هزار جریب زمین واقع دوراهی حیرتان به تاریخ 13/6/1386 به ولایت بلخ اعزام شده بود.

این هیات در گزارش کاری آنها در مکتوب شماره 44149 به تاریخ 13/6/1386 به مقام ولایت بلخ نوشته است: «اراضی‌ای که در دوراهی شهرک حیرتان غصب شده، پنجاه هزار جریب زمین می‌باشد که از این میان ده‌هزار جریب زمین را قول‌اردوی 209 شاهین غصب کرده است.»

به ادامه آمده است: تمام ساحاتی که هم اکنون در دوراهی شهرک حیرتان تحت تصرف افراد و اشخاص می‌باشد، مربوط وزارت زراعت است و به صورت غیرقانونی تصرف شده است.»

گزارش افزوده است: «این زمین‌ها در میان سال‌های 1374 تا 1377 از طریق ادارات محلی بدون استیذان مقامات ذی‌صلاح و در نظرگرفتن قانون، به افراد و اشخاص توزیع شده و هیچ‌گونه طی مراحل قانونی املاک در نظر گرفته نشده است.»

در آخر گزارش هیات تصفیه امضا این افراد دیده می‌شود: محمدشاه حیدری آمر گروپ تصفیه، صفت‌الله نماینده وزارت مالیه، محمد معروف و محمد نسیم نماینده‌های ریاست کدستر، شرف‌الله نماینده ریاست ترویج، محمدامین نماینده وزارت انرژی و آب، عظیم، مسوول تصفیه و نجم‌الدین نماینده ستره‌محکمه.

همچنان در پایان گزارش این هیات امضای والی بلخ نیز دیده می‌شود.

آقای رضوی می‌گوید: «قول‌اردوی 209 شاهین در دوراهی شهرک حیرتان حتا یک جریب زمین هم ندارد و ادعای شان ظالمانه و غاصبانه است.»

غصب زمین در شهرک حیرتان

قول‌اردوی 209 شاهین در شهرک بندری حیرتان نیز در 19 نقطه، 9624 جریب زمین مربوط به وزارت زراعت را غصب کرده است.

به‌خاطر حل این موضوع به تاریخ 2/10/1387 به اثر پیشنهاد ریاست زراعت و مالداری ولایت بلخ هیاتی از مرکز اعزام شده بود.

هیات در گزارش خویش نوشته است: «ما با حضور داشت نمایندگان قول‌اردوی 209 شاهین ساحه‌های تحت دعوا را بررسی نمودیم و ذریعه استعلامیه شماره 7 مورخ 30/10/1387 از آمریت محترم تسهیلات انجنیری گارنیزیون قوماندانی قول‌اردوی 209 شاهین تقاضا به عمل آمد، تا هرنوع اسنادی مدار حکم طی مراحل شده مبنی بر توزیع و انتقال ساحه‌های متذکره را که داشته باشند، غرض ملاحظه به هیات ارایه بدارند که درجواب استعلام هیات، صرف از کلمه «ذوالیدی» (مالک یا صاحب) تذکر داده‌اند و دیگر کدام اسناد مدار حکم شرعی و قانونی که ثابت‌کننده‌ی ملکیت وزارت دفاع باشد، ارایه نتوانستند.»

به نقل از این گزارش، قول‌اردوی 209 شاهین در شهرک حیرتان هزار‌ها جریب زمین مربوط به وزارت زراعت را به اشخاص و موسسات بدون طی مراحل و مد نظرگرفتن قانون، به اجاره داده است.

هیات در گزارش می‌نویسد: «ذریعه‌ی استعلامیه 47 مورخ 20/10/1387 هیات از مدیریت عقد قرار دادها در مورد تاریخ عقد قرارداد، شهرت اجاره‌دهنده، شهرت اجاره‌گیرنده، حجم پولی ماهانه و سالانه‌، کاپی قراردادها و... طالب معلومات شدند که باوجود تقاضای مکرر، حاضر به ارایه جواب نگردیده‌اند.»

در گزارش آمده که قول‌اردوی 209 شاهین ساحات عصب‌شده ضرورت ندارد و آمریت تسهیلات قول‌اردوی 209 شاهین این ساحه‌ها را از طریق خود به افراد و شرکت‌ها برخلاف قانون به اجاره می‌دهد.

در آخیر گزارش امضای این افراد موجود است: محمدعمر آمر گروپ تصیفه، سیدنظام‌الدین مسوول تصفیه، عبدالهادی مسوول اداری، محمد معروف و محمد نسسیم نماینده‌های کدستر در شمال، انجنیر عبدالهادی نماینده مقام ولایت بلخ، عبدالمجید نماینده‌ آبیاری ولایت بلخ و قاضی نجم‌الدین نماینده ریاست محکمه بلخ.

اما آقای روح‌الله، آمر بخش حفط تاسیسات قول‌اردوی 209 شاهین در شمال، می‌گوید: «مالک اصلی ملکیت‌ها در شهرک حیرتان و دوراهی حیرتان وزارت دفاع می‌باشد، این زمین‌ها قبلا توسط زورمندان غصب گردیده بود که هم اکنون ما آن‌را دوباره به‌دست آوردیم.»

او ادامه می‌دهد که هنوز هم تعدادی از ملکیت‌های این وزارت تحت تصرف زورمندان می‌باشد، اما ریاست زراعت ولایت بلخ، این ادعای قول‌اردوی 209 شاهین را رد کرده می‌گوید که زورمند، در اصل خود قول‌اردوی 209 شاهین است که قانون را نمی‌شناسد.

آقای رضوی، آمر بخش اراضی و املاک ریاست زراعت بلخ گفت که در شهرک حیرتان، این قول اردو دارای 200 جریب زمین قانونی می‌باشد و بقیه‌اش زمین‌های دولتی است که غصب کرده‌اند.

نمایندگان شورای ولایتی بلخ

نمایندگان شورای ولایتی بلخ ادعای قومندانی قول‌اردوی 209 شاهین را در رابطه به زمین‌ها و شهرک‌ها در ولسوالی دهدادی و شهرک حیرتان بی‌اساس می‌دانند.

قاری بایجان، یک‌تن از وکلای شورای ولایتی بلخ، می‌گوید: «ما با هیاتی که در ترکیب آن از تمام ادارات دولتی بلخ به شمول نماینده‌ی قول‌اردوی 209 شاهین حضور داشت، پس از بررسی‌ها به این نتیجه رسیدیم که در ساحه‌های تحت دعوا، کدام قطعه زمین به‌نام قول‌اردوی 209 شاهین قیدیت ندارد و پس از این نباید منسوبان این قول اردو مانع کار و زندگی مردم شوند.»

او گفت که در این فیصله، نماینده‌ی قول‌اردوی 209 شاهین نیز امضا کرده و مورد قبول همه قرار گرفته است، اما باز هم دیده می‌شوند که آنها به تاخت و تاز بالای ملکیت‌های مردم می‌پردازند.

رییس‌خالق، نماینده‌ی دیگری شورای ولایتی بلخ می‌گوید: «قومندانی قول‌اردوی 209 شاهین بیش از پنجاه هزار جریب زمین مالچر را در نقاط مختلف ولایت بلخ که ملکیت اشخاص و دولت می‌باشد، بدون کدام اسناد و مدارک، غصب کرده است.»

این نماینده‌ی شورای ولایتی بلخ، قول‌اردوی 209 شاهین را به زورگویی و قوم‌گرایی متهم می‌کند و می‌گوید: «قوماندان قول‌اردوی 209 شاهین به تصمیم‌های نمایندگان شورای ولایتی و مردم احترام قایل نیست، بدون امضای رییس‌جمهور هیچ امری برایش پذیرفتنی نیست».

نماینده ولایت بلخ

انجنیر عبدالهادی آمر خدمات اجتماعی ولایت بلخ که از طرف والی بلخ موظف به حل منازعه زمین میان قول‌اردوی 209 شاهین و مردم است، می‌گوید: « ما و هیات اعزامی ریاست‌جمهوری و لوی‌سارنوالی، بعد از بررسی به این نتیجه رسیدیم که شهرک‌های همدرد و اویبلاق اسناد شرعی در دست دارند و قول اردو هیچ‌گونه حق مداخله را ندارد.»

انجنیر هادی می‌افزاید که در شهرک حیرتان و دوراهی حیرتان نیز ده‌ها هزار جریب زمین به گونه‌ی غیرقانونی توسط قول‌اردوی 209 شاهین غصب شده است.

قول‌اردوی 209 شاهین

برید جنرال روح‌الله، آمر حفظ تاسیسات وزارت دفاع در شمال، می‌گوید: «ساحاتی که ما فعلاً در اختیار داریم و ساحه‌هایی که تاهنوز تسلیم نشده‌ایم، مطابق «کروکی» وزارت دفاع، ملکیت این وزارت است.»

آمر حفظ تاسیسات وزارت دفاع در شمال، اجرااتی را که مولوی علم، والی وقت بلخ در سال‌های 1371 انجام داده بود، غیر قانونی دانسته می‌گوید: «در آن زمان افراد جهادی به قسم غیر قانونی در منطقه حاکم بوده و این زمین‌ها را به‌طور خود سر به مردم توزیع کرده‌اند.»

دراین حال، یکی از سارنوالان سابق یکی از محاکم بلخ که نخواست نامش فاش شود می‌گوید: «چند سال قبل از سوی دفتر ریاست‌جمهوری مکتوبی عنوانی محاکم آمد که در آن گفته شده بود که از سال‌های پیروزی مجاهدین تا به حاکمیت طالبان، والیانی که از سوی ریاست‌جمهوری به سمت والی بلخ مقرر شده بودند، همه اجراآت شان قانونی می‌باشد و آن عده والیانی که از سوی شورای نظامی صفحات شمال مقرر شده بودند، اجراات شان غیر قانونی می‌باشد.»

او گفت که در آن زمان برهان‌الدین ربانی، رییس جمهور کشور بود و مولوی علم را او به حیث والی بلخ مقرر کرده بود.

ریاست اداره امور در حالی که جواب روشنی نمی‌دهد، اظهار می‌دارد که شماری از کارکرد‌های والیان دوران حکومت مجاهدین و طالبان قانونی شمرده شده‌اند.

یکی از دستیاران صادق مدبر، رییس اداره امور که تلیفون همراه او را جواب داد، گفت: «در مورد برخی از اجراات والی‌های دوران طالبان و حکومت مجاهدین رییس جمهور فرمان‌هایی داده است.»

اما او مشخص نکرد که این موارد کدام‌هااند.

اما آمر حفظ تاسیسات وزارت دفاع در شمال تمام فیصله‌های هیات اعزامی ریاست‌جمهوری و لوی سارنوالی را که بخاطر تصفیه‌ی شهرک‌های غیر قانونی، تثبیت ملکیت‌های دولتی غصب‌شده به بلخ آمده بودند، غیر قانونی می‌داند و آنها را متهم به قانون‌شکنی می‌کند.

آقای روح‌الله می‌گوید: «هیات‌های متذکره بدون در نظر گرفتن قانون و حق قول‌اردوی 209 شاهین یک‌طرفه فیصله کرده است و ما به همان فرمان و امر وزیر صاحب دفاع پابندهستیم.»

همچنین زلمی ویسا قومندان قول‌اردوی 209 شاهین در شمال، در ماه ثور سال جاری در یک کنفرانس مطبوعاتی گفته بود: «ما توانستیم 650 جریب زمین را در ولسوالی دهدادی، 9500 جریب زمین را در شهرک حیرتان و 10 هزار جزیب زمین را در دوراهی حیرتان، از نزد زورمندان دوباره به‌دست بیاوریم.»

«کروکی» آمریت حفظ تاسیسات قول‌اردوی 209 شاهین نشان می‌دهد که هزاران جریب زمین دیگر نیز در این ساحه‌ها باید تحت تصرف این قومندانی در آورده شود.

اما آقای رضوی می‌گوید: «قول‌اردوی 209 شاهین هیچ‌گونه اسنادی قابل‌اعتبار و بنیادی را در رابطه به ادعای شان ملکیت شان در ساحات ولسوالی دهدادی، شهرک حیرتان و دوراهی حیرتان حاضر نتوانستند و بالاخره هیات‌های اعزامی فیصله کردند که قول‌اردوی 209 شاهین هیچ ملکیتی درین ساحه‌ها ندارد.»

هشدار والی بلخ

والی بلخ در نامه‌ی شدیداللحنی که در ماه میزان سال جاری به ارگان‌های محل و دفتر ریاست‌جمهوری فرستاده شده نوشته است در صورتی که جلو کارهای غاصبانه‌ی قول‌اردوی 209 شاهین گرفته نشود، دروازه شهرک بندری حیرتان را خواهند بست و این کار عواقب بدی را به دنبال خواهد داشت.

انجنیر فرهاد، آمر خدمات اجتماعی ولایت بلخ و نماینده ولایت در مورد حل و فصل جنجال‌های زمین میان قول‌اردوی 209 شاهین و مردم، می‌گوید: «تاهنوز در جواب این نامه از اداره ارگان‌های محل و ریاست‌جمهوری هیچ‌گونه واکنش و جوابی دریافت نکرده‌ایم.»

اما دفتر سخنگوی ریاست‌جمهوری ابراز می‌دارد که تااکنون چنین نامه‌ای را دریافت نکرده‌اند.

همچنین مسوولان ارگان‌های محل و اداره امور می‌گویند که چنین نامه‌ای را دریافت نکرده‌اند.

عبدالمالک صدیقی، معاون مالی و اداری ریاست مستقل ارگانهای محل در یک تماس تلیفونی به 8صبح گفت که تا هنوز چنین نامه‌ای را دریافت نکرده‌اند.

در همین حال، صادق مدبر، رییس اداره امور نیز اظهار می‌دارد که چنین نامه‌ای به آنها نرسیده است.

ولی ذبیح‌الله اختری، آمر بخش خدمات سکتوری ولایت بلخ ارسال این نامه را تایید کرده می‌گوید که این نامه را در ماه میزان سال جاری به آدرس ریاست‌جمهوری و ارگان‌های محل از طریق دفتر خدمات اجتماعی ولایت بلخ ارسال کرده‌اند.

مسوولان اداره اراضی افغانستان به بهانه تبدیل شدن رییس آن اداره و کوچ‌کشی از محل کنونی‌شان، از ارایه جواب خودداری کردند.

اما مسوولان در لوی‌سارنوالی کشمش زمین در ولایت بلخ میان قول‌اردوی 209 شاهین از یک جانب و ریاست زراعت و باشندگان بلخ را از جانبی دیگر تایید می‌کنند.

یکی از مسوولان لوی‌سارنوالی افغانستان که نخواست نام فاش شود گفت که تحقیقات لوی‌سارنوالی در مورد کشمش‌های مالکیت زمین‌های تحت دعوا در ولایت بلخ جریان دارد.

غصب زمین‌های ریاست معارف نیمروز

به ارزش 500 میلیون افغانی زمین ریاست معارف در ولایت نیمروز از جانب زورمندان غصب شده است.
یازده جریب زمین ریاست معارف ولایت نیمروز که ارزش مجموعی آن به 500 میلیون افغانی می‌رسد، توسط افراد زورمندی که در قوماندانی امنیه و شورای ولایتی این ولایت نفوذ دارند، غصب شده است.

اسناد و شواهدی که در اختیار روزنامه 8‌صبح قرار گرفته است، نشان می‌دهد که این زمین به‌دستور مقام ولایت نیمروز، بعد از طی مراحل، به‌خاطر اعمار یک ساختمان برای موسسه تربیه معلم در این ولایت، به ریاست معارف این ولایت داده شده است؛ اما قبل از آن‌که ریاست معارف نیمروز موفق به ساخت تعمیر برای موسسه تربیه معلم شود، زمین مذکور از طرف برخی افراد زورمند غصب شده است.

این زمین در قسمت جنوب شهر زرنج، مرکز ولایت نیمروز، نزدیک شهرک سیستان موقعیت دارد که در یک طرف آن مکتب ابتداییه زرنج در مباحث دو‌نیم جریب زمین، از جانب ریاست معارف نیمروز ساخته شده است، اما بخش دیگر آن که موازی یازده جریب زمین است، به گفته مقام‌های ریاست معارف نیمروز، توسط افراد زورمند محلی غصب شده است.

فضل‌الکریم محمود، رییس موسسه تربیه معلم نیمروز، می‌گوید: «زمین این ریاست توسط زورمندان غصب شده است.»

او افزود: «از جمله مشکل‌های عمده این موسسه، نبود مکان تدریس است و اکنون حدود 500 محصل در یک خانه کرایی در دو وقت مصروف تحصیل هستند.»

آقای محمود گفت که چندین‌بار به ارگان‌های عدلی و قضایی مکتوب‌هایی را روان کرده تا این زمین را دوباره از نزد غاصبان بگیرد، اما هیچ ارگان امنیتی، قضایی و عدلی با موسسه تربیه معلم همکاری نکرده است.

در مکتوب شماره 721 که به‌ اساس کاپی شماره مکتوب 2522 به تاریخ 9/5/1390 از طرف مدیریت املاک ریاست معارف نیمروز به شورای امنیت ‌ملی و وزارت امور‌ داخله نگاشته شده، آمده است که یازده جریب زمین ملکیت موسسه تربیه معلم مربوط ریاست معارف ولایت نیمروز، از جانب افراد زیر غصب شده است:

1 – نجیب‌الله، آمر مبارزه حوزه دوم پولیس نیمروز و پسرش؛

2 - سران قوم ناصر؛

3 - «گورگیچ» آمر مواد مخدر قوماندانی امنیه نیمروز؛

4 – امان‌الله فراهی.

در این مکتوب گفته شده است که موضوع غصب زمین به‌مقام محترم نگاشته شده تا بالای مراجع امنیتی پولیس، سارنوالی و قضایای دولت هدایت فرمایند، تا جایداد غصب شده را از چنگ غاصبان رها و به‌دسترس ریاست معارف نیمروز قرار دهد و عاملان آنرا مجازات کنند.

اما شمار از افرادی که از آن‌ها در مکتوب ریاست املاک ریاست معارف نام‌برده شده است، اظهار می‌دارند که این زمین‌ها ملکیت آنان می‌باشد.

امان‌الله فراهی، یک‌تن از این افراد است که در قطعه زمینی در حدود 1000 مترمربع خانه اعمار کرده است. او می‌گوید که این زمین را از نزد «امان‌الله ولد عبدالرحمان چاکرزی» خریداری کرده است.

او گفت: «من قباله دارم و زمانی این زمین را رها می‌کنم که دولت به عوض آن زمین دیگری برایم بدهد.»

نجیب‌الله، افسر قوماندانی امنیه نیمروز که نامش در مکتوب ذکر است نیز می‌گوید که زمین را قبلا خریداری کرده و به‌ ‌هیچ‌‌وجه حاضر نیست که زمین را به ریاست معارف بدهد.

او نیز قباله‌ای را در دست دارد، اما ریاست معارف نیمروز این قباله‌ها را جعلی می‌خواند.

عبدالخلیل رحمانی، رییس معارف نیمروز می‌گوید که اسناد و مدارک ریاست معارف نسبت به افرادی که زمین را غصب کرده‌اند، معتبر است و زمین به‌طور قطعی به ریاست معارف تعلق دارد.

در مکتوب شماره 251 که به‌تاریخ 25/1/1388 از طرف ریاست خدمات و زیربنا‌های وزارت معارف، به‌جواب مکتوب شماره 163 ریاست معارف نیمروز ارسال شده، آمده است که یازده جریب زمین از طرف ریاست شهرداری نیمروز به ریاست معارف نیمروز داده شده و در دفتر قباله‌جات جلد اول (صفحه 11) ثبت شده است.

هم‌چنین به‌ اساس مکتوب شماره 152 مدیریت حفظ و مراقبت شهرداری نیمروز مورخ 20/12/1387 کورکی زمین که از طرف مقام ولایت نیمروز اهدا گردیده، در جلد اول دفتر قباله‌جات ولایت نیمروز و در مرکز ثبت شده است.

در زیر هردو سند ذکر‌شده، امضا محمد‌صدیق کرم‌خیل، رییس املاک و لوجستیک وزارت معارف موجود است.

هم‌چنین غلام سرور نظری، شهردار نیمروز می‌گوید که این زمین اکنون به ریاست معارف نیمروز متعلق است.

به‌گفته او، اسناد افرادی که این زمین را غصب کرده‌اند، در ریاست شهرداری نیمروز ثبت نیست و باید ارگان‌های عدلی و قضایی در زمینه تحقیق و بررسی کنند.

در مکتوبی که به‌تاریخ 15/10/1388 ریاست شهرداری نیمروز، عنوانی ریاست معارف آن ولایت فرستاده، آمده است که ساحه زمین مذکور مربوط دارالمعلمین بوده و از طریق هیات مختلط اداری، قضایی، اجرایی و فنی مجزا به ریاست معارف، در حضور انجنیر و مدیر حفظ و مراقبت آن تحویل داده شده و کوردینات آن به‌مرکز ایمیل شده است.

در اخیر این مکتوب امضای شهردار نیز موجود است.

با این‌حال، برخی از کسانی‌که در مکتوب مدیریت املاک ریاست معارف از آن‌ها نام‌برده شده است، تصدیق می‌کنند که زمین مربوط ریاست معارف نیمروز است.

نجیب‌الله ناصر، رییس شورای ولایتی نیمروز و یکی از سران قوم ناصر، می‌گوید: «این زمین متعلق به معارف است و من تلاش می‌کنم که این زمین از نزد افراد غاصب، گرفته شود.»

رییس شورای ولایتی می‌افزاید که برخی از افراد قوم او در غصب این زمین دست دارد، اما او آن‌ها را حمایت نمی‌کند و تلاش دارد تا به‌هرگونه ممکن، این زمین را از نزد آن‌ها بگیرد و به ریاست معارف تسلیم کند.

با این‌که هنوز زمین ریاست معارف نیمروز در دست افراد غاصب قرار دارد، مقام‌های محلی در ولایت نیمروز با آنکه تصدیق می‌کنند که زمین ریاست تربیه معلم را افراد زورمند غصب کرده است، هر کدام می‌گویند که اقدام‌هایی کرده‌اند.

عبدالصمد صدیقی، رییس سارنوالی استیناف ولایت نیمروز می‌گوید: «پرونده غصب این زمین را مطالعه کرده و بعد از تحقیقات به این نتیجه رسیده‌ام که موازی یازده جریب زمین، متعلق به ریاست معارف است که جهت اعمار ساختمان دارالمعلمین، چند سال قبل به آن ارگان توزیع شده است.»

رییس سارنوالی نیمروز افزود که به نیروهای امنیتی امر تخریب خانه‌هایی را داده که بالای این زمین اعمار شده است، اما تا حال این دستور عملی نشده و هنوز هم این زمین در دست غاصبان است.

اما قوماندانی امنیه نیمروز اظهار می‌دارد که افراد غاصب این زمین را جلب و پرونده‌های‌شان را به سارنوالی محول کرده است، ولی امر تخریب خانه‌های این افراد را دریافت نکرده است.

مل‌پاسوال عبدالجبار پردلی، قوماندان امنیه نیمروز، گفت: «افرادی که اکنون بالای این زمین خانه ساخته‌اند نیز اسناد در دست دارند، اما تاحال از طرف سارنوالی برای پولیس امر تخریب خانه‌های اعمار‌شده داده نشده است.»

از جانبی، والی نیمروز نیز با تصدیق این‌که زمین ریاست معارف در این ولایت غصب شده است، اظهار می‌دارد که افراد غاصب را به ارگان‌های عدلی معرفی کرده است.

عبدالکریم براهوی، والی‌ نیمروز گفت: «اکنون افراد مذکور پذیرفته‌اند که این زمین مربوط ریاست معارف نیمروز است و هر وقت که ریاست معارف خواسته باشد، می‌تواند بالای آن تعمیر دارالمعلمین را بسازد.»

والی نیمروز می‌افزاید که این زمین، قبل از این دولتی بود و در اوایل سال 1387 به ریاست معارف نیمروز جهت اعمار ساختمان دارالمعلمین داده شده است.

او می‌گوید که از آن‌وقت به بعد، برخی افراد کوشش کردند که آنرا غصب کنند، اما جلو آنان به‌شدت گرفته شد.

ولی آقای عبدالخلیل رحمانی، رییس معارف ولایت نیمروز، می‌گوید که آن‌ها در عرصه واپس‌گیری این زمین تلاش‌های زیادی کرده‌اند، اما تاحال آنرا دوباره به تصرف نیاورد‌ه‌اند.

رحمانی می‌گوید: «اگر زمین موسسه تربیه معلم نیمروز غصب نمی‌شد، اکنون ما مکان خوب برای این موسسه ساخته بودیم.»

رییس معارف نیمروز می‌گوید که باید دولت و ارگان‌های قضایی، هر چه عاجل‌تر، زمین معارف را از غصب نجات دهند.

ولایت نیمروز از جمله ولایات درجه‌سوم افغانستان است، اما بنابر هم‌مرز بودنش با کشورهای ایران و پاکستان از اهمیت خاصی برخوردار است.

فضل‌الکریم محمود، رییس تربیه معلم نیمروز، علت غصب این زمین را بلند بودن بهای زمین در ولایت نیمروز می‌داند.

اکنون قیمت هر ‌مترمربع زمین در نیمروز حدود 10 تا 12 هزار افغانی می‌باشد که به این حساب قیمت مجموعی یازده جریب زمین غصب‌شده ریاست معارف نیمروز، حدود 500 میلیون افغانی می‌شود.

در نیمروز، به ‌بخش معارف توجه کم‌تری شده است و معلمان مسلکی در این ولایت بسیار اندک می‌باشند.

رییس تربیه معلم گفت که آنان سایر امکانات را برای پذیرش محصلان دارند، اما بنابر نبود مکان، نمی‌توانند که محصلان بیشتر را جذب کنند.

رییس تربیه معلم نیمروز می‌گوید: «اگر زمین غصب‌شده این موسسه استرداد شود، با اعمار ساختمان برای تربیه معلم، تعداد استادان مسلکی در ولایت نیمروز چندین برابر خواهد شد.»

دانشجویان در موسسه تربیه معلم نیمروز نیز از نبود یک مکان مناسب برای تحصیل شاکی‌اند.

آن‌ها می‌گویند که ادامه تحصیل در خانه‌های کرایی، مشکل‌های فراوانی را برای آن‌ها خلق کرده است.

رییس تربیه معلم در نیمروز، با ‌لحنی شدید، اظهار می‌دارد که باید زمین ریاست معارف که برای اعمار تعمیر موسسه تربیه معلم درنظر گرفته شده است، دوباره استرداد شود و با غاصبان برخورد جدی صورت گیرد.

مسوولان در وزارت معارف نیز تایید می‌کنند که زمین ریاست معارف توسط زورمندان غصب شده است و تلاش‌های آنان به‌خاطر استرداد آن جریان دارد.

امان‌الله ایمان، سخنگوی وزارت معارف گفت: «زمینی که به‌خاطر اعمار ساختمان برای موسسه تربیه معلم در نیمروز اختصاص یافته است، توسط غاصبان محلی غصب شده است، تلاش‌های ما برای استرداد آن جریان دارد، اما تا هنوز به نسبت عدم همکاری نهادی‌های عدلی و قضایی، موفق نشده‌ایم تا زمین را از چنگ غاصبان نجات دهیم.»

اما این‌که زمین ریاست معارف چه زمانی در اختیار این ریاست قرار می‌گیرد تا مشکل بی‌مکانی ریاست تربیه معلم این ولایت حل شود، تا هنوز در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.