ممنوعیت سفر افغان‌ها به آمریکا؛ چه کسانی اجازه سفر دارند؟

ممنوعیت سفر افغان‌ها به آمریکا

منبع تصویر،GETTY IMAGES

در فرمان تازه مسافرتی دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، افغانستان در فهرست کشورهایی قرار دارد که ورود شهروندانش به این کشور به‌طور کامل ممنوع شده است.

افغانستان و ۱۱ کشور دیگر از جمله ایران، یمن، لیبی، سودان، سومالی، گینه استوایی، چاد،‌ کنگو، برمه، اریتره و هائیتی، بنا به فرمان جدید ورود شهروندانشان به خاک آمریکا ممنوع اعلام شده است؛ مگر در مواردی که افراد دارای اقامت ایالات متحده باشند یا از قبل ویزای ورود به این کشور را دریافت کرده‌اند.

کاخ‌سفید گفته است این ممنوعیت‌ها از روز دوشنبه آینده، ۹ ژوئن به اجرا گذاشته خواهد شد.

این تصمیم آمریکا نگرانی‌های گسترده و سوال‌ها بی‌شماری را در میان افغان‌ها در داخل و خارج این کشور به وجود آورده است.

علت منع سفر افغان‌ها در فرمان جدید چیست؟

دو مهاجر تازه وارد افغان در فرودگاه دالاس ورجنیا

منبع تصویر،GETTY IMAGES

توضیح تصویر،دو مهاجر تازه وارد افغان در فرودگاه دالاس ورجنیا

در فرمان اجرایی صادرشده از سوی دونالد ترامپ،‌ علت اعمال این محدودیت بر شهروندان افغانستان، تسلط طالبان بر افغانستان که در فهرست «گروه‌های تروریستی جهانی» (SDGTs) قرار دارد، عنوان شده است.

همچنین نبود یک نهاد مرکزی معتبر و همکار برای صدور گذرنامه و مدارک مدنی و همچنین فقدان سیستم مؤثر برای بررسی و ارزیابی پیشینه متقاضیان سفر به آمریکا، از جمله دلایل مطرح‌شده در این فرمان هستند.

علاوه بر این، در گزارش سال مالی ۲۰۲۳ وزارت امنیت داخلی ایالات متحده، به نرخ بالای اقامت «غیرمجاز» میان شهروندان افغان دارای ویزاهای تجاری، گردشگری، دانشجویی و تبادل فرهنگی نیز اشاره شده و این مسئله به‌عنوان یکی از عوامل مؤثر در اعمال این محدودیت خوانده شده‌ است.

چه دسته از افغان‌ها اجازه سفر دارند؟

این فرمان برخی استثناها را نیز برای شهروندان افغانستان برای سفر به آمریکا در نظر گرفته است.

  • افرادی که دارای اقامت دائم ایالات متحده (گرین کارت) هستند یا پیش‌تراز اجرای این فرمان موفق به دریافت ویزای آمریکایی شده‌اند.
  • شهروندان افغان دارای تابعیت دوگانه که با پاسپورت کشوری سفر می‌کنند که ممنوعیت برایش لحاظ نشده است.
  • افغان‌های دارنده ویزای ویژه مهاجرت آمریکا (SIV)
  • اعضای درجه یک خانواده (مانند همسر و فرزندان خردسال) افرادی که دارای ویزای ویژه مهاجرت (SIV) هستند.
  • شهروندانی که با ویزاهای دیپلماتیک، برای حضور در سازمان ملل متحد یا عضو ناتو به آمریکا سفر می‌کنند.
  • ورزشکاران، مربیان و همراهان تیم‌های ورزشی که به جام جهانی، المپیک یا دیگر دیدارهای ورزشی دعوت شده و راه یافته‌اند.
  • افرادی‌ که پناهندگی‌شان در آمریکا پذیرفته شده است یا به عنوان پناهجو از پیش وارد این کشور شده‌اند.
  • افرادی که مشمول تعویق در اخراج یا تحت حمایت کنوانسیون منع شکنجه و سایر رفتارها یا «مجازات‌های ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز» قرار گرفته‌اند.

در این فرمان آمده است: «هیچ‌یک از مفاد این فرمان نباید به‌گونه‌ای تفسیر شود که مانع از حق افراد برای درخواست پناهندگی، وضعیت پناهجویی، تعویق در اخراج یا حمایت تحت کنوانسیون منع شکنجه، مطابق با قوانین ایالات متحده، گردد.»

با این حال هنوز مشخص نیست که این فرمان چه تاثیری بر ده‌ها هزار شهروند افغان دارد که در چارچوب برنامه‌های مختلف مهاجرتی منتظر رفتن به آمریکا هستند.

افغان‌هایی که عازم آمریکا هستند

پیش از اعلام فرمان تازه، شاون وندایور، رئیس یک گروه غیرانتفاعی برای کمک به اسکان مجدد افغان‌های همکار سابق نیروهای آمریکایی، به روزنامه نیویورک تایمزگفته بود حدود «۲۰۰ هزار» افغان در داخل افغانستان و حدود «۵۱ هزار» افغان در خارج از کشور (عمدتا در پاکستان) در انتظار پرواز به آمریکا هستند و بیشتر آنها از مراحل بررسی‌های امنیتی گذشته‌اند.

چند هزار افغان دیگر تاییدشده در کشورهای قطر و آلبانی هم در انتظار پرواز به آمریکا به سر می‌برند.

مایکل مک‌کال، عضو مجلس نمایندگان که پیشتر رئيس کمیته روابط خارجی نیز بود، در بیانیه‌ای قبلا گفته بود که نگران است برنامه اسکان مجدد افغان‌ها نیز متاثر شود. او گفته بود: «از مارکو روبیو، وزیر خارجه می‌خواهم که به وعده‌هایی که به متحدان افغان که با آمریکا کار کرده‌اند دادیم، احترام شود.»

بنا به گزارش وزارت امنیت داخلی آمریکا بیش از ۹۰ هزار افغان در عملیات «استقبال از متحدان» در سال ۲۰۲۱ به آمریکا برده شدند. حدود ۴۰ هزار نفر دیگر نیز در کشورهای دیگر اسکان داده شدند.

دو دختر افغان پشت پنجره روی کاغذی نوشته شده اند: «ما در کشورمان در امنیت نیستیم»

توضیح تصویر،دو دختر افغان روی کاغذی از پشت پنجره نوشته‌اند: «ما در کشورمان در امنیت نیستیم»

آیا افغان‌های ساکن آمریکا در معرض اخراج هستند؟

در حال حاضر هیچ نشانه‌ای مبنی بر اینکه افغان‌های مقیم آمریکا در معرض اخراج باشند، وجود ندارد.

اخیرا شماری از افغان‌هایی که به طور غیرقانونی وارد آمریکا شده‌ بودند، بازداشت و به پاناما منتقل شدند.

پاناما ده‌ها مهاجر اخراجی از آمریکا را از اردوگاه آزاد کرده و به آنها یک ماه فرصت برای ترک این کشور داد.

آرزو بهبانو یکی از هفت دختر افغان در میان حدود ۳۰۰ مهاجر اخراجی به پاناما بود. او به بی‌بی‌سی گفت: «۱۱ کشور را پشت سر گذاشتم تا به آمریکا برسم. دو سال کامل در راه بودم.»

برخی افغان‌های دارنده گرین کارت می‌گویند می‌ترسند که اگر به خارج از آمریکا سفر کنند، ممکن است در برگشت اجازه ورود داده نشود.

تا هنوز هیچ نشانه‌ای که آمریکا در حال بررسی بازگرداندن افغان‌ها به افغانستان تحت کنترل طالبان باشد نشر نشده است، اما کشورهای دیگر از جمله آلمان سال گذشته شماری از مجرمان افغان را بنا با توافق با حکومت طالبان به کابل مسترد کرد و انتظار می‌رود که حکومت تازه آلمان نیز ممکن است این روند را ادامه دهد.

در فهرست اولیه‌ای که از ۴۳ کشور تهیه شده، کشورها را در فهرست‌های «سرخ، نارنجی و زرد» دسته‌بندی شده‌اند. افغانستان و ایران در فهرست سرخ قرار داده شده بود.

تفاوت با فرمان قبلی ترامپ چیست؟

دونالد ترامپ پس از امضای فرمان مهاجرتی در روز اول ورود به کاخ سفید ۶۰ روز به وزارت خارجه فرصت داده بود تا فهرست کشورها را آماده کند. وزارت‌های دادگستری، امنیت داخلی و دفتر مدیر اطلاعات ملی آمریکا موظف به همکاری در این پروژه شدند.

آقای ترامپ در دوره اول ریاست جمهوری‌ در سال ۲۰۱۷ منع سفر شهروندان هفت کشورعمدتا مسلمان را به عنوان اقدامی علیه تهدیدات تروریستی معرفی می‌کرد.

در فرمان اجرایی قبلی منع سفر ترامپ که در ۲۷ ژانویه ۲۰۱۷ صادر شد موسوم به «منع مسلمانها» از ورود به آمریکا از جمله شهروندان هفت کشور ایران، عراق، لیبی، سومالی، سودان، سوریه و یمن محدود شدند.

آن فرمان چند بار اصلاح شد و با چالش‌های قانونی روبرو شد، دادگاه‌های فدرال نسخه اول این ممنوعیت را مسدود کردند. نسخه نهایی آن فرمان که در ۲۰۱۸ از سوی دیوان عالی آمریکا نیز تایید شد شامل شهروندان کشورهای ایران، لیبی، سومالی، سوریه، یمن، کره شمالی و ونزوئلا بود و کاملا مسلمانان را هدف قرار نمی‌داد.

براثر آن فرمان ده‌ها هزار ویزا لغو شد. بسیاری از خانواده‌ها از هم جدا شدند و ساکنان قانونی برخی کشورها با مشکلات زیادی مواجه شدند. جو بایدن در سال ۲۰۲۱ در اولین روز ریاست جمهوری خود در ۲۰ ژانویه ۲۰۲۱ آن را لغو کرد.

فهرست جدید، محدودیت سفر به آمریکا در نتیجه ارزیابی امنیتی گسترده‌تر از وضعیت گزارش‌دهی کشورهای مختلف است.

دونالد ترامپ در دسامبر ۲۰۱۵ در زمان کارزار انتخاباتی دور اول ریاست جمهوری خواستار «منع کامل ورود مسلمانان به آمریکا» شده بود.

جو بایدن در ژانویه ۲۰۲۱، او بلافاصله ممنوعیت‌های سفر ترامپ را لغو کرد و آن‌ را «لکه ننگی بر وجدان ملی» و «مخالف ارزش‌های دیرینه‌ آمریکا» خوانده بود.

نقشه‌ای که پناهجویان پس از گذشتن یازده کشور به آمریکا و کانادا رسیده‌اند

گروهی خبر هفته نامه ای ندای غزنه

منبع :‌ بی بی سی

چرا چین دومین معدن مس جهان در افغانستان را استخراج نمی‌کند؟

دو گارد طالبان و مقام چینی روی فرش قرمز

منبع تصویر،GETTY IMAGES

توضیح تصویر،یک مقام چینی روی فرش قرمز افتتاح معدن مس عینک، ۲۴ جولای ۲۰۲۴

۱۷ سال پس از امضای قرارداد تاریخی مس عینک میان افغانستان و چین، هنوز استخراج مس در این معدن آغاز نشده است.

کارشناسان و افرادی که از نزدیک در این پروژه دخیل بوده‌اند، به بی‌بی‌سی گفتند «شاید چین نمی‌خواهد» مس عینک را استخراج کند اما حکومت طالبان می‌گوید «قانع شده» که کار استخراج آغاز خواهد شد.

مس عینک نخستین قرارداد بزرگ بین‌المللی استخراج معدن در تاریخ افغانستان و نقطه عطفی در روابط کابل و پکن بود.

در سال ۲۰۰۸، «شرکت متالوژیک چین» (ام‌سی‌سی) با پیشنهاد ۲/۹ میلیارد دلاری برای دریافت امتیاز ۳۰ ساله این معدن برنده شد و قول داد تا ۵ میلیارد دلار برای توسعه زیرساخت‌ها مانند جاده، راه‌آهن و یک نیروگاه ۴۰۰ مگاواتی سرمایه‌گذاری کند.

دو مقام‌ ارشد وزارت معادن دولت سابق افغانستان به بی‌بی‌سی گفتند که چین «از ابتدا قصد استخراج مس عینک را نداشت و آن را مثل ذخیره استراتژیک برخلاف قرارداد برای آینده معطل نگه داشته است.»

عبدالغنی برادر و رئيس شرکت چینی ام‌سی‌سی

منبع تصویر،@FDPM_AFG

توضیح تصویر،عبدالغنی برادر و وانگ جی چینگ، رئیس عمومی شرکت چینی ام‌سی‌سی، ۹ مه ۲۰۲۴

حکومت طالبان: با برخی شرایط تازه چین موافقت کردیم

ظاهرا با تغییر نظام سیاسی در افغانستان شرکت ام‌سی‌سی تلاش کرده تعدیلاتی را در قرارداد مس عینک اعمال کند.

همایون افغان، سخنگوی وزارت معادن، در گفتگو با بی‌بی‌سی گفت که در آغاز، حکومت طالبان با شرکت ام‌سی‌سی در مواردی اختلاف نظر داشت و گفتگوهای آنها تا سال گذشته طول کشید.

او تایید کرد که طرف چینی «خواستار تعدیل در قرارداد مس عینک» شده بود.

به گفته او، ام‌سی‌سی به حکومت طالبان پیشنهاد کرده بود که سهم افغانستان از ۱۹/۵ درصد کمتر شود و تعهد ام‌سی‌سی برای تولید برق هم از ۴۰۰ مگاوات به ۲۰۰ مگاوات کاهش یابد.

مهمتر از همه، آقای افغان می‌گوید چینی‌ها اصرار داشتند که مس استخراج شده در افغانستان «نیمه تصفیه» شود ولی در اصل قرارداد آمده که مس پس از تصفیه کامل در داخل افغانستان به بیرون انتقال داده شود. او تاکید می‌کند که «ما پیشنهاد چینی‌ها را نپذیرفتیم و گفتیم باید همه‌چیز مطابق قرارداد اصلی پیش برود.»

آقای افغان گفت «تنها چیزی که ما پذیرفتیم تمدید قرارداد تا ۱۵ سال دیگر پس از ختم موعد فعلی است.»

به این ترتیب قرارداد مس عینک ۴۵ ساله می‌شود.

معدن مس عینک

منبع تصویر،GETTY IMAGES

توضیح تصویر،تاکنون شرکت چینی تنها دو کمپ برای کارکنانش احداث کرده است

آقای افغان می‌گوید در حال حاضر شرکت ام‌سی‌سی در حال «مطالعات حفر تونل‌ها، ساخت‌وساز‌ کمپ‌ها و فابریکه‌های پروسس (کارخانه‌های فراوری) مس است. وزارت معادن قانع شده که کار عملی استخراج آغاز خواهد شد.»

او اشاره کرد که «چین از متحدین امارت اسلامی است.»

شرکت ام‌سی‌سی به درخواست‌های مکرر بی‌بی‌سی در مورد دلایل تعویق کار این پروژه پاسخی ارائه نکرده‌ است.

اما یک منبع مطلع که قبلا سال‌ها با این پروژه کار کرده‌ است و نخواست نامش در گزارش ذکر شود به بی‌بی‌سی گفت که بنا به مشکلات متعدد فنی و پروژه‌های زیربنایی مرتبط که از نظر ام‌سی‌سی کار حکومت افغانستان است، استخراج در آینده نزدیک عملی نیست.

در تازه‌ترین تحول، در ۹ مه ۲۰۲۵، عبدالغنی برادر از وانگ جی چینگ، رئیس عمومی شرکت چینی ام‌سی‌سی، خواست کار پروژه مس عینک را هرچه سریع‌تر آغاز کند.

در وبسایت وزارت معادن افغانستان، ذخایر این معدن در ولسوالی محمدآغه لوگر در ۴۰ کیلومتری جنوب شرقی کابل ۱۱/۵ میلیون تن به ارزش حدود «۵۰ میلیارد دلار» برآورد شده است.

سازمان زمین‌شناسی آمریکا در سال ۲۰۱۰ ارزش مجموع معادن افغانستان را یک تریلیون دلار برآورد کرد.

حکومت طالبان که برای تامین بودجه خود چشم به سرمایه‌های خارجی در معادن دارد، صدها قرارداد معادن کوچک و متوسط به ارزش «۶/۵ میلیارد دلار» را به معدن‌کاران داخلی و خارجی سپرده است.

سرمایه‌گذاران بخش خصوصی چین مرتبا به کابل سفر و با مقام‌های وزارت معادن در مورد سرمایه‌گذاری در سایر معادن از جمله لیتیم (قابل استفاده برای خودروهای برقی) سرب، روی، تالک و طلا نیز گفتگو کرده‌اند.

وزیر سابق معادن افغانستان: روزی را نمی‌بینم که چین مس عینک را استخراج کند

در سال ۲۰۰۸ پروژه مس عینک با وعده‌های مقام‌های چین برای توسعه پروژه‌های زیربنایی، امیدواری‌های زیادی ایجاد کرد. علاوه بر آن ۸۰۰ میلیون دلار حق امتیاز فوری نیز باید در سه قسط به دولت افغانستان پرداخت می‌شد که ظاهرا نشده است.

چین همچنین متعهد شده بود سهم ۱۹/۵ درصدی خود از استخراج مس را بر اساس قیمت روز بازار فلزات لندن پرداخت کند. بر اساس قرارداد، ساخت زیرساخت‌های جاده‌ای، تأمین برق و آموزش نیروی کار محلی نیز به‌عنوان بخشی از پروژه استخراج مس در نظر گرفته شده بود.

داود شاه صبا در گفتگو با بی‌بی‌سی می‌گوید وقتی در سال ۲۰۱۵ وزیر معادن و پترولیم در حکومت اشرف غنی شد، دریافت که «از اول چینی‌ها قصد استخراج معدن مس عینک را نداشتند.»

به گفته او قرارداد به صورتی تنظیم شده که شرکت چینی هر وقت بخواهد «بهانه‌گیری کند و زیر قرارداد بزند.»

آقای صبا می‌گوید گزارشی در این زمینه به کابینه آن زمان ارائه کرد اما رئیس جمهور وقت «مخالف هر نوع اقدام برای لغو قرارداد بود.»

مقام‌های چینی و حکومت طالبان ایستاده‌اند

منبع تصویر،GETTY IMAGES

توضیح تصویر،مراسم افتتاح در ۲۴ جولای ۲۰۲۴ آقای برادر در این مراسم گفت امیدوار است که کار عملی پروژه به‌زودی آغاز شود و در مورد تامین امنیت کارکنان چینی این پروژه اطمینان داد

حکومت طالبان از همان ابتدا اجرای قرارداد معدن مس عینک را در اولویت قرار داد و به‌دلیل تاخیرهای طولانی، برای شرکت چینی یک مهلت یک‌ماهه جهت آغاز عملیات تعیین کرد. سرانجام در ۲۴ ژوئیه ۲۰۲۴، لی چون، معاون وزیر فرهنگ چین، ژائو شینگ، سفیر چین در کابل، به همراه مقام‌های ارشد طالبان از جمله عبدالغنی برادر، معاون اقتصادی نخست‌وزیر، طی مراسمی در محل معدن، آغاز رسمی فعالیت‌های مس عینک را اعلام کردند.

تأمین امنیت از جمله دلایل اصلی شرکت چینی ام‌سی‌سی برای به تعویق انداختن اجرای پروژه عنوان شده بود؛ هرچند دولت پیشین افغانستان نیز یک واحد ویژه امنیتی برای حفاظت از این معدن تشکیل داده بود.

داودشاه صبا می‌گوید «روزی را نمی‌بیند» که شرکت ام‌سی‌سی مس عینک را استخراج کند، به گفته او: «بهانه می‌آورند و افتتاحی که صورت می‌گیرد، خوراک سیاسی دارد و از نظر متخصصین و شخص خودم هیچ ارزشی ندارد، و در آینده نزدیک این کار نمی‌کنند.»

جدول تعهدات شرکت ام سی سی

چین قرارداد مس عینک را چگونه بدست آورد؟

بر اساس متن قرارداد که در وب‌سایت وزارت معادن نشر شده، شرکت چینی موظف است طی ۶۰ ماه کار «تولید» مس را آغاز کند.

در سال ۲۰۰۷ حکومت حامد کرزی معدن مس عینک را به مزایده بین‌المللی گذاشت. ۹ شرکت بین‌المللی محل معدن را از نزدیک بررسی کردند و پنج شرکت «هنتر دیکسن» کانادا، شرکت «قزاق‌مس» قزاقستان، شرکت ام‌سی‌سی چین، شرکت «فیلیپس داژ» آمریکا و شرکت «سترایک فورس» روسیه در مزایده شرکت کردند.

شرکت ام‌سی‌سی پیشنهادهای بالاتر از رقبا ارائه کرد که بنا به ارزیابی دولت وقت افغانستان با «نمره ۹۱/۹۰ برنده اول و شرکت هنرت دیکسن با اخذ نمره ۷۳/۳ دوم و رزرف معرفی شدند.»

شرکت ام‌سی‌سی با ارائه پیشنهادهایی بیشتر از سایر رقبا، در ارزیابی دولت وقت افغانستان موفق شد با کسب «امتیاز ۹۱/۹۰ به‌عنوان برنده اول» انتخاب شود. شرکت «هنتر دیکسن» کانادا نیز با «امتیاز ۷۳/۳» در جایگاه دوم قرار گرفت و به عنوان گزینه ذخیره معرفی شد.

شورای وزیران حکومت حامد کرزی در۵ مه ۲۰۰۸ قرارداد با شرکت ام‌سی‌سی را تصویب کرد.

در ماده ۳۰ قرارداد آمده است که ام‌سی‌سی به حکومت افغانستان تعهد می‌دهد که «تنها با هزینه خود راه‌آهن مرتبط با پروژه را می‌سازد.» در ادامه این ماده آمده که عدم انجام آن به فسخ قرارداد منجر می‌شود.

در قرارداد تصریح شده است که همزمان با آغاز عملیات استخراج مس، شرکت ام‌سی‌سی متعهد به احداث یک خط راه‌آهن از گذرگاه مرزی تورخم در شرق افغانستان تا تاجیکستان در شمال خواهد بود؛ مسیری که از معدن عینک عبور کرده و از کابل، بامیان و دره‌صوف سمنگان می‌گذرد.

اما شرکت ام‌سی‌سی تاکنون هیچ برنامه‌ای برای احداث راه آهن اعلام نکرده است.

تنها اقدام عملی انجام‌شده در چارچوب پروژه مس عینک، ساخت ۲۵ کیلومتر جاده دسترسی به این معدن است که شرکت ام‌سی‌سی در تابستان ۲۰۲۴ از پایان یافتن آن خبر داد.

بنا به قرارداد، ام‌ام‌سی همچنین متعهد شده که به ساکنان محلی متضررشده بنا به معیار بانک جهانی غرامت بپردازد، و در محل برای کارکنان معدن، اقامتگاه و تسهیلات درمانی بسازد.

بنا به قرارداد همچنین شرکت ام‌‌سی‌‌سی متعهد شده که برای تولید ۴۰۰ مگاوات برق از زغال سنگ معدن کهمرد بامیان استفاده کند.

بعدا مشخص شد که ام‌سی‌سی ذخایر این معدن را برای تولید برق درازمدت کافی نمی‌داند. همایون افغان، سخنگوی وزارت معادن می‌گوید آنها زمینه‌های تولید برق آبی را به عنوان گزینه بدیل زغال سنگ به ام‌سی‌سی پیشنهاد کرده‌اند.

باستان شناس در حال کار با پاهای مجسمه بودا

منبع تصویر،GETTY IMAGES

توضیح تصویر،باستان شناسی در حال کار روی پاهای تندیس بودا که در محل مس عینک پیدا شده است، سال ۲۰۱۰

حکومت طالبان: بقایای آثار باستانی مانع استخراج نیست

در بالای بخش مرکزی معدن مس عینک، که بیشترین ذخایر معدنی در آن قرار دارد، آثار باستانی بودایی با قدمتی تا دو هزار سال کشف شده است.

گفته شده که کار جمع‌آوری آثار باستانی «حدود ۱۵۰ میلیون دلار» هزینه در بر دارد. بیش از ۲۰ منطقه متعلق به راهبان بودایی در این منطقه مدفون است. یکی از دلایل به تعویق افتادن کار استخراج، انتقال آثار باستانی از محوطه‌های باستانی اطراف معدن بوده است.

حکومت طالبان می‌گوید که بقایای این آثار مانع ادامه کار مس عینک نیست.

شهاب‌الدین دلاور، وزیر پیشین معدن حکومت طالبان، در ماه آوریل ۲۰۲۴ در حضور سفیر چین در هنگام بازدید از محل مس عینک گفت: «هزاران اثر تاریخی از محل معدن به موزه‌های منطقه‌ای منتقل شده و بقیه در جریان استخراج جابه‌جا خواهند شد.»

شرکت ام‌سی‌سی کار حفاری و حفاظت آثار باستانی در منطقه را مسئولیت خود نمی‌داند.

همایون افغان، سخنگوی وزارت معادن، می‌گوید انتقال کامل این آثار «بسیار دشوار و پرهزینه» است؛ بنابراین «توافق کردیم که به‌جای جابه‌جایی آثار تاریخی به محل دیگر، عملیات استخراج از طریق حفر تونل در زیر آن منطقه انجام شود.»

نیروی طالبان در بالای تپه آثار باستانی در معدن مس عینک

منبع تصویر،GETTY IMAGES

توضیح تصویر،برآورد شده که آثار باستانی یافت شده قدمت هزار تا دو هزار ساله دارند

استخدام کارکنان افغان در مس عینک

شرکت ام‌سی‌سی تاکنون نتوانسته کارکنان کافی افغان به‌ويژه تکنسین‌ و مهندس استخدام کند.

بر اساس قرارداد، شرکت موظف است تنها برخی مهندسان و فناوری‌های مورد نیاز را از چین وارد کند و ارتقای مهارت کارگران ساده و مهندسان افغان نیز بخشی از تعهدات آن در قالب این قرارداد است.

در ماده ۳۹ قرارداد تصریح شده که شرکت چینی در ابتدا باید نیمی از کارگران، تکنسین‌ها و مدیران را از میان نیروهای افغان استخدام کند. سهم کارکنان افغان باید طی هشت سال به «۸۵ تا ۱۰۰ درصد» برسد و عدم تحقق این هدف، تخلف از مفاد قرارداد محسوب خواهد شد.

یک منبع مطلع از روند اجرای پروژه مس عینک می‌گوید شرکت ام‌سی‌سی تاکنون موفق نشده شمار کافی از کارکنان محلی را به خدمت بگیرد.

جدول درصدی کارکنان افغان که شرکت ام‌سی‌سی باید استخدام کند

افغانستان می‌تواند قرارداد مس عینک را فسخ کند؟

خدیجه جوادی، معاون مسلکی وزارت معادن در حکومت اشرف‌غنی، می‌گوید شرکت چینی برای بردن قرارداد، وعده‌های «غیرواقعی» می‌داد و این قرارداد «باید مدت‌ها پیش فسخ می‌شد». به گفته او، دولت غنی در آستانه فسخ آن قرار داشت، اما از تأثیرات احتمالی آن بر روابط افغانستان و چین نگران بود.

او معتقد است که قرارداد مس عینک «باید به سمت فسخ برود. برای اینکه معادن جزو فرصت‌های خاص هستند. هرچه زمان بگذرد به ضرر کشور است و بنا به قانون بدون فسخ هم می‌توانیم دوباره معدن را به مزایده بگذاریم.»

در ماده ۴۸ قرارداد مس عینک آمده است که در صورت نقض قرارداد، هر دو جانب «طی یک سال» می‌توانند موضوع را به «مرکز بین‌المللی داوری و حل منازعه سرمایه‌گذاری» (ICSID) در لندن ارجاع دهند.

منابع سفارت دولت پیشین افغانستان در لندن به بی‌بی‌سی گفتند از طرف حکومت وقت شکایتی در این زمینه برای ارجاع به این دادگاه بین‌المللی دریافت نکردند. در سایت این مرکز نیز شکایتی از جانب افغانستان برای داوری درج نشده است.

«انستیتوت صلح ایالات متحده» که مرکز آن در واشنگتن است، در گزارشی که حدود یک دهه پس از قرارداد مس عینک در سال ۲۰۱۷ در این مورد منتشر کرده بود، پیشنهاد مذاکره مجدد در مورد قرارداد یا توافق برای فسخ آن و اعلان مجدد مزایده مس عینک را داده بود.

در این گزارش آمده است که «مشکل اصلی این است که کنسرسیوم چینی که این قرارداد به آن اعطا شده، وعده‌های غیرواقعی داده که عملی‌ ساختن آنها غیرممکن یا بسیار غیراقتصادی است.»

خانم جوادی با توجه به موجودیت انواع معادن در افغانستان می‌گوید این کشور مشهور به «جدول مندلیف» است و بیشتر عناصر کمیاب را دارد و «هدف چین در انحصار گرفتن معادن بزرگ افغانستان است.»

در واقع، سال‌هاست که چین سهم عمده‌ای از تولید و فرآوری عناصر کمیاب زمین را در اختیار دارد و نقش مسلطی در زنجیره تأمین جهانی این مواد ایفا می‌کند.

«چین آماده است در این خلا گام بگذارد»

وانگ یی و امیرخان متقی در پکن

منبع تصویر،CHINA FM

توضیح تصویر،وانگ یی و امیرخان متقی در پکن

تنها پنج روز پس از ورود افراد طالبان به کابل، در ۲۰ اوت ۲۰۲۱ ژو بو، استراتژیست چینی در ستون دیدگاه روزنامه نیویورک تایمز نوشت: «چین آماده است در این خلاء گام بگذارد».

او نوشت: «با خروج ایالات متحده، پکن می‌تواند آنچه را که کابل بیش از همه نیاز دارد تامین کند؛ بی‌طرفی سیاسی و سرمایه‌گذاری اقتصادی… در عوض افغانستان نیز بیشترین امتیازات را برای چین دارد ... دسترسی به یک تریلیون دلار ذخایر معدنی دست‌نخورده.»

از آن زمان، شی‌ جین‌ پینگ، رهبر چین، سفیر حکومت طالبان را پذیرفته و متقابلاً سفیر خود را به کابل اعزام کرده است. به‌ نظر می‌رسد تنها بخشی از پیش‌بینی آقای بو محقق شده است: چین موفق شده بزرگ‌ترین قراردادهای استخراج معادن و منابع نفت و گاز افغانستان را به دست آورد.

اما وانگ یی، وزیر خارجه چین در دیدار با امیرخان متقی، وزیرخارجه طالبان در می ۲۰۲۵ تاکید کرد که چین «هرگز به‌دنبال ایجاد حوزه نفوذ در افغانستان نبوده است.»

ناظران غربی سرمایه‌گذاری چین در معادن و نفت و گاز افغانستان را دروازه نفوذ چین در افغانستان می‌دانند. متقابلا افغانستان همواره در این رویا بوده که همسایگی و اتصال جغرافیایی با چین زمینه توسعه این کشور را فراهم کند.

دونالد ترامپ در دوره اول ریاست جمهوری خود علاقمندی به ذخایر زیرزمینی افغانستان نشان می‌داد و بارها در مورد افتادن افغانستان به دست چین هشدار داده است.

نفت و گاز شمال افغانستان

منبع تصویر،@MOMPAFGHANISTAN

توضیح تصویر،حکومت طالبان در سال ۲۰۲۳ قرارداد ۲۵ ساله با شرکت چینی «نفت و گاز سین‌کیانگ و آسیای میانه» برای استخراج نفت از منطقه آمو دریا با سرمایه‌گذاری ۵۴۰ میلیون دلار امضا کرد که ۲۰ درصد سود آن سهم افغانستان است

گروهی خبر هفته نامه ای ندای غزنه

منبع :‌ بی بی سی

دختر پناهجوی افغان که مرگش الهام‌بخش یک کتاب مصور در کرواسی شد

دختر افغان

منبع تصویر،ENA JUROV/SANDORF

مارینا و مدینه

اولی یک شخصیت تخیلی است که به‌تازگی به شهر زاگرب پایتخت کرواسی نقل مکان کرده و «از آن‌جا می‌تواند به هرکجای دنیا که دلش خواست سفر کند.»

دومی، «نمادی از مرگ‌و‌میر در مرزها و مسیرهای مهاجرت به کرواسی» است؛ و کسی که دور از خانه‌ «در طولانی‌ترین خیابان دنیا» و در اردوگاه‌های پناهجویان بزرگ شده است.

این‌ها دو شخصیت اصلی کتاب مصوری به نام «کودکان زمین‌بازی مدینه حسینی» اند؛ کتابی که عنوان آن از نام دختر شش ساله افغان گرفته شده که در ۲۱ نوامبر سال ۲۰۱۷ پس از آن‌که خانواده‌اش به دستور پلیس کرواسی مجبور به بازگشت به سمت مرز صربستان شدند، بر اثر برخورد با قطار جانش را از دست داد.

اینا یوروف، تصویرگر و یکی از نویسندگان این کتاب به بخش صربستانی بی‌بی‌سی گفت: «لازم است این کتاب با صدای بلند و همراه با والدین خوانده شده و درباره‌اش حرف زده شود.»

اولیا ساویچویچ ایوانچویچ، نویسنده متن کتاب می‌گوید که هدف از نشر آن، بازگو کردن روایت مدینه و سایر پناهجویان در فضای عمومی و تلاش برای نام‌گذاری مکانی در زاگرب به نام مدینه است.

دختر افغان

منبع تصویر،ENA JUROV/SANDORF

او به بی‌بی‌سی گفت: «امیدوارم بتوانیم به بخشی از این اهداف برسیم. از همین حالا صحبت‌های زیادی در این باره شده است.»

«بالاخره، او (مدینه) خود نمادی از آن زندگی متاسفانه کوتاه بود.»

در سال ۲۰۲۲ روند ثبت‌نام مدینه حسینی در فهرست نام‌گذاری مکان‌های عمومی شهر زاگرب آغاز شد، اما تصمیم نهایی در این باره را شورای شهر پایتخت کرواسی خواهد گرفت.

یک سال پیش از آن، دادگاه حقوق بشر اروپا حکم داد که کرواسی باید ۴۰ ‌هزار یورو به خانواده این دختر پرداخت کند، چرا که به آن‌ها اجازه نداده بود پس از عبور از مرز صربستان، درخواست پناهندگی بدهند.

«همه از روی خط آهن کنار پریدند؛ به جز مدینه»

داستان مدینه از زادگاهش - افغانستان - آغاز می‌شود؛ جایی که مادرش، همراه با پنج فرزند، سفری چندساله به سمت اروپا را از مسیر ایران، ترکیه، بلغارستان، صربستان و اتحادیه اروپا شروع کرده بود.

آن‌ها چند ماهی را در اردوگاه پناهجویان در صربستان گذراندند تا این‌که در یک شب سرد نوامبر، خانواده حسینی همراه با دو قاچاق‌بر وارد کرواسی شدند و در آن‌جا توسط پلیس متوقف شدند.

درخواست پناهندگی‌شان رد شد و پلیس دستور داد به صربستان باز گردند.

این خانواده، سوار بر وانت پلیس تا مرز منتقل شده و در آن‌جا به آن‌ها گفته شد که «مسیر خط آهن را دنبال کنند»؛ خط آهنی که از شهر تووارنیک در کرواسی تا شهر مرزی شید در صربستان امتداد دارد.

رشید، برادر مدینه در نوامبر ۲۰۱۷ در بلگراد پایتخت صربستان، ماجرای آن شب را چنین تعریف کرد: «در حال راه رفتن بودیم که ناگهان صدای قطار را شنیدیم. همه به کناری پریدند، جز مدینه.»

براساس گفته شاهدان، دخترک ده‌ها متر دورتر از جایی که مأموران پلیس کرواسی ایستاده بودند، با قطار برخورد کرد.

رشید می‌افزاید: «قطار ایستاد و من در نور چراغ دیدم که (مدینه) با صورت روی زمین افتاده. نزدیکش رفتم، سرش را بلند کردم و خون دیدم.»

دختر افغان

منبع تصویر،BBC/LAZARA MARINKOVIĆ

توضیح تصویر،عنوان کتاب از نام مدینه حسینی دختر شش ساله افغان گرفته شده که در ۲۱ نوامبر سال ۲۰۱۷ پس از آن‌که خانواده‌اش به دستور پلیس کرواسی مجبور به بازگشت به سمت مرز صربستان شدند، بر اثر برخورد با قطار جانش را از دست داد

جسد او با آمبولانس به بیمارستانی در کرواسی منتقل شد.

خانواده‌اش اجازه نیافتند همراه او بروند و به بلگراد بازگردانده شدند.

مقامات کرواسی نمی‌پذیرند که رفتار خشنی با این خانواده داشته اند و در بیانیه‌ای ادعا کردند که مرزبانان فقط پس از وقوع حادثه خانواده را دیده‌اند.

چند روز بعد، خانواده مدینه پیکر او را تحویل گرفتند.

نیلاب حسینی، خواهر مدینه می‌گوید: «دفعه بعد که او را دیدیم، داخل تابوت بود... هنوز خون‌آلود بود، کسی صورتش را هم نشسته بود.»‌

او در انتهای قبرستان ارتدکس صربستانی در شهر مرزی شید دفن شد، هرچند خانواده‌اش خواستار تدفین اسلامی بودند.

پیکرش در تپه‌ای بی‌نام و نشان دفن شده، و تنها چند چوب را در اطراف مقبره‌اش در زمین فرو کرده‌اند.

از کتاب‌ کمیک، تا کارزار عمومی و کتاب مصور

دختر افغان

منبع تصویر،ENA JUROV/SANDORF

اینا یوروف، ایده ساخت کتاب مصور درباره این دختر افغان را با هدف حمایت از کارزاری که خواهان نام‌گذاری یک مکان عمومی در زاگرب به نام مدینه حسینی بود، مطرح کرد.

او پیش‌تر کتاب کمیکی درباره مرگ این دختر افغان کشیده بود، اما این‌بار می‌خواست درباره کودکی او و زندگی‌اش در مسیر چندهزار کیلومتری به سوی زندگی بهتر حرف بزند.

یوروف می‌گوید: «می‌خواهم این داستان‌های ناعادلانه را همه بدانند، می‌خواهم بچه‌ها بفهمند که مرز چیست و چقدر خوش‌شانس‌اند که می‌توانند در اروپای نسبتاً ایمن زندگی کنند، در حالی‌که کودکان دیگری که هیچ تفاوتی با آن‌ها ندارند، نه پاسپورت دارند و نه حقی برای این زندگی.»

اولیا ساویچویچ ایوانچویچ، نویسنده و شاعر نیز به این پروژه پیوست.

او با وجود نوشتن چندین رمان، مجموعه شعر و اقتباس‌های نمایشی برای کودکان، می‌گوید که کار روی این کتاب مصور تجربه‌ای متفاوت و چالش‌برانگیز بوده است.

او می‌گوید: «نمی‌دانم آیا چیزی تکان‌دهنده‌تر از مرگ کودکی به‌دست نهادهایی که اصولا باید از کودکان محافظت کنند وجود دارد یا نه.»‌

مارینا و مدینه

دختر افغان

منبع تصویر،ENA JUROV/SANDORF

در سراسر این کتاب مصور، دو داستان موازی، یکی از مارینا و دیگری از مدینه روایت می‌شود.

مارینا از مسیر شهر اسپلیت و برلین به مرکز پایتخت کرواسی نقل مکان کرده و بزودی با دوستان جدیدی در پارک ریبنیاک آشنا می‌شود و با آن‌ها به بازی می‌پردازد، در حالی‌که مدینه «سرگرم راه رفتن در جاده‌ای است که عبور انسان‌ها و کودکان از آن ممنوع‌ است.»

اولیا ساویچویچ ایوانچویچ می‌گوید: «مدینه به سمت همین پارک روان است، به عنوان محلی برای آزادی، بازی و زیستن کودکی شاد؛ اما هرگز به آن نمی‌رسد.»

چند شخصیت دیگر نیز در این کتاب مصور حضور دارند - کودکانی از ملیت‌های مختلف، با اعضای خانواده و والدین‌شان.

داستان سوال‌های مهمی را طرح می‌کند، از جمله اینکه «چرا برخی کودکان اجازه سفر ندارند، چگونه است که این‌همه آدم بی‌خانه اند و این‌همه خانه بی آدم، و اینکه دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم، براستی متعلق به کیست».

این پرسش‌ها را کودکان مطرح می‌کنند و بزرگ‌ترها پاسخی برای‌شان ندارند.

جزئیات زندگی مدینه حسینی را ماریانا هامرشاک، پژوهشگر ارشد در مؤسسه مردم‌شناسی و فولکلور زاگرب تهیه کرده و متن پایانی کتاب کمیک را نوشته است.

دختر افغان

منبع تصویر،ENA JUROV/SANDORF

زندگی عمومی، کتابخانه‌ها و فضای چاپ‌و‌نشر صربستان

این کتاب مصور به‌تازگی منتشر شده و اینا یوروف، نویسنده آن می‌گوید از اینکه کتابش «وارد فضای عمومی و کتابخانه‌ها می‌شود» خرسند است.

او می‌گوید: «برایم مهم بود که این کتاب از شماره استاندارد بین‌المللی کتاب (ISBN) برخوردار باشد تا به کتابخانه ملی و دانشگاه کرواسی راه یافته و برای همیشه آن‌جا باقی بماند.»

اولیا ساویچویچ ایوانچویچ می‌گوید، اگر این کتاب مصور سبب شود که یک‌بار دیگر درباره مدینه و سایر کودکانی که در معرض خطرهای مشابهی هستند حرف بزنیم، «ما کار مان را کرده‌ایم».

او می‌گوید کارزاری در همکاری با ناشر برای توزیع کتاب در مهدکودک‌های زاگرب آغاز شده «تا به‌دست کودکان و والدینی که خواهانش هستند» برسد.

اولیا ساویچویچ ایوانچویچ همچنین ابراز امیدواری می‌کند که این کتاب در صربستان نیز منتشر شود.

او می‌گوید:‌ «چاپ کتاب در صربستان کاری ایده‌آل خواهد بود، چرا که این اتفاق در مرز آن کشور رخ داد و چاپش در آنجا می‌تواند اهمیت نمادین داشته باشد.»

گروهی گزارشگران هفته نامه ی ندای غزنه

منبع : بی بی سی

پپه، «فقیرترین رئیس‌جمهور» دنیا درگذشت

با سلام و درود خدمت مخاطبان گرامی!‌ من این خبر را بدون هیچ تغییر خدمت شما ارسال می کنم،‌چون یگانه شخصی که در جهان به سبک بی الایش زندگی می کرد و نیاز های دیگری را از ملت خویش به اشکال مختلف بر طرف می نمود تا سبک زندگی مردم کشورش تغییر کند، همین مرد خوزه "پپه" موخیکا، رئیس جمهور اروگوئه بوده است که به علت سبک زندگی ساده خود به «فقیرترین رئیس‌جمهور دنیا» شهرت یافته بود در سن ۸۹ سالگی درگذشت. علت فوت او سرطان مری عنوان شده است.

خوزه موخیکا مشهور به پپه

خوزه "پپه" موخیکا، رئیس جمهور اروگوئه که به علت سبک زندگی ساده خود به «فقیرترین رئیس‌جمهور دنیا» شهرت یافته بود در سن ۸۹ سالگی درگذشت. علت فوت او سرطان مری عنوان شده است.

او در میان سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۵ رئیس جمهور اروگوئه بود و برای فروتنی و ساده زیستی خود شهرت جهانی داشت.

پپه که به جای زندگی در کاخ ریاست‌جمهوری، زندگی در خانه شخصی و ساده خود را انتخاب کرده بود به علت بی‌اعتنایی به مادیات از محبوبیت زیادی برخوردار بود و به او لقب «فیلسوف رئیس‌جمهور» داده بودند.

رئیس جمهور کنونی اروگوئه، یاماندو اورسی، روز سه شنبه - ۱۳ مه، ۲۳ اردیبهشت - ضمن اعلام خبر درگذشت آقای موخیکا از او «برای همه خدمات و عشق عمیقش به مردم» تشکر کرد.

وایر دیویس، گزارشگر بی‌بی‌سی، در سال ۲۰۱۵ در گزارشی که درباره سبک زندگی پپه تهیه کرد او را چنین توصیف کرده بود: «فارغ از اینکه "سلیقه شخصی" شما در سیاست چه باشد، به سختی می‌توانید تحت تأثیر خوزه "پپه" موخیکا قرار نگیرید یا شیفته شخصیتش نشوید.»

دیویس که حدود ۱۰ سال پیش با رئیس‌جمهور اروگوئه دیدار و گفتگو کرده بود افزوده: «سیاستمداران آرمانگرا، صادق و سخت‌کوش در همه جای دنیا وجود دارند – هر چند شاید افراد بدبین ادعا کنند که آن‌ها اقلیتی کوچک هستند – ولی هیچ یک از آن‌ها، وقتی پای وفاداری به اصول در زندگی شخصی‌شان به میان بیاید، به گرد پای رئیس‌جمهور خوش مشرب اروگوئه نمی‌رسند. کارهای او تنها جنبه نمایشی ندارد. فولکس قورباغه ای قدیمی و قراضه او احتمالا یکی از معروف ترین اتومبیل ها در دنیا است.»

در سال ۲۰۱۰ کل ثروت شخصی او که طبق قانون اروگوئه باید اعلام می‌کرد، ۱۸۰۰ دلار بود که همان هم قیمت خودرو او بود؛ یک فولکس قورباغه‌ای ساخت ۱۹۸۷.

لولا در کنار پپه و در حالی که عکس او در فولکس قورباغه ای رئیس جمهور اروگويه را بالای سر برده است

توضیح تصویر،لولا، رئیس جمهور برزیل، در این عکس که مربوط به سال ۲۰۲۳ است در کنار پپه، پوستری از رئیس‌جمهور اروگوئه را بالای سر برده که او را در فولکس قورباغه‌ای محقرش نشان می‌دهد

'پیشنهاد یک میلیون دلاری' برای فولکس کهنه رهبر اروگوئه

زندگی ساده خوزه موخیکا با زندگی اغلب رهبران دیگر کشورهای جهان فرق می‌کند

منبع تصویر،AP

توضیح تصویر،زندگی ساده خوزه موخیکا با زندگی اغلب رهبران دیگر کشورهای جهان فرق می‌کند

۱۶ آبان ۱۳۹۳ - ۷ نوامبر ۲۰۱۴

رئیس‌جمهور اروگوئه که به 'ساده‌زیستی و مردمی‌بودن' معروف است، می‌گوید یک شیخ عرب پیشنهاد داده فولکس قورباغه‌ای کهنه او را یک میلیون دلار بخرد.

خوزه موخیکا به هفته‌نامه محلی بوسکدا گفته است که اگر این پیشنهاد را قبول کند و فولکس ۲۷ساله‌اش را بفروشد، یک میلیون دلار را خرج خانه‌سازی برای مستمندان می‌کند.

آقای موخیکا که ۷۹ سال دارد و در آمریکای لاتین به "پپه" معروف است، در یک مزرعه نه چندان مرتب زندگی می‌کند و تقریبا همه دستمزدش را برای دیگران خرج می‌کند.

در سال ۲۰۱۰ کل ثروت شخصی او که طبق قانون اروگوئه باید اعلام کند، ۱۸۰۰ دلار بود که همان هم قیمت خودرو او بود؛ یک فولکس قورباغه‌ای ساخت ۱۹۸۷.

مجله بوسکدا گزارش داده است که پیشنهاد مورد اشاره رئیس‌جمهور اروگوئه، اوایل سال جاری میلادی در یک نشست بین‌المللی در بولیوی مطرح شده است.

خوزه موخیکا گفته است که وقتی این پیشنهاد را گرفت، "کمی غافل‌گیر شدم. اولش محل نگذاشتم. ولی بعد که یک نفر دیگر هم پیشنهاد داد، یک مقدار بیشتر جدی‌اش گرفتم."

این رئیس‌جمهوری اروگوئه می‌گوید به این خودرو وابستگی ندارد و با کمال میل آن را به حراج می‌گذارد.

او به‌شوخی گفته است که اگر تا کنون این فولکس را نفروخته، به این خاطر بوده که برای سگش مانوئلا لازم است. سگ او یک پا ندارد.

این چپ‌گرای شورشی سابق که ۱۴ سال را در زندان حکومت نظامی قبلی اروگوئه بوده، چهار سال پیش به ریاست جمهوری رسید.

یک نظرسنجی اخیر نشان می‌دهد که حدود ۶۰ درصد از مردم اروگوئه، آقای موخیکا را موفق ارزیابی می‌کنند.

قانون اساسی اجازه نمی‌دهد او برای بار دوم به ریاست جمهوری برسد. انتخابات ریاست‌جمهوری اروگوئه ماه گذشته میلادی برگزار شد و به دور دوم کشید.

خوزه موخیکا به جای کاخ ریاست‌جمهوری، در این خانه باغی زندگی می‌کند که به همسرش تعلق دارد

توضیح تصویر،خوزه موخیکا به جای کاخ ریاست‌جمهوری، در این خانه باغی زندگی می‌کند که به همسرش تعلق دارد

اروگوئه با رئیس جمهور 'فقیرش' وداع کرد

فارغ از اینکه "سلیقه شخصی" شما در سیاست چه باشد، به سختی می‌توانید تحت تأثیر خوزه "پپه" موخیکا قرار نگیرید یا شیفته شخصیتش نشوید.

سیاستمداران آرمانگرا، صادق و سخت کوش در همه جای دنیا وجود دارند – هر چند شاید افراد بدبین ادعا کنند که آن‌ها اقلیتی کوچک هستند– ولی هیچ یک از آن‌ها، وقتی پای وفاداری به اصول در زندگی شخصی شان به میان بیاید، به گرد پای رئیس جمهور خوش مشرب اروگوئه نمی‌رسند.

کارهای او تنها جنبه نمایشی ندارد. فولکس قورباغه ای قدیمی و قراضه او احتمالا یکی از معروف ترین اتومبیل ها در دنیا است. تصمیم او برای چشم‌پوشی از زندگی در کاخ مجلل ریاست جمهوری بی‌همتا نیست – جانشین او، تاباره وازکز، هم احتمالا ترجیح خواهد داد که در خانه خود زندگی کند.

ولی وقتی برای ملاقات با "پپه" به خانه کوچک یک طبقه اش در حومه مونته ویدئو می‌روید، متوجه می‌شوید که او واقعا به حرف‌هایی که می‌زند اعتقاد دارد.

آقای موخیکا در حالی مسند خود را ترک می‌کند که اقتصاد اروگوئه وضعیت بهتری از همسایگانش دارد

توضیح تصویر،آقای موخیکا در حالی مسند خود را ترک می‌کند که اقتصاد اروگوئه وضعیت بهتری از همسایگانش دارد

آقای موخیکا با لباسی که شاید بتوان "لباس راحتی" نامید – فکر نمی‌کنم تا به حال کسی او را با کراوات دیده باشد – روی یک چهارپایه چوبی ساده می‌نشیند. در پشت او قفسه کتابی قرار دارد که به نظر می‌رسد هر آن ممکن است، زیر فشار انبوه زندگینامه ها و کتاب‌های خاطرات رقبا و متحدان سیاسی او، فرو بریزد.

کتاب برای این چریک سابق، که مجموعا ۱۳ سال را در زندان گذرانده است، چیز مهمی است. او ۲ سال از ۱۳ سال زندانش را در کف یک آخور قدیمی گذرانده است – تجربه‌ای که تا سرحد شکستن شخصیت او پیش رفت و عامل اصلی تبدیل او از یک چریک به یک سیاستمدار بود.

"قدرت درونی"

آقای موخیکا به شوخی می‌گوید: "من در سلول انفرادی زندانی بودم، برای همین روزی که من را روی مبل نشاندند، خیلی احساس راحتی کردم."

او می‌گوید: "شک ندارم که بدون از سر گذراندن آن تجربه، امروز انسان دیگری می‌بودم. زندان و سلول انفرادی تأثیر عمیقی روی من داشت. باید به یک قدرت درونی می‌رسیدم. برای هفت-هشت سال حتی کتاب هم نمی‌توانستم بخوانم – فکرش را بکنید!"

احتمالا با توجه به گذشته آقای موخیکا می‌توان درک کرد که او چرا حدود ۹۰ درصد از درآمد خود را، چون "احتیاجی به آن نیست"، صرف امور خیریه می‌کند.

آقای موخیکا در ابتدا کمی بدخلق است، ولی رفته‌رفته رویش باز می‌شود و توضیح می‌دهد که درک نمی‌کند چرا سبک زندگی‌اش برای عده‌ای پرسش برانگیز است.

او در سال ۲۰۰۵ با هم رزم سابق و شریک طولانی مدت زندگی‌اش، لوسیا توپولانسکی، ازدواج کرد

توضیح تصویر،او در سال ۲۰۰۵ با هم رزم سابق و شریک طولانی مدت زندگی‌اش، لوسیا توپولانسکی، ازدواج کرد

او می‌گوید: "این دنیا حسابی دیوانه است! مردم از چیزهای عادی شگفت زده می‌شوند و این من را نگران می‌کند."

او که از حمله به دیگر رهبران همتای خود ابایی ندارد می‌گوید: "تنها کاری که من می‌کنم این است که مثل اکثریت مردم کشورم زندگی می‌کنم، نه اقلیت. زندگی من معمولی است و رهبران ایتالیا و اسپانیا هم باید مثل مردمشان زندگی کنند. آن‌ها نباید از یک اقلیت ثروتمند تقلید کنند."

خوزه موخیکا حرفش را با راحتی می‌زند و گاهی بیش از اندازه روراست است، ولی این رفتار برای او هزینه ای ندارد.

اروگوئه به عقیده بسیاری، آزادترین کشور آمریکای جنوبی است. در حالی که شبح تنش سیاسی و اقتصادی بر دو همسایه بزرگ این کشور، برزیل و آرژانتین، سایه افکنده است، این کشور سه میلیون نفری مانند یک پناهگاه امن است.

سیاست‌های جنجالی

آقای موخیکا پست خود را در حالی ترک می‌کند که همسایه های بزرگ اروگوئه، اقتصاد نسبتاً سالم و ثبات اجتماعی مانند این کشور را تنها در خواب می‌توانند ببینند.

اصول بنیادی آقای موخیکا همچنان سوسیالیستی است، ولی او با پا به سن گذاشتن نرم تر و جا افتاده تر شده است. برخی از جنجالی ترین سیاست‌های او در دوره پنج ساله ریاستش – مانند قوانین سقط جنین و ماریجوانا – در کنار دلایل ایدئولوژیک، دارای توجیه عملگرایانه نیز بوده است.

او که در سال ۲۰۰۵ بالاخره با هم رزم سابق و شریک طولانی مدت زندگی‌اش، لوسیا توپولانسکی، ازدواج کرد می‌گوید: "ماریجوانا هم یک معضل دیگر است، یک اعتیاد. بعضی‌ها می‌گویند چیز خوبی است، ولی چرند می‌گویند. ماریجوانا، تنباکو و الکل به درد نمی‌خورد – تنها اعتیاد خوب عشق است."

او می‌گوید: "ولی ۱۵۰ هزار نفر در اینجا ماریجوانا می‌کشند و من نمی‌توانم آن‌ها را به دست قاچاقچی های مواد مخدر بسپارم. اگر چیزی قانونی باشد کنترل کردن آن آسان‌تر می‌شود و ما به همین دلیل این کار را کردیم."

با اینکه آقای موخیکا در حال ترک ریاست جمهوری است، می‌گوید خیال ندارد در سکوت بازنشسته شود

توضیح تصویر،با اینکه آقای موخیکا در حال ترک ریاست جمهوری است، می‌گوید خیال ندارد در سکوت بازنشسته شود

آقای موخیکا که گاهی در توصیفش می‌گویند "رئیس جمهوری که همه کشورهای دیگر می‌خواهند داشته باشند"، این تعریف و تمجید ها را با تکان دادن دستش رد می‌کند، ولی حرف‌هایش هنوز تمام نشده.

او با پوزخند به من می‌گوید: "قصد ندارم به یک پیرمرد بازنشسته تبدیل شوم که در گوشه‌ای نشسته و خاطراتش را می‌نویسد – اصلا راه ندارد!"

"البته که خسته شده‌ام، ولی هنوز آماده توقف کردن نیستم. سفر من دارد به پایان می‌رسد و هر روز به لب گور نزدیک‌تر می‌شوم."

شاید این‌طور باشد، ولی این رهبر معماگونه همچنان الهام بخش عده بسیاری خواهد بود و به ما یادآوری می‌کند که قرار بود سیاست، حرفه‌ای شرافتمندانه و فروتنانه باشد.

گروهی سیاسی هفته نامه ای ندای غزنه

منبع :‌ بی بی سی

ژنرال ارشد نیروهای ویژه، بر روند جلوگیری از ورود افغان‌های شاهد «جنایات جنگی» به بریتانیا نظارت داشت

ژنرال سِر گوین جنکینز

توضیح تصویر،ژنرال سِر گوین جنکینز در دوره‌ای که جنایات جنگی مورد ادعا در آن رخ داده، فرماندهی نیروهای ویژه بریتانیا در افغانستان را بر عهده داشت

برنامه پانورامای بی‌بی‌سی فاش کرده است که نظارت بر روند رد شدن صدها درخواست اسکان کماندوهای افغان در بریتانیا، بر عهده یک ژنرال ارشد بوده که قبلا از گزارش کردن شواهد جنایات جنگی ادعایی علیه نیروهای ویژه اس‌ای‌اس بریتانیا در افغانستان خودداری کرده بود. این کماندوهای افغان در کنار نیروهای ویژه بریتانیا در افغانستان خدمت کرده بودند.

ژنرال سِر گوین جنکینز در دوره‌ای فرماندهی نیروهای ویژه بریتانیا در افغانستان را بر عهده داشت که جنایات جنگی مورد ادعا در آن‌ زمان رخ داده بود. او بعدها یکی از افسران نیروهای ویژه را که خود نیز سابقه خدمت در افغانستان داشت، برای بررسی درخواست‌ اسکان کماندوهای افغان در بریتانیا منصوب کرد. این در حالی بود که ستاد نیروهای ویژه، حق وتوی بحث‌برانگیزی برای رد کردن این درخواست‌ها به دست آورده بود.

در آن زمان درخواست هزاران نفر رد شد که شواهد معتبری درباره خدمت آنها در نیروهای ویژه افغان، از جمله یگان‌های موسوم به تریپلز وجود داشت. این اقدام بسیاری از این کماندوهای پیشین را در برابر طالبان بی‌پناه گذاشت.

رد درخواست‌ این افراد به این دلیل جنجال‌برانگیز شده که در همان زمان، یک کمیته تحقیق عمومی در بریتانیا به ریاست یک قاضی، تحقیقات درباره نیروهای ویژه اس‌ای‌اس در ارتباط با ادعاهای ارتکاب جنایات جنگی در عملیات‌هایی را آغاز کرده بود که نیروهای تریپلز افغان نیز در آن‌ها شرکت داشتند.

اگر این کماندوهای افغان در بریتانیا بودند، می‌شد آن‌ها را به عنوان شاهد فراخواند، اما این هیئت تحقیق قدرت و اختیاری برای الزام اتباع خارجی بیرون از بریتانیا به ارائه شهادت ندارد.

بر اساس گفته‌های هم‌رزمان، اعضای خانواده و وکلا، برخی از افرادی که درخواست ویزای آنها رد شده بود، بعدا به دست طالبان شکنجه و کشته شدند.

بر اساس ایمیل‌های داخلی و شهادت‌ افرادی از درون وزارت دفاع بریتانیا، که برنامه پانورامای بی‌بی‌سی به آن‌ها دست یافته، افسر نیروهای ویژه بریتانیا که از سوی ژنرال جنکینز منصوب شده بود، بر کار کارکنان غیرنظامی بررسی پرونده‌های اسکان مجدد نظارت می‌کرد و به آن‌ها دستور می‌داد تا درخواست نیروهای تریپلز افغان را یکی پس از دیگری، بر مبنای دلایلی رد کنند که این منابع آن‌ها را بی‌اساس توصیف کرده‌اند.

یکی از منابع ارشد دولتی که با روند رسیدگی به این پرونده‌ها آشنا بوده، به بی‌بی‌سی گفت که این افسر نیروهای ویژه «هرگز بدون دستور عمل نمی‌کرده» و افزود «همه چیز با تایید گوین جنکینز انجام می‌شد».

کماندوهای تریپلز افغانستان در کنار نیروهای بریتانیایی می‌جنگیدند

توضیح تصویر،کماندوهای تریپلز افغانستان در کنار نیروهای بریتانیایی می‌جنگیدند

در آن زمان، یعنی در سال‌های ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۲، ژنرال جنکینز فرمانده کل نیروهای ویژه بریتانیا بود. او اکنون مشاور راهبردی ارشد جان هیلی، وزیر دفاع، است و گفته می‌شود که گزینه‌ اصلی برای تصدی سمت «لرد اول دریا»، یعنی ریاست نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا، به شمار می‌رود.

پیش‌تر برنامه پانورامای بی‌بی‌سی فاش کرده بود که ژنرال جنکینز از ادعاهای مربوط به انجام اعدام‌های فراقانونی به دست نیروهای ویژه اس‌ای‌اس در افغانستان مطلع شده بود، اما با وجود تعهد قانونی برای گزارش این موضوع، آن را به پلیس نظامی گزارش نکرده بود. این کشتارهای مظنون به غیرقانونی بودن همچنان ادامه یافت.

برنامه پانورامای بی‌بی‌سی اکنون شهادت‌ سربازان سابقی را به عنوان شاهد عینی شنیده که در نیروهای ویژه بریتانیا خدمت کرده‌ بودند و جزئیاتی از جنایات جنگی مورد ادعا را بازگو کرده‌اند که بیش از یک دهه ادامه داشته و علاوه بر یگان اس‌ای‌اس، واحد اس‌بی‌اس (یگان ویژه نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا) را هم در برمی‌گیرد.

ژنرال جنکینز به درخواست بی‌بی‌سی برای اظهار نظر درباره این گزارش پاسخ نداد. وزارت دفاع بریتانیا از طرف او پاسخ داد. این وزارت‌خانه در بیانیه‌ای گفت که هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد این نهاد تلاش کرده مانع از ارائه شهادت نیروهای سابق افغان به هیئت تحقیق شود، و افزود «هر فردی می‌تواند شهادت دهد... فارغ از اینکه در کجای جهان باشد».

وزارت دفاع همچنین افزود که «کاملا متعهد به انجام وعده‌ خود برای انتقال و اسکان افغان‌های واجد شرایط و خانواده‌هایشان در بریتانیا هستیم».

در این بیانیه همچنین آمده است: «هر درخواست اسکان مجدد به صورت جداگانه و بر اساس شایستگی و معیارهای مشخص‌شده در 'برنامه جابجایی و کمک به افغان‌ها' و قوانین مهاجرتی بررسی می‌شود.»

رد شدن درخواست‌ کماندوهای واحد تریپلز افغانستان باعث شد کارکنان برنامه «طرح جابجایی و کمک به افغان‌ها» نسبت به اعتبار روند بررسی درخواست آنها مشکوک شوند، به‌ویژه با توجه به اینکه بسیاری از این درخواست‌ها شامل مدارک قوی از همکاری مستقیم با نیروهای ویژه بریتانیا بود.

یکی از متقاضیان در حالی با درخواستش مخالفت شد که عکس‌هایی از خود در حال خدمت در کنار ژنرال جنکینز ارائه کرده بود.

صدها مورد از این رد درخواست‌ها پس از بازبینی دولت لغو شده‌اند.

بر اساس نامه‌ای که پانوراما به آن دست یافته، در ژانویه ۲۰۲۴ نگرانی‌هایی در میان اعضای کابینه درباره حق وتوی نیروهای ویژه بریتانیا در جریان بررسی درخواست‌های نیروهای تریپلز افغان مطرح شده بود.

جانی مرسر، مسئول وقت امور کهنه‌سربازان، در نامه‌ای به اعضای ارشد حزب محافظه‌کار نوشت که نقش نیروهای ویژه بریتانیا در رد این درخواست‌ها «بسیار نامناسب» و «نوعی تضاد منافع جدی است که باید برای همه آشکار باشد».

او افزود که مجبور به نگارش این نامه شده، زیرا اسنادی به او نشان داده شده که بر اساس آن‌ «پنج نفر از اعضای این یگان‌ها پس از رد درخواست اسکانشان، کشته شده‌اند».

کماندوی افغان (یکی از افرادی که تصویرش محو شده) در کنار ژنرال جنکینز (سمت راست) در افغانستان دیده می‌شود

توضیح تصویر،کماندوی افغان (یکی از افرادی که تصویرش محو شده) در کنار ژنرال جنکینز (سمت راست) در افغانستان دیده می‌شود

آقای مرسر که پیش از عضویت در پارلمان بریتانیا، در افغانستان در کنار یگان اس‌بی‌اس خدمت کرده بود، در ادامه هشدار داد که نقش نیروهای ویژه بریتانیا در این روند «احتمال بسیار زیادی دارد که از سوی هیئت تحقیق افغانستان فاش شود» و این امر می‌تواند «سوال‌های جدی درباره همه مقام‌هایی که در این روند دخیل بوده‌اند، به دنبال داشته باشد».

واحدهای تریپلز از سوی نیروهای ویژه بریتانیا تشکیل، آموزش و تامین مالی شده بودند و در عملیات‌هایی برای هدف قرار دادن رهبران طالبان در افغانستان، از نیروهای ویژه اس‌ای‌اس و اس‌بی‌اس پشتیبانی می‌کردند.

زمانی که کنترل افغانستان در سال ۲۰۲۱ به دست طالبان افتاد، این نیروها در معرض خطر جدی انتقام‌گیری قرار داشتند و واجد شرایط ارائه درخواست برای اسکان در بریتانیا بودند.

اما بنا بر اسناد وزارت دفاع بریتانیا که پانوراما به آن‌ دست یافته، هزاران درخواست که در چارچوب برنامه جابجایی و کمک به افغان‌ها ارائه شده بود و حاوی شواهد معتبری از همکاری آنها با نیروهای ویژه بریتانیا بودند، پس از آن رد شد.

ژنرال جنکینز و دیوید کامرون، نخست‌وزیر وقت بریتانیا، در افغانستان

توضیح تصویر،ژنرال جنکینز و دیوید کامرون، نخست‌وزیر وقت بریتانیا، در افغانستان در سال ۲۰۱۲. در آن زمان گوین جنکینز دستیار نظامی آقای کامرون در دفتر نخست‌وزیری بود

برنامه پانورامای بی‌بی‌سی نخستین بار سال گذشته فاش کرد که این خود نیروهای ویژه بریتانیا بودند که درخواست‌های آن‌ها را رد کردند؛ همان یگانی که نیروهای تریپلز را آموزش داده بود و در کنار آنها خدمت کرده بود.

جمعه خان جویا، یکی از فرماندهان سابق نیروهای ویژه افغانستان، به بی‌بی‌سی گفت: «شنیدیم برخی از نیروهای تریپلز ما به دست طالبان کشته شده‌اند. بعضی در زندان‌های طالبان هستند. برخی دیگر توسط طالبان معلول شده‌اند. آنها دست‌هایشان، پاهایشان و سرشان را شکسته‌اند.»

آقای جویا به بی‌بی‌سی گفت که معتقد است که وجود تحقیقات عمومی درباره نیروهای ویژه، «تنها دلیل» وتو شدن درخواست‌ها بوده است.

جمعه خان جویا، فرمانده پیشین نیروهای ویژه افغانستان

توضیح تصویر،جمعه خان جویا، فرمانده پیشین نیروهای ویژه افغانستان، گفت برخی از نیروهای تریپلز زندانی یا کشته شده‌اند

این رد شدن‌ها و گزارش‌های مربوط به انتقام‌جویی طالبان، خشم برخی از اعضای سابق نیروهای ویژه بریتانیا را برانگیخته است. یکی از افسران پیشین نیروهای ویژه به پانوراما گفت: «اتفاقی که افتاده هولناک است. این یک خیانت است و برای همه ما مایه شرمساری.»

بروس هولدر، رئیس پیشین دادستانی نیروهای مسلح که مسئول طرح اتهام و پیگیری قضایی علیه نیروهای نظامی در حال خدمت بود، در پاسخ به پرسش برنامه پانوراما درباره رد شدن درخواست‌های نیروهای تریپلز گفت که دولت حتما آگاه بوده که این نیروها شواهد «بسیار مرتبطی» در اختیار داشته‌اند که اگر در بریتانیا بودند، «دسترسی به آن بسیار آسان‌تر می‌شد».

او افزود: «هیچ دلیل منصفانه‌ای به ذهنم نمی‌رسد که چرا باید این افراد را از حق زندگی در این کشور ـ‌ که به دیگران داده می‌شود ـ‌ محروم کنیم، صرفا به این دلیل که ممکن است اطلاعاتی در اختیار داشته باشند که نیروهای ویژه را شرمسار کند.»

«اگر دلیلش همین باشد، این اقدام ناپسند است و به هیچ وجه نمی‌توان از آن حمایت کرد.»

گروهی خبر هفته نامه ای ندای غزنه

منبع:‌بی بی سی

دادگاهی در کنیا با استرداد معاون مجلس نمایندگان سابق افغانستان به آمریکا موافقت کرد

ظاهر قدیر در بیرون از صحن دادگاه

توضیح تصویر،ظاهر قدیر

یک دادگاه در نایروبی، پایتخت کنیا با درخواست آمریکا برای استرداد ظاهر قدیر، معاون مجلس نمایندگان سابق افغانستان موافقت کرده است.

اتهام‌های آقای قدیر قاچاق اسلحه و مواد مخدر به آمریکاست؛ اتهام‌هایی که او آن‌را دارای انگیزه‌های سیاسی می‌داند.

امروز در دادگاه در نایروبی، نماینده اداره مبارزه با مواد مخدر آمریکا هم حضور داشت.

بن مارک ایکوبی، قاضی ارشد دادگاه، در نشست امروز گفت: «به طور کلی، سه موضوع اصلی برای تصمیم‌گیری وجود دارد: یکی این‌که آیا جرم مورد نظر قابل استرداد است یا خیر. دوم آیا دلایل قانونی برای رد استرداد وجود دارد یا خیر، و سوم آیا بین کنیا و کشور درخواست‌کننده معاهده یا توافق‌نامه استرداد وجود دارد یا نه.»

قاضی در ادامه گفت که واشنگتن شرایط لازم برای استرداد آقای قدیر به آمریکا را فراهم کرده است:

«از دید من و بر اساس بررسی‌های انجام‌شده، تشخیص می‌دهم که درخواست‌کننده شرایط لازم را برآورده کرده است. بنابراین، درخواست را موجه می‌دانم و حکم بازداشت را تأیید می‌کنم و در ادامه دستور می‌دهم که فرد متهم، تحویل داده شود و برای پاسخگویی به اتهامات مطروحه به ایالات متحده مسترد شود. این رأی دادگاه است.»

ظاهر قدیر هنگام شنیدن رای دادگاه

توضیح تصویر،ظاهر قدیر

دقایقی بعد از حکم دادگاه، وکیل ظاهر قدیر به داماریس کمانده، خبرنگار بی‌بی‌سی در نایروبی گفت درخواست تجدیدنظر خواهند کرد.

اومگا اوچینگ گفت: «برای درخواست تجدیدنظر، ۱۵ روز وقت داریم. اگر این کار را انجام ندهیم، او به آمریکا تسلیم خواهد شد. ولی عجله داریم که درخواست را ارائه دهیم. امیدوارم هرچه زودتر انجام دهیم. روند آن در دادگاه عالی شروع می‌شود. به نظر ما چندین مورد را دادگاه نادیده گرفته است. از جمله این‌که این موضوع، یک توطئه سیاسی علیه ظاهر قدیر است. لذا اگر فرصت پیدا کنیم که اظهارات خود را در دادگاه عالی بیان کنیم، به باور ما، دادگاه عالی حرف ما را احتمالا بشنود و حکم امروز را لغو کند.»

واکنش حکومت طالبان

گفته شده است که حکومت طالبان برای رهایی آقای قدیر در تلاش است.

یک منبع از وزارت خارجه طالبان به بی‌بی‌سی گفت که نامه‌ای به سفارت کنیا در دوحه فرستاده خواسته است که آقای قدیر را به آمریکا استرداد نکنند و به افغانستان تحویل دهند.

در این نامه همچنین گفته شده است که شواهد کافی برای متهم ساختن آقای قدیر وجود ندارد.

بعید به نظر می‌رسد این اقدام حکومت طالبان نظر دادگاه کنیا را تغییر دهد، چرا که تاکنون هیچ کشوری از جمله کنیا آن را به رسمیت نشناخته است.

پس از حکم امروز دادگاه، آقای قدیر از بازداشتگاه پلیس به زندان منتقل خواهد شد و محدودیت‌هایش بیشتر می‌شود از جمله فرصت یک ساعته‌ای را که قبلا برای تماس تلفنی با بیرون از بازداشت‌گاه داشت، دیگر نخواهد داشت.

در صورت استرداد آقای قدیر به آمریکا، گفته شده که او در دادگاهی در نیویورک محاکمه خواهد شد؛ کشوری که او دو دهه قبل به عنوان مهمان ویژه به آن‌جا دعوت شده بود و بعدها از سیاست‌هایش در افغانستان انتقاد کرد.

اگر حکم امروز همچنان باقی بماند، او به عنوان یک متهم در آمریکا محاکمه می‌شود.

گروهی گزارشگران هفته نامه ای ندای غزنه

منبع : بی بی سی

وزارت خارجه آمریکا: واشنگتن از تعامل با طالبان دریغ نخواهد کرد؛ مسعود: از خاک افغانستان به آمریکا حم

احمد مسعود و پاتل

وزارت خارجه آمریکا گفته است که واشنگتن به هدف تامین منافع اش با طالبان در افغانستان تعامل می‌کند.

یک سخنگوی این وزارت می گوید که آمریکا از طریق تعامل با طالبان همچنین می‌خواهد به مردم افغانستان کمک کند و در کنار آن بر طالبان فشار بیاورد تا شهروندان آمریکایی در بند طالبان بدون قید و شرط آزاد شوند.

دانت پتل، معاون سخنگوی وزارت خارجه آمریکا روز گذشته در نشست خبری در واشنگتن در پاسخ به سوالی در مورد سفر جان بس، معاون امور سیاسی این وزارت به قطر و پاکستان گفت «زمانی‌که منافع آمریکا در میان باشد، واشنگتن از تعامل با طالبان دریغ نخواهد کرد.»

او افزود:«حفظ تعامل با طالبان زمینه گفت‌وگو را برای حفظ منافع آمریکا فراهم می‌کند و به نفع مردم افغانستان نیز می‌باشد».

آقای بس در یک هفته گذشته در دوحه و اسلام آباد در مورد وضعیت افغانستان و دیگر مسایل امنیتی منطقه مشغول گفتگو بوده است.

او در قطر با مقامات این کشور و سفرا و نمایندگان کشورهای غربی مامور برای افغانستان دیدار و گفتگو کرد و در اسلام آباد نیز با مقامات این کشور در مورد «امنیت منطقه» و وضعیت افغانستان گفتگو کرده است.

اظهارات معاون سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در حال ابراز می‌شود که اخیرا احمد مسعود، رهبر «جبهه مقاومت ملی افغانستان» هشدار داده است که وقوع حمله به آمریکا با استفاده از خاک افغانستان هر چند از نظر زمانی نامشخص اما صورت گرفتنی است.

معاون وزیر خارجه آمریکا

توضیح تصویر،جان بس مشغول دیدار از قطر و پاکستان بوده است

آقای مسعود ضمن یک گفتگوی ویژه با روزنامه دیلی‌میل در بریتانیا در مورد افزایش تروریسم در افغانستان به اداره جو بایدن، هشدار داده است.

او گفته که «تروریسم در خلاء ناشی از خروج ایالات متحده از افغانستان در آگوست ۲۰۲۱ در حال رشد است و این امکان وجود دارد که افراط‌گرایان اکنون سعی کنند به آمریکا یا اروپا ضربه بزنند».

آقای مسعود که یکی از جریان‌های عمده مخالف حاکمیت طالبان را رهبری می‌کند، می‌گوید که «فعالیت‌های تروریستی و جذب نیرو در دو سال و نیم پس از شکست کابل به اوج تاریخی رسیده است و حمله به خاک آمریکا یا اروپا در حال حاضر بسیار محتمل است». وی افزوده که «بحث در مورد انجام حمله نیست بلکه مسئله زمان آن است.»

به قول او در حال حاضر «رقابت خشمگینی بین جناح‌های تروریستی وجود دارد و فعالیت‌هایی که شبیه ماجرای ۱۱ سپتامبر است».

او در همین حال کشورهای غربی را به «دورویی» و رها کردن مردم افغانستان به دست آنچه یک «رژیم وحشی» خواند، متهم کرده و افزوده که عدم همکاری آن‌ها مردم افغانستان را ناامید کرده‌ است، در وضعیتی که طالبان مردم را از حقوق اساسی‌شان محروم کرده و دختران را از آموزش بازداشته است.

در حالیکه رهبران سیاسی جریان‌های مخالف طالبان، آمریکا و کشورهای غربی را به عدم همکاری متهم می‌کنند، دانت پتل، معاون سخنگوی وزارت خارجه آمریکا روز گذشته به خبرنگاران در مورد سیاست آمریکا در قبال افغانستان گفت که «وقتی منافع کشورش در میان باشد، واشنگتن از تعامل با طالبان دریغ نخواهد کرد».

بر اساس توافقنامه که میان آمریکا و طالبان پیش از سقوط نظام جمهوری در افغانستان امضا شده است، طالبان تعهد کرده‌اند که مانع استفاده از خاک این کشور علیه آمریکا، متحدان آن و سایر کشور‌ها شوند.

مقام‌های طالبان نیز بارها در مصاحبه‌های خود گفته‌اند که به هیچ گروهی اجازه فعالیت علیه کشورهای دیگر را نمی‌دهند.

افزایش حضور «گروه‌های اسلام‌گرای افراطی» در افغانستان تحت حاکمیت طالبان یکی از مسایل مورد بحث در شورای امنیت سازمان ملل متحد و نشست‌های مشترک کشورهای منطقه بوده است.

طی بیش از دو سال و نیم گذشته که مقامات رهبری احزاب و نهاد‌های مخالف طالبان در تبعید به سر می‌برند، آن‌ها نتوانسته‌اند یک انسجام واحد و گسترده موثری را بر عیله طالبان تشکیل بدهند و برعکس برخی از این چهره‌ها هر از گاهی در گفتگو با رسانه‌ها یکدیگر را به «خودمحوری و تخریب‌کاری سیاسی»، متهم می‌کنند.

تا کنون هیچ کشوری حاکمیت طالبان را به رسمیت نشناخته‌ اما جامعه جهانی از جمله آمریکا می‌گوید که برای رسیدگی به مشکلات مردم افغانستان نیاز است تا با حاکمیت طالبان تعامل داشته باشند.

کرن دکر، کاردار سفارت آمریکا در امور افغانستان نیز اخیرا به نشریه «دنیو هیومنتیرین»، گفته است که «واشنگتن درک کرده است که انزوای افغانستان برای مردم این کشور و منطقه ویرانگر است».

مقامات آمریکایی گفته‌اند به منظور دستیابی به این هدف، خانم دکر و تیم او که در قطر مستقر هستند و همواره جلسات هفتگی با نمایندگان طالبان در دوحه برگزار می‌کنند، با آن‌ها تلفنی در تماس اند و هنگام سفر به خاورمیانه و آسیای مرکزی با نماینده‌گان طالبان نیز دیدار می‌کنند.

گروهی خبر هفته نامه ای ندای غزنه

منبع : بی بی سی

فعالان زن افغانستان در پاکستان؛ «اعتراض به زمینه‌سازی سازمان ملل برای به رسمیت‌ شناختن طالبان»

شماری از مهاجرین افغانستان مقیم پاکستان با برپایی تجمع و صدور قطعنامه‌ای در مورد آنچه آنها «زمینه‌سازی سازمان ملل برای به رسمیت شناختن طالبان» می‌خوانند، اعتراض کرده‌اند.

در قطعنامه آنها آمده است که «جهانیان به این باور بودند که این گروه تغییر کرده و اصلاح شده ولی چنانچه همه شاهد هستیم، نه تنها که طالبان اصلاح نشده بلکه هولناک‌ترین جنایات بشری را پس از به قدرت رسیدن دوباره در افغانستان مرتکب شده‌اند و ارتکاب جنایات بشری از جانب این گروه تروریستی منطقه‌ای و جهانی ادامه دارد.»

فعالان زن در پاکستان

فعالان زن در پاکستان

آنها می‌گویند: «سازمان‌های جهانی حقوق بشری به ویژه سازمان ملل متحد مسئولیت اخلاقی داشتند که به صراحت این جنایات را محکوم کنند؛ اما متاسفانه تمامی نهادهای بین الملی از جمله سازمان ملل متحد خاموشی اختیار کردند.

«اینک برخی از کشور های جهان در تلاش‌اند تا از این گروه سفاک سپیدنمایی کند و راه را برای به رسمیت شناسی این گروه خون‌خوار هموار بسازند.»

در قطعنامه آنها آمده است: «ما از سازمان ملل متحد قاطعانه و جدی می خواهیم تا از هرنوع بحث در خصوص به رسمیت شناختن گروه تروریستی طالبان به خاطر ارزش‌های انسانی مردم افغانستان جدا خودداری کند.»

این در حالی است که سخنگوی سازمان ملل چندین بار تاکید کرده است که موضوع رسمیت طالبان روی میز گفتگوها در نشست روزهای دوشنبه و سه‌شنبه در دوحه قطر نیست.

زنان افغانستان در فضای بسته

زنان افغانستان در فضای بسته تجمع کرده و می‌گویند: سازمان ملل به خواست مردم افغانستان گوش کنید

اعتراضات و واکنش‌ها از زمانی آغاز شد که امینه محمد، معاون دبیرکل در دانشگاه پرینستون درباره احتمال به رسمیت‌شناختن طالبان صحبت کرده و گفته بود نشست دوحه «می‌تواند گام‌های کوچکی را بیابد تا ما را به مسیر به رسمیت‌شناختن برگرداند.»

شورای چهره‌های سیاسی دولت پیشین در اعلامیه‌ای گفته است نشست نمایندگان ويژه کشورها در دوحه قطر «در جستجوی مسیر رسمیت» حکومت طالبان نباشد.

«شورای مقاومت ملی برای نجات افغانستان» متشکل از شماری از چهره‌های سیاسی دولت پیشین در تبعید از قطعنامه ۲۶۸۱ شورای امنیت سازمان ملل «استقبال» کرده و گفته است: «انتظار می‌رود نشست قطر، مسیر دستیابی به صلح افغانستان را بدون جستجوی مسیر رسمیت شناسی طالبان طی کند و در این راستا جانب منافع مردم افغانستان و دیدگاه احزاب و جریان‌های سیاسی مخالف طالبان را بگیرند».

در اعلامیه آمده است که اظهارات اخیر امینه محمد، معاون دبیرکل سازمان ملل متحد «مبنی بر دستیابی به راه‌های به رسمیت شناسی گروه طالبان، نه‌ تنها روحیة مردم افغانستان را به شدت خدشه‌دار کرد که نشان داد، ایشان از وضعیت جاری در افغانستان هیچ اطلاع دقیقی ندارد.»

گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه

منبع:‌ بی بی سی

تظاهرات فعالان در چندین شهر اروپا؛ گوترش: بازگشت زنان افغان به کار کلیدی است

گوترش

آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل در آستانه برگزاری نشست نمایندگان ویژه کشورها در دوحه برای بررسی تعامل با حکومت طالبان گفته است برگرداندن تمام اقداماتی که حقوق زنان افغانستان در کار را محدود می‌کند، موضوع «کلیدی» است.

دبیرکل سازمان ملل در توییتی تاکید کرده است: «برای دسترسی به میلیون‌ها نفر در افغانستان که به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند، کار زنان کلیدی است. افغان‌ها به کمک‌های فوری نیاز دارند. برای اطمینان از ارائه آن حضور زنان اساسی است.»

طالبان بیشتر از یک ماه پیش کار کارمندان زن افغان در سازمان ملل متحد در افغانستان را منع اعلام کرد. سازمان ملل می‌گوید کار زنان افغان برای رساندن کمک‌های بشردوستانه‌ای که شدیدا مورد نیاز مردم است، ضروری است.

گفته می‌شود در نشست پیش‌رو در دوحه خواست روشن سازمان ملل برگشت کارمندان زن این سازمان به کارهایشان است. این در حالی است که دختران بالاتر از سن یازده، برای دومین سال از رفتن به مکتب محروم اند. طالبان در حدود دوسال گذشته حقوق زنان را به طور تدریجی از آنها سلب کرده است.

گروهی خبری هفته نامه ی ندای غزنه

منبع: بی بی سی

رینا امیری: افغانستان با زنان و مردان بااستعداد خود می‌تواند در مسیر صلح و رفاه باشد

۸صبح، کابل: نماینده ویژه امریکا برای زنان افغانستان گفته است که افغانستان با زنان و مردان فوق‌العاده بااستعداد خود می‌تواند در مسیر صلح و رفاه باشد.

رینا امیری، نماینده ویژه امریکا برای زنان افغانستان، جمعه‌شب، ۷ دلو، با نشر توییتی این موضوع را بیان کرده است.

او با یادآوری از قطر گفته است که زنان در این کشور به‌طور مساوی به تحصیل دسترسی دارند که به آن‌ها فرصت موفقیت می‌دهد.

خانم امیری نگاشته است: «اگر طالبان با احکام سرکوب‌گرانه این پتانسیل را از بین نبرند، افغانستان با زنان و مردان فوق‌العاده بااستعداد خود نیز می‌تواند در مسیر صلح و رفاه باشد.»

این در حالی است که هدر بار، مسوول بخش زنان دیده‌بان حقوق بشر، نیز گفته است که «سیاست آپارتاید جنسیتی» این گروه در افغانستان در حال حاضر مردم را می‌کشد.

بیش از یک ماه از فرمان ممنوعیت کار زنان در موسسه‌های داخلی و خارجی از سوی طالبان می‌گذرد.

این اقدام طالبان واکنش‌های داخلی و خارجی را خلق کرده است.

گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه

منبع : ۸ صبح

طالبان در بغلان دو نظامی حکومت پیشین را کشتند

۸صبح، بغلان: منابع محلی در ولایت بغلان می‌گویند که طالبان دو نظامی حکومت پیشین را در این ولایت کشته و‌ یک نظامی دیگر را زخمی کرده‌اند.

منابع روز جمعه، ۷ دلو، به روزنامه ۸صبح می‌گویند که نظامیان کشته‌شده سیف‌الله و امید نام داشتند و زمانی از سوی دو طالب موترسایکل‌سوار در ساحه حسین‌خیل ناحیه هشتم شهر پل‌خمری به ضرب گلوله کشته شدند که در کوچه‌ خود گشت می‌زدند.

به گفته منابع، یک نظامی پیشین دیگر به نام دولت‌خان که پسر کاکای سیف‌الله است، در این حمله زخمی شده است.

منابع معلومات می‌دهند که در پیوند به این رویداد دو جنگ‌جوی طالب از سوی این گروه بازداشت شده‌اند.

گفتنی است که پیش از این نیز طالبان همواره دست به بازداشت، شکنجه و در بسا موارد قتل نظامیان حکومت پیشین زده‌اند.

این در حالی است که چندی قبل یک نظامی پیشین به‌ نام مجاهد بارک در ولایت قندهار کشته شده بود.

نزدیکان مجاهد گفته بودند که او از سوی طالبان کشته شده است.

گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه

منبع : ۸ صبح

نگاهی به فعالیت مخفی یک آموزشگاه در بلخ

طالبان با تسلط بر کشور درب مکاتب متوسطه و لیسه‌ را به روی دختران بسته‌اند. مقام‌های این گروه به‌تدریج رفتن دختران به دانشگاه‌ها و سپس آموزشگاه‌ها و دانشگاه‌ها را منع کرده‌اند. شماری از جوانان در بلخ اما با درک اهمیت آموزش، آموزشگاهی را به راه انداخته‌اند و مضامین مختلف مکتب را به‌گونه مخفی به دانش‌آموزان تدریس می‌کنند.

هرچند حضور دختران و زنان در دانشگاه‌های افغانستان در دو دهه‌ گذشته نسب به سال‌های گذشته تقریباً ۲۰ برابر افزایش یافته بود، اما امروزه اجازه‌ ادامه‌ تحصیل را ندارند. روی همین علت مرکزهای آموزشی مخفی در کشور در حال تأسیس و رشد است. این مرکزها که خلاف دستور طالبان به‌صورت پنهانی فعالیت می‌کنند، زمینه آموزش را برای دختران مساعد ساخته‌اند.

احمد (نام مستعار) یکی از مسوولان یک آموزشگاه مخفی در بلخ است. او در شهر مزار شریف به‌طور مخفی زمینه آموزش را برای دختران فراهم ساخته است. احمد به روزنامه ۸ صبح می‌گوید که ادامه محدودیت‌ها بر آموزش دختران سبب‌ شده که با وجود خطرات جانی تلاش کند آموزش برای دختران در حد یک رویا باقی نماند. او به‌طور رایگان روزانه ده‌ها دانش‌آموز دختر را آموزش می‌دهد. وی می‌افزاید: «زمینه آموزش برای دختران را از یک ماه به این‌سو در یک مکان به دور از چشم طالبان به‌گونه‌ پنهانی آغاز کرده‌ایم.»

این آموزگار در پی آماده کردن دانش‌آموزان دختر برای امتحان کانکور است. او آماده‌گی کانکور را در نصاب آموزشی مخفی‌اش درج کرده است. این آموزگار مضامین مختلف از جمله حساب، ریاضیات عالی، کیمیا، هندسه، فزیک و زبان انگلیسی را برای دانش‌آموزان دختر تدریس می‌کند. احمد علاوه می‌کند: «هرچند با تدریس این مضامین دشوار است که دانش‌آموزان را آماده امتحان کانکور بسازم، اما تلاش دارم با پیدا کردن یک همکار، مضامین دیگر را نیز در نصاب اضافه کنم تا باشد که دانش‌آموزان را آماده امتحان کانکور بسازم.»

دانش‌آموزانی که در این آموزشگاه مخفی مشغول فراگیری آموزش‌اند، با ابراز خرسندی از ایجاد این آموزشگاه می‌گویند، در شرایطی که با آینده ناروشن مواجه بودند، این آموزشگاه روزنه‌ امید را به روی آنان گشوده است.

مریم (نام مستعار) یکی از دانش‌آموزان صنف یازدهم در این آموزشگاه، می‌گوید: «اول طالبان دروازه‌های مکاتب را به‌ روی ما بستند. یگانه امید‌ ما مراکز آموزشی بود که شب و روز برای ارتقای ظرفیت خود تلاش می‌کردیم و درس می‌خواندیم، ولی طالبان همه را به ‌روی ما مسدود کردند.» این دانش‌آموز فراگیری آموزش را یک حق انسانی و مسوولیت عمومی عنوان می‌کند و تأکید می‌ورزد که در این آموزشگاه به دروس خود ادامه می‌دهد.

فریحه (مستعار)، دانش‌آموز دیگر این آموزشگاه، می‌گوید: «آموزش حق ما است و این حق را طالبان نباید از ما بگیرند.» او می‌افزاید که طالبان بگذارند که دختران و پسران به‌گونه مساوی از آموزش مستفید شوند تا در آینده در بازسازی افغانستان نقش داشته باشند. به باور فریحه، ممانعت از آموزش جوانان سبب می‌شود که کشور به سوی تاریکی سوق داده شود و در تاریکی نه‌تنها مسوولان آسیب می‌ببیند، بلکه سرنوشت خانواده‌ها نیز دگرگون خواهد شد.

محدودیت‌های طالبان بر آموزش دختران

بیش از یک‌ونیم سال می شود که طالبان دروازه مکاتب را به روی دانش‌آموزان دختر بالاتر از صنف ششم بسته‌اند. در حالی که قرار بود مسوولان وزارت معارف طالبان با آوردن تغییراتی در نصاب آموزشی، امکان آموزش دختران را در مکتب‌ها فراهم کنند، اما افزون بر ممنوعیت آن بیش از یک ماه می‌شود که دانشگاه‌ها و مرکزهای آموزشی را نیز به روی دختران بسته‌اند.

در اواخر ماه قوس سال روان خورشیدی ندامحمد ندیم، سرپرست وزارت تحصیلات عالی طالبان، به دانشگاه‌های دولتی و خصوصی دستور داد تا از ورود دختران تا «امر ثانی» جلوگیری کنند. در دستور سرپرست وزارت تحصیلات عالی طالبان آمده است: «بر‌بنیاد مصوبه‌ ۲۸ کابینه به همه شما خبر داده می‌شود که حکم بسته شدن دانشگاه‌ها تا امر ثانی به روی دختران را عملی کنید و درباره‌ اقدامات‌تان به وزارت تحصیلات عالی اطمینان دهید.» سپس وزارت معارف زیر اداره طالبان نیز دستور مسدود شدن درب مرکزهای آموزشی به روی دختران را صادر کرد.

واکنش‌ها به منع دختران از آموزش

در روز «جهانی آموزش» که امسال به حمایت از حق آموزش دختران و زنان افغانستان اختصاص داده شده، دبیر کل سازمان ملل خواهان لغو «ممنوعیت‌های ظالمانه» طالبان بر دختران و زنان افغانستان شده و وزارت خارجه امریکا نیز می‌گوید که‌ روابط امریکا و متحدانش با طالبان، بر‌اساس موارد نقض حقوق بشر و «اقدامات ظالمانه و نفرت‌انگیزی» خواهد بود که اخیراً از این گروه دیده‌اند.

از این پیش نیز مسوولان سازمان‌های بین‌المللی، نماینده‌گان کشورهای همسایه و اروپایی و سایر کشورها از طالبان خواسته‌اند تا بگذارند دختران افغانستان به آموزش و تحصیل خود ادامه دهند. طالبان اما به هیچ‌یک از این خواست‌ها وقع نگذاشته و به محرومیت بیشتر دختران و زنان از فضای عمومی اقدام کرده‌اند.

این‌همه در حالی است که روز گذشته (سه‌شنبه، ۴ دلو) روز جهانی آموزش بود که از سوی یونسکو یا سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل به حمایت از حق تحصیل زنان و دختران افغانستان اختصاص داده شده است. انتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل، به مناسبت این روز در یک پیام تصویری، ممنوعیت آموزش و تحصیل دختران و زنان افغانستان از سوی طالبان را «ظالمانه» خوانده و خواهان لغو آن شده است.

وزارت خارجه امریکا نیز با فرارسیدن روز جهانی آموزش گفته است که واشنگتن و متحدانش بر‌اساس «اقدامات ظالمانه و نفرت‌انگیزی» که اخیراً از گروه طالبان دیده‌اند، عمل‌کرد خود را در برخورد با این گروه تعریف خواهند کرد. ند پرایس، سخنگوی وزارت خارجه امریکا، در جریان نشست خبری در این مورد گفته است: «ما در حال بازنگری عمل‌کرد و تعامل‌مان با طالبان در چارچوب موارد نقض حقوق بشر، اقدامات ظالمانه و نفرت‌انگیزی که در هفته‌ها و ماه‌های پسین از طالبان دیده‌ایم، هستیم.» وزارت خارجه امریکا همچنان هشدار داده که این اقدامات برای طالبان، هزینه خواهد داشت و تاکید کرده که همه گزینه‌ها روی میز است.

در کنار این، ریچارد بنت، گزارشگر سازمان ملل در امور حقوق بشری افغانستان، که شخصاً وضعیت زنان در زیر حاکمیت طالبان را از نزدیک بررسی کرده، با شریک کردن گزارش اخیر سازمان «خانه آزادی» گفته است که در افغانستان کنونی، به‌ویژه زنان با «چالش‌های منحصر به فردی» روبه‌رویند و در برابر «اتهام‌های غیراخلاقی» که سزای آن شلاق زدن و سنگ‌سار است، آسیب‌پذیر شده‌اند.

از سوی دیگر، دختران و زنان در افغانستان زیر حاکمیت طالبان، با محدودیت‌های گوناگونی که از سوی طالبان وضع شده است، روبه‌رویند. زنان در کنار نداشتن حق آموزش و تحصیل، از سفر بدون محرم، کار در ادارات دولتی و غیردولتی و رفتن به حمام‌ها و پارک‌های شهر نیز محروم گشته‌اند.

گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه

منبع

علمای مسلمان علیه طالبان

علمای مسلمان علیه طالبان

مساله ممنوعیت تحصیل دختران با استناد به «شریعت» بدعتی خطرناک و دستبردی ویرانگر به منظومه تفکر اسلامی است و این وظیفه علمای جهان اسلام است که در برابر این تصمیم بایستند و با قدرت، وحدت و شجاعت از اسلام و احکام اسلامی در برابر دستبردهای وقیحانه افراطیون، کژاندیشان، مقدس مآب ها، مزدوران استعمار و عوامل و ایادی اسلام امریکایی مبارزه کنند.

علمای مسلمان علیه طالبان

حسین ابراهیم طاها؛ دبیرکل سازمان همکاری اسلامی خواستار اتحاد علمای اسلام علیه طالبان شده‌است.
آقای طاها از آکادمی بین‌المللی فقه اسلامی خواسته تا به سرعت یک کارزار جهانی را برای اتحاد علما و مراجع دینی جهان اسلام علیه تصمیم طالبان مبنی بر ممانعت دختران از آموزش، آغاز کند.
او یادآور شده که این آکادمی باید به تبیین «آموزه‌های واقعی اسلام» که خواهان آموزش دختران است، بپردازد. حسین ابراهیم طاها این فراخوان را در آغاز دومین نشست سال 2023 اداره آکادمی فقه که از طریق ویدیوکنفرانس برگزار شده بود، ارائه کرده و افزوده: "تصمیم حکومت طالبان برای جلوگیری از آموزش دختران از جمله تحصیلات دانشگاهی و برکناری اعضای هیات علمی زن از سمت‌های‌شان به بهانه این‌که این امر مغایر با شریعت اسلامی است، آخرین موردی بود که توسط آکادمی فقه بررسی شد."
آقای طاها بر اولویت پرونده افغانستان در دستور کار سازمان همکاری اسلامی و آکادمی فقه تاکید کرده است. او همچنین خاطرنشان کرده که تصمیم طالبان براساس نصوص شریعت اسلامی نیست.
این یک نقطه عطف در مبارزه با طالبان است؛ گروهی که ادعای «جهاد» می کند، «شریعت اسلامی» را قانون اساسی دولت خود می داند و در تلاش است تا قرائت خود از اسلام را تنها خوانش درست از این دین حنیف نشان دهد و آن را بر عموم مسلمانان، تحمیل کند.
با این حال، محرومیت دختران از تحصیل، یکی از بارزترین نمونه ها درباره خوانش انحرافی و بسیار خطرناک طالبان از دین است؛ خوانشی که تنها به بازداشتن بی رحمانه صدها هزار دختر مسلمان از درس و تحصیل، منجر نمی شود؛ بلکه چالشی ویرانگر و بنیان برانداز علیه اسلام است و چه بسا زمینه بدنامی اسلام در میان ادیان دیگر را فراهم می کند؛ زیرا آن را دینی تمدن ستیز، ضد علم، ضد زن، عمیقا مردسالار و کاملا بی تعهد نسبت به حقوق انسانی زنان نشان می دهد.
از جانب دیگر، طالبان با نسبت دادن این تصمیم بحث برانگیز و غیرقابل توجیه خود به «شریعت» عملا به بدیهی ترین اصول شریعت درباره حقوق زنان و دختران، از جمله حق تحصیل و کسب علم، دستبرد زده اند و این چیزی نیست که سکوت علما و مجامع علمی و فقهی جهان اسلام در برابر آن، جایز و موجه باشد.
بر این اساس،‌ علمای مسلمان، اکنون خود را در برابر طالبان می بینند؛ زیرا این گروه به دستور پاکستان، امریکا و سازمان های استخباراتی خارجی، یکی از افتخارات بزرگ تاریخ دیانت اسلامی یعنی ارزش انسانی بخشیدن به زن و بازگرداندن آن به جامعه را هدف گرفته و در برابر آن واقع شده است.
با توجه به این واقعیت ها، فراخوان دبیر کل سازمان همکاری اسلامی از علمای مسلمان برای موضع گیری صریح علیه تصمیم اخیر طالبان درباره ممنوعیت تحصیل دختران، صرفا یک اقدام سیاسی برای نشان دادن چهره ای قابل قبول از اسلام در نزد پیروان ادیان و تمدن های دیگر نیست؛ بلکه در عین حال، فراخواندن به چالشی تاریخی برای دفاع از کیان شریعت و اصول احکام و ایمان اسلامی است.
علمای مسلمان، وظیفه دارند که در برابر بدعت ها، انحراف ها و دستبردهای وقیحانه و عمدی به اصول و ارکان شریعت بایستند، حتی اگر این امر، از سوی یک گروه افراطی به ظاهر مذهبی صورت گرفته باشد. چه بسا تیشه زدن به ریشه دین و بدنام کردن اسلام به نام اسلام و از سوی یک جریان افراط گرای اسلامی، بسیار خطرناک تر از حملات و هجمه های دشمنان نام و نشان دار اسلام است.
بنابراین، مساله ممنوعیت تحصیل دختران با استناد به «شریعت» بدعتی خطرناک و دستبردی ویرانگر به منظومه تفکر اسلامی است و این وظیفه علمای جهان اسلام است که در برابر این تصمیم بایستند و با قدرت، وحدت و شجاعت از اسلام و احکام اسلامی در برابر دستبردهای وقیحانه افراطیون، کژاندیشان، مقدس مآب ها، مزدوران استعمار و عوامل و ایادی اسلام امریکایی مبارزه کنند.
انتظار می رود که این فراخوان تاریخی، تنها به همین امر محدود نماند و علمای مسلمان با طالبان که با ادعای برپایی «نظام خالص اسلامی» به کمک امریکا به قدرت بازگشته اند، در سایر زمینه های مرتبط با دین و شریعت نیز مبارزه کنند و اجازه ندهند که اسلام، دست ابزار بازی های جریان های مزدور و استعماری شده و بدنام و مطرود و منزوی گردد.

سفارت‌های افغانستان در خارج، بازداشت کودکان افغان در پاکستان را محکوم کردند

​​​​​​​سفارت‌ها افغانستان در کشورهای خارجی و نمایندگی دایمی کشور در سازمان ملل، بازداشت کودکان افغان در پاکستان را محکوم کرده و آن‌را نقض آشکار حقوق کودکان از سوی اسلام‌آباد خوانده‌اند.

سفارت‌های افغانستان در خارج، بازداشت کودکان افغان در پاکستان را محکوم کردند

سفارت‌ها افغانستان در کشورهای خارجی و نمایندگی دایمی کشور در سازمان ملل، بازداشت کودکان افغان در پاکستان را محکوم کرده و آن‌را نقض آشکار حقوق کودکان از سوی اسلام‌آباد خوانده‌اند.
سفارت‌ها و نمایندگی دایمی افغانستان در سازمان ملل امروز شنبه 10 جدی، با نشر اعلامیه‌ای گفته که بازداشت کودکان مهاجر افغان در پاکستان، نقض صریح کنوانسیون پناهندگان سازمان ملل متحد است.
اعلامیه افزوده که بربنیاد کنوانسیون 1951 پناهندگان سازمان ملل متحد، دولت‌های عضو نمی‌توانند مهاجرانی را که به علت به خطر افتادن جان‌شان به‌گونه غیرقانونی وارد کشور دیگری می‌شوند، مجازات کنند.
در اعلامیه آمده، "براساس دستورالعمل‌های کمیسیون عالی پناهنده‌گان سازمان ملل، کودکان صرف نظر از مهاجرت قانونی والدین‌شان، نباید به‌خاطر اهداف مرتبط با مهاجرت بازداشت شوند، این گونه بازداشت‌ها نقض آشکار حقوق کودکان است."
در این اعلامیه، از کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان خواسته شده است تا به وضعیت مهاجران و کودکان زندانی افغانستان در پاکستان توجه ویژه کند.
پولیس پاکستان اخیراً اعلام کرده که به شمول کودکان و زنان، بیش از 1400 مهاجر افغان را بازداشت و زندانی کرده‌است.

گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه

منبع :‌خبرگزاری جمهور

تحریم غرب سیستم صحی افغانستان را با سقوط مواجه کرده است

مدیر مرکز صحی دانشگاه جان هاپکینز:

تحریم غرب سیستم صحی افغانستان را با سقوط مواجه کرده است

پل اشپیگل مدیر مرکز صحی بشردوستانه دانشگاه جان هاپکینز هشدار داده‌اند که بخش‌های بزرگی از سیستم صحی افغانستان به دلیل تحریم‌های غرب علیه طالبان، با سقوط مواجه اند

پل اشپیگل مدیر مرکز صحی بشردوستانه دانشگاه جان هاپکینز هشدار داده‌اند که بخش‌های بزرگی از سیستم صحی افغانستان به دلیل تحریم‌های غرب علیه طالبان، با سقوط مواجه اند.
به گزارش خبرگزاری جمهور؛ این کارشناس که به تازه‌گی از افغانستان بازدید کرده می‌گوید که اگر این تحریم ها برداشته نشود، افغانستان با فاجعه انواع امراض و تشدید بحران سوء تغذی مواجه خواهد شد.
او به روزنامه گاردین گفته اند که افغانستان در جریان افزایش فقر و سقوط اقتصادی، بحران انسانی عمیق‌تری را تجربه می‌کند.
پل اشپیگل گفته که در سفر اخیرش به افغانستان، شفاخانه‌های بزرگ دولتی را در شرایطی دیده که مواد سوخت، دارو و وسایل مورد نیاز صحی نداشته است.
او یاد آور شده: "وضعیت واقعاً بد است و قرار است خیلی بدتر شود."
به گفته او، افغانستان در حال حاضر همزمان با شش نوع بیماری "سرخکان، فلج اطفال، ملاریا، تب دنگی و کوویدـ19 دست و پنجه نرم می‌کند.
او افزود که بخش‌های زیاد از سیستم مراقبت‌های اولیه صحی بدون حمایت باقی مانده است.
به گفته این مقام دانشگاه جان هاپکینز، با وجود این‌که مقامات بهداشتی، سازمان‌های بین المللی و سازمان‌های غیردولتی ملزم شده‌اند که پس از تسلط دوباره طالبان، برنامه‌های متوقف شده را از سر بگیرند، اما تاکنون به معضل صحی این کشور رسیده‌گی لازم صورت نگرفته است.
این مسوول بشردوستانه گفته، سازمان‌های ملل متحد و سازمان‌های غیردولتی حامی مراقبت‌های صحی در افغانستان تنها با شرایط اضطراری و حاد سروکار ندارند، بلکه باید به اجرای اصول اولیه نیز پاسخ دهند.
به گفته داکتر اشپیگل، قرار بود که 39 شفاخانه در افغانستان برای مبارزه با کووید-19 اختصاص داشتند؛ اما اکنون از این میان، 7.7 درصد آن فعال اند.
پیش از این، سازمان بهداشت جهانی از وضعیت صحی درافغانستان ابراز نگرانی کرده بود.
این سازمان از جامعه جهانی خواسته بود که معاشات کارمندان صحی را اجرا و تجهیزات صحی را برای بیمارستان‌های فراهم کند تا از خطر فاجعه صحی درجهان جلوگیری شود.
دیو میچالسکی، رییس برنامه پزشکان بدون مرز در افغانستان نیز هفته گذشته در مصاحبه‌ای با NPR، از عدم دست‌رسی به مراقبت‌های صحی در افغانستان هشدار داده بود.
همچنین، صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد نیز هشدار داده که بحران فزاینده در سیستم صحی  افغانستان، مشکلات سوء تغذیه در افغانستان را تشدید می‌کند.
این نهاد گفته است که وضعیت کنونی در افغانستان، به ویژه برای کودکان وخیم است.

گروهی خبر 

منبع :خبذگزاذی جمهوریت

یادداشت معنوی از فرار غنی تا مقاومت پنجشیر

 

فضل‌احمد معنوی وزیر عدلیه پیشین طی یاد داشتی از فرار غنی و مقاومت پنجشیر گفته است.

فضل‌احمد معنوی وزیر عدلیه پیشین طی یاد داشتی از فرار غنی و مقاومت پنجشیر گفته است.
به گزارش خبرگزاری جمهور؛ معنوی گفته که عبدالله عبدالله خبر فرار اشرف غنی را از تماس تلفنی حامد کرزی شنید که گفت "نفر گریخت". او در پاسخ به تماس تلفنی زلمی خلیلزاد گفت "وطن را تباه کردید؛ خدا جزای‌تان دهد".


متن کامل نوشته فضل‌احمد معنوی:
"هدف این یادداشت تبیین وقایعی‌ است که از سقوط کابل به دست طالبان تا درگیری‌های این گروه با جبهه مقاومت ملی در پنجشیر اتفاق افتاده است.
در این یادداشت به ‌گونۀ اجمالی به گوشه‌ای از جریان جنگ پنجشیر پرداخته شده‌است تا سرآغازی برای پرداختن به گوشه‌های تاریک و مبهم حوادث باشد و خوانندگان واقعیت‌ها را درک کرده منصفانه قضاوت کنند.
این یادداشت استوار بر مستنداتی است که من از سقوط کابل الی درگیری‌های پنجشیر شخصا شاهد بوده‌ام.
فروپاشی نظام دلایل و عوامل بی‌شماری دارد که در رابطه به آن در یادداشت دیگری به تفصیل خواهم نوشت. آنچه برای همه به‌ شمول آمریکاییان، حتا طالبان و حامیان این گروه شگفتی‌آور و غیرقابل پیش‌بینی بود، سرعت سقوط بود.
به باور من، یکی از دلایل فروپاشی در کنار عوامل دیگر، بحران مشروعیت و تنش‌های ناشی از آن در دو انتخابات اخیر بود.
بی‌باوری‌ها در حدی دامن‌زده شد که مردم نسبت به کلیت نظام بی باور شدند و خود را مجبور به دفاع از حاکمیت چند فرد نمی‌دانستند.
بی‌خبر از اینکه نظام مال شخصی کسی نه، بل سرمایه بیست ساله یک ملت بود که با هزینهٔ ملیاردها دالر ساخته شده بود. با این وصف، پس از جدول‌بندی خروج نظامیان آمریکایی، درست در ظرف سه ماه اخیر، ارتش افغانستان دست از جنگ کشید.
جنگ پراکنده، کمندوها را که تنها در میدان نبرد بودند زمین‌گیر کرد و ولایات هم‌جوار پایتخت به شدت نا امن شد. نفوذ دشمن حلقه کابل را تهدید می کرد و شهر کابل خطوط یا حلقه‌های دفاعی نداشت.
طالبان از همان سال‌های آغازین شورش دوباره‌‌شان خواب پیروزی می‌دیدند و باورمند به ساقط کردن نظام جمهوری اسلامی افغانستان و شکست ناتو/آمریکا بودند.
این اعتماد به نفس از کجا سرچشمه می‌گرفت بحث دیگری‌‌ست، اما از همان آغاز تنها نگرانی این گروه رویارویی دوباره‌شان با سایر اقوام به خصوص در شمال کشور بود.
در سال ۲۰۰۷ میلادی یکی از نماینده‌های طالبان با من دیداری داشت. در آن دیدار با اشاره به قطعیت پیروزی‌شان گفت: می‌خواهیم این‌بار در پیروزی ما شمال، جنوب و همه شریک باشند؛ می‌خواهیم علمای دینی شمال را قانع سازیم تا مشترک مبارزه کنیم و این پیروزی همه باشد، نه از یک سمت و یک قوم.
او از من خواهان همکاری شد. گفتم اگر به سه پرسش آتی پاسخ قناعت ‌بخش ارائه کنید، همکاری خواهم کرد: اول - مشروعیت جنگ را شرعا چگونه تعریف می‌کنید؟ دوم - امکانات اعم از سلاح، مهمات و دیگر نیازهای جبهۀ ‌تان از کجا تامین می‌شود؟ و سوم اینکه پس از پیروزی ساختار نظام شما چگونه خواهد بود؟ آیا همانند حکومت گذشتۀ‌‌تان می‌باشد یا مدل دیگری در نظر دارید؟
گفت: "به هرسه پرسش پاسخ ندارم، من پیام را رساندم حالا تصمیم از آن شماست".
به هرحال، با گذشت زمان طالبان موفق به نفوذ در شمال کشور شدند و با خروج نظامیان خارجی خود را آمادهٔ گرفتن امور می‌دیدند. آن‌چه طالب نداشت و ندارد، برنامهٔ مدون برای حکومت کردن است.

از روز سقوط کابل تا رسیدن به پنجشیر
در روزها پایانی که زنگ فروپاشی کامل نواخته شده بود و تعداد زیادی از مقامات حکومتی خانواده‌های‌شان را به بیرون از کشور انتقال داده بودند، من با خانواده‌ام تصمیم گرفتیم تا مردم را تنها نگذاشته و در هر شرایطی کشور را ترک نکنیم.
روز یک‌شنبه، پانزدهم آگست، با لباس رسمی حسب عادت بعد از ادای نماز صبح به دفتر رفتم. حضور مامورین نسبت به روزهای پیش بسیار کمرنگ بود. آشفته‌گی و حیرت‌زدگی در سیمای کارمندان، مردم و شهر هویدا بود. کارهای روزمره اداری را انجام دادم، اما حوالی ساعت ده متوجه شدم که وضیعت به سرعت درحال تغییر است. آرام از دفتر بیرون شدم و دستیارم را هدایت دادم تا وسایل شخصی‌ام را از دفتر به خانه انتقال دهد.
صبح همین‌روز، خانه کرایی‌ام در کابل را ترک کرده تصمیم گرفتم خانواده و اموال منزل را به پنجشیر بفرستم، اما به‌ دلیل ازدحام قبل از این‌که آنها‌ شهر را ترک کنند خبر سقوط ولایات پروان و کاپیسا رسید. از آن‌جا که راه‌ها قطع گردیده بود ناگزیر خانواده به منزل دوستان جایگزین شدند.
پیش از یازده قبل از ظهر به قصر سپیدار به دیدن داکتر عبدالله رفتم تا جویای احوال شوم. گفتند، به خانه تشریف برده‌اند. تا ساعت ۱۲ در صحن سپیدار قدم زدم، سپس با حاجی عبدالقهار، رییس دفتر شورای عالی مصالحه به خانه داکتر عبدالله رفتیم.
پس از احوال‌پرسی، داکتر عبدالله گفت: «آمریکایی‌ها اطمینان داده اند که طالبان تا دو هفته دیگر وارد شهر نمی‌شوند، اما خواسته‌اند تا نظم شهر را حکومت بگیرد».
او افزود که شام همان روز آن‌ها به دوحه سفر دارند تا در مورد صلح به نتیجه برسند، اما آمریکایی‌ها خواسته‌اند تا این‌بار با اجندای متفاوت و منعطف‌تر بروند.
داکتر عبدالله آمادگی رفتن به قطر را می‌گرفت که حوالی یک‌و‌نیم بعدازظهر تیلفون جناب کرزی آمد.
آقای کرزی گفت:" نفر خو گریخت". داکترعبدالله با تعجب پرسید: «کی گفت؟». پاسخ داد: « فردی از پی‌پی‌اس». خبری‌ که لحظات بعد توسط منبع دیگری نیز تایید شد.
از داکتر صاحب پرسیدم که حالا چه ‌کنیم؟ گفت: "من از خانه خود بیرون نمی‌شوم، هر اتفاقی که پیش می‌آید در خانه‌ام بیاید، نمی‌خواهم بی‌عزت شوم".
به او گفتم پنجشیر برویم. پرسید که چگونه؟ گفتم ابتدا کوشش می‌کنم تا هلیکوپتری تنظیم کنم، اگر موفق نشدم با یک کاروان زرهی حرکت می‌کنیم و هرجا با مانعی رو به رو شدیم می‌جنگیم و می‌گذریم.
موافقت نکرد و گفت: «مقاومت نمی‌شود، طوس قره (♠️) را هم استفاده کردیم نتیجه نداد».
اشاره او به گزینش بسم‌الله محمدی به سمت وزارت دفاع بود. به محافظان خود هدایت داد تا در حال آماده‌باش قرار گیرند. 
من لباس رسمی خود را با پوشیدن لباس‌های وطنی که از داکتر صاحب به عاریت گرفتم تعویض کردم و حین برآمدن مجددا به او گفتم که شما رهبر بودید و حالا وقت مدیریت بحران است، تصمیم بگیرید و باید از اینجا بیرون شوید. این‌بار نیز رد کرد.
در همین لحظه تیلفون آقای خلیل‌زاد آمد و او نیز از فرار رییس‌‌جمهور خبر ‌داد. داکتر عبدالله در پاسخ به خلیل‌زاد گفت:‌«وطن را تباه کردید خدا جزای‌تان را بدهد».
با این پاسخ تیلفون را قطع کرد. من ناگزیر گاردها و وسایطم را آن جا گذاشتم و با یک نفر محافظ غیرمسلح در یک تاکسی به منزل یکی از دوستانم رفتم. فردای آن روز با یک موتر تاکسی به پنجشیر رسیدم.

آمادگی برای دفاع و مذاکرات با جانب طالبان
با رسیدنم به پنجشیر شروع کردیم به آمادگی‌های دفاعی. تمام اسلحه و تجهیزات نظامی‌ شخصی‌ام در کابل مانده بود که پس از چند روز با پرداخت هزینه به پنجشیر انتقال یافت.
اضافه براین، دو روز قبل از سقوط، دوستی چند میل سلاح ام‌شانزده آمریکایی برایم فرستاده بود که همه را به پنجشیر منتقل کرده بودم.
متاسفانه، به دلیل نبود مرمی آن سلاح در پنجشیر، تا آخرین دم نتوانستیم از آن‌ها استفاده کنیم.
باید یادآور شد که همۀ امکانات موجود نزد من از هزینه شخصی‌ام بود و از کسی امکانات پولی و تسلیحاتی در پنجشیر دریافت نکرده‌ بودم.
جلسات را با امیرجوان، احمد مسعود و معاون صاحب امرالله صالح و سایر برادران آغاز کردیم. متاسفانه، تعداد اندکی از شخصیت‌های مطرح پنجشیر توانسته بودند خود را به آن جا برسانند. عده‌ای هم نخواسته بودند به مقاومت بپردازند. رفت و آمد هیئت‌ها جهت مذاکره با طالبان آغاز شد اما خواست طالبان کمتر از تسلیمی پنچشیر نبود.
با آن‌که امیرجوان روحیه انعطاف‌پذیرانه از خود نشان داد اما طالبان تهدید به جنگ کردند.
عده‌ای از وطنداران اعم از علمای دینی و مجاهدان سابقه‌دار پنجشیر، پروان و کاپیسا در نقش میانجی مشوق کنار آمدن با طالبان بودند.
یک‌عده‌ که نگران ثروت و جایداد‌های خویش بودند این نقش را سپَری در برابر حفظ جان، مال و گذشته سیاه خود می‌پنداشتند و در صدد دستاوردی به نفع طالبان بودند. طالبان نیز تا اندازه‌ای از آنها استقبال کردند. ما به زمان نیاز داشتیم و از این‌رو، مذاکره با هیچ گروه و جناحی را رد نکردیم.
همه می‌دانستیم در پنجشیر آماده‌گی لازم به جنگ وجود نداشت و در فرصتی که ما در اختیار داشتیم امکان آماده شدن به جنگ تمام عیار نبود.
ولایت پنجشیر با آرامش بیست ‌ساله به یک منطقه توریستی مبدل شده بود. در فرصت اندک نمی‌توانست در برابر هیولای طالب که همهٔ افغانستان را تسخیر کرده بود، در اوج غرور قرار داشت و به قول خودشان ناتو و امریکا را شکست داده و نظام بیست ساله را با همه ساز و برگ نظامی آن سرنگون کرده بود،‌ بایستد. اما ناگزیر به انتخاب یکی از دو راه بودیم، راه سومی وجود نداشت.
راه جنگ که سقوط آن حتمی بود، اما به دوام مقاومت می‌انجامید، یا تسلیمی که شرم‌ساری تاریخی را به ارمغان می‌آورد و هیچ‌گاه مردم ما را نمی‌بخشید.
همه با یک‌صدا تعهد کردیم که اگر جنگ تحمیل شد دفاع می‌کنیم و این حق مشروع ماست. در این راه شهادت افتخار ماست و اگر زنده ماندیم در کنار مردم‌ خویش باقی می‌مانیم.
نا گفته نباید گذاشت سلاح و مهماتی که از مقاومت اول باقی مانده بود اکثراً قابل استفاده نبود، زیرا در شرایط مناسب نگه‌داری نشده بود و زمان کاربرد آن پایان یافته محسوب می‌شد (نظامیان مسلکی این موضوع را خوب می دانند).
نگرانی شدید ما از ناحیهٔ محاصره اقتصادی بود. بدین منظور تصمیم برآن شد که تا مسدود شدن راه‌های اکمالاتی برای ذخیره مواد غذایی و سوختی تلاش صورت گیرد. به‌رغم این تلاش‌ها فرصت از دست رفته بود و زمان اندک در اختیار داشتیم.
در مقاومت اول یک مسیر ورودی به پنجشیر وجود داشت که دفاع را سهل‌تر ساخته بود. اما این‌بار باید شش راه ورودی وسایط و چندین معبر پیاده را دفاع می‌کردیم. راه‌های وسایط اعم از جاده عمومی، دربند، ولسوالی شتل مشهور به راه چیلانک، کوتل خاواک، کوتل انجمن و‌ قسماً کوتل آریب باید سنگربندی می‌شد.
همچنین، پنج معبر پیاده‌رو شامل کوتل عبدالله خیل، کوتل الله اکبر، کوتل دره آب‌شار، کوتل زرد از طرف تخار و کوتل پارنده باید زیر پوشش قرار می‌گرفت که در آن فرصت اندک پوشش کامل آن بس دشوار بود.
برخلاف مقاومت اول که بدخشان و تخار عقبهٔ مطمئن جبهه بودند، این‌بار تهدید اصلی به شمار می‌آمدند. به دلیل جریان جنگ در اندراب، راه کوتل خاواک را مسدود نکردیم که بعدها مشکل‌ساز شد و اولین خط دفاعی از آن مسیر شکست.
هیئت‌هایی به سران طالبان بدخشان فرستادیم تا از جانب «کوتل انجمن» حمله نکنند اما آنها نپذیرفتند. گفتند: ما چاره‌ای جز اطاعت از امارت نداریم و هرگاه نجنگیم سلب اعتماد می‌شویم.
اضافه برآنچه گفته شد، عده‌ای از قطعات ارتش نیز که داخل دره پنجشیر شده بودند تصور متفاوتی از این دره داشتند. آن‌ها پنجشیر را به مثابهٔ مدینهٔ فاضله می‌دیدند که همه چیز در آن مساعد است. تصورشان این بود که مهمان‌خانه‌ها به روی‌شان باز و بهتر از سیستم نظام حکومتی پذیرایی خواهند شد. اما متآسفانه خلاف تصور آنها به دلیل شرایط دشوار جنگی با مشکلاتی رو به رو شدند که انتظار نداشتند.
هرچند آقای صالح امکانات خوب پولی در اختیار آنها قرارداد اما نتوانستند با وضعیت جدید سازگار شوند و اکثرا وظیفه را ترک گفته به خانه های خویش برگشتند. آنهایی که باقی ماندند بیشتر ساکنین پنجشیر بودند که نقش زیادی ایفا نتوانستند؛ البته به استثناء عده‌ای که تا حال در سنگر عزت می‌رزمند.

مقاومت سرسختانه مقاومت‌گران
با آغاز درگیری‌ها و حملات گسترده و شدید طالبان، مجاهدین سابقه‌دار بیشتر از همه سنگرداری کردند. در جریان جنگ چند روزه، لشکر عظیم طالبان که مجهز با دوربین (بزبزک، دوربین نشان‌زن شبانه) در اختیار داشتند، شب می‌جنگیدند و روز آمادگی برای حمله بعدی می‌گرفتند.
از آنجایی‌که مقاومت‌گران اکثرا دوربین شب و بزبزک در دست نداشتند، عده‌ای از مجاهدین نخبه ما شهید شدند.
در چند شب متوالی، طالبان با دادن تلفات سنگین شکست خوردند؛ نیروهای شان از جبهه فرار می‌کردند و اجساد کشته‌های خود را توسط مردم محل انتقال می‌دادند. اما از آن‌جهت که این‌گروه از ۳۳ ولایت افغانستان نیرو جمع‌آوری کرده بودند، هرگز به تلفات نیروهای خود التفات نکرده جوخه جوخه نیروی تازه نفس وارد میدان جنگ می‌کردند.
از جانب دیگر، قطع ارتباطات تیلفونی توسط دشمن ضربهٔ محکمی برای نظم دفاعی جبهه وارد کرد و به دلیل اینکه سیستم مخابره جبهه هنوز زیرکار بود ما را با مشکلات جدی ارتباطی مواجه ساخت. با این همه، مقاومت‌گران ما با وجود خسته‌گی از جنگ مداوم در یک سنگر، دلیرانه دفاع کردند.
متاسفانه اولین خط دفاعی از طرف اندراب (کوتل خاواک) شکست. همه آنجا درگیر بودیم که خط دربند نیز با از دست رفتن یک تانک غول‌پیکر دفاعی شکست و خطوط دفاعی ما در کوه شتل شدیدا زیر ضربات کوبنده دشمن قرار گرفت.
نیروهای مقاومت پس از یک‌درگیری فرسایشی طولانی ناگزیر به عقب نشینی شدند. بزرگان جبهه مقاومت پس از مشورت میان هم، فیصله کردند تا خط دفاعی در مسیر جاده عمومی افراز نگردد؛ با یک جنگ فرسایشی مسیر عمومی به دشمن واگذار شود و در دره‌های جانبی سنگربندی صورت گیرد.
دشمن بدون مبالات به تلفات ملکی از سلاح‌های ثقیل به شمول توپ‌های DC استفاده نمود و با سپر قرار دادن مردم ملکی و خانه‌های آنها آهسته آهسته به دره پیش‌روی کرد. دو طرف جاده عمومی را به محدوده نیم کیلومتر زیر پوشش گرفته به پیشروی ادامه می‌دادند تا آنکه با دادن تلفات سنگین از دو طرف، بالای پنجشیر و جاده ورودی عمومی به مرکز ولایت وصل شدند.
قوت‌های مقاومت به دره‌های جانبی عقب نشینی کردند اما حجم سنگین خانواده‌های گیرمانده در جنگ و فرارشان به دره‌های جانبی، جنگ را در دره‌ها سخت و حتا ناممکن ساخت. در بسیاری از دره‌ها اهالی قریه‌ها از ترس کشته شدن زنان و کودکان مانع جنگ شدند.
باوجود این همه، به دشمن تلفات وارد شد و مقاومت‌گران با استفاده از تکتیک جنگ و گریز موفق به عقب نشینی به مناطق کوهستانی شدند. هریک از بزرگان که با یکدیگر بی‌ارتباط بودند نیز ناگزیر به عقب‌نشینی به دره‌های جانبی و سرانجام به کوه‌ها شدند.
نبود آذوقه کافی و سردی دامنه‌های مرتفع در شب و گرمای سوزان در روز، خانواده‌ها را ناگزیر به پیمودن راه‌های صعب‌العبور کوهی از مسیر سالنگ‌ها کرد تا از پنجشیر بیرون شوند. این مسیر برای همه به خصوص کهن‌سالان و کسانی که تجربه پیاده روی در کوه‌ها را نداشته‌اند در حد وصف‌ناپذیری طاقت فرسا بود.
وحشت و کشتار بی‌رحمانه طالبان آنها را وادار به تحمل این دشواری کرد. عدهٔ از تفنگ‌داران نیز نتوانستند خانواده‌های خود را تنها بگذارند و عجالتا دست از جنگ کشیده آنها را همراهی کردند.
طالبان با استفاده از قطع سیستم مخابراتی و عدم دسترسی مردم به معلومات، در دره‌ها دست به قتل‌های بی‌رحمانهٔ و بدون موجب زدند.
زندگی در سنگرهای مرتفع
من نیز با تعدادی از مقاومت‌گران که چند روز غذای کافی نخورده بودند، بی‌خواب و خسته به ارتفاعات کوه‌ها رفتیم. هرچند، مقاومت‌گران سرسختانه با همه مشکلات موجود در کوه‌ها به مبارزه ادامه می‌دادند، اما کمبود مواد خوراکی و وسایل بهداشتی برای کسانی که به چنین وضعی عادت نداشتند طاقت فرسا بود.
در صورتی که موفق می‌شدیم تا بز یا گوسفندی را از رمه‌داران برای رفع گرسنگی خریداری کنیم، مواد اولیه و لوازم پخت و پز مانند روغن و پیاز موجود نبود. صابون و کریم حتا برس دندان از وسایل اشتراکی شمرده می‌شد.
من از منزل خویش جز لباسی که در تن داشتم چیزی بیرون نکرده بودم. (طالبان در اولین ورود به منطقه منزل شخصی ام را تصاحب کرده قرارگاه گزیدند).
به هرحال، با گذشت زمان و سردی هوا زندگی در کوه‌ها برای ما دشوارتر شد زیرا ظلم و وحشت طالبان ایلاق‌نشین‌ها را که به ما پناه می‌دادند، به رعب انداخته بود. بسا اوقات از پخت و پز غذا و فروش لبنیات برای ما خودداری می‌کردند و اکثرا می‌خواستند تا محل را هرچه زودتر ترک کنیم تا آسیب نبینند.
آنها حق داشتند زیرا در صورت شعله‌ور شدن آتش جنگ در آن بلندی ها، طالبان با بی‌رحمی تمام خیمه‌های آنها را زیر رگبار توپ‌ها قرار می‌دادند و در صورت دسترسی به آنها خانواده‌ها را اذیت می‌کردند. از همین‌رو، ما همواره تلاش می‌کردیم تا بیشتر از یک شب در یک منطقه نباشیم.
یکی از روزها دو شب پی‌ در پی را در یکی از ییلاق‌ها سپری کردیم. یلاق‌نشین از ترس اینکه ما زیر تعقیب طالبان بودیم، خانواده خود را از آنجا بیرون کرد. با بیرون شدن آن خانواده، در بلندای ۳۵۰۰ متر از سطح آب آذوقه موجود نزد ما نیز تمام شد و مقاومت‌گران شب پیش‌رو را گرسنه سپری کردند.
شب‌ بعد، دو تن از همراهان را برای دریافت نان‌خشک به قریه‌ها فرستادیم و با آنها قرار گذاشتیم تا قبل از پایان شب و روشن شدن باید برگردند تا به دام طالبان نیفتند.
ما در پناهی کمر ( زیر پارچهٔ از سنگ بزرگ) در سردی جانکاه آن شب پناه‌گاهی تدارک کردیم. خستگی کوه‌گردی در روز خواب را باوجود سردی ممکن می‌ساخت، اما وضو با آب سردِ سرکوهی برای نمازهای شب و صبح از موضوعات بحث‌برانگیز میان مقاومت‌گران بود. عدهٔ از همراهان زمزمه می‌کردند که اگر امام اعظم (رح) حیات می‌بود حتما فتوای تیمم را در چنین حالتی تجویز می‌کرد.
شب پایان یافت و نان‌آوران ما برنگشتند. با طلوع صبح و وزش بادهای سرد صبح‌گاهی، نگرانی ما از اینکه آن دو تن از همراهان گرفتار شده باشند هر لحظه افزایش می‌یافت.
همین‌که آفتاب بلند شد و اندکی هوا گرم‌‌تر، چشم به راه آن دو همراه نان‌آور در جایی نزدیک به آب و سبزه جایگزین شدیم و به ‌تعبیر خواب‌های پریشان یکدیگر پرداختیم.

گیرماندن در کمین
در حالی که منتظر نان‌آوران بودیم، یکی از همراهان ما که دوربین کم‌ارزشی با خود داشت و با آن به هرسو نگاه می‌کرد گفت: من شخصی را در قله پایانی کوه می‌بینم که لباس سیاه بر تن دارد و چیزی مشابه به آنتن مخابره هم در دستش دیده می‌شود. همه به او خندیدند. ما گمان حضور طالبان را در آن بلندا (نزدیک به ۴۰۰۰ متر) نمی‌کردیم. 
تصور این بود که اهل قریه به دنبال دریافت سلاح‌های پنهان کرده شده توسط قطعات شکست‌خورده باشند. ترصدگر اما اصرار می‌کرد که هر لحظه به تعدادشان افزوده می‌شود و لباس‌های شان به اهل قریه مشابه نیست.
در میان این گفتگو نان‌آوران به سرعت اما سراسیمه با بسته‌ای از نان خشک از راه رسیدند. آنها بدون اعتنا به سلام‌‌های ما با فریاد بلند گفتند: عاجل از اینجا حرکت کنید که جای‌تان تثبیت شده و طالبان از سه جناح در حال آمدن‌اند. ظاهرا موقعیت را کسی گزارش داده بود.
به روایت اهل قریه حدود ۳۰۰ تن از نیروی تعرضی دشمن دوازده شب قرارگاه خود را به سوی ما ترک گفته بودند. تعداد مقاومت‌گران ما در آن سنگر حدود ۲۵ تا ۳۰ نفر بود. ترصدگر که هرلحظه موقعیت و تعداد رو به افزایش دشمن را به ما گزارش می‌داد آنها را به کوه‌گردهای حرفه‌ای تشبیه می‌کرد. بعدها آشکار شد که طالبان اقوام گجر را در بدل انعام پیش‌قراولان تعرض انتخاب کرده بودند.
با مشورت همراهان به سوی قلهٔ بالای کوه رفتیم تا در درگیری به ایلاق‌ صدمه نرسد و همچنین نقطه حاکم در دست ما باشد. از وضعیت و چگونگی اسلحه دشمن اطمینان حاصل نمودیم که خوش‌بختانه موفق به انتقال اسلحه ثقیل و نیمه ثقیل تا آن بلندا نشده بودند.
از آنجایی‌که ما مهمات کافی در اختیار نداشتیم، هدایت دادم تا با آغاز درگیری، همراهان منفرد شلیک کنند و شلیک مسلسل (ضربه) صورت نگیرد تا از ضیاع مهمات جلوگیری شود.
در میان ما یکی از بزرگان فرهنگی بود که با یک محافظ جوان از خانواده‌اش ما را همراهی می‌کرد. عمرش حداقل هفت تا هشت سال بزرگ‌تر از من است. با وجود اینکه با روحیه عالی و بدون ترس و با شهامت کامل دیگران را به تحمل سختی‌ها و امید به آینده تشویق می‌کرد، اما جسما توان و تمرین کوه پیمایی نداشت. درحالی که دشمن نزدیک می‌شد، من جداً نگران او بودم. مطمین بودم توانایی رفتن به بلندا را ندارد و باید به هرنحوی از ساحه جنگی بیرون شود. برایش گفتم تا همراه با محافظش به سمت چپ آن کوه‌پایه که به دره تاواخ منتهی می‌شد حرکت کند و ما به سمت «قلهٔ آرزو» رو به بلندی‌ها در حرکت شدیم. دیری نگذشته بود که درگیری شروع شد و دشمن شدیدا ما را زیر رکبار گرفت. هرچند فشار جنگ به سوی جمع ما بود، اما از آنجایی‌که دوست فرهنگی‌ام به تیر رس دشمن نزدیکتربود، در این فکر افتادم که دوست دیرینه‌ام یکی از دانشمندان و فرهنگانیان کشور را از دست دادم. به همراهان گفتم در تلاش باشند دشمن متوجه ما گردد تا اگر دوست ما زنده باشد خود را به جای امنی برساند. سرانجام، پس از حدود نیم ساعت درگیری توانستیم قله را بپیماییم و آنجا سنگر بگیریم اما همه شدیدا نگران دوست فرهنگی ما و محافظش که خواهرزاده‌اش می‌شد، بودیم.
دیری نگذشته بود که درگیری شروع شد و دشمن شدیدا ما را زیر رگبار گرفت. هرچند فشار جنگ به سوی جمع ما بود، اما از آنجایی‌که دوست فرهنگی‌ام به تیر رس دشمن نزدیکتر بود، در این فکر افتادم که دوست دیرینه‌ام یکی از دانشمندان و فرهنگانیان کشور را از دست دادم.
به همراهان گفتم در تلاش باشند دشمن متوجه ما گردد تا اگر دوست ما زنده باشد خود را به جای امنی برساند. سرانجام، پس از حدود نیم ساعت درگیری توانستیم قله را بپیماییم و آنجا سنگر بگیریم اما همه شدیدا نگران دوست فرهنگی ما و محافظش که خواهرزاده‌ او می‌شد، بودیم.
دشمن در محل قبلی ما اطراق کرد و با بهتر شدن موقعیت جنگی ما از شلیک و تحرک باز ماند. معلوم بود که انتظار همراهان خویش را از دو جناح دیگر داشتند تا به تعرض خود ادامه دهند. در حدود ۴۰ دقیقه آنجا منتظر ماندیم تا از سرنوشت دو همراه ما خبری برسد که نرسید.
دو تن از قومندانان که ما را همراهی می‌کردند به دلیل کمبود مهمات اصرار به ترک ساحه قبل از رسیدن افراد دشمن داشتند. من اما از بابت نجات آن دو همرای ما و یاهم انتقام شهادت آنها، به جنگیدن إصرار داشتم. درآن لحظات به افتخار شهادت می‌اندیشیدم اما حاضر به واگذاری سنگر به دشمن نبودم.
سرانجام، در حد خشونت از جانب همراهان مجبور به ترک قله شدم و کنار تپه مجاور که نیم ساعت فاصله داشت دوباره سنگر گرفتیم. در این فرصت دو نفر راه‌رو با دو الاغ از طرف سالنگ نزدیک ما شدند. از آنها خواهش کردم تا آن دو همراه ما را جستجو کنند و در بدل هر مقدار پولی که می‌خواهند آن ها را (زنده و یا شهید) انتقال دهند. آن دو مرکب‌سوار پذیرفتند.
در همین لحظات دو جوان از ییلاق‌نشین‌ها در حالی‌که برما خشم گرفته بودند و با زشتی حرف می‌زدند، با پیامی از جانب طالبان رسیدند.
گفتند: آنها ما را لت و کوب کرده نزد شما فرستاده‌اند تا تسلیم شوید. خندیدیم و به قاصدان گفتیم بروند و ‌بکوشند در دست دشمن نیفتند.
ما همه حرکت کردیم تا به روی آب «قله آرزو» فرود آییم و در یکی از قرارگاه‌های دیگر اُطراق کنیم. در آن‌هنگام، اشتباهی مرتکب شدیم و آن این‌بود که هیچ یکی از همراهان را موظف به ترصد نکردیم.
بیشتر از نیم ساعت در شیب کوه به سوی پایان نرفته بودیم که از پشت سر مورد حمله گروه تهاجمی دیگر دشمن قرار گرفتیم و در واقع در کمین دشمن گیر افتادیم.
در لحظات اول ده‌ها مرمی بر سر ما فرود آمد که با زفت و پروت توانستیم عقب سنگ‌لاخ‌ها موقعیت بگیریم و به دشمن آتش کنیم، اما موقعیت دشمن به لحاظ جنگی بهتر بود. در میان آتش شدید و بی‌وقفه دشمن، ناگزیر به عقب‌نشینی به سوی پایان کوه شدیم.
من بار دیگر مصرانه به جنگ تاکید کردم اما همراهان دیگر حاضر نبودند تا در موجودیت من به جنگ ادامه بدهند. آنها تاکید می‌کردند که هدف اصلی دشمن شما هستید و اگر آسیبی به شما برسد امتیازی به آنها است
ناگزیر بودم بپذیرم. دو نفر ترصدگر دشمن را تحت نظر گرفت و ما ساحه را به سمت سالنگ‌ها ترک کردیم. کسانی که ساحات را بلدند می‌دانند که مسیر بسیار طولانی و دشوارگذر دارد.
با همه خستگی و ماندگی ناگزیر باید این مسیر را می‌پیمودیم. یک‌جوان از میان ما مجروح شد که خوش‌بختانه با خود منتقل کردیم؛ اما دو فرمانده ورزیده ما ناپدید شدند که تا حالا از آنها خبری ندارم. آمار دقیق تلفات دشمن نیز در دست نیست.
نزدیک‌های شام‌ به منطقه‌ای که چند خانه محلی بود رسیدیم. از آنها تقاضای کمک برای سپری کردن شب کردیم که با کراهت پذیرفتند. شرط‌‌شان اما این بود که تا تاریکی کامل شب باید در نزدیکی محله خود را پنهان کنیم و بعد وارد خانه آنها شویم.
آن‌شب پس از مشورت، به همه همراهان اجازه دادم تا خود را در جایی که خود لازم می‌دانند پنهان کنند. دو نفر موظف به انتقال زخمی و یک‌تن با من همراه شد.
فردای آن روز به طرف کوه‌های سالنگ به راه افتادیم. پس از هفت ساعت پیاده روی بدون وقفه به منطقهٔ امنی رسیدیم و چند شب را آنجا سپری کردم.
یک پایم در جریان جنگ در میان سنگ‌ها آسیب دیده بود که آن را با استفاده از روش‌های محلی مداوا کردم.
در آن منطقه، فرصتی شد تا با استفاده از شماره یک‌تن از مردم محل پس از چندین روز با خانواده و جبهه تماس بگیرم و از زنده‌بودن خویش اطمینان دهم.
با امیرجوان، رهبر مقاومت که تا آن دم از سرنوشت ما کاملا بی‌اطلاع بود نیز به وسیله آن گوشی وصل شدم. امیرجوان لازم می‌دید تا به جای امن‌تری انتقال یابم و با تدابیر ‌و امکاناتی که در اختیار داشتند با دشواری‌هایی که به دلایل امنیتی قابل تحریر نیست به جای امنی منتقل شدم.
من اکنون با همه بزرگان و دوستان در تماس هستم و برای آزادی و آرامش مردم أفغانستان از هر تلاشی دریغ نخواهم کرد.
بدون شک، سربلندی از آن کسانی است که بامتانت و صداقت در راه خدا و عزت مردم و کشورش گام بردارد.
با اراده کامل و ایمان راسخ در سنگر آزادی برای دفاع از سرزمین و رهایی مردم از ظلم به مبارزه خود ادامه خواهیم داد.
زندگی ودیعهٔ الهی‌ است که تنها با سپری شدن در راه آزادی، استقلال، حمایت از مظلومین و کوتاه ساختن دست ظالم ارزش می‌یابد.
از آوان جوانی برای مبارزه در راه خدا و خدمت به خلق‌الله کمر بسته‌ام و تا پایان انشاءالله در اراده‌ام خللی راه نخواهد یافت. استیصال ظالم حتمی است.

گروهی خبر 

منبع: خبر گزاری جمهوریت

هکرهای پاکستانی ۲۰۰۰ نفر از مرتبطان دولت و ارتش افغانستان را هدف قرار داده اند 

'

فیس‌بوک می‌گوید هکرها با استفاده از پیوندهای موسوم به SideCopy کنترل دستگاه‌های کامپیوتری افراد را به دست می‌گیرند.

فیس‌بوک می‌گوید هکرها با استفاده از پیوندهای موسوم به SideCopy کنترل دستگاه‌های کامپیوتری افراد را به دست می‌گیرند.

بخش تحقیقات شبکه اجتماعی فیس بوک می‌گوید در ماه‌های منتهی به سقوط دولت اشرف غنی در افغانستان، هکرها در پاکستان، از طریق این شبکه، افغان‌هایی را هدف گرفته‌اند که با دولت وقت افغانستان در ارتباط بودند.

مایک دویلیانسکی، رئیس تحقیقات جاسوسی سایبری فیس‌بوک، در گفتگویی با آژانس خبری رویترز گفته است که این گروه از پیوندهایی استفاده کردند که در صنعت امنیتی به عنوان SideCopy شناخته می‌شود. پیوندهایی که به گفته اومی‌توانند دستگاه‌های افراد را کنترل کنند.

آقای دویلیانسکی گفته است افراد مرتبط با دولت، ارتش و نیروهای مجری قانون در کابل، از اهداف این حملات بوده‌اند و این شبکه در ماه اوت پیوندهای SideCopy را از این پلتفرم حذف کرده است.

در این حملات هکرها از با خلق شخصیت‌های جعلی از زنان جوان، تلاش کرده‌اند در میان اهداف مورد نظر خود ابتدا اعتمادسازی کنند و بعد آنها را به کلیک کردن لینک‌های حاوی ویروس و بدافزار یا دانلود کردن اپلیکشین‌های آلوده متقاعد می‌کردند.

فیس بوک به رویترز گفته است نمی داند که دقیقا کامپیوتر یا تلفن‌های هوشمند چه کسانی از این طریق با موفقیت هک شده اند و آیا هکرها به هدف نهایی خود رسیده‌اند یا نه.

آیا فیس‌بوک اشرف غنی از پاکستان هک شد؟

روز ۲۷ سپتامبر در حساب فسبوک اشرف غنی رییس جمهوری سابق افغانستان پستی حاوی دعوت از همکاری مردم با طالبان منتشر شد که ظرف چند دقیقه جنجال بسیاری در میان کاربران ایجاد کرد.

در این بیانیه آمده بود که جامعه جهانی به جای فاصله گرفتن از مردم افغانستان باید دولت طالبان را به رسمیت بشناسد و با آن همکاری و تعامل کند و پول‌های مسدودشده را نیز آزاد کند

ظرف نیم ساعت از انتشار این بیانیه اشرف غنی در حساب توییتری خود خبر داد که حساب فیس بوک او هک شده و هر آنچه که در آن منتشر شود تا به دست گرفتن دوباره این حساب فاقد اعتبار است.

هنوز مشخص نیست که این دو موضوع به هم مرتبط باشند اما اگر هک فیس‌بوک رییس جمهوری سابق افغانستان نیز از طریق همین کارزار در پاکستان انجام شده باشد به این معنا خواهد بود که هکر‌ها برای مدت زمانی نامعلوم دست کم به یکی از دستگاه‌های دیجیتال رییس‌جمهوری وقت افغانستان و چه بسا اطلاعات بسیار دیگری دسترسی داشته‌اند.

رئیس تحقیقات جاسوسی سایبری فیس‌بوک، گفت: "همیشه برای ما حدس زدن در مورد هدف نهایی عامل تهدید، دشوار است." ما دقیقاً نمی دانیم که چه کسی در اثر این حملات به خطر افتاده و یا نتیجه نهایی آن چه بود؟"

فیس‌بوک می‌گوید هنگام وقوع این موج از حملات درباره آنها به وزارت خارجه آمریکا خبر داده شده و نزدیک به ۲۰۰۰ نفری که هدف این حملات در افغانستان بوده‌اند نیز از موضوع مطلع شده‌اند.

این شبکه به خبرگزاری رویترز گفته است که حملات هکرهای پاکستانی از ماه آوریل همزمان با پیشروی نیروهای طالبان اوج گرفته و تا ماه اوت شدت داشته ولی فیس‌بوک به دلیل نگرانی امنیتی برای کارکنان خود در این کشور و لزوم ادامه تحقیقاتُ زودتر از این موضوع را فاش نکرده است.

گروهی خبر 

منبع : بی بی سی

قطر حافظ منافع آمریکا در افغانستان

 

آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجۀ آمریکا (سمت راست)، و همتای قطری او، محمد بن عبدالرحمان آل ثانی، پس از امضای توافق «ایجاد دفتر حافظ منافع آمریکا در سفارت قطر در کابل» 

آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجۀ آمریکا، روز جمعه اعلام کرد که به سبب بسته شدن سفارت این کشور در کابل در پی به قدرت رسیدن طالبان، از این پس قطر حافظ منافع آمریکا در افغانستان خواهد بود. آنتونی بلینکن و همتای قطری او در پی دیدار و گفتگو در واشینگتن، توافق «ایجاد دفتر حافظ منافع آمریکا در سفارت قطر در کابل» را امضاء کردند.

وزیر امور خارجۀ آمریکا در مراسم امضاء توافق با همتای قطری خود، محمد بن عبدالرحمان آل ثانی، «ابتکار عمل و پیش گامی» قطر در امور افغانستان و «حمایت» از این کشور را مورد تمجید قرار داد و گفت آمریکا در این زمینه «قدردان» مقامات دوحه است.

قطر که «میزبان» یک پایگاه نظامی عظیم آمریکا در منطقه است، نقش پراهمیتی در تخلیۀ سربازان آمریکائی و غیرنظامیان از افغانستان ایفا کرد. نیمی از ١٢٤٠٠٠ شهروند خارجی و افغان که از هنگام تسلط طالبان بر کابل از سوی نیروهای آمریکائی از افغانستان خارج شدند، نخست به قطر انتقال یافته و از آنجا به مقصد هدایت شدند.

قطر که پیش از این محل اصلی دیدارهای نمایندگان واشینگتن با گروه طالبان به شمار می‌آمد، با امضای این توافق نقش خود را در امور افغانستان و بویژه برای آمریکا بیش از پیش تقویت می‌کند.

وزیر امور خارجۀ آمریکا در این مراسم تاکید کرد که کشور «قطر یک متحد بسیار پراهمیت برای گسترش ثبات در منطقه» است و در این زمینه، کمک‌های این کشور به فلسطینیان را نمونه چنین نقشی دانست.

آنتونی بلینکن همچنین گفت که وزارت امور خارجۀ آمریکا با کلیۀ آمریکائیانی که بشکل دائم در افغانستان سکونت دارند، تماس گرفته و ۵٨٠ تن از آنان را از هنگام پایان عملیات در افغانستان در ٣١ اوت، از این کشور خارج کرده است.

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید

در این دیدار، محمد بن عبدالرحمان آل ثانی تاکید کرد که «رها کردن افغانستان اشتباه بزرگی خواهد بود» و یادآوری نمود که این کشور «بویژه با فرارسیدن زمستان نیازمند کمک‌های عاجل است». وزیر امور خارجۀ قطر گفت «به باور ما بسیار اهمیت دارد که با طالبان که اینک قدرت را در افغانستان در دست دارند گفتگو کنیم تا بتوانیم تسهیلاتی برای ارسال کمک‌های انسان دوستانه به این کشور بدست آوریم».

گشایش دفتر حافظ منافع آمریکا در سفارت قطر در کابل، از عدم علاقۀ واشینگتن به بازگشائی سفارت خود در افغانستان، دستکم در آیندۀ نزدیک، حکایت می‌کند. فرستادۀ ویژۀ این کشور برای افغانستان، توماس وست، دوشنبۀ پیش تاکید کرده بود که بازگشائی سفارت در کابل در دستور کار قرار ندارد.

آمریکا نیز، همانند دیگر کشورها، حکومت طالبان را که از نیمۀ ماه اوت حکومت را در افغانستان بدست گرفته‌اند، به رسمیت نشناخته است.

واشینگتن پیش از هر گونه «اقدام دیپلماتیک» در قبال طالبان، خواستار مبارزۀ آنان با «گروه های تروریستی»، احترام به حقوق بشر و از جمله حقوق زنان و نیز تضمین آزادی خروج بی دردسر شهروندان افغانِ همکار نهادهای بین‌المللی و یا کشورهای خارجی است.

گروهی خبر 

منبع : بی بی سی

انفجاری در غرب کابل جان یک روزنامه‌نگار را گرفت و شماری زخمی به جا گذاشت

 

.

به گزارش مرکز خبرنگاران افغانستان یک روزنامه‌نگار مشهور افغانستان روز شنبه در اثر انفجار یک مینی‌بوس در نزدیکی یک ایست بازرسی طالبان در کابل کشته و حداقل چهار نفر دیگر زخمی شدند.

این رویداد در دشت برچی، یکی از حومه‌های کابل رخ داد که اکثراً اعضای جامعه هزاره و شیعه، که سال‌ها هدف خشونت‌های گروه دولت اسلامی (داعش) بوده‌اند، در آن زندگی می‌کنند.

مرکز خبرنگاران افغانستان ساعاتی پس از این انفجار در توییتی نوشت: "متأسفانه یک خبرنگار دیگر را از دست دادیم و حمید سیغانی که برای شبکه تلویزیونی آریانا کار می‌کرد، در این انفجار جان خود را از دست داد.

شام امروز، انفجاری در "گولایی مهتاب قلعه" در منطقه "دشت برچی" در غرب کابل رخ داده و خودرویی در آتش سوخته است.

ذبیح الله مجاهد، سخنگوی طالبان در توییتی نوشته که شام امروز یک موتر/خودرو در غرب کابل آتش گرفته است که بر اثر آن "یک فرد ملکی (غیرنظامی) جان داده و دو تن دیگر زخمی" شده اند.

او نوشته است که "ناوقت امروز در منطقه دشت برچی حوزه هیجده شهر کابل در یک موتر نوع تونس ظاهرا از اثر آتش‌گیری انفجار رخ داده، که یک فرد ملکی جان داده و ۲ تن دیگر زخمی استند. در مورد نوعیت و علت رویداد تحقیقات جریان دارد."

اما، خبرگزاری رویترز گزارش داده که انفجار ناشی از بمب مغناطیسی چسپانده شده به یک مینی ون (خودروهای مسافرکشی در کابل) بوده است.

یک مقام طالبان که نخواست نامش فاش شود، به رویترز گفته است که "براثر این انفجار، شش نفر کشته و دستکم هفت نفر زخمی شده اند."

هیچ گروهی تاکنون مسئولیت آن را برعهده نگرفته است اما در گذشته، مساجد، مدارس و اماکن عمومی منطقه پرجمعیت دشت برچی کابل که ساکنان آن هزاره‌های شیعه هستند، هدف حملات گروه موسوم به دولت اسلامی یا داعش قرار گرفته اند.

گروه خبر 

منبع :بی بی سی

مراسم یازدهم نوامبر در محل طاق پیروزی پاریس - آرامگاه سرباز گمنام - برگزار شد. 

 

امانوئل ماکرون رئیس جمهوری فرانسه با تقدیر از مبارزان دو جنگ جهانی گفت که آزادی و انتقال میراث گذشته به نسل‌های آینده، مهم‌ترین ارزش‌های فرانسه است. در این مراسم کامالا هریس معاون جو بایدن به نمایندگی از آمریکا حضور یافت.

یازدهم نوامبر، سالگرد امضای آتش‌بس میان آلمان و نیروهای متفق است.

در ساعت ۵ و ۱۵ دقیقۀ بامداد روز ۱۱ نوامبر سال ۱۹۱۸، آلمان با امضای آتش‌بس رسماً شکست خود را پذیرفت. در جنگ اول، فرانسه خود را برندۀ اصلی می‌دانست و به همین دلیل امتیازهای فراوانی از آلمان گرفت. حدود بیست سال بعد، سرشکستگی و حس تحقیر آلمانی‌ها انگیزه‌ای برای هیتلر شد تا جنگ دوم را برافروزد.

روز یازدهم نوامبر در اروپا و به ویژه برای فرانسوی‌ها و بلژیکی‌ها اهمیت خاصی دارد. این روز در فرانسه تعطیل رسمی است.

اما امسال خاطرۀ جنگ اول با یادآوری گوشه‌ای از جنگ دوم همراه شد: پیکر هوبر ژرمن، آخرین بازماندۀ گروه "همراهان آزادی" که یک ماه قبل در ۱۰۱ سالگی درگذشت، به آرامگاه نهایی خود انتقال یافت.

گروهی که در سال ۱۹۴۰ از سوی ژنرال دوگل "همراهان آزادی" نامیده شد، ۱۰۳۸ عضو داشت که آخرین آنها هوبر ژرمن بود. آنان نخستین کسانی بودند که مبارزه علیه آلمان نازی را به رهبری دوگل به دوش گرفتند.

امانوئل ماکرون رئیس‌جمهوری فرانسه که در محل طاق پیروزی پاریس – آرامگاه سرباز گمنام – در مقابل پیکر هوبر ژرمن سخن گفت، با تقدیر از مبارزان هر دو جنگ تأکید کرد که آنان قبل از هر چیز برای آزادی نبرد کردند. ماکرون گفت: "فرانسه به معنای آزادی است". او همچنین انتقال میراث گذشتگان به نسل‌های بعدی را یکی از مهم‌ترین رسالت‌های کشورش دانست.

در مراسم سالگرد پایان جنگ اول، خانم کامالا هریس معاون رئیس‌جمهوری آمریکا نیز حضور داشت. او به امانوئل ماکرون گفت که روز یازدهم نوامبر نماد ارزش‌های مشترک میان فرانسه و آمریکاست.

گروهی خبر 

منبع : RFI

نشست اسلام‌آباد با حضور آمریکا، روسیه و چین؛ 'طالبان دولت فراگیر تشکیل دهد و حقوق زنان را تضمین کند

 

اعضای نشست

اعضای نشست "ترویکا پلاس" در اسلام آباد

کشورهای عضو نشستی موسوم به "ترویکا پلاس" در اسلام‌آباد، پایتخت پاکستان روز پنجشنبه (۲۰ عقرب/آبان) در بیانیه‌ای نسبت به وخامت شدید اوضاع اقتصادی و انسانی در افغانستان ابراز نگرانی و بر حمایت بی‌دریغ "از مردم افغانستان" تاکید کردند.

در این نشست که به میزبانی پاکستان درباره افغانستان برگزار شده، توماس وست، نماینده ویژه آمریکا برای افغانستان، ضمیر کابلوف، نماینده روسیه برای افغانستان و یاو یاو، نماینده چین نیز شرکت کرده‌اند.

هیأتی از طالبان نیز به اسلام آباد سفر کرده است اما در این نشست شرکت ندارد اما گفته شده که اعضای این هیات با امیرخان متقی، وزیر خارجه طالبان دیدار خواهند کرد.

بیانیه این نشست چه دارد؟

این نشست در بیانیه خود از طالبان خواسته که در همکاری با گروه‌های دیگر برای ساختن یک دولت همه‌شمول و فراگیر که در آن به حقوق همه افغان‌ها احترام گذاشته شود کار کنند و در زمینه دادن حقوق برابر به زنان و دختران به خاطر شرکت در همه بخش‌های جامعه گام بردارند و فرصت مساوی برای تحصیل و آموزش دختران را مهیا کنند.

اعضای این نشست نگرانی عمیق خود را در مورد مشکلات جدی نقدینگی که افغانستان با آن مواجه است ابراز کردند و گفتند که به دنبال راه‌هایی برای سهولت دسترسی به "خدمات بانکی قانونی" هستند.

در این بیانیه نمایندگان کشورها از متعهد بودن طالبان برای اجازه عبور مصون همه کسانی که مایل به خروج از افغانستان هستند، استقبال کردند و از پیشرفت در زمینه فعال‌سازی فرودگاه‌ها در سراسر کشور با شروع زمستان که باعث تسهیل کمک رسانی‌های جهانی می‌شود، نیز استقبال کرده‌اند.

این نشست از ارائه فوری کمک های بشردوستانه جامعه جهانی به افغانستان استقبال کرده اما از احتمال سقوط اقتصادی و بدتر شدن هرچه بیشتر بحران انسانی و به وجود آمدن موج جدید پناهجویان ابراز نگرانی شدید کرده است.

در بیانیه این نشست آمده که اعضای آن حملات تروریستی اخیر در افغانستان را با شدیدترین الفاظ محکوم می‌کند و از طالبان می‌خواهد تا روابط خود را با تمام "گروه‌های تروریستی بین‌المللی" قطع کند و به تعهد خود مبنی بر عدم استفاده از خاک افغانستان از سوی این گروه‌ها علیه کشورهای دیگر پایبند بمانند.

در این بیانیه آمده که استقلال و احترام به تمامیت ارضی افغانستان و همچنین عاری بودن این کشور از تروریسم و جنایات مربوط به مواد مخدر به ثبات و اتصال منطقه کمک می‌کند.

این نشست همچنین از طالبان خواسته تا رویکردی دوستانه در قبال کشورهای همسایه اتخاذ کنند و از تعهدات حقوقی بین‌المللی، از جمله اصول پذیرفته‌شده جهانی حقوق بین‌الملل و حقوق بشر و حمایت از امنیت و حقوق مشروع اتباع و نهادهای خارجی در افغانستان حمایت کند.

نشست ترویکا پلاس

پیش از این شاه محمود قریشی، وزیر امور خارجه پاکستان گفته بود طالبان خواهان تعامل با جامعه جهانی است و جامعه جهانی هم باید "اشتباهات گذشته" را تکرار نکند و با طالبان گفتگو کند.

آقای قریشی گفت وخامت بیشتر اوضاع در افغانستان توانایی طالبان برای اداره کشور را به شدت محدود می‌کند.

آقای قریشی به اعضای این نشست گفت به افغانستان باید کمک‌های فوری بشردوستانه باید انجام شود تا از فاجعه انسانی جلوگیری تشکیل دهند

او افزود:"ما همه نگرانی مشابه نسبت به افغانستان داریم و منافع مشترکی نیز داریم که رسیدگی به این وضعیت مسئولیت مشترک همه ماست."

در همین حال توماس وست، نماینده جدید آمریکا برای افغانستان که اخیراً جانشین زلمی خلیلزاد شده است برای نخستین بار است که در یک نشست منطقه‌ای به عنوان نماینده آمریکا شرکت می‌کند.

پیش از برگزار شدن این نشست، دولت پاکستان اظهار امیدواری کرده بود که این نشست به تلاش‌های جاری برای صلح و ثبات افغانستان کمک کند.

گروهی خبر 

منبع : بی بی سی

وزیر خارجه طالبان با مدیر کل سازمان بین المللی مهاجرت دیدار کرد

 

امیر خان متقی سرپرست وزارت خارجه طالبان با انتونیو ویتورینو مدیر کل سازمان بین المللی مهاجرت دیدار کرده و خواهان آزاد شدن سرمایه‌های افغانستان شده است.

امیر خان متقی سرپرست وزارت خارجه طالبان با انتونیو ویتورینو مدیر کل سازمان بین المللی مهاجرت دیدار کرده و خواهان آزاد شدن سرمایه‌های افغانستان شده است.
عبدالقهار بلخی سخنگوی وزارت خارجه طالبان امروز پنجشنبه(13عقرب) با نشر اعلامیه در صفحه تویترش نگاشت:" مولوی امیر خان متقی وزیر خارجه امارت اسلامی با انتونیو ویتورینو مدیر کل سازمان بین المللی مهاجرت در کابل دیدار کرده است".
مولوی متقی در این دیدار بر شناسایی افراد مستحق از غیر مستحق تاکید کرده و همچنان خواهان آزاد شدن سرمایه‌های مسدود شده افغانستان شدند تا مشکلات اقتصادی  افغانستان به طور اساسی حل شود.
دراعلامیه‌ی آمده است که مدیرکل سازمان بین المللی مهاجرت تعهد کرده که با رسیدن زمستان اولویت آنها کمک مانند سرپناه، البسه و دیگر مواد مورد نیاز به نیازمندان است و این سازمان همچنان به کار خویش در افغانستان ادامه می‌‍دهد.

گروهی خبر 

منبع : جمهور

دیدبان حقوق بشر: طالبان فعالیت زنان امدادگر را محدود کرده‌اند

 

زنان

سازمان دیده‌بان حقوق بشر در گزارشی می‌گوید قوانین طالبان اکثر زنان را از فعالیت به عنوان امدادگر منع می‌کند که باعث بدتر شدن بحران انسانی در افغانستان شده است.

در این گزارش دیده‌بان حقوق بشر همچنین آمده که محدودیت‌های سراسری باعث شده که کمک‌ها به شمار اندکی از خانواده‌های نیازمند، به‌ویژه به خانواده‌هایی که زنان سرپرست فامیل هستند، برسد.

این سازمان گفته است دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد (OCHA) جزئیات توافقنامه‌ها بین آژانس‌های کمک‌رسانی و طالبان را در هر یک از ۳۴ ولایت افغانستان ترتیب کرده است که نشان می‌دهد کارمندان زن در چه مناطقی اجازه فعالیت دارند.

این اسناد که توسط دیده‌بان حقوق بشر بررسی شده است، نشان می‌دهد که تا ۲۸ اکتبر ۲۰۲۱، مقامات طالبان تنها در سه ولایت یک توافقنامه کتبی ارائه کرده‌اند که بدون قید و شرط به امدادگران زن اجازه می‌دهد تا وظایف خود را انجام دهند

زنان

در بیش از نیمی از کشور، زنان مددکار با محدودیت‌های شدیدی مواجه هستند؛ از جمله لزوم همراه مرد از عضو خانواده در حین انجام کار که فعالیت شان را دشوار یا گاهی غیرممکن می‌کند.

هیتر بار، معاون بخش حقوق زنان در دیده‌بان حقوق بشر می‌گوید:"اجازه دادن به امدادگران زن برای انجام کارهای خود بدون محدودیت، موضوعی نیست که سازمان‌ها یا اهداکنندگان فقط به عنوان بخشی از شرایط برای کمک‌های بشردوستانه باید قرار دهند، بلکه یک ضرورت عملیاتی برای ارائه این کمک‌هاست."

دیده‌بان حقوق بشر نوشته است که امدادگران زن در افغانستان نقش مهمی در دستیابی و ارزیابی نیازهای زنان و دختران و زنان سرپرست خانواده ایفا می‌کنند، به ویژه به این دلیل که جامعه اغلب بر اساس جنسیت عمیقاً تفکیک شده است. فقدان امدادگر زن همچنین باعث دسترسی کمتر زنان دارای معلولیت به خدمات توانبخشی می‌شود.

محدودیت‌ها در ولایت‌ها چگونه است؟

این سازمان نوشته که به طور مثال در ولایت بادغیس، طالبان به هیچ وجه به امدادگران زن اجازه کار نمی‌دهند.

در ولایت‌های بامیان و دایکندی هم طالبان گفته‌اند که امدادگران زن فقط در حین ارزیابی‌ها، جمع‌آوری اطلاعات در مورد نیازهای مردم اجازه فعالیت دارند، نه در مراحل دیگر مثل رساندن کمک به افراد.

یک زن بامیانی

دیده‌بان حقوق بشر افزوده که در ۱۶ ولایت دیگر، طالبان گفته‌اند که زنان امدادگر در بیرون از اداره باید با یک محرم (همراه مرد از خانواده) فعالیت کنند. این سازمان گفته این کار مانع یا باعث محدودیت در مهم‌ترین فعالیت زنان که ملاقات با دختران و زنان نیازمند در بیرون از دفتر است، می‌شود.

طالبان همچنین انواع کارهایی که امدادگران زن می‌توانند انجام دهند، را محدود کرده‌اند. در ۱۱ ولایت، زنان امدادگر اجازه دارند فقط در پروژه‌ها بهداشتی و آموزشی کار کنند و آنها را از سایر حوزه‌های کمک‌های بشردوستانه، مانند توزیع مواد غذایی ممنوع می‌کند.

مقامات طالبان تنها در پنج ولایت موافقت‌نامه‌های مکتوب که قوانین خود را برای زنان امدادگر در آن توضیح داده‌اند، ارائه کرده‌اند. بقیه توافقنامه‌ها برای اجازه فعالیت زنان امدادگر شفاهی است.

این سازمان افزود که در نبود رهنمودهای مکتوب، اعضای گروه طالبان به احتمال زیاد باعث آزار و اذیت کارگران زن شده و محدودیت‌های فراتر از آنچه توافق شده را اعمال می‌کنند و مانع کار زنان می‌شوند.

دیده‌بان حقوق بشر خواستار توافق کتبی طالبان در این مورد شده است که زنان بتوانند در سراسر کشور افغانستان با امنیت در فعالیت‌های بشردوستانه مشارکت کنند و به این ترتیب، کمک‌های لازم به آسیب‌پذیر قشرهای این کشور برسد.

گروهی خبر هفته نامه ندای غزنه

منبع : بی بی سی

فرار از افغانستان: 'جنایتکاران آزاد ولی زنان زندانی هستن

 

دو ماه پیش زمانی که افغانستان به دست طالبان افتاد، صدها قاضی زن مخفی شدند. طالبان زندان‌ها را در سراسر کشور باز کردند و در نتیجه همان مردانی که قضات زمانی زندانی شان کرده‌بودند، آزاد شدند.

بیست و شش نفر از این زنان اکنون به یونان فرار کرده‌اند و تیمی از بیبیسی برای ملاقات با آن‌ها به آن‌جا سفر کرده است. ما بخاطر مصونیت و حفظ امنیت آن‌ها، نامهای‌شان را در این گزارش تغییر داده‌ایم.BBC

قاضی ثنا، در اقامتگاه موقتش در یونان. او گفت که هرگز از مبارزه برای حقوق زنان در افغانستان دست نخواهد کشید

توضیح تصویر،

قاضی ثنا، در اقامتگاه موقتش در یونان. او گفت که هرگز از مبارزه برای حقوق زنان در افغانستان دست نخواهد کشیدBBC

نزدیک نیمه‌شب تلفن زنگ خورد و محل سوار شدن به خودرو را تایید ‌کرد. زمان حرکت فرا رسیده بود.

قاضی ثنا با پوشیدن یک حجاب بلند سیاه رنگ که تمام بدنش را پوشیده بود، وارد خیابان شد. دو کودک خردسالش با او بودند. هر کدام از آن‌ها یک چمدان/بکس با خود حمل می‌کردند که داخل آن دو دست لباس، پاسپورت، تلفن، پول نقد و به اندازه‌ مورد نیاز غذا بود که برای سفر باخود می‌بردند.

ثنا، به یاد می‌آورد و می‌گوید: "وقتی آن محل را ترک کردیم، نمی‌دانستیم به کجا می‌رویم. به ما گفته شد که خطراتی در راه وجود خواهد داشت، اما، همه آن‌ها را پذیرفته بودیم زیرا می‌دانستیم این تنها راه نجات است."

خودروی برای سوار کردن او و فرزندانش فرا می‌رسد. ثنا، هنگامی که داخل خودرو می‌شد به شهری که در آن به دنیا آمده، بزرگ شده و خانواده تشکیل داده بود، نگاهی می‌اندازد. سرنوشت اینکه آیا او و فرزندانش نجات خواهند یافت، اکنون در دست غریبه‌هایی بود که تلاش فرار آن‌ها را فراهم کرده بودند. او نمی دانست کجا می‌روند، اما می دانست که نمی‌توانند، بمانند.

او می‌گوید: "این بدترین لحظه زندگی من بود، وقتی که در حال خروج به کودکانم نگاه کردم...من خیلی ناامید بودم. فکر می‌کردم که آیا می‌توانم آن‌ها را زنده از افغانستان بیرون کنم؟"

ثنا گفت که در سه ماه گذشته توسط همان مردانی که او آن‌ها را به جرم خشونت علیه زنان به زندان فرستاده بود، مورد تعیقیب بود.

طالبان در هنگام پیشروی در سراسر افغانستان زندان ها را باز کردند و هزاران جنایتکار را آزاد ساختند تا از کسانی‌که آن‌ها را زندانی کرده بودند، انتقام بگیرند.

ثنا می‌گوید:"من در دادگاهی کار می‌کردم که به بسیاری از جنایات مختلف، از جمله قتل، خودکشی، تجاوز جنسی، و جرایم پیچیده دیگر رسیدگی می‌کرد. "مجازاتی که من صادر می‌کردم طولانی‌مدت و جدی بود."

"اما، وقتی همه آن‌ها آزاد شدند، هر کدام از آن‌ها گفتند اگر شما را پیدا کنیم BBC

قاضی ثنا با دو فرزندش و تنها چهار بکس/چمدان ،از افغانستان گریخت

توضیح تصویر،

قاضی ثنا با دو فرزندش و تنها چهار بکس/چمدان ،از افغانستان گریخBBC

یک تحقیق اخیر بی‌بی‌سی دریافت که بیش از ۲۲۰ قاضی زن به دلیل ترس از مجازات از سوی حاکمیت طالبان، مخفی شده بودند. بسیاری از این زنان که از مکان‌های مخفی در داخل افغانستان صحبت می‌کردند، می‌گفتند که به طور روزانه، تهدید به مرگ می‌شوند.

بلال کریمی، از سخنگویان طالبان در پاسخ به این اتهامات به بی‌بی‌سی گفت: "قاضی‌های زن باید مانند هر خانواده دیگری بدون ترس زندگی کنند. هیچ‌کس نباید آن‌ها را تهدید کند. واحدهای ویژه نظامی ما موظفند چنین شکایاتی را بررسی کنند و در صورت وجود این نوع تخلفات اقدام کنند."

آقای کریمی همچنین وعده طالبان را مبنی بر "عفو عمومی| برای تمام کارمندان سابق دولت در سراسر افغانستان تکرار کرد.

اما ثنا، چند ماه گذشته را یک "زندگی در کابوس" توصیف می‌کند.

او می‌گوید: "ما هر دو تا سه روز یک‌بار محل اقامت ما را عوض می‌کردیم و از خیابان‌ها به خانه‌های امن و هتل‌ها می‌رفتیم."

"ما نمی‌توانستیم برگردیم. خانه خودمان قبلا مورد یورش قرار گرفته بود."

فرار موفقیت‌آمیز

ثنا و خانواده‌اش پس از ترک محل اقامت با یک خودرو، مرحله بعدی سفر خود را از طریق زمین ادامه دادند. او گفت که آنها بیش از ۱۰ ساعت در بیابان سفر کردند و هرگز نخوابیدند. هر نیم ساعت یا بیشتر، آنها به یک ایست بازرسی طالبان می‌رسیدند که در آن‌جا مردان مسلح مسافران را بازرسی می‌کردند.

او گفت که در تمام مسیر راه، کوچکترین فرزندش را در آغوش گرفته بود و فکر نمی‌کرد که زنده از آن‌جا زنده بیرون بیایند.

او در حالی‌که اشک می‌ریخت گفت: "گر می‌دانستند که من قاضی هستم، بلافاصله ما را می‌کشتند."

ثنا در برخی موارد به پرونده‌هایی از مردان که زنان شان به دلیل سوء استفاده و آزار از سوی آن‌ها، خودکشی کرده بودند، حکم داده بود.

"من همیشه فکر می‌کردم که یک زن در چه مرحله‌ای مرگ را انتخاب می‌کند، اما وقتی امیدم را از دست می‌دادم، آماده بودم خود را بکشم."

ثنا و فرزندانش پس از عبور ایمن از دشت‌ها، بیش از یک هفته را در یک خانه امن سپری کردند تا اینکه در نهایت آن‌ها را به یک فرودگاه منتقل کردند.

او گفت که وقتی هواپیما بلند می‌شد، تمام مسافران اشک می‌ریختند.

آن‌ها دیگر از افغانستان خارج شده بودند.BBC

آپارتمان‌های موقت در یونان ساده بودند، با تخت های دو طبقه و یک میز و صندلی/چوکی

توضیح تصویر،

آپارتمان‌های موقت در یونان ساده بودند، با تخت های دو طبقه و یک میز و صندلی/چوکی

پس از رسیدن به آتن، همه ۲۶ قاضی و اعضای خانواده‌شان آزمایش کرونا دادند و سپس در آپارتمان‌های مختلف در اطراف شهر مستقر شدند. طبق یک طرح ویزای موقت، مقامات یونانی در همکاری با موسسات خیریه مختلف، به مدت ۱۴روز برای آن‌ها غذا و سرپناه فراهم کردند.

این که بعد از پایان این دو هفته چه اتفاقی می‌افتاد، معلوم نبود. به قضات توصیه شده بود که کار درخواست‌های پناهندگی‌شان را به یک کشور ثالث آغاز کنند.

از جمله کسانی‌ که برای پناهندگی در بریتانیا درخواست کرده بود اسما بود. او با بیش از ۲۵ سال تجربه ‌کاری به عنوان قاضی در افغانستان، این اولین بار نبود که از دست طالبان فرار می‌کرد.

در سال ۱۹۹۶ هم، زمانی که این گروه قدرت را در کابل تصرف کرده بود، اسما و خانواده‌اش از طریق زمینی فرار کرده بودند.

اسما می‌گوید: "این دومین بار است که ما تسلط طالبان را تجربه می‌کنیم. زمانی که آن‌ها برای اولین بار هم به قدرت رسیدند، من قاضی بودم."

"حتی در آن زمان نیز، قضات زن اولین کسانی بودند که از جامعه کنار گذاشته شده بودند".

با ورود نیروهای آمریکایی و ناتو در سال ۲۰۰۱ به افغانستان، اسما به کشورش برگشته بود و کار خود را به عنوان قاضی از سر گرفته بود تا اینکه دو ماه پیش تاریخ تکرار شد.

توفان

توضیح تصویر،

توفان "بالوس" در اوایل این ماه رعد و برق را بر فراز آکروپولیس آتنBBC

ثنا نیز پیش از این شاهد ظهور طالبان بوده است. در دهه نود میلادی که طالبان به قدرت رسیدند، او تازه از دانشکده حقوق فارغ التحصیل شده بود.

او گفت که به مدت پنج سال مجبور شده بود در خانه بماند و از کار صرف نظر کند.

او گفت: "قاضی شدن برای یک زن در افغانستان به خودی خود یک مبارزه بزرگ است...یک دختر اول باید خانواده خودش را متقاعد کند که به او اجازه تحصیل بدهند. سپس، حتی وقتی به دانشگاه می‌رود و کار پیدا می‌کند، باز هم باید در هر مرحله خود را ثابت کند."

"اما وجود قاضی‌های زن در افغانستان برای درک رنج و درد زنان لازم است. همانطور که برای شفای بیماران به یک پزشک نیاز است، یک قاضی زن نیز مشکلاتی را که زنان با آن روبرو هستند، بهتر درک می‌کند و می تواند به حل نابرابری‌ها کمک کند."

برای زنان در افغانستان حتی گزارش‌دهی در مورد یک جنایت با شرم همراه است. اما در صورت حضور یک قاضی زن، خانواده‌ها بیشتر از بستگان زن خود حمایت می‌کنند."

ثنا در حال قدم زدن در آپارتمان موقت کوچکش در یونان، صفحه موبایل خود را پایین و بالا می‌کند. او به تصویری از خانه قبلی خود خیره شده و با لحنی افتخارآمیز می‌گوید ملکیتی که طبق قانون از اوست، نه از شوهرش.

او گفت پس از آنکه این خانه را ترک کردند، حالا توسط یکی از اعضای بلندپایه طالبان تصرف شده است. او گفت خانه و خودرو و تمام وسایل خانه‌اش را حالا آن مقام طالبان در اختیار خود دارد.

قضاتی که اکنون به عنوان بخشی از دیاسپورا زندگی می‌کنند، به ندرت اخبار مثبت از داخل کشورشان می‌شنوند. در یکی از گروه‌های متعدد واتساپ، مونتاژی از ۲۸ عکس نمایه از قاضیان به اشتراک گذاشته شده بود. یکی از عکس ها مربوط یک قاضی مرد بود که گفته شده توسط جنایتکارانی که از زندان آزاد شده بودند، در ۴۸ ساعت گذشته کشته شده بودBBC

از میان تمام قضات زن که به یونان رسیده‌اند، قاضی‌های جوانتر، از آنچه که مجبور بودند پشت سر بگذارند، به نظر می‌رسید بیشتر مایوس هستند.

نرگس، یک قاضی تازه‌کار، قبل از تسلط طالبان برای حدود پنج سال در یک دادگاه خانواده ولایتی کار می‌کرد. تمام دوره دانشگاهی و کاری او در زمان دولت تحت حمایت آمریکا در افغانستان، سپری شد.

نرگس می‌گوید: "تا زمانی که طالبان در قدرت هستند، پیشرفت زنان و حفظ تمامی دستاوردهایی که در ۲۰ سال گذشته در افغانستان بدست آمده، غیرممکن خواهد بود".

اما در میان قضات مسن‌تر، کسانی که شاهد ظهور و سقوط طالبان در گذشته بودند، امید بیشتری وجود داشت.

اسما می‌گوید: "زنان افغانستان، زنان ۲۰ سال پیش نیستند، به آن زنانی نگاه کنید که در روزهای اول که طالبان آمدند، اعتراض کردند، حقوق خود را خواستند، خواستار حق تحصیل شدند."

"حتی رسیدن به این مرحله هم کار آسانی نبوده است. امروز هر دختر در کشورما روی پای خود ایستاده است."BBC

نرگس که به تازگی وارد یونان شده است، به شهر نگاه می کند

توضیح تصویر،

نرگس که به تازگی وارد یونان شده است، به شهر نگاه می کند

ثنا هم امیدی در دل دارد. او می‌گوید قوانینی که با تلاش او و دیگر قاضیان زن در افغانستان ایجاد شده را نمی توان به سادگی از تاریخ حذف کرد.

او می‌گوید این دستاوردها ممکن است توسط طالبان نادیده گرفته شوند، اما آن را نمی‌توان حذف کرد چرا که همه ثبت‌شده و قابل جستجو است.

ثنا از قانون اساسی افغانستان نیز نقل کرد که در ماده۲۲ آن آمده است که همه اتباع افغانستان اعم از زن و مرد دارای حقوق مساوی هستند. ماده ۴۳ که نوشته تحصیل حق همه شهروندان افغانستان است و ماده ۴۸ که کار را حق هر افغان گفته است.

ثنا در ایجاد پیش‌نویس قانون منع خشونت علیه زنان نیز کمک کرده بود که در سال ۲۰۰۹ به تصویب رسید و ۲۲ مورد سوء استفاده از زنان را جرایم جنایی تلقی کرده است که جرایمی از جمله تجاوز جنسی، بدعهدی، ازدواج اجباری، ممنوعیت زنان از داشتن حق ملکیت، جلوگیری از رفتن زنان و دختران به مکتب یا کار در آن درج شده است.

در حال حاضر، طالبان حکم داده است که تمام زنان شاغل و دانش‌آموزان دختر باید در خانه بمانند تا زمانی که همه محل‌های کار و محیط‌های آموزشی برای آن‌ها "امن" تلقی شوند. طالبان گفته‌اند که این یک اقدام موقت است، اما این گروه تا هنوز جدول زمانی مشخصی برای تغییر وضعیت تعیین نکرده‌اند.

سخنگوی طالبان در پاسخ به این سوال که آیا زنان در آینده نقش‌های برجسته‌ای مانند قاضی یا وزیر خواهند داشت، به بی‌بی‌سی گفت که نمی‌تواند در این مورد اظهار نظر کند، زیرا "شرایط و فرصت‌های کاری برای زنان" هنوز مورد بحث است.

ثنا از پناهگاه موقت جدید خود در یونان، بی‌عدالتی دردناکی را در کشور خود شاهد است.

او می‌گوید: "در حال حاضر، زنان در افغانستان در خانه‌های خود گیر مانده‌اند و جنایتکارانی که من به زندان فرستاده بودم شان، آزاد هستند".

او با خود عهد کرده که به مبارزه با این بی عدالتی، حتی از خارج، ادامه خواهد داد و "از هر زن افغان" حمایت خواهد کرد.

او گفت: "افغانستان متعلق به طالبان یا گروه خاصی نیست. این کشور متعلق به هر افغان است."

گروهی خبر 

منبع : بی‌‌ بی سی

نشست وزرای خارجه همسایه افغانستان در تهران؛ وزیر خارجه چین: طالبان مشتاق گفتگو با جامعه جهانی است

 

علیرغم اعلام رسمی وزارت خارجه ایران ابراهیم رئیسی نتوانست در افتتاحیه نشست امروز شرکت کند

علیرغم اعلام رسمی وزارت خارجه ایران ابراهیم رئیسی نتوانست در افتتاحیه نشست امروز شرکت کند

نشست وزرای خارجه کشورهای همسایه افغانستان در تهران آغاز شد. نماینده چین در این نشست اعلام کرد سومین نشست همسایگان افغانستان در این کشور برگزار خواهد شد.

در نشست تهران وزیران خارجه ازبکستان، تاجیکستان، ترکمنستان و پاکستان به صورت حضوری و وزیران خارجه چین و روسیه به صورت آنلاین شرکت کرده‌اند.

قرار بود ابراهیم رئیسی این اجلاس را افتتاح کند اما حسین امیرعبداللهیان، وزیر خارجه ایران گفت:"به دلیل اولویتی که برای رئیس جمهور پیش آمد، علیرغم علاقه‌مندی وی برای حضور در این مهم، این موضوع به معاون اول رئیس جمهور واگذار شد".

نشست تهران یک هفته پس از نشستی در مسکو با عنوان "فرمت مشورتی مسکو درباره افغانستان" برگزار می‌شود که در آن نمایندگان طالبان و ده کشور از جمله چین، ایران، هند و پاکستان حضور داشتند.

طالبان پیشتر در گفت‌وگو با بی‌بی‌سی فارسی تایید کردند که به نشست وزرای خارجه کشورهای همسایه افغانستان در تهران دعوت نشده‌اند اما این گروه ابراز امیدواری کرده که این نشست برای افغانستان موثرخواهد بود.

حسین امیرعبداللهیان وزیر خارجه ایران ابراز امیدواری کرده که این نشست زمینه‌ای برای ایجاد دولتی فراگیر در افغانستان باشد.

او پیشتر نیز گفته بود تلاش می‌شود در این نشست "بیانیه‌ای به اجماع کشورهای همسایه برسد".

وانگ یی، وزیر امور خارجه چین در کنفرانسی که در ایران برگزار شد، گفت: طالبان افغانستان مشتاق گفتگو با جامعه جهانی است.

وانگ در پیامی از پیش ضبط شده که به طور زنده از تلویزیون دولتی ایران پخش شد، گفت: "چین در زمان مناسب میزبان سومین نشست همسایگان افغانستان خواهد بود."

وزیر خارجه چین همچنین از جامعه جهانی خواست تا به توسعه افغانستان کمک کنند.

عمران خان، نخست وزیر پاکستان کشورهای همسایه افغانستان را تشویق می‌کند که به صورت جمعی طالبان را به رسمیت بشناسند.

قرار است پیام دبیر دبیرکل سازمان ملل هم در این نشست قرائت شود.‌ 

گروهی خبر 

منبع: بی‌بیسی

هیأت امارت اسلامی طالبان به ازبکستان رفت

 

مولوی عبدالسلام حنفی (نفر اول از سمت راست).

مولوی عبدالسلام حنفی (نفر اول از سمت راست)

بر اساس گزارش رسانه‌های داخل افغانستان و به نقل از مقامات گروه طالبان، یک هیأت امارت اسلامی این گروه بامداد روز شنبه ۱۶ اکتبر/۲۴ مهر، کابل را به مقصد شهر ترمذ ازبکستان ترک کرد.

هیأت گروه طالبان که به ریاست مولوی عبدالسلام حنفی، معاون نخست‌وزیری امارت اسلامی این گروه راهی شهر ترمذ شه است، با مقامات ازبکستان دیدار خواهد کرد. 

به گفته مولوی عبدالسلام حنفی، مقامات طالبان و ازبکستان در مورد روابط دو جانبه، توسعه روابط تجاری،  ترانزیت، راه آهن و برق گفت‌وگو خواهند کرد.

همکاری‌های بانکی میان افغانستان و ازبکستان نیز طی این سفر یک روزه مورد بحث قرار خواهد گرفت.

این سفر در حالی انجام می‌شود که مقام‌های طالبان دور جدید سفرهای رسمی خود را با هدف به رسمیت شناخته شدن از سوی جامعه بین‌المللی آغاز کرده‌اند. تاجایی که امیرخان متقی، سرپرست وزارت خارجه این گروه دو روز پیش (۱۴ اکتبر/۲۲ مهر) با مولود چاووش‌اوغلو، وزیر امور خارجه ترکیه در آنکارا دیدار کردند.   

جامعه بین‌المللی هنوز امارت اسلامی گروه طالبان در افغانستان را به رسمیت نمی‌شناسد.

 ‌‌‌ گروهی خبر 

منبع :IRF

 

اتحادیۀ اروپا یک میلیارد یورو به افغانستان کمک می‌کند؛ ادامۀ چانه‌زنی‌های بین‌المللی با طالبان

 

مذاکرات طالبان با نمایندگان اتحادیه اروپا و آمریکا در دوحه

مذاکرات طالبان با نمایندگان اتحادیه اروپا و آمریکا در دوحه

هم‌زمان، تلاش‌های متعددی در سطح بین‌المللی برای رسیدگی به وضعیت افغانستان جریان دارد. کشورهای غربی می‌خواهند با استفاده از فشار اقتصادی طالبان را به راه بیاورند و برخی معیارهای مربوط به حقوق بشر و روابط بین‌المللی را به آنها بقبولانند. با اینحال وضعیت مردم افغانستان به قدری ناگوار است که به رغم مجازات‌های بین‌المللی، اتحادیۀ اروپا اعلام کرد یک میلیارد یورو کمک برای افغانستان منظور کرده است. از سوی دیگر در دوحه، طالبان مشغول مذاکره با آمریکایی‌ها و اروپاییان‌اند.

روز سه‌شنبه ۱۲ اکتبر/۲٠ مهر، مقامات اتحادیۀ اروپا خبر دادند که کمک یک‌میلیارد یورویی خود را طی همین روز، در چارچوب اجلاس مجازی گروه بیست (G20) رسماً اعلام خواهند کرد. خانم اورزولا فن ‌درلاین، رئیس کمیسیون اروپا گفت: "برای جلوگیری از فروپاشی انسانی و اقتصادی-اجتماعی افغانستان، باید هر کاری از دست‌مان بر میاید انجام دهیم. افغان‌ها نباید هزینۀ اعمال طالبان را بپردازند. به همین دلیل کمک‌های اتحادیۀ اروپا به قصد مردم افغانستان و همچنین کشورهای همسایه‌ای در نظر گرفته شده است که قبل از همه به افغان‌ها یاری رساندند"...

بدین ترتیب، با اینکه دارایی‌های بانک مرکزی افغانستان در آمریکا و اروپا مسدود مانده (٨ میلیارد دلار در آمریکا و ۲ میلیارد دلار در اروپا)، اتحادیۀ اروپا تصمیم گرفته که برای جلوگیری از فاجعه‌ای انسانی، "مردم افغانستان" را یاری دهد. بخصوص با رسیدن فصل سرما، کمبود مواد غذایی، پوشاک و دارو می‌تواند عواقب سنگین داشته باشد.

با به قدرت رسیدن طالبان، افغانستان در بن‌بست اقتصادی خطرناکی گرفتار شده است. علاوه بر مسدود شدن پول‌ها، بیکاری انبوه و بلاتکلیفی ناشی از شرایط سیاسی و همچنین پیامدهای خشکسالی شدید، مردم را دچار تنگدستی و فقر فزاینده کرده است. اما کشورهای غربی که هنوز رژیم طالبان را به رسمیت نشناخته‌اند، حاضر نیستند به آسانی "کمک بلاعوض" بدهند. اروپاییان و آمریکا به طالبان فشار می‌آورند تا حداقل در مورد محدودیت حقوق زنان و کودکان اندکی عقب‌نشینی کردند.

البته از یک میلیارد یورویی که اتحادیۀ اروپا تقبل کرده، قبلاً ۳٠٠ میلیون یورو به عنوان جبران کمبودهای غذایی و بهداشتی (واکسیناسیون) اعلام شده بود. در واقع اینک ۷٠٠ میلیون یورو کمک اضافی تعیین شده که بخشی از آن باید به "کشورهای همسایه" داده شود. هنوز معلوم نیست که کدامیک از این کشورها سهمی از کمک‌ها را دریافت خواهند کرد.

اجلاس گروه بیست

اجلاس ویژۀ گروه بیست که به ابتکار ایتالیا برگزار می‌شود،  دو موضوع بزرگ را در ارتباط با افغانستان بررسی می‌کند: نیازهای فوری مردم و نگرانی‌های امنیتی (مسئلۀ حضور تروریسم در افغانستان). ماریو دراگی نخست‌وزیر ایتالیا برای تدارک این اجلاس با مشکلات فراوان مواجه شده زیرا همۀ کشورهای عضو گروه بیست در مورد طالبان اتفاق نظر ندارند. برخی هنوز مایل نیستند که کمکی به دست طالبان برسد. اما برخی دیگر – از جمله روسیه و چین – نگاهی متفاوت دارند. یکی از دیپلمات‌های اروپایی گفته است: "مسئلۀ اصلی اینجاست که اروپاییان می‌خواهند در امور حکومت طالبان مداخله کنند – مثلاً در مورد رفتار با زنان – اما پکن و مسکو از سیاست عدم مداخله طرفداری می‌کنند". چینی‌ها حتی رسماً خواستار لغو تحریم‌های افغانستان شده‌اند (آزاد شدن پول‌ها).

اجلاس دوحه

روز سه‌شنبه، تقریباً هم‌زمان با اجلاس مجازی گروه بیست، هیئت طالبان در دوحه با نمایندگان اتحادیۀ اروپا و آمریکا به گفتگو نشستند. این نخستین بار است که چنین نشست سه‌جانبه‌ای برگزار می‌شود. البته طی روزهای گذشته (شنبه و یکشنبه)، آمریکایی‌ها به طور جداگانه با نمایندگان طالبان در دوحه مذاکره کردند. در پایان این دو روز، به نظر می‌آمد که هیچ تغییری در موضع‌گیری‌های طالبان شکل نگرفته است. آمریکایی‌ها که بیش از هرچیز بر مسائل امنیتی تأکید دارند، ظاهراً نتوانسته‌اند قول و تعهدی از طالبان بگیرند. هرچند امیرخان متقی وزیر خارجۀ رژیم طالبان با زبانی دیپلماتیک از "همکاری و حمایت آمریکا" تشکر کرد، اما سهیل شاهین که یکی از چهره‌های اصلی طالبان در مذاکرات بین‌المللی است گفت که "امارت اسلامی افغانستان برای مبارزه با داعش هیچ نیازی به آمریکا ندارد".

روزنامۀ فرانسوی لوموند می‌نویسد: "نمایندگان سازمان سیا که در مذاکرات دوحه شرکت دارند، مایلند که استراتژی ضدتروریستی خود را علیه داعش و القاعده با طالبان هماهنگ کنند؛ اما تناقض در اینجاست که طی بیست سال اخیر، سیا همین نوع استراتژی‌ها را علیه طالبان به کار برده بود"...

پرسش بزرگ: به رسمیت شناختن حکومت طالبان

با افزوده شدن نمایندگان اتحادیۀ اروپا به جمع طالبان و آمریکایی‌ها، احتمال دارد که محور مذاکرات دوحه از مسائل امنیتی به موضوع کمک‌ به افغانستان و رعایت برخی حقوق انسانی از سوی طالبان منتقل گردد.

در این وضعیت، آقای مطلق القحطانی که از طرف وزارت امور خارجۀ قطر، پروندۀ افغانستان را دنبال می‌کند، با طفره رفتن از پاسخ به پرسش‌های خبرنگاران در مورد "به رسمیت شناختن طالبان"، گفت: "در هرصورت به قدرت رسیدن طالبان واقعیتی است که باید در نظر داشت. مهم اینست که بتوانیم با آنها تعامل داشته باشیم"...

هنوز هیچ کشوری، حتی قطر که نقش میانجی را بازی می‌کند، حکومت طالبان را به رسمیت نشناخته است. هرچند مذاکرات و جلساتی که هم اکنون در جریان است، هیچکدام به این موضوع اختصاص نیافته، اما تردید نیست که در حاشیۀ آنها، هزینه‌ای که طالبان باید برای به رسمیت شناخته شدن بپردازند، مورد ارزیابی قرار می‌گیرد.

گروهی خبر 

منبع: IRF

یونیسف: سوء‌تغذیه می تواند جان صدها هزار کودک افغان را به خطر بیندازد

 

یونیسف: سوء تغذیه می تواند جان صدها هزار کودک افغان را به خطر بیندازد

یونیسف: سوء تغذیه می تواند جان صدها هزار کودک افغان را به خطر بیندازد

سازمان ملل متحد ابراز نگرانی کرده‌است که در صورت عدم اقدام فوری، امسال حدود یک میلیون کودک در افغانستان بر اثر "سوء‌تغذیه شدید"، جان‌ خود را از دست خواهند داد.

صندوق کودکان ملل متحد (یونیسف) به همین خاطر خواستار اقدام فوری برای کمک به کودکان در این کشور شده است. عمر عبدی، معاون اجرایی یونیسف، این اظهارات را در پایان یک سفر چهار روزه به دو کشور افغانستان و پاکستان بیان کرده است.

بیماری‌هایی مانند سرخک و اسهال یکی دیگر از چالش های بزرگ در میان کودکان افغانستان است.

آقای عبدی در دیدار با مقامات طالبان در کابل بر لزوم دریافت مراقبت‌های اولیه بهداشتی، غذا، آب‌پاک آشامیدنی و سایر مایحتاج اولیه کودکان افغان در اسرع وقت تأکید کرد و قول داد که صندوق کودکان سازمان ملل متحد برای این کار تمام توان خود را انجام خواهد داد.

ترس از فاجعه انسانی

کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان (UNHCR) نیز هشدار داده است که باید به نیازمندان افغانستان قبل از فرا رسیدن فصل زمستان کمک شود در غیر این صورت عواقب آن می‌تواند وخیم باشد.

این آژانس می گوید شمار آوارگان ناشی از جنگ در این کشور حالا به ۳.۵ میلیون نفر افزایش یافته است.

کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان گفته است که تعهدات کمک برای نیازمندان افغانستان پیش از فرار رسیدن زمستان عملی شود

کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان گفته است که تعهدات کمک برای نیازمندان افغانستان پیش از فرار رسیدن زمستان عملی شود

بابر بلوچ، سخنگوی کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان به خبرگزاری رویترز در اسلام آباد گفت که تعهدات در مورد کمک به افغانستان باید عملی شوند و قبل از زمستان به نیازمندان کمک شود.

کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان می گوید حتی پیش از آنکه طالبان کنترل کابل را در دست بگیرند، حدود نیمی از مردم افغانستان به کمک نیاز داشتند.

بابر بلوچ گفت: "ما زمان بسیار کمی برای کمک به نیازمندان و فقرا داریم. زمستان در راه است. ترس ما این است که اگر به زودی به آنها کمک نکنیم، عواقب آن بسیار بسیار نگران کننده و دشوار خواهد بود."

اما به گفته بابر بلوچ "می‌توان از این امر جلوگیری کرد و به هر قیمتی باید از یک فاجعه انسانی دیگر جلوگیری کرد."

این دومین بار در کمتر از یک هفته است که کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان در مورد یک بحران انسانی در افغانستان هشدار می دهد.

چند روز پیش، رئیس این آژانس گفت که کمک‌ها باید ظرف چند هفته به افغانستان تحویل داده شود.

کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان می گوید که کمک‌ها باید ظرف چند هفته به افغانستان تحویل داده شود

منبع تصویر،

کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان می گوید که کمک‌ها باید ظرف چند هفته به افغانستان تحویل داده شود

سخنگوی کمیساریای عالی سازمان ملل متحد هشدار داد که آثار یک فاجعه انسانی احتمالی در افغانستان محدود به این کشور نخواهد بود و می‌تواند فراتر از افغانستان نیز گسترش یابد.

وی گفت: "نگرانی ما این است که مشکلات افغان‌ها افزایش یابد و افراد بیشتری آواره شوند. این احتمال وجود دارد که این تاثیرات به خارج از افغانستان یعنی پاکستان و ایران نیز گسترش بیابد.

از زمان کنترل طالبان بر کابل نزدیک به دو ماه پیش، کمک‌های بین‌المللی با مشکل مواجه شده‌است.

به گفته بری از خبرنگاران به رسمیت شناختن رژیم طالبان از سوی جامعه در این زمینه مشکلاتی ایجاد کرده است چون که این امر ارایه کمک‌ها را با چالش‌هایی روبرو کرده است.

دولت طالبان متعهد شده است که برای کمک به مردم با آژانس‌های بین‌المللی کمک‌رسانی همکاری کند.

در چند هفته گذشته، برخی کشورهای همسایه نیز به مردم افغانستان کمک کرده اند، اما این کمک‌ها بسیار کمتر از آن چیزی است که در سطح گسترده به آن نیاز است.

گروهی خبر 

منبع:بی بی سی

  شورای حقوق بشر سازمان ملل برای افغانستان یک گزارشگر ویژه تعیین می‌کند

 

شورای حقوق بشر سازمان ملل در ژنو

شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد با صدور قطعنامه‌ای از تعیین یک گزارشگر ویژه برای بررسی وضعیت حقوق بشر در افغانستان خبر داد. این  قطعنامه به رغم رای منفی پاکستان، چین و روسیه در نشست ویژه روز پنج‌شنبه هفتم اکتبر/۱۵ مهر شورای حقوق بشر سازمان مهر، تصویب شد.  

شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد روز پنج‌شنبه هفتم اکتبر/۱۵ مهر به قطعنامه پیشنهاد شده از سوی اتحادیه اروپا برای تعیین یک گزارشگر ویژه برای افغانستان رای مثبت داد. 

این شورا ضمن ابراز نگرانی از وضعیت حقوق بشر در افغانستان اعلام کرد، یک گزارشگر ویژه در مورد نقض حقوق بشر در این کشور از سوی گروه طالبان و طرف‌های دیگر تحقیق خواهد کرد. 

نظارت بر وضعیت حقوق بشر در افغانستان یکی دیگر از وظایف گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد خواهد بود.  

بر اساس قطعنامه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، قرار است گزارشگر ویژه افغانستان کار خود را رسما از ماه مارس سال ۲۰۲۲ آغاز کند.  

قطعنامه اخیر شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد با ۲۸ رای موافق، ۱۴ رای ممتنع و ۵ رای مخالف به تصویب رسید. پنج کشور از جمله پاکستان، چین و روسیه به این قطعنامه رای منفی دادند.    

شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد تصویب این قطعنامه و تعیین گزارشگر ویژه برای بررسی وضعیت حقوق بشر در افغانستان را نشان دهنده حمایت جامعه بین‌المللی از مردم این کشور خواند.  

در همین حال، لوت کنودسن، سفیر اتحادیه اروپا در سازمان ملل پس از تصویب قطعنامه اخیر گفت: «وضعیت حقوق بشر در افغانستان بویژه نقض حقوق زنان و دختران از سوی طالبان نگران کننده است».  

میشل باشله، کمیسر عالی سازمان ملل متحد نیز در آغاز نشست اخیر شورای حقوق بشر این سازمان در مورد وضعیت نقض حقوق بانوان، اقلیت‌های قومی و مذهبی، مدافعان حقوق بشر و روزنامه‌نگاران ابراز نگرانی کرد.  

وی گفت، گزارش‌های زیادی درباره نقض جدی حقوق بشر در افغانستان توسط گروه طالبان دریافت کرده است. میشل باشله کشتار غیرنظامیان و نیروهای امنیتی دولت پیشین افغانستان را که به طالبان تسلیم شده بودند، نقض آشکار حقوق بشر از سوی این گروه خواند.  

از سوی دیگر، جوزپ بورل، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا با انتشار توییتی از تصویب  قطعنامه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد استقبال کرد.

سازمان عفو بین‌الملل نیز با انتشار گزارشی ضمن استقبال از تصویب این قطعنامه گفت، تعیین گزارشگر ویژه  برای افغانستان نخستین گام مهم در جهت نظارت سازمان ملل متحد بر وضعیت حقوق بشر در افغانستان است.

چند روز پیش تصویب قطعنامه اخیر شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد (پنجم مهر)، شماری از گروه‌های مدافع حقوق بشر از این شورا درخواست کردند درباره نقض حقوق مردم افغانستان توسط طالبان، بویژه رویکرد این گروه با زنان و سرکوب آزادی بیان تحقیق کند.

گروهی خبر 

منبع: IRF

تلاش فزایندۀ اتباع افغانستان برای ورود به خاک ایران

صف متقاضیان ویزا در مقابل سفارت ایران در کابل

صف متقاضیان ویزا در مقابل سفارت ایران در کابل 

از زمان به قدرت رسیدن طالبان، شمار افغان‌هایی که برای رفتن به ایران تلاش می‌کنند ناگهان افزایش یافته، اما ایران با ورود اکثر این افراد مخالفت می‌کند. خبرگزاری فرانسه از بروز برخی خشونت‌ها در مناطق مرزی خبر می‌دهد.

خبرگزاری فرانسه در گزارشی از شهر زرنج – مرکز ولایت نیمروز- می‌نویسد که تا تاریخ ۱۵ اوت/۲۴ مرداد که طالبان وارد شهر کابل شدند،  به طور متوسط بین هزار تا ۲هزار نفر روزانه از گذرگاه مرزی زرنج عبور کرده و وارد خاک ایران می‌شدند. اما به گفتۀ محمد هاشم حنظله، فرماندۀ مرزی ولایت نیمروز، اینک روزانه حدود ۳ تا ۴هزار نفر برای عبور از مرز تجمع می‌کنند که اکثراً دارای مدارک لازم برای خروج از أفغانستان و ورود به ایران نیستند.

گذشته از مشکلات و هراس سیاسی، تنگنای معیشت و اقتصاد افغان‌ها را به ترک کشور وادار می‌کند. سازمان ملل هشدار می‌دهد که یک‌سوم مردم افغانستان در خطر گرسنگی قرار گرفته‌اند.

مقامات طالبان گفته‌اند که روزانه فقط ۵٠٠ الی ۶٠٠ نفر با مدارک معتبر برای عبور از مرز ایران اقدام می‌کنند. بقیه نه ویزای ایران را دارند و نه اجازۀ اقامت در این کشور را. به همین دلیل تلاش‌ها برای عبور غیرقانونی افزایش یافته است. این وضعیت به نوبۀ خود موارد بدرفتاری‌ و خشونت مأموران ایرانی را بیشتر کرده است.

خبرگزاری فرانسه سخنان فردی به اسم حیات‌الله را نقل می‌کند که با نشان دادن زخم‌های دستش گفته است: "سربازهای ایرانی پول ما را گفتند و کتک‌مان زدند". فرد دیگری ادعا کرده که دو نفر هنگام عبور از مرز به ضرب گلوله کشته شده‌اند.

مقامات جمهوری اسلامی گفته‌اند که نمی‌توانند تمامی پناهجویان افغان را بپذیرند. این در حالی است که ترکیه هم محدودیت‌هایی برای ورود اتباع افغان ایجاد کرده. اخیراً دولت ترکیه با صدور بخشنامه‌ای، مقررات جدید ورود را به شرکت‌های مسافرتی و جهانگردی ابلاغ کرده است. ترکیه همچنین در قسمت‌هایی از مرز ایران دیوار ساخته. "مقابله با مهاجرت روزافزون افغان‌ها از مرز ایران"، یکی از هدف‌های این دیوارکشی اعلام شده است.

گروهی خبر 

منبع: FRI

محراب خونین تشیّع! (سیاهه ای به امیران امارت اسلامی)

 

چرا در حالیکه داعش و تکفیری ها تشیّع را هدف گرفته است، رسما اعلام نمی کنید که شیعه را به رسمیت می شناسید؟ و چرا با به رسمیت شناختن علنی و عملی مذهب جعفری، خط فکری و اعتقادی و عملی تان را از داعش و جنایتکاران جدا نمی سازید؟ و چرا با پذیرش شیعه بعنوان یک مذهب اعتدالی، صف و جبهه اسلام اعتدالی و حنفی را تقویت نمی دارید؟

در حادثه مهیب تروریستی در مسجد جامع شیعیان ولایت قندوز صدها نفر نمازگزار مسلمان شیعه مذهب شهید و زخمی شدند. هیچ خانواده شیعه مذهب مقیم مرکز قندوز از داغ این جنایت، در امان نمانده است.
همه خانواده های شیعه قندوزی داغدار هستند. چه بسیار کودکانی که یتیم شدند و چه پدران و مادرانی که داغدار شدند و چه زنانی که بی سرپرست شدند و چه بی شمار خانواده هایی که گَرد مصیبت بر خانه های شان پاشیده شد.

این مصیبت آنقدر بزرگ و دردناک و وحشتناک است که در خیال وجدان های مرده هرگز نمی گنجد، وجدان های خفته و قلب های سنگی هرگز نمی توانند درک کنند که این فاجعه یعنی چی و این حادثه چه ها که با انسان و انسانیت و با قلب های دردمند مردم قندوز نکرده است.

بخشی از این وجدان ­مرده ها و سفسطه بازها حتما خواهند گفت: زمانی که طیارات برما حمله می کردند شما کجا بودید؟ زمانی که چنین و چنان می شد چرا صدا نکشیدید؟ اما اینها جز بیان و توجیه سرشار از قساوت و بی مسئولیتی نخواهد بود.

طالبان که برای خدا و شریعت و امن و آزادی می جنگیدند و یک نظام را سرنگون کردند، اکنون که زیر سایه امارت شان، جنایتی اینچنین مهیب اتفاق افتاده است؛ چه سخنی به گفتن و چه توجیهی به مردم دارند؛ مردمی که اکنون رعیت گونه زیر سیطره و وعده های شان زندگی می کنند!

طبعاً داعش مسئولیت این جنایت را بردوش می گیرد اما؛
به طالبان؛ این نمایندگان خداوند بر زمین باید گفت، چه توجیهی برای کشتن انسان در مسجد وجود دارد؟ آنانی که در مسجد و محراب و حین نماز کشته میشوند احتمالا چگونه انسانهایی باید باشند؟ آیا اهل کفر و اهل ذمه هستند؟ آنان که در مساجد قندوز و هرات و قندهار کشته می شوند، آیا خارجی هستند؟ حال که شما مسئول امن و نظم و نظام هستید بفرمایید چه کسانی آنها را کشتند؟ و چرا می کشند؟ آیا شما با فکر و عمل آنها موافقید؟ آیا با قاتلین شیعیان قندوز موافقید؟ موافقید که شیعه کافر و مشرک و خارج از دین است؟

از امیران طالبان باید پرسید که شما بعنوان امارت اسلامی، در کنار شیعه هستید یا در مقابل آن؟ و آیا مرگ و زندگی شیعه اهمیتی برایتان دارد؟ اگر شما در مقابل تشیّع هستید تفاوت میان شما و داعش چیست؟ و اگر نیستید؛ چگونه باید بین شما تفکیک و تشخیص قائل شد؟

 اگر تفکیک نیست، پس وطن ما را داعش اشغال کرده و حنفیت و اسلام اعتدالی را کنار زده است. اگر در کنار شیعه هستید، چرا شیعه را برادروار در آغوش نمی گیرید و همدردی نمی کنید؟
همدردی همانند حکومت غنی و عبدالله صرفاً‌ محکوم کردن و حرف مفت گفتن، از دردها نمی کاهد و مانع جنایت نمی شود؛ شما امارت اسلامی در عمل نشان بدهید که درد و غم مسلمان مظلوم شیعه بر جان و روان تان اثر کرده است.

چرا در حالیکه داعش و تکفیری ها تشیّع را هدف گرفته است، رسما اعلام نمی کنید که شیعه را به رسمیت می شناسید؟ و چرا با به رسمیت شناختن علنی و عملی مذهب جعفری، خط فکری و اعتقادی و عملی تان را از داعش و جنایتکاران جدا نمی سازید؟ و چرا با پذیرش شیعه بعنوان یک مذهب اعتدالی، صف و جبهه اسلام اعتدالی و حنفی را در برابر جبهه جنایت و داعش تقویت نمی دارید؟ چرا نمی بینید که یک دشمن جنایتکار هم بر مراسم فاتحه شما حمله می برد و هم بر مسجد و نمازگزاران شیعه!
اعتقاد ندارید یا شما نیز همانند غنی و کرزی، ارباب دارید؟ که اگر افغان هستید و مستقل هستید و مسلمان هستید؛ دنیای فکری و ذهنی و اعتقادی تان را از بند و زنجیر آزاد کنید و مردانه وار اعلام کنید که به برکت خون شهدای مظلوم قندوز و یکاولنگ و هرات و ... پیروان مذهب جعفری به سان پیروان مذهب حنفی و سایر مذاهب اربعه اسلامی، حقوق انسانی شان محفوظ و برابر است و مذهب امام جعفر صادق، در کنار مذهب امام ابوحنیفه، در میان ما و مردم ما رسمی است و حال که داعش مراکز و مساجد شیعیان را هدف گرفته است برای تأمین امنیت این مراکز در پهلوی برادر شیعه تان اقدام کنید.
این پیام را با صدای رسا به همه دنیا اعلام کنید که ما همه با هم برادر و برابر هستیم. صف فکر و عمل تان را از اشرف غنی مفسد وطنفروش و از داعش جنایتکار تکفیری، شجاعانه و هوشمندانه جدا کنید! و توطئه جنگ مذهبی را در نطفه، خفه بسازید؛ جنگی که توسط جنایتکاران بین المللی طرح و حمایت می شود.
نگارنده ی این سطور از یکاولنگ است، از همان مردمی است که در زمستان سال 1379 مظلومانه قتل عام شدند. به یاد بیاورید که چه شد و چه باید می شد؟ در قندوز سادات و شیعه را کشتند و در یکاولنگ سادات و شیعه را کشتید! و می دانم که اگر قلبی در سینه دارید و اگر اندکی عطوفت محمدی(ص) در وجودتان باشد و اگر از آب و نان این وطن خورده باشید راضی نبودید و نیستید؛ شما در مقابل خون شهدای این روز و آنروز مسئول هستید. آن روز هم در مقام حکومت بودید و امروز نیز در مقام حکومت هستید. بیندیشید که با این همه کشته، جنگ، سختی و مصیبت چه باید بکنید غیر از ایجاد چتر کلان سیاسی و ملی و همپذیری و برادری دینی که کلّکم راع و کلّکم مسئول عن رعیته!

گروهی خبر 

منبع: خبر گزاری جمهوریت

دادگاه بین‌المللی کیفری:  برای آغاز تحقیقات جنایات جنگی مقامات فعلی افغانستان معرفی شود

 

دادگاه بین‌المللی کیفری از سازمان ملل متحد و دفتر مجمع عمومی سازمان ملل متحد خواسته است تا برای شناسایی مقام‌های فعلی افغانستان، اطلاعات ارایه کند.

دادگاه بین‌المللی کیفری از سازمان ملل متحد و دفتر مجمع عمومی سازمان ملل متحد خواسته است تا برای شناسایی مقام‌های فعلی افغانستان، اطلاعات ارایه کند.

به گزارش خبرگزاری جمهور؛ اتاق محکمه دوم این دادگاه روزجمعه(16 میزان) در اعلامیه‌ای از سازمان ملل متحد خواسته است که درمورد هویت مقام‌هایی که درحال حاضر نماینده جمهوری اسلامی افغانستان هستند، معلومات دهد.
شماری قاضیان این دادگاه گفته‌اند: "دادگاه معتقد است که برای تصمیم‌گیری آگاهانه باید اطلاعات موثق و به‌روز از هویت مقام‌های افغانستان را به دست بیاورد."
دراعلامیه آمده است: "دادگاه تصمیم گرفته است تا از دبیرکل سازمان ملل متحد و دفتر مجمع کشورهای عضو بخواهد اطلاعاتی در مورد هویت مقام‌هایی که در حال حاضر نماینده افغانستان هستند، ارایه دهند."
این درحالی پیش از این کریم‌‌اسد احمدخان، دادستان جدید دیوان کیفری بین‌المللی (ICC)، در یک درخواست فوری، خواستار از‌سرگیری تحقیقات با محوریت "جنایات" مرتبط به طالبان و شاخه خراسان گروه داعش در افغانستان شده بود.

گروهی خبر 

منبع: خبرگزاری جمهوریت

آیت‌الله خامنه‌ای به 'مسئولان کشور برادر افغانستان': عاملان انفجار قندوز را مجازات کنید

 

.

منبع تصویر،@KHAMENEI_FA

آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر حکومت ایران در پی انفجار مرگبار روز جمعه در مسجد شیعیان در قندوز افغانستان که منجر به جان‌باختن شمار زیادی نمازگزار شد، در پیامی بدون نام بردن از گروه طالبان، از آنها خواست که عاملان را مجازات کنند.

رهبر حکومت ایران در این پیام که در توییتر نشر شد از "مسئولان کشور همسایه و برادر افغانستان" خواست که عاملان را مجازات کنند.

در پیام آمده است: "جداً انتظار می‌رود که عاملان خونخوار این جنایت بزرگ را به مجازات برسانند و با تدابیر لازم از تکرار چنین فجایعی جلوگیری کنند."

روز جمعه یک بمبگذار انتحاری گروه داعش در داخل مسجد شیعیان هزاره در قندوز خود را منفجر کردکه حدود پنجاه کشته و بیش از صد زخمی به جا گذاشت.

گروه داعش در سایت منسوب به این گروه مسئولیت این حمله را برعهده گرفت و گفته که یک حمله کننده انتحاری این گروه مسجد مرکزی شیعیان هزاره را در قندوز هدف گرفته است.

در گذشته نیز، داعش حملاتی به مساجد شیعیان در افغانستان انجام داده است.

وزارت خارجه ایران نیز ساعاتی پس از وقوع، آن را محکوم کرد. سعید خطیب‌زاده گفت که "اقدامات تروریستی در هر شکل و توسط هر طرفی محکوم است."

در همین حال، امروز حسن روحانی، رئیس جمهور پیشین ایران در واکنش به حمله به مسجد شیعیان در قندور طالبان را مسئول حفظ جان مردم دانست.

حسن روحانی در نخستین پیام توئیتری که پس از پایان دوره ریاست جمهوری‌ نشر کرد، حمله مرگبار به نمازگزاران شیعه در قندوز را محکوم کرد. او در توئیتی نوشت که "دربرابر کشتار بی‌رحمانه قندوز نمی‌توان سکوت کرد".

او نوشت "در شرایط فعلی که گروه طالبان، حکومت را تصرف کرده است مسئولیت جان مردم افغانستان به عهده آن‌هاست".

آخرین پیامی که از آقای روحانی در توئیتر منتشر شده به حدود پنج ماه پیش برمی‌گرد.

حسین امیرعبداللهیان، وزیر خارجه ایران که در دمشق با بشار اسد، رئیس جمهور سوریه صحبت می‌کرد، هر دو در این دیدار سخنانی درباره وضعیت امروز افغانستان نیز بیان کردند.

رئیس‌جمهور سوریه گفت که ایران باید برای موفقیت افغانستان وارد عمل شود.

وزیر خارجه ایران هم گفت: "ما با همه طرف‌ها در افغانستان از جمله طالبان در ارتباط هستیم و آنها را دعوت به تشکیل دولت فراگیر می‌کنیم."

برخی ناظران معتقدند که با قدرت گرفتن شبکه حقانی در کابینه طالبان، ایران خوشبینی قبلی در مورد طالبان را ندارد.

در همین حال، از قول روزنامه جمهوری اسلامی که نزدیک به حکومت ایران است، نقل شده که "کمک‌های ایران به طالبان می‌رسد نه مردم افغانستان".

روزنامه جمهوری اسلامی گفته که "اطلاعات موجود نشان می‌دهند کمک‌های ارسالی جمهوری اسلامی ایران که گروه تروریستی طالبان آنها را دریافت می‌کند، طبق میل خود این گروه و درموارد خاص موردنظر آنها مصرف می‌شوند و به نیازمندان واقعی نمی‌رسند."

شماری از رسانه‌های ایران نیز این خبر روزنامه جمهوری اسلامی را بازتاب داده اند.

گروهی خبر 

منبع: بی بی سی

آینده آمریکا در دست قضات؛ پنج راهی که دیوان عالی می‌تواند کشور را تغییر دهد

 

۹ قاضی دادگاه عالی ایالات متحده

از وقتی دونالد ترامپ در دوره ریاست‌جمهوری خود سه قاضی محافظه‌کار را به عضویت دیوان عالی منصوب کرد، برای خیلی‌ها واضح بود که بالاترین مرجع قضایی ایالات متحده بالاخره قدرت خود را به رخ خواهد کشید و سراغ برخی از مسائل داغ سیاسی و حقوقی امروز این کشور خواهد رفت.

شروع مجدد فعالیت دادگاه احتمالا به معنی شروع این روند خواهد بود.

پرونده‌های گوناگونی قرار است در این دادگاه بررسی شود - پرونده‌هایی که شامل سقط جنین، مالکیت اسلحه، امنیت ملی و مذهب می‌شوند. این پرونده‌ها نه تنها ممکن است به سوابقی بلندمدت برای دادگاه‌های آمریکا تبدیل شوند، بلکه شاید بافت اجتماعی ایالات متحده را نیز به شکلی بنیادین عوض کنند.

این احتمال حواس خیلی از فعالان سیاسی را به خود جلب کرده است، و برخی از آن‌ها - مخصوصا فعالان چپ - نسبت به قدرت بی‌کران این نهاد هشدار داده‌اند و برای محدود کردن این قدرت پیشنهادهایی داده‌اند، از جمله ایجاد تغییر در ترکیب دیوان عالی یا کاهش اختیاراتش.

طرح اتهاماتی مبنی بر وجود اهداف سیاسی باعث عصبانیت اعضای محافظه‌کار دادگاه عالی شده است.

گروهی خبر

منبع:بی بی سی

بحران گذرنامه در افغانستان؛ طالبان احتمالاً با عنوان 'امارت اسلامی' پاسپورت توزیع کنند

بحران گذرنامه در افغانستان؛ طالبان احتمالاً با عنوان 'امارت اسلامی' پاسپورت توزیع کنند

۱۲ مهر ۱۴۰۰ - ۴ اکتبر ۲۰۲۱

به روز شده در یک ساعت پیش

پاسپورت

منبع تصویر،ECONSULATE.GOV.AF

بنا به گزارش‌ها رئیس‌الوزرای طالبان در نشست شورای وزیران روز گذشته (۱۲ میزان/مهر) به وزرات داخله/کشور دستور داده تا به زودی چاپ و توزیع گذرنامه‌های جدید به متقاضیان را آغاز کند. ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی گروه طالبان اعلامیه‌ای را منتشر کرده است که در آن "شورای رهبر دولت طالبان" فیصله کرده است تا صدور پاسپورت و شناسنامه آغاز شود.

در عین حال خبرگزاری دولتی "آژآنس باختر" به نقل از بلال کریمی معاون سخنگوی طالبان نوشته است که احتمالا شناسنامه‌ها و پاسپورت‌های جدید عنوان "امارت اسلامی افغانستان" را خواهد داشت.

پیش از این او به بی‌بی‌سی گفته بود که در زمینه نوشته شدن "امارت اسلامی افغانستان" در جلد پاسپورت‌های جدید تصمیمی قطعی گرفته نشده است.

در حال حاضر در پشت جلد پاسپورت‌های توزیع شده از سوی دولت پیشین عبارت "جمهوری اسلامی افغانستان" به سه زبان فارسی، پشتو و انگلیسی نوشته شده است.

گروهی خبر 

منبع: بی بی سی

دولت طالبان قبلا گفته بود شهروندان افغانستان می‌توانند از شناسنامه‌ها و گذرنامه‌هایی که از سوی دولت پیشین توزیع شده به عنوان مدارک رسمی مورد اعتبار استفاده کنند.

هزاران نفر متقاضی گذرنامه در افغانستان منتظر دریافت آن هستند که بیشتر آن‌ها به خاطر خارج شدن از افغانستان می‌خواهند پاسپورت دریافت کنند.

گروه طالبان در ۱۵ آگوست/اوت وارد کابل شدند. از همان ساعات نخست ورود نظامیان این گروه به کابل، فعالیت ادارت دولتی از جمله اداره پاسپورت و توزیع شناسنامه که زیر مجمع وزارت داخله هستند، مختل شد.

پس از سقوط دولت پیشین ده‌ها هزار نفر از افغانستان خارج شدند و در عملیات تخلیه نیروهای خارجی صدها نفر از شهروندان افغانستان بدون داشتن گذرنامه کشور را ترک کردند.

عمران خان خواستار 'تماس نزدیک و هماهنگی' با تاجیکستان در مورد افغانستان شد

 

.

منبع تصویر،@PAKPMO

عمران خان، نخست وزیر پاکستان، در صحبت تلفنی با امامعلی رحمان، رئیس جمهور تاجیکستان خواستار تماس نزدیک و هماهنگی برای مصالحه ملی در افغانستان شده است. آقای خان بر همکاری اقتصادی با افغانستان برای جلوگیری از بحران اقتصادی تاکید کرده است.

دفتر نخست وزیر پاکستان می‌گوید عمران خان در مورد صلح و ثبات در افغانستان و اهمیت مصالحه ملی در آن کشور با آقای رحمان صحبت کرده و به رسیدگی به نیازهای بشردوستانه مردم افغانستان توسط جامعه بین‌المللی تاکید کرده است.

به گفته این دفتر دو رهبر توافق کردند که در "تماس نزدیک" به منظور هماهنگی بیشتر تلاش‌های خود در حمایت از صلح و ثبات در افغانستان باشند.

عمران خان تلاش‌های دیپلماتیک در حمایت از طالبان را افزایش داده است. او در سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد از جامعه بین‌المللی خواست دولت طالبان را "به خاطر مردم افغانستان تقویت و تثبیت" کنند.

همزمان، وزیر خارجه پاکستان به دبیرکل سازمان ملل "پیشنهاد کرد که برای تقویت صلح و ثبات در افغانستان یک نقشه راه اجرا شود."

امامعلی رحمان پس از به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان موضع محکمی در برابر طالبان اتخاذ کرده است و حمله به ولایت پنجشیر و محاصره آن از سوی طالبان را نقض حقوق‌بشر خوانده است.

آقای رحمان به مناسبت‌های مختلف خواستار ایجاد دولت فراگیر در افغانستان شده است. او می‌گوید تاسیس هر گونه حکومت بدون در نظرداشت منافع همه اقوام افغانستان، پیامدهای "فلاکتبار" خواهد داشت. رهبری طالبان اما هشدار داده‌اند که تاجیکستان به امور داخلی افغانستان نباید دخالت کند.

عمران خان اما، با آنکه وعده داده است که با گروه طالبان روی ایجاد دولت فراگیر صحبت خواهد کرد، در عین حال مرتب از جهان خواسته است تا با طالبان تعامل داشته باشند.

در هفته‌های اخیر، تاجیکستان رزمایش و رژه نظامی در نزدیکی مرزهای افغانستان برگزار کرده است. طالبان نیز واحدهای انتحاری را در ولایت‌های شمالی قندوز و بدخشان جابجا کرده است.

گروهی خبر

منبع:بی بی سی

دیدبان حقوق بشر: طالبان رسانه‌ها را شدیدا محدود کرده‌اند

 

اطلاعات

روزنامه‌نگاران اطلاعات روز مورد شکنجه گروه طالبان قرار گرفتند

سازمان دیده‌بان حقوق بشر گفته است که مقامات طالبان در افغانستان محدودیت‌های گسترده‌ای را برای رسانه‌ها و آزادی بیان وضع کرده‌اند که در حال حاضر انتقاد و مخالفت را خفه کرده است.

مسئولان وزارت اطلاعات و فرهنگ طالبان، هفته گذشته با شماری از خبرنگاران افغانستان در کابل دیدار کرده و مقرارت جدید مربوط به رسانه‌ها را به آنها اطلاع دادند. نظر به گزارش دیدبان حقوق بشر، این مقررات آن چنان گسترده و مبهم است که عملاً هرگونه گزارش انتقادی درباره طالبان را ممنوع می‌کند.

پاتریشیا گاسمن، مدیر آسیایی دیدبان حقوق بشر گفت:" قوانین جدید آزادی رسانه‌ها را در این کشور خفه می‌کند. مقررات طالبان آنقدر گسترده است که روزنامه نگاران خودسانسور می‌کنند و می‌ترسند به زندان بیفتند. "

ذبیج‌الله مجاهد، سخنگو و معاون وزارت اطلاعات و فرهنگ گروه طالبان، در نخستین نشست مطبوعاتی بعد از به قدرت رسیدن این گروه گفت که طالبان با آزادی رسانه‌ها مشکلی ندارد و از سه خط سرخ برای رسانه‌ها یاد کرد؛ احترام به دین، رعایت اصولا اسلامی و تحریک حساسیت‌های قومی.

حالا سازمان دیدبان حقوق بشر می‌گوید که دستو‌ر‌العمل جدید گروه طالبان به رسانه‌ها، مواردی مانند " توهین به شخصیت‌های ملی" "موضوعاتی که می‌تواند بر نگرش مردم تاثیر منفی بگذارد" و"موضوعاتی که توسط مقامات تایید نشده باشد" را هم شامل می‌شود. البته افزوده شده است که رسانه‌ها ملزم به تهیه گزارشات دقیق با نهاد نظارتی دولتی، قبل از انتشار هستند.

گروه طالبان در ۱۵ آگست/اوت قدرت را به دست گرفتند. این دور قدرت‌گیری گروه طالبان با دو دستاورد بزرگ بیست سال گذشته؛ یعنی زنان آگاه و فعال و رسانه‌های متعدد و مستقل در افغانستان همراه شد.

۴۶ روز از به قدرت رسیدن گروه طالبان می‌گذرد، در این زمان، این گروه به طور مرتب با دو پدیده‌ جدید در مواجهه بوده است؛ زنان برای رعایت حقوق ابتدایی اسلامی‌شان مانند حق تعلیم، تحصیل و اشتغال اعتراض و راهپیمایی می‌کنند و رسانه‌ها هم این اعتراض‌ها و هر مورد دیگری را گزارش می‌دهند.

خبرنگاران خارجی از رفتار خوب گروه طالبان با آنها حرف می‌زنند اما خبرنگاران اهل افغانستان قصه‌های متفاوتی دارند.

در تازه‌ترین رویداد، روز گذشته گروه طالبان اعلام کردند که مرتضی صمدی، عکاس که حدود سه هفته پیش در جریان اعتراض‌های هرات بازداشت شده بود، آزاد شده است.

اطلاعات

روزنامه‌نگاران اطلاعات روز مورد شکنجه گروه طالبان قرار گرفتند

در هفته‌های نخست برگشت طالبان و در اوج اعتراض‌های مدنی در کابل، شماری از روزنامه‌نگاران روزنامه اطلاعات روز در حالی که می‌خواستند اعتراض‌های زنان در غرب کابل را پوشش دهند، بازداشت شدند. آخر آن روز، ذکی دریابی، مدیر مسئول این روزنامه نوشت که روزنامه‌نگاران بازداشت شده، مورد شکنجه قرار گرفته اند. عکس‌هایی از بدن‌های خون آلود و چشمان سرخ این خبرنگاران با واکنش شدید جهانی روبرو شد.

گروهی خبر 

منبع : بی بی سی

منبع: مراکز ولایت های پکتیا و کنر به دست طالبان افتاد

 

در پی پیشروی طالبان در روزهای اخیر، مقام های محلی ولایت کنر از سقوط این ولایت به دست این گروه خبر می دهند. افزون بر این، تصاویرنشر شده در شبکه های اجتماعی که نشان می دهند، ولایت پکتیا نیز به دست طالبان افتاده است.

  جنگ با گذشت هر روز در افغانستان شدت می گیرد و طالبان در حال پیشروی هستند. ملک شیر زمین، یک عضو شورای ولایتی کنر به دویچه وله گفت که رهبری نظامی و ملکی این ولایت را ترک کردند و اسد آباد، مرکز ولایت کنر به دست طالبان افتاد: «امروز دو بجه بدون جنگ و مقاومت به گونه کامل ولایت کنر را تصرف کردند و رهبری ملکی و نظامی از این ولایت بیرون شدند.»

او می گوید که جنگجویان طالبان در ولسوالی های اسمار و شیگل بودند، درگیری اندکی میان نیرو های امنیتی و طالبان ادامه داشت اما مرکز این ولایت بدون جنگ و مقاومت به طالبان واگذار شده است.

از سویی هم تصاویری در رسانه های اجتماعی دست به دست می شود که جنگجویان گروه طالبان را در نزدیک مقر ولایت پکتیا نشان می دهند. منابع گفته اند که از این ولایت نیز نیرو های امنیتی عقب نشینی تکتیکی کرده اند.

همزمان با شدت جنگ و سقوط  مراکز ۱۸ ولایت به دست طالبان، محمد اشرف غنی، رئیس جمهور افغانستان در یک نوار تصویری هشدار می دهد که این کشور با خطر جدی بی ثباتی روبرو است. غنی اعلام کرد که به منظور جلوگیری از گسترش بیشتر بی ثباتی، خشونت و آوارگی مردم مشوره ها را آغاز کرده است.

بیشتر بخوانید: شهر شبرغان به دست طالبان سقوط کرد

 غنی گفت: «مشوره های گسترده در داخل دولت با نمایندگان و رهبران سیاسی و اقشار مختلف مردم و همکاران بین المللی را آغاز کرده ام، این مشوره ها به سرعت جریان دارد و نتایج آن با شما شریک خواهد شد.«

همزمان با شدت جنگ و سقوط چندین ولایت به دست طالبان، اشرف غنی برای مردم اطمینان داد که « به عنوان یک رسالت تاریخی تلاش می کنم که تا نگذارم جنگ تحمیل شده بر مردم افغانستان باعث کشتار مردم بی گناه، از دست رفتن دستآوردهای بیست ساله شما، تخریب تاسیستات عامه و بی ثباتی دوام دار شود.»

اما وی به گونه آشکار در باره این که روی چه موضوعاتی مشوره ها آغاز شده اند، جزئیات بیشتر ارایه نکرد.

گروه خبر هفته نامه ی ندای غزنه 

منبع: صدای المان

 

 

جنگ افغانستان؛ طالبان 'وارد' مزار‌شریف شدند

 

مسجد کبود

منبع تصویر،GETTY IMAGES

توضیح تصویر،

مسجد کبود در مزار شریف یکی از بناهای مهم تاریخی در افغانستان است

در ادامه پیشروی‌های سریع، گزارش‌ها حاکیست که طالبان وارد شهر استراتژیک مزار شریف در شمال افغانستان شده و کنترل این شهر را در دست گرفته‌اند.

از طرف دیگر، طالبان ادعا کرده‌اند که امروز کنترل مراکز سه ولایت پکتیا، پکتیکا و کنر را در شرق افغانستان نیز به دست گرفته‌اند.

امروز، ولایت فاریاب در شمال کشور نیز شاهد درگیری بود، طالبان مدعی کنترل بر شهر میمنه، مرکز این ولایت نیز شده است.

مزارشریف، مرکز ولایت بلخ پرجمعیت‌ترین شهر در شمال افغانستان و مهمترین مرکز تجاری و اقتصادی در شمال کشور است و از طریق شاهراه و راه آهن به بندر حیرتان با کشور ازبکستان هم مرز است.

در حال حاضر، طالبان مدعی تصرف بیش از نیمی از مراکز ولایت‌های کشور هستند.

این گروه با نشر عکس‌ها و ویدیوهایی گفته‌اند که کنترل شهر گردیز، مرکز ولایت پکتیا، شرنه، مرکز ولایت پکتیکا و اسعد آباد، مرکز ولایت کنر را در شرق افغانستان به دست گرفته‌اند.

تصاویری در شبکه‌های اجتماعی نشر شده که افرادی اموال فرماندهی پلیس ولایت کنر را تاراج می‌کنند.

 

نگ مزارشریف

صبح امروز، در ولایت بلخ در شمال افغانستان درگیری‌ها به دروازه‌های شهر مزار شریف رسیده بود.

افغانستان

منبع تصویر،GEN.NOOR

توضیح تصویر،

عطامحمد نور، والی پیشین بلخ فرماندهی نیروهای مردمی و دولتی را در بلخ برعهده داشت.

امروز ویدیوهایی حضور طالبان در دروازه غربی شهر را نشان می‌داد، اما عطامحمد نور، فرمانده نیروهای مردمی و دولتی در این شهر از عقب راندن طالبان صحبت کرده بود.

طالبان اما با همرسانی تصاویر از جنگجویانش در دروازه شهر مزارشریف- شبرغان مدعی پیشروی به سمت شهر شده‌ بود.

افغان

توضیح تصویر،

یکی از اعضای "واحد سرخ" یا نیروهای ویژه طالبان در حال گرفتن عکس با دیگر نیروهای این گروه در ولسوالی بلخ ولایت بلخ

کشته شدن یک فرمانده محلی خیزش مردمی در بلخ

همچنین بنا به گزارش‌ها، علی سرور، یک فرمانده محلی نیروهای خیزش مردمی در شمال افغانستان نیز کشته شده است. فرمانده علی سرور، در روزهای اخیر همراه با افراد مارشال دوستم در حال نبرد با طالبان بودند.

محمد محقق، رهبر حزب وحدت مردم افغانستان و مشاور امنیتی رئیس جمهور در فیسبوک گفته که "فرمانده على سرور و داکتر عبد الرئوف و جمعى از همکاران‌شان"، "در یک کمین دشمنان وطن در مسیر شبرغان - مزار" کشته شده است.

گفته می‌شود فرمانده علی سرور و یارمحمد دوستم دو روز پیش از محاصره طالبان جان سالم به در بردند. او با نیروهایش چند روز پیش برای دفاع از شبرغان و کمک به یار‌محمد، فرزند مارشال دوستم عازم آن شهر شد. فرمانده سرور همراه با "حدود ۳۰۰ نفر" از افرادش از مناطق تحت کنترل طالبان گذشته و خود را به مزارشریف رساندند، شهری که هنوز نیروهای مردمی و دولتی در برابر طالبان می‌جنگند.

.

منبع تصویر،SOCIAL MEDIA

فرمانده علی سرور از فرماندهان عبدالعلی مزاری، رهبر حزب وحدت بود که در سال ۱۹۹۶ در جریان تصرف کابل توسط طالبان، به اسارت این گروه درآمد و کشته شد.

همچنین در خبرنامه امروز وزارت دفاع افغانستان آمده که حملات طالبان را در ولسوالی‌های دهدادی و نهرشاهی ولایت بلخ عقب زده و در حمله هوایی، ۶۰ جنگجوی طالبان کشته شده اند.

طالبان در این مورد اظهار نظری نکرده‌اند.

وزارت دفاع از کشته شدن ۲۰ نفر از جنگجویان طالبان در حمله به شهر میمنه خبر داده است، اما طالبان تلفات افرادش را به این شهر رد کرده‌اند.

گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه 

منبع : بی بی سی

فدراسیون خبرنگاران اروپایی: برنامه پناهندگی برای خبرنگاران افغان گسترش یابد

 

آرشیف، شماری از خبرنگاران افغان

آرشیف، شماری از خبرنگاران افغان

فدراسیون خبرنگاران اروپایی (EFJ) با پیوستن به دفاتر منطقوی این فدراسیون در جرمنی و هالند از دولت های کشور های اروپایی خواسته، تا برنامه های ویزه پناهندگی را برای خبرنگاران و کارمندان رسانه های افغانستان گسترش دهند.

فدراسیون خبرنگاران اروپایی دیروز (جمعه ۱۳ اگست) در اعلامیه‌ای که در وب سایت رسمی آن نشر شد، از کمپاین بین‌المللی همبستگی با خبرنگاران افغان که ۱۲ اگست آغاز شده، نیز ابراز حمایت کرده است.

به اساس گزارش این فدراسیون، در حال حاضر بیش از ۱۲۰۰ خبرنگار و کارمند رسانه های افغانستان وظایف شان را از دست داده اند و بسیاری دیگر هم در معرض تهدید قرار دارند.

به گفته فدراسیون خبرنگاران اروپایی، با افزایش خشونت ها و جنگ های اخیر و کنترل طالبان بر بخش های از افغانستان، شماری زیاد از رسانه ها در این کشور مسدود شده اند.

گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه 

منبع : رادیو آزادی

بایدن می‌گوید از خارج کردن نیروهای آمریکایی از افغانستان پشیمان نیست

 

 

ده‌ها هزار نفر از مردم افغانستان در پی افزایش خشونت‌ها آواره و در اردوگاه‌ها و چادرسراهای دست‌ساز مستقر شده‌اند

منبع تصویر،GETTY IMAGES

توضیح تصویر،

ده‌ها هزار نفر از مردم افغانستان در پی افزایش خشونت‌ها آواره و در اردوگاه‌ها و چادرسراهای دست‌ساز مستقر شده‌اند

جو بایدن می‌گوید رهبران افغانستان باید با هم متحد شوند و برای کشورشان بجنگند. رئیس‌جمهوری آمریکا می‌گوید با وجود افزایش درگیری‌ها و کشته شدن ۱۰۰۰ غیرنظامی طی چند هفته گذشته، او از تصمیم خود برای خروج کامل نظامیان آمریکا از خاک افغانستان پشیمان نیست چرا که معتقد است افغان‌ها باید برای حفظ کشورشان متحد شوند.

این اظهارات در حالی روز سه‌شنبه از سوی رئیس جمهوری آمریکا عنوان شد که پیکارجویان طالبان به پیشروی خود در مناطق مختلف افغانستان ادامه می‌دهند و توانسته‌اند دست کم ۸ پایتخت از ۳۴ ولایت این کشور را تصرف کنند.

آقای بایدن که در کاخ‌سفید با خبرنگاران سخن می‌گفت تاکید که آمریکا تعهدات خود به افغانستان از جمله به حمایت در جبهه هوایی و پرداخت حقوق نظامیان و تامین تسلیحات ادامه خواهد داد اما "آنها باید خودشان برای خودشان بجنگند".

در ادامه تحولات خونین افغانستان، روز سه‌شنبه اعلام شد طالبان توانسته‌اند دو مرکز ولایت دیگر را تصرف کنند؛ یکی شهر فراه، مرکز ولایت فراه و دیگری شهر پلخمری مرکز ولایت بغلان.

مقام‌ها می‌گویند پیگارجویان پرچم خود را در میدان اصلی شهر پلخمری و روی ساختمان فرماندار شهر در پایتخت ولایت بغلان به اهتزار در آورده‌اند. این شهر تنها حدود ۲۰۰ کیلومتر از کابل، پایتخت کشور، فاصله دارد.

خبرنگاران محلی و همچنین اعضای شورای شهر به بی‌بی‌سی گفته‌اند شهر فراه هم سقوط کرده است.

طالبان چند روز پیش قندوز و نیمروز را هم تصرف کرده بود.

در نتیجه افزایش خشونت‌ها در روزهای اخیر نقاط مختلف ولایت افغانستان میان دولت و گروه طالبان دست به دست می‌شود. طالبان توانسته اند کنترل ولایاتی مانند تخار، جوزجان، سرپل، نیمروز و قندوز را به دست بگیرند.

هزارها خانواده از ولایت مختلف آواره و بیجا شده‌اند. امروز دولت افغانستان از سازمان ملل متحد و نهادهای دیگر بین‌المللی خواستار کمک فوری به بیجاشدگان شد.

سازمان ملل متحد همچنین از کشته شدن ده‌ها کودک در چند روز اخیر خبر داده است.

گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه 

منبع بی بی سی

جنگ افغانستان؛ دولت نیروهای مردمی را علیه طالبان تجهیز می‌کند

 

 

arg

منبع تصویر،ARG

همزمان با تشدید حملات طالبان، محمد اشرف غنی، رئیس جمهوری افغانستان امروز (دوشنبه ۱۸ اسد/مرداد) با شماری از چهره‌های سیاسی و جهادی بانفوذ و روسای پارلمان و سنا دیدار کرد.

گفته شده است در این نشست بر انسجام، تقویت و تجهیز سریع نیروهای بسیج مردمی (خیزش‌های مردمی) در چارچوب دولت در برابر مخالفان مسلح فیصله صورت گرفته است.

ارگ ریاست جمهوری با نشر خبرنامه‌ای گفته که در این نشست از نیروهای امنیتی و دفاعی و بقا و تداوم جمهوریت حمایت صورت گرفته است.

غنی

منبع تصویر،ARG

محمد اشرف غنی اخیرا از افراد بانفوذ خواسته در همکاری با نیروهای دولتی علیه طالبان اقدام کنند

جنگ در سه ماه اخیر در افغانستان شدت گرفته است. طالبان نخست کنترل شماری از ولسوالی‌ها و در روزهای اخیر کنترل شماری از شهرها از جمله زرنج، تالقان، قندوز، سرپل و شبرغان را به دست گرفت.

آقای غنی چند روز پیش در یک نشست فوری مجلس نمایندگان و مجلس سنا را نیز از تعطیلات فراخواند و در آن خواهان "بسیج ملی" در مقابل طالبان شد. هر دو مجلس در اعلامیه‌ای حمایت خود را از نیروهای امنیتی و مردمی اعلام کردند.

با شدت گرفتن جنگ در کنار نیروهای امنیتی، در شماری از مناطق نیروهای مردمی نیز در مقابل طالبان به جبهات جنگ آمدند. این نیروها از نداشتن تجهیزات و مهمات شاکی بودند.

مارشال

منبع تصویر،ARG

مارشال دوستم و کریم خلیلی

اگرچه شماری از مقام‌ها گفته بودند که نیروهای خارج از دولت را تجهیز نخواهند کرد حالا به نظر می‌رسد با شدت بیشتر جنگ و شکست‌های پی در پی در برخی شهرها دولت به دنبال تنظیم این نیروها در چارچوب نظام و تجهیز آنها برآمده است.

آقای غنی پیش از این گفته بود که در سه ماه گذشته همزمان با خروج نیروهای خارجی و شدت گرفتن جنگ در یک وضعیت غیرمترقبه قرار گرفتند اما تلاش خواهند کرد در شش ماه آینده به وضعیت ثبات کامل برگردند.

گروهی خبر هتفه نامه ی ندای غزنه 

منبع : بی بی سی

طالبان دو پولیس زن را در غزنی کشتند

 

 

مقامات محلی در ولایت غزنی می‌گویند که گروه طالبان دو منسوب پولیس زن را در مرکز ولایت غزنی کشته‌ است.

نصیراحمد فقیری، رییس شورای ولایتی غزنی روز دوشنبه، هژدهم اسد، به روزنامه ۸صبح گفت که این دو زن که در فرماندهی پولیس غزنی وظیفه اجرا می‌کردند، دو روز پیش در مسیر نوآباد از مربوطات شهر غزنی توسط طالبان ربوده و سپس کشته شده‌اند.

موتر حامل این دو پولیس زن هنگامی از سوی طالبان متوقف شده است که به سوی وظایف‌شان به مرکز غزنی روان بوده‌اند.

گروه طالبان تا هنوز در این مورد چیزی نگفته‌ است.

گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه 

تهدید طالبان برای آسیای مرکزی

 

رضا عطایی

تحولات اخیر افغانستان و گسترش روزافزون بی‌ثباتی و ناامنی در این کشور بیش از همه بر کشورهای همسایه افغانستان تأثیرات مستقیم و غیرمستقیم دارد.

در رویدادهای چندماهه‌ی اخیر افغانستان، شاهد به تصرف درآمدن شهر‌ها و ولسوالی‌های ولایات شمالی افغانستان به‌دست طالبان بودیم؛ این امر در حالی است که باید توجه داشته باشیم ولایات شمالی افغانستان مشرف به آسیای مرکزی و ترکستان چینی (مسلمانان اویغور چینی در ایالت سین‌کیانگ) می‌باشد و وجود هرگونه تهدید نظامی_امنیتی در صفحات شمالی افغانستان تاثیر مستقیمی بر اوضاع امنیتی کشورهای آسیای مرکزی و چین دارد.

آنچه که بر افغانستان و به‌ویژه شمال کشور در این مدت می‌گذرد، یادآور سقوط مزارشریف و همچنین سایر ولایات شمالی افغانستان در سال‌های دهه نود میلادی توسط طالبان است، از همین روی هیچ تعجبی ندارد که کشورهای این منطقه به علاوه چین و همچنین روسیه دچار واهمه و شوک جدی امنیتی شده باشند.

با توجه به تحولات اخیر افغانستان روسیه و تاجیکستان در نزدیکی مرز افغانستان رزمایش نظامی مشترک برگزار کردند و نماینده ویژه روسیه در کابل از احداث یک پاسگاه مرزی جدید در مرز تاجیکستان با افغانستان توسط مسکو خبر داده است. همچنین در هفته گذشته سفر هیأت طالبانی به کشور چین و انجام ملاقات با مقامات آن کشور را شاهد بودیم که براساس گزارش خبرگزاری دولتی چین، وزیر امور خارجه چین در این جلسه از طالبان خواسته که با تمام سازمان‌های تروریستی از جمله جنبش اسلامی ترکستان شرقی قطع ارتباط کرده و با آن‌ها قاطعانه مبارزه کنند.

تحولات کنونی افغانستان بر جنبش‌های اسلامی منطقه تأثیر می‌گذارد و منجر به رشد و تحرک جریان‌های بنیادگرای اسلامی همچون جنبش اسلامی ازبیکستان و جنبش اسلامی ترکستان شرقی می‌شود. اگرچه در طول دو دهه اخیر کشورهای آسیای مرکزی به‌دلیل عدم مداخلات گسترده منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای، فارغ از درگیری‌های مسلحانه و جنگ‌های داخلی بوده‌اند اما یک افغانستان تحت کنترل طالبان می‌تواند وضعیت را به‌طور اساسی تغییر دهد، تجربه جنگ داخلی تاجیکستان (۱۹۹۲_ ۱۹۹۶) بهترین شاهد مثال ما بر این ادعاست.

این یک حقیقت عیان و مسلم است که پیوندهای عمیق فرهنگی-اجتماعی، سیاسی-امنیتی و اقتصادی میان افغانستان و کشورهای آسیای مرکزی وجود دارد که سرنوشت آن‌ها را در بسیاری از موضوعات، به‌خصوص بنیادگرایی اسلامی و مسائل هویتی_قومیتی و همچنین موضوع مهم دالان‌هان و کریدورهای انرژی که از آن به «بازی بزرگ جدید (The New Great Game) هم یاد می‌شود، به‌هم پیوند زده است.

این پیوندهای ناگسستنی مشترک در طول تاریخ وجود داشته و به یکباره به‌وجود نیامده است، اما بعد از فروپاشی شوروی (۱۹۹۱م) و دستیابی کشورهای آسیای مرکزی به استقلال، بیشتر نمایان شد.

چرا که از یک سو افغانستان با سه کشور از پنج کشور آسیای مرکزی دارای مرز مشترک است (ازبیکستان، تاجیکستان و ترکمنستان) و از سوی دیگر پیوندهای تاریخی و فرهنگی، قومی و زبانی ناگسستنی میان افغانستان و این کشورها وجود دارد. نکته‌ی مهم‌تر این‌که تحولات معاصر افغانستان همچون اشغال افغانستان توسط شوروی و شکل‌گیری جهاد اسلامی در مقابل آن، سقوط دولت کمونیستی کابل، ظهور طالبان و حوادث تروریستی یازده سپتامبر و… تأثیرات نافذ و مستقیمی بر روند تحولات کشورهای آسیای مرکزی داشته است.

از همین روی احمد رشید، روزنامه‌نگار پاکستانی که پژوهش‌های بسیاری در این زمینه انجام داده است، در کتاب «جهاد؛ ظهور اسلام پیکارجو در آسیای میانه» به صراحت می‌گوید بحران در افغانستان، تنها و مهم‌ترین عامل خارجی بی‌ثباتی فزاینده در آسیای مرکزی است. (رشید، ۱۳۸۷: ۲۵۹)

احمد رشید، مناسبات و پیوندهای ناگسستنی میان آسیای مرکزی و افغانستان را چنین توضیح می‌دهد؛ افغانستان از دیرباز مناسبات تاریخی و فرهنگی با آسیای مرکزی داشته است این دو منطقه در فراز و نشیب قرون متمادی در قلمرو امپراتوری‌های مختلف در هم تافته‌اند. اقوام شمال افغانستان از تبار ازبیک‌ها، تاجیک‌ها و ترکمن‌های آسیای مرکزی می‌باشند. رشته‌های قومی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی میان افغانستان و آسیای مرکزی به همین لحاظ عمیقا استوار است، و نمی‌شود ارتباطات [و پیوندهای ناگسستنی میان افغانستان و آسیای مرکزی] امروز تحریف تاریخ تعبیر شود بلکه استمرار فرایندی تاریخی است که حاکمیت هفتاد ساله اتحاد شوروی وقفه کوتاهی در آن به‌وجود آورد. (رشید، ۱۳۸۷: ۲۶۰)

علاوه بر موضوع مواد مخدر و کشت خشخاش، محصور در خشکی بودن کشورهای آسیای مرکزی از ابعاد دیگر پیوندهای امنیتی_اقتصادی افغانستان با کشورهای همسایه شمالی آسیای مرکزی است.

دکتر حمید احمدی، استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران معتقد است چنانچه رویدادهای منطقه، به‌ویژه دگرگونی‌های سیاسی_اجتماعی افغانستان‌ در سال‌های پایانی دهه ۱۹۷۰ و اوایل دهه ۱۹۸۰ نبود، بسیاری از دگرگونی های بعدی در عرصه اسلام‌گرایی (اسلام سیاسی) عربی روی نمی‌داد. به عبارت دیگر، درست است که افغانستان‌، آسیای میانه (مرکزی) و پاکستان تا حدی تحت تأثیر اندیشه‌ها و فعالیت‌های اسلام‌گرای عربی قرار داشته‌اند، اما این تأثیرپذیری یکجانبه نبود و دگرگونی‌های [این] منطقه به نوبه خود باعث دگرگونی‌های برجسته‌ای در عرصه اسلام‌گرایی عربی شده است. (احمدی؛ ۱۳۹۳: ۱۷۰)

برای نمونه، چنانچه رویدادهای افغانستان‌ یعنی کودتای کمونیستی ۱۹۷۸ (۱۳۵۷) و دگرگونی های بعدی کشمکش بر سر قدرت میان جریان‌های چپ مارکسیستی افغانستان‌ و سرانجام مداخله اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۷۹ روی نمی‌داد، زمینه‌ی امنی برای گروه‌های رادیکال اسلام‌گرای عربی فراهم نمی‌شد. آغاز فعالیت‌های اسلامی افغانستان علیه سربازان شوروی در این کشور بود که رادیکال‌های اسلام‌گرای عرب همچون عبدالله العزام اردنی-فلسطینی، ایمن الظواهری مصری، و اسامه بن لادن سعودی به افغانستان کشاند و به تدریج زمین‌های سازماندهی و همکاری رادیکال‌های عرب و پیدایی سازمان القاعده را فراهم ساخت. (احمدی؛ ۱۳۹۳: ۱۷۰ ۱۷۱)

امریکا مارات نیز در فصل دوم کتاب «ارتش و دولت در آسیای مرکزی» درباره نقش افغانستان‌ و جنگ شوروی در افغانستان بر کشورهای آسیای مرکزی می‌نویسد؛ جنگ افغانستان آثاری بر جنبش‌های قومی-ملی و مذهبی-توده‌ای تاجیکستان و ازبیکستان داشت که پس از فروپاشی کمونیسم خودنمایی کرد. بهترین نمونه جمعه بی حاجی‌اف بود که پیش‌تر جمعه نمنگانی خوانده می‌شد. او پس از بازگشت از خدمت در افغانستان به یکی از مبلغان پرشور ملی‌گرایی اسلامی در ازبیکستان تبدیل شد. نمنگانی پس از بازگشت به نمنگان به سرعت به‌عنوان رهبر محلی شهرت یافت و همراه طاهر یولداشف، «جنبش توبه» را با هدف تأسیس خلافت در دره فرغانه و ازبیکستان راه‌اندازی کرد. پس از سرکوب جنبش توبه به دست اسلام کریم‌اف، نمنگانی ابتدا به تاجیکستان و سپس افغانستان‌ گریخت. او روابطی را با رهبران مجاهدان در این کشور برقرار کرد و به یکی از فرماندهان میدانی حرکت اسلامی ازبیکستان تبدیل شد. نمنگانی در طول جنگ داخلی تاجیکستان در کنار مخالفان مذهبی جنگید. او در سال‌های ۱۹۹۹ و ۲۰۰۰ نظامیانی را به‌سوی مرزهای جنوبی قرقیزستان حرکت داد تا با عبور از مرز به ازبیکستان بروند. نمنگانی در سال ۲۰۰۱ در شهر قندوز افغانستان به دست نیروهای ناتو کشته شد، ولی محل پنهان‌شدن یولداشف هنوز نامعلوم است. (مارات؛ ۱۳۹۸: ۴۴)

در پی فروپاشی اتحاد شوروی و حاکمیت نیروهای ائتلافی ملی_اسلامی در تاجیکستان که با مخالفت نظامی کمونیست‌ها مواجه شد، روابط مجاهدین افغان و برادران تاجیک آن‌ها گسترش یافت. بی‌ثباتی سیاسی و نظامی در سال‌های پس از فروپاشی از هر دو جمهوری به یکدیگر انتقال یافت. در دوران جنگ داخلی در تاجیکستان و سپس در دوران برقراری حاکمیت طالبان در افغانستان هر دو کشور از تحولات داخلی یکدیگر تأثیرات عمیقی را پذیرا شدند و با حاکمیت طالبان در افغانستان، اسلام‌گرایی (اسلام سیاسی) به تهدیدی جدی برای امنیت آسیای مرکزی تبدیل شد. (کولایی؛ ۱۳۸۸: ۱۳۴)

افغانستان‌ به‌عنوان پل ارتباطی آسیای مرکزی برای دسترسی پاکستان به این منطقه دارای اهمیت بسیار بوده است. جمهوری‌های این منطقه که فاقد دسترسی به آب‌های آزاد جهان هستند، پس از فروپاشی شوروی در پی یافتن مسیرهای مناسب برای اتصال به بازارهای جهانی برآمده‌اند. حضور میلیونی ازبیک‌ها در افغانستان به نوبه خود اهمیت روابط با ازبیکستان را برجسته‌تر ساخته است. مارشال عبدالرشید دوستم از فرماندهان نظامی برجسته شمال افغانستان که حدود یک صد هزار نیروی نظامی در اختیار داشت، در تحولات سیاسی_نظامی افغانستان‌ همواره اثرگذار بود.

دوستم ضمن ایجاد رابطه نزدیک با دولت ازبیکستان از حکومت غیرمذهبی و فدرالیسم در افغانستان حمایت می‌کرد. او در جریان جنگ داخلی تاجیکستان، مهاجران ازبیک را که از قورقان تپه به افغانستان‌ رفته بود، مورد حمایت قرار داد. (کولایی؛ ۱۳۸۸: ۱۳۶)

احمدشاه مسعود وزیر دفاع دولت ربانی نیز از تاجیک‌های دره پنجشیر بود. او درباره اتحاد احتمالی تاجیک‌های افغانستان‌ با تاجیکستان در جریان جنگ داخلی تاجیکستان اعلامیه داده بود. البته صدور این اعلامیه می‌توانست اهرمی برای افزایش فشار بر دولت دوشنبه باشد. (کولایی؛ ۱۳۸۸: ۱۳۷)

ازبیکستان نیز حمایت موثر از مارشال دوستم را مورد توجه قرار داد. ازبیکستان که نگران از انتقال امواج اسلام‌گرایی و بی‌ثباتی سیاسی در تاجیکستان به قلمرو خود بود، تلاش وسیعی را برای پایان‌دادن به منازعه و جنگ داخلی تاجیکستان در شرایط پس از فروپاشی شوروی آغاز کرد و برای حفظ موقعیت برتر منطقه‌ای خود می‌کوشید. و با گسترش جنگ داخلی در تاجیکستان هزاران تاجیک از نیروهای ملی‌گرا و اسلامی به افغانستان‌ پناه برده بودند. (کولایی؛ ۱۳۸۸؛ ۱۳۹ و ۱۴۴)

از زمان تشکیل افغانستان‌ نوین (۱۷۴۷م) همواره پشتون‌ها بیشتر جمعیت آن را تشکیل می‌دادند. طی سال‌های جنگ با شوروی بسیاری از آنان به پاکستان مهاجرت کردند. همان‌گونه که در طول جنگ داخلی در تاجیکستان عده زیادی از تاجیک‌ها و ازبیک‌ها به افغانستان‌ گریختند. این تحولات روابط افغانستان‌ با همسایگانش را دچار دشواری ساخت. افغانستان بیش از تاجیکستان دارای سکنه تاجیک است، درحالی‌که در پاکستان نیز بیش از افغانستان پشتون‌ها ساکن هستند. این ویژگی‌ها امکان انتقال سریع بی‌ثباتی در منطقه را فراهم آورده است. این روند بعد از روی کار آمدن طالبان در افغانستان شدت و حدت بیشتری داشت.

با توجه به آنچه گفته شد مشخص می‌شود که چرا در حال حاضر کشورهای آسیای مرکزی بیش از سایرین نسبت به تحولات اخیر افغانستان و جدال میان جمهوریت و امارت در این کشور، واکنش نشان می‌دهند و دچار تب و تاب شده‌اند، زیرا هر آنچه در افغانستان می‌گذرد اولین آثار و پیامدهایش، پیش از همه بر کشورهای آسیای مرکزی قابل مشاهده است.

منابع:

  • احمدی، حمید (۱۳۹۳)؛ سیر تحول جنبش‌های اسلامی؛ از نهضت سلفیه سیدجمال تا بیداری اسلامی. تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق.
  • رشید، احمد (۱۳۸۷)؛ جهاد؛ ظهور اسلام پیکارجو در آسیای میانه. ترجمه جمال آرام. تهران: انتشارات عرفان
  • کولایی، الهه(۱۳۸۸)؛ بازی بزرگ جدید در آسیای مرکزی. تهران: مرکز چاپ و انتشارات وزارت امور خارجه.
  • مارات، اریکا (۱۳۹۸)؛ ارتش و دولت در آسیای مرکزی؛ از ارتش سرخ تا استقلال. ترجمه الهه کولایی و محمد کاظم شجاعی. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.

غافل به وقت آرامش و عاقل در هنگام توفان

 

سخیداد هاتف·۱۸ اسد ۱۴۰۰

اکثر ما وقتی که درباره‌‌ی پیشروی‌‌های نظامی طالبان فکر می‌‌کنیم، توضیح قانع‌‌کننده‌‌ای نمی‌‌یابیم که این وضعیت را برای ما توجیه کند. طالبان از هیچ جهتی بر نیروهای اردوی ملی برتری ندارند. پس چرا نیروهای اردوی ملی در این چند ماه گذشته پیوسته عقب‌‌نشینی کرده‌‌اند؟ یک توضیحش این است که حکومت چنان که باید اراده‌‌ی جنگیدن با طالبان نداشته و این بی‌‌ارادگی بر توانایی جنگیدن سربازان در میدان‌‌های نبرد نیز تأثیر منفی گذاشته است. این تحلیل درستی است. اما کل مسأله را توضیح نمی‌‌دهد.

بخش دیگری از معادله نزاع‌‌های گروهی و قبیله‌‌ای و خاندانی در میان مردمانی است که به‌صورت طبیعی باید  ساکنان «حوزه‌‌ی مقاومت» در برابر طالبان به حساب بیایند. در افغانستان سنت دیرینه‌‌ای از چرخش و گردش قدرت در میان قدرتمندان محلی وجود داشته و امروز نیز این رسم همچنان پابرجاست. کسانی که امروز در سطح محلی (و گاهی در سطح ملی) نقشی در سیاست افغانستان بازی می‌‌کنند، غالبا همان‌‌هایی هستند که یا پاره‌‌ای از قدرت محلی را از پدران و نیاکان خود به ارث برده‌‌اند یا خود آغازکننده‌‌ی این زنجیره‌‌ی میراثی هستند و حاضر نیستند چنین قدرتی را به راحتی به نیروهای خارج از خانواده‌‌ی خود منتقل کنند. در هر دو حالت، این افراد اندیشه‌‌های کلان ملی ندارند و موقعیت خود را با حکومت مرکزی یا نیروهای دیگر اجتماعی از روی محاسبات ِ محلی قدرت تنظیم می‌‌کنند. به بیانی دیگر، وقتی که این افراد از «پایگاه اجتماعی» خود سخن می‌‌گویند، منظورشان همان بافت محلی‌‌ای هست که قدرت شخصی و خانوادگی آنان را برپا نگه می‌‌دارد.

حال، وقتی که دو یا سه نفر از این پادشاهان کوچک در اقلیم محل خود نمی‌‌گنجند، با هم درگیر می‌‌شوند. حکومت‌‌های مرکزی افغانستان از دیرباز از این نزاع‌‌ها استقبال کرده‌‌اند (براساس اصل تفرقه بینداز و حکومت کن). گاهی حتا پیش آمده که یک حکومت در یک دوره‌‌ی کوتاه به تناوب از چند رقیب محلی حمایت کرده است و برای این تغییرِ حمایت توجیهات سیاسی داشته است.

قدرت گرفتن طالبان در سال‌‌های اخیر حداقل یک گزینه‌‌ی دیگر را هم در اختیار رقیبان محلی در سرتاسر افغانستان گذاشت. اگر در گذشته حکومت مرکزی تنها مرجع «امتیازبخش» یا تنها مرجع «انتقام‌‌گیر»ی بود که یک قدرتمند محلی می‌‌توانست به آن مراجعه کند و با توسل به آن رقیب خود را از میدان بدر کند، امروز یک گزینه یا مرجع دیگر نیز در دسترس این افراد قرار گرفته است. قبلا اگر قدرت اشرف غنی تنها تکیه‌‌گاه مطمئن برای رقابت‌‌های محلی بود، اکنون می‌‌توان به اصحاب ملا هبه‌‌الله نیز چراغ سبز نشان داد و از آنان حمایت دریافت کرد.

با این حساب، در جاهایی که این دینامیسم ویرانگر محلی در شکل نزاع‌‌های دیرین خانوادگی و عشیره‌‌ای فعال است، طالبان به‌صورت خودکار متحدان بالقوه‌‌ی محلی فراوانی دارند که در مواقع حساس پشت حکومت را خالی کنند. تلخکامانِ قدرت-از-دست‌‌داده در حکومت کنونی وقتی می‌‌بینند که طالبان به سوی شهرشان می‌‌آیند، در این پیشروی طالبان فرصتی می‌‌بینند برای سرکوب و تحقیر رقیب. این است که با طالبان تماس می‌‌گیرند و اعلام وفاداری می‌‌کنند. تنها وقتی که طالبان بر منطقه‌‌ای مسلط شدند و همه را (به شمول آن تازه-به-طالب‌‌پیوستگان) به بردگی می‌‌گیرند، این قدرتمندان بی‌‌قدرت‌‌شده‌‌ی محلی درمی‌‌یابند که در این همسویی با طالبان بُردی نبوده است. اما آن زمان دیگر دیر شده است. باید در زمانی که طالبان پا بر گلوی همگان نگذاشته بودند از ضرورت حل نزاع‌‌ها و از نیاز به اتحاد غافل نمی‌‌شدند. اکنون، عاقل شدن در میانه‌‌ی توفان دیر است.

ولی آیا به راستی دیر شده است؟ نه لزوما. هنوز در بسیاری از جاهای کشور این فرصت هست که حکومت از تفرقه‌‌افکنی‌‌های کوته‌‌بینانه دست بردارد و قدرتمندان محلی نزاع‌‌های کوچک محلی خود را کنار بگذارند و در برابر طالبان متحد شوند. طالبان به هیچ عهدی پابند نیستند- جز آن عهدی که با حکومت پاکستان بسته‌‌اند.

پارلمان فرانسه اقدامات سختگیرانه تری را علیه اسلام گرایان تصویب کرد

 

پس از یک سلسله حملات تروریستی و از جمله قتل معلم ساموئل پتی توسط اسلامگرایان افراطی، پارلمان فرانسه اصلاحاتی را در یک قانون تصویب کرد که در آن اقدامات سختگیرانه تری علیه اسلامگرایان درنظر گرفته شده است.

    

Frankreich Nationalversammlung Paris

اصلاحات این قانون در قبال اسلامگرایی، نفرت‌ پراکنی و تبلیغ خشونت، در پارلمان فرانسه تصویب شد. هدف از تصویب این اصلاحات مشاجره ‌برانگیز "تقویت ارزش ‌های جمهوریت" در فرانسه عنوان شده است.

بر اساس این قانون جدید، حکومت فرانسه این امکان را خواهد داشت که در واکنش در برابر تبلیغ و ترویج خشونت و نفرت پراکنی، مساجد و انجمن ‌های اسلامی را سریع ‌تر از پیش مسدود کند.

همچنین در این قانون برای افرادی که به انتشار اطلاعات شخصی، خانوادگی و همچنین کاری اشخاصی اقدام کنند و این امر باعث شود که افراد در معرض خطر جانی قرار بگیرند، مجازات تا سه سال زندان و جریمه‌ نقدی ۴۵ هزار یورویی پیش ‌بینی شده است.

ترور ساموئل پتی در خزان سال ۲۰۲۰ یکی از حملات تروریستی اسلامگرایان در فرانسه به شمار می ‌آید. این معلم تاریخ کاریکاتورهای پیامبر اسلام را به شاگردانش نشان داده بود و در همین رابطه توسط اسلامگرایان به شکل وحشتناکی به قتل رسیده بود. آدرس محل زندگی، نام و آدرس مکتبی که ساموئل پتی در آن تدریس می ‌کرد، در شبکه‌ های مجازی منتشر شده بود.

امانوئل ماکرون رئیس جمهور فرانسه هنگام ارئه طرح هایش در ماه اکتوبر، اسلام را یک "مشکل" توأم با جریان های رادیکال عنوان کرد. این امر منجر به اعتراضاتی در کشورهای اسلامی شد که برخی از آنها خشونت آمیز بودند. رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه شخصاً به ماکرون حمله لفظی کرد.

این قانون همچنین احتمالاً باعث کاهش تأثیرات سازمان ترکی دیتیب در فرانسه می شود که از مساجد حمایت مالی می کند و امامان را می فرستد. دیتیب همچنین به دلیل نزدیکی با اردوغان در آلمان مورد انتقاد قرار گرفته است. محافظه کاران و پوپولیست های راست گرای فرانسه با حمایت از این قانون یک قدم دیگر فراتر گذاشته و خواستار ممنوعیت روسری یا چادر در فضاهای عمومی اند.

وزیر دفاع آمریکا: وظیفه اول ارتش افغانستان کند کردن پیشروی طالبان است

 

نیروهای افغان در ترخام در ولایت ننگرهار، ۲۳ ژوئیه ۲۰۲۱

منبع تصویر،GETTY IMAGES

توضیح تصویر،

نیروهای افغان سعی دارند ولسوالی های از دست رفته را پس بگیرند؛ نیروهای افغان در ترخام در ولایت ننگرهار، ۲۳ ژوئیه ۲۰۲۱

لوید آستین وزیر دفاع آمریکا روز شنبه گفته است که وظیفه اول نیروهای امنیتی افغانستان اطمینان از کند شدن سرعت حرکت طالبان پیش از تلاش برای بازپس گیری مناطق از دست رفته است.

به گزارش خبرگزاری رویترز ژنرال آستین در جریان دیداری از آلاسکا به خبرنگاران گفت ارتش افغانستان "درحال مستحکم کردن مواضع خود در مراکز جمعیتی مهم است."

او اضافه کرد: "در این این مورد که آیا (این استراتژی) جلوی پیشروی طالبان را خواهد گرفت یا نه، فکر می کنم اولین کاری که باید کرد اطمینان از کاهش سرعت حرکت آنهاست."

ژنرال آستین اضافه کرد که به اعتقاد او نیروهای افغان توانایی و ظرفیت پیشروی را دارند، اما "باید ببینیم چه می شود."

دولت ‎افغانستان روز شنبه برای جلوگیری از نفوذ طالبان به شهرها، در ۳۱ ولایت این کشور مقررات منع رفت و آمد وضع کرد.

لایت‌های کابل، پنجشیر و ننگرهار از این مقررات مستثنی هستند. براساس اعلام وزارت داخله/ کشور افغانستان شهروندان در ۳۱ ولایت حق ندارد از ساعت ده شب تا چهار صبح در شهر گشت‌و‌گذار کند.

ژنرال مارک میلی فرمانده ستاد مشترک ارتش آمریکا هم پیشتر گفته بود که ارتش افغانستان رویکرد حفاظت از مراکز جمعیتی، عمدتا مراکز ولایات، را در پیش گرفته است.

او روز چهارشنبه گفته بود که به نظر می رسد طالبان در تهاجم گسترده در سراسر افغانستان "از یک نیروی جنبشی استراتژیک" برخودار باشد اما پیروزی آنها اصلا قطعی نیست.

طالبان در هفته های اخیر ولسوالی های زیادی را در افغانستان تسخیر کرده است، هرچند مقام های دولت می گویند که اینها به صورت کامل در کنترل طالبان نیست و این گروه توانایی حفظ آنها در بلندمدت را ندارد.

ژنرال میلی همچنین اشاره کرد که طالبان هیچ یک از شهرهای پرجمعیت را کنترل نمی کند و افزود: "تصرف نظامی کشور توسط طالبان یک نتیجه حتمی نیست."

با پیشروی سریع طالبان در بخش های مختلف کشور، ارتش افغانستان برای جلوگیری از مراکز ولایت ها تلاش می کند.

با خروج نیروهای آمریکایی که تا ۳۱ اوت کامل می شود، ایالات متحده به حملات هوایی در افغانستان علیه طالبان ادامه داده است.

جو بایدن رئیس جمهور آمریکا قول ادامه حمایت مالی از نیروهای مسلح افغانستان و تشدید تلاش های دیپلماتیک برای احیای مذاکرات متوقف شده صلح را داده است.

گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه 

منبع : بی بی سی

وزارت داخلۀ افغانستان از وضع قیود شب‌گردی در ۳۱ ولایت خبر داد

 


وزارت امور داخلۀ افغانستان می‌گوید که به هدف جلوگیری از تحرکات طالبان در ۳۱ ولایت این کشور قیود شب‌گردی وضع شده است.

احمد ضیا ضیا، معاون سخنگوی این وزارت روز شنبه ۲۴ جولای (دوم اسد) به صدای امریکا گفت که ولایات کابل، ننگرهار و پنجشیر از این امر مستثنا اند.

آقای ضیا افزود که پس از این، از ساعت ۱۰ شب تا چهار صبح اجازۀ گذشت و گذار برای مردم در ۳۱ ولایت داده نخواهد شد.

معاون سخنگوی وزارت داخلۀ افغانستان افزود: "گروه‌های ترویستی اکثراً در ناوقت شب دست به اعمال تروریستی و اعمال تخریبی میزدند و به همین خاطر فیصله بر این شد تا به خاطر جلوگیری از این وضعیت یک سلسله قیودات در گشت و گذار افراد از طرف شب وضع گردد."

آقای ضیا تاکید کرد که برای تطبیق این برنامه، پولیس اقداماتی را روی دست گرفته است.

این در حالی است که تحرکات طالبان در برخی ولایات افزایش یافته و بر اساس معلومات نهادهای امنیتی افغانستان در حال حاضر، جنگ میان نظامیان افغان و جنگجویان طالبان در بیشتر از ده ولایت این کشور جریان دارد.

وزارت دفاع افغانستان می‌گوید که در ۲۴ ساعت گذشته، ولایات لغمان، ننگرهار، نورستان، کنر، غزنی، پکتیا، قندهار، هرات، بلخ، جوزجان، هلمند، کندز و کاپیسا شاهد درگیری‌ها میان دو طرف بوده است.

این وزارت ادعا کرده است که در جریان این درگیری‌ها در ۲۴ ساعت گذشته، ۲۶۲ جنگجوی طالبان در این ولایات کشته و ۱۷۶ تن زخمی شده اند.

گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه 

منبع: صدای امریکا

آمریکا ۳۰۰ میلیون دالر را برای رسیده‌گی به مهاجران افغان و متقاضیان ویزای ویژۀ مهاجرت کمک کرد

کاخ سفید اعلام کرده که جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا با صدور دو فرمان جداگانه ۳۰۰ میلیون دالر را به‌منظور رسیده‌گی به وضعیت مهاجران افغان و متقاضیان ویزای ویژۀ مهاجرت اختصاص داده است. بر بنیاد اعلامیۀ کاخ سفید، این دو فرمان روز گذشته صادر شده است.

براساس فرمان نخست، ۱۰۰ میلیون دالر از صندوق کمک امور اضطراری و مهاجرت آمریکا برای تأمین نیازهای فوری و جدی مهاجران غیرمنتظره، قربانیان جنگ و دیگر افرادی که در نتیجۀ وضعیت کنونی افغانستان آسیب می‌بینند به‌شمول متقاضیان ویزای ویژۀ مهاجرت، کمک می‌شود.

کاخ سفید گفته است که این کمک‌ها ممکن است به‌صورت دوجانبه یا چندجانبه در صورت نیاز، از طریق کمک به سازمان‌های بین‌المللی، از جمله سازمان‌های بین‌المللی غیردولتی، اداره‌ها و نهادهای آمریکایی ارایه شود.

در فرمان دوم نیز آمده است، برای کمک به پناهنده‌گان، قربانیان جنگ و دیگر افرادی که در نتیجۀ وضعیت افغانستان در معرض خطر قرار دارند، از جمله متقاضیان ویزای ویژۀ مهاجرت، ۲۰۰ میلیون دالر اختصاص داده شود.

ایالات متحدۀ آمریکا در حالی ۳۰۰ میلیون دالر را برای رسیده‌گی به وضعیت مهاجران و متقاضیان ویزای ویژۀ مهاجرت این کشور کمک کرده است که پیش از این نهادهای بین‌المللی از جمله کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهنده‌گان نسبت به وخامت وضعیت در افغانستان هشدار داده بود.

این در حالی‌ست که آمریکا قرار است به‌زودی انتقال نخستین گروه از مترجمان و هم‌کاران افغان سربازان آمریکایی را آغاز کند. رسانه‌ها گزارش داده‌اند که در این گروه، ۲۵۰۰ تن به‌شمول هم‌کاران افغان سربازان آمریکایی با خانواده‌های‌شان به آمریکا منتقل می‌شوند. طبق گزارش‌ها، تاکنون ۲۶ هزار و ۵۰۰ ویزای ویژۀ به هم‌کاران محلی سربازان آمریکایی اختصاص داده شده است.

پنج‌شنبۀ هفتۀ گذشته مجلس نماینده‌گان آمریکا طرحی را تصویب کرد که بر بنیاد آن ۸ هزار شهروند دیگر افغانستان به شمار افرادی که قرار است ویزای ویژۀ مهاجرت آمریکا را دریافت کنند، افزوده می‌شود. این طرح تاکنون از سوی مجلس سنای آمریکا تصویب نشده است.

گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه 

منبع: سلام وطندار

دولت افغانستان: طالبان ۱۰۰ غیرنظامی را در اسپین بولدک قندهار کشته‌اند؛ طالبان: تبلیغ حکومت است

 

taliban

منبع تصویر،TALIBAN SOURCES

توضیح تصویر،

ولسوالی اسپین بولدک قندهار حدود ده روز پیش بدست طالبان سقوط کرد

وزارت داخله/ کشور افغانستان ادعا کرده که طالبان پس از تصرف شهرک اسپین بولدک ولایت قندهار در جنوب کشور، در حدود ۴۰۰ غیرنظامی را از خانه‌های‌شان بیرون کرده و بیش از ۱۰۰ تن از آنها را کشته‌اند. به گفته این وزارت بیشتر کشته شدگان متعلق به قوم "اچکزی" بوده‌اند.

گروه طالبان این ادعا را رد کرده و گفته‌اند این ادعاها محصول تبلیغات حکومتی بر ضد آنهاست.

میرویس استانکزی، سخنگوی وزارت داخله به بی‌بی‌سی گفت طالبان در مناطقی که تحت کنترل آنها بوده، به خانه‌های مردم هجوم بردند و خانه‌های مردم را چور و چپاول کردند.

به گفته آقای استانکزی اجساد کشته شدگان در چهارراه‌ها و ریگستان‌های شهر قندهار دیده شده و بعضی‌ها در خانه‌های‌شان تیرباران شده‌اند.

منابع محلی از ولایت قندهار به بی‌بی‌سی گفتند شمار افراد لادرک شده به بیش از ۴۰۰ می‌رسد.

سخنگوی وزارت داخله افغانستان گفته یافته‌های آنها نشان می‌دهد "این کشتار به هدف دامن زدن به جنگ قومی و نیابتی انجام شده و به گفته او کشتار غیرنظامیان به این شیوه بی‌سابقه بوده است."

به گفته سخنگوی وزارت داخله نیروهای امنیتی افغانستان براساس برنامه جدید امنیتی پلان جلوگیری از چنین حملات را روی دست دارد.

ذبیح الله مجاهد، سخنگوی گروه طالبان به بی‌بی‌سی تنها کشته شدن دو تن در اسپین بولدک را تأیید کرده است و کشتار شمار زیاد غیرنظامیان از سوی طالبان را رد کرده است:

"به اطمینان می‌توانم بگویم که در اسپین چنین حادثه رخ نداده است. امکان هم ندارد که صدها نفر ناپدید شوند، یا صدها خانه تلاش شوند، یا کسی دستگیر شده باشد، اینها از واقعیت به دور است."

در همین حال، نعمت الله وفا، عضو شورای ولایتی قندهار به بی‌بی‌سی گفت هنوز بیرون ساختن مردم از منازل‌شان و کشتار آنها در اسپین بولدک از سوی طالبان متوقف نشده است.

او گفت بسیاری از این کسان به اتهام ارتباط یا نزدیکی با ژنرال عبدالرازق فرمانده پیشین پلیس قندهار هدف قرار گرفته‌اند.

طالبان هفته گذشته ادعا کردند که شهرک اسپین بولدک و دروازه چمن را به دست آورده‌اند. به دنبال این ادعا، تصرف اسپین بولدک توسط طالبان زمانی جنجال‌برانگیز شد که امرالله صالح، معاون نخست رئیس جمهور افغانستان گفت پاکستان به گونه رسمی به دولت افغانستان هشدار داده در منطقه اسپین بولدک عملیات هوایی انجام ندهد. این ادعا از سوی پاکستان رد شده است.

پاکستان له افغانستان سره پر سپین بولدک- چمت تګ بند کړی و

منبع تصویر،GETTY IMAGES

در کنار اسپین بولدک، گزارش‌هایی از شدت گرفتن خشونت‌ها و آسیب دیدن غیرنظامیان در مناطق دیگر قندهار نیز منتشر شده است. تا جایی که باری دامنه جنگ پیش از عید قربان تا دروازه‌های شهر قندهار نیز رسیده بود.

داوود فرهاد، رئیس شفاخانه حوزه‌ای قندهار گفت هرچند بخاطر فرا رسیدن عید قربان، شمار بستر زخمیان کاهش یافته بود، ولی به گفته او به تازگی ۲۲ زخمی و ۱۱ کشته شدید به این شفاخانه رسیده است.

در همین حال گزارش‌هایی از وقوع خشونت در مناطق مختلف دیگر افغانستان نیز منتشر شده است. طالبان ادعا کرده‌اند که ولسولای غازی آباد ولایت کنر را همراه با شمار زیادی از مهمات به دست آورده‌اند.

از سوی دیگر وزارت داخله/ کشور افغانستان اعلام کرده که ولسوالی کرخ ولایت هرات از گروه طالبان واپس گرفته شده است.

این وزارت همچنان از حملات هوایی بر مواضع طالبان در چندین نقطه کشور خبر داده است.

گروهی خبر هفته نامه ی ندای غزنه 

منبع: بی بی سی